مقتل الحسین خوارزمی: تفاوت میان نسخه‌ها

 
(۳۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{سوال}}
کتاب مقتل الحسین از کیست و چقدر اعتبار دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
خط ۳۶: خط ۴۰:
}}
}}
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour}}
'''مقتل الحسین'''، اثر موفق بن احمد خوارزمی (درگذشته ۵۶۸ق)، درباره قیام [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و واقعه کربلا. خوارزمی، عالم سنی، تألیفات فراوانی دارد و به دلیل علاقه‌اش به [[اهل‌بیت(ع)]] چندین کتاب در فضایل امام علی(ع) و امام حسین(ع) نوشته است.
{{شروع متن}}
{{سوال}}
کتاب مقتل الحسین از کیست و چقدر اعتبار دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
 
== نویسنده ==
موفق بن احمد بن محمد بکری مکی حنفی معروف به اخطب خوارزم، فقیه، خطیب، قاضی، ادیب و شاعر، ملقب به صدر الائمة و خلیفة الزمخشری حدود سال ۴۸۴ق دیده به جهان گشود و در سال ۵۶۸ بدرود حیات گفت. ص۱۰۵.
 
سیاری از اندیشمندان معاصر خوارزمی یا بعد از او که با وی و آثارش آشنایی داشته‌اند، به مقام علمی و احاطه و گستره دانش خوارزمی در علوم متعدد اعتراف کرده و از او با تعابیر مختلف، ستایش و تمجید کرده‌اند. البته این مسئله تنها اختصاص به دانشوران اهل سنت ندارد، بلکه برخی از علما و اندیشمندان شیعه نیز درباره خوارزمی به اظهار نظر پرداخته و از وی به بزرگی یاد کرده‌اند. ص۱۰۶.
 
علامه امینی (رحمه الله) درباره وی می‌نویسد:


فقیهی دانش ور، حافظی مشهور، محدثی با اسناد فراوان، خطیبی پرآوازه، چیره‌دست در لغت عرب، آگاه از سیره و تاریخ، ادیب، شاعر که دارای خطبه‌هایی است و سروده‌هایش در دفترها ثبت و تدوین شده است. ص۱۰۶.
مقتل الحسین خوارزمی از جایگاه ویژه‌ای در میان عالمان شیعه برخوردار است. این کتاب، اثری تاریخی روایی است که بیشتر روایت‌ها و گزارش‌های تاریخی آن، با سلسله سند بیان شده است. بخش زیادی از این کتاب برگرفته از کتاب [[الفتوح]] ابن اعثم است که خوارزمی خود به این موضوع بارها در کتابش تصریح کرده است.


در عصر خوارزمی مذهب شایع در خراسان بزرگ و ماوراء النهر، از جمله منطقه خوارزم، مذهب حنفی بوده و خوارزمی نیز در فروع، این مذهب را اختیار کرده است. کتاب مناقب ابی حنیفه اثر خوارزمی که در فضایل ابوحنیفه نوشته شده و در آن به مدح و ثنای وی، در قالب قصیده ای طولانی پرداخته است، شاهد قوی بر مذهب اوست. با این همه، او متمایل به تشیع و علاقه‌مند به اهل بیت (علیهم السلام) بوده است. ص۱۰۷.
== درباره نویسنده ==
ابو المؤیّد موفّق بن احمد بن ابی سعید خوارزمی مکّی (درگذشته۵۶۸ ق) مشهور به اَخطَب خوارزم، از عالمان حنفی و معتزلی و جانشین [[زمخشری|زَمَخشری]] در مَناصب شرعی خوارزم بوده است. خوارزمی، سخنور، محدّث، و فقیه و در علوم گوناگونی از جمله: سیره، تاریخ و ادب، چیره‌دست بود. او تألیفات فراوانی دارد و به دلیل علاقه‌اش به اهل بیت(ع) چندین کتاب در فضایل امام علی(ع) و امام حسین(ع) نوشت.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، دار الحدیث، قم، ج۱، ص۷۶.</ref> مناقب علی بن أبی طالب اثر اوست.<ref>انصاری، حسن، «[https://ansari.kateban.com/post/5126 مقتل الحسین (ع)]»، بررسی‌های تاریخی (مقالات و نوشته‌های حسن انصاری در حوزه تاریح و فرهنگ ایران و اسلام. تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref>


== جایگاه و اعتبار ==
موفق بن احمد خوارزمی، حدود سال ۴۸۴ق متولد شد و در سال ۵۶۸ق وفات یافت. بسیاری از اندیشمندان معاصر خوارزمی یا بعد از او که با وی و آثارش آشنایی داشته‌اند، به مقام علمی و احاطه و گستره دانش خوارزمی در علوم متعدد اذعان کرده و از او با تعابیر مختلف، ستایش و تمجید کرده‌اند. [[علامه امینی]] درباره وی می‌نویسد: فقیهی دانش‌ور، حافظی مشهور، محدثی با اسناد فراوان، خطیبی پرآوازه، چیره‌دست در لغت عرب، آگاه از سیره و تاریخ، ادیب، شاعر که دارای خطبه‌هایی است و سروده‌هایش در دفترها ثبت و تدوین شده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref>
ر میان مقتل‌های موجود درباره امام حسین (علیه السلام) مقتل الحسین نگاشته ابوالمؤیّد موفق بن احمد خوارزمی (متوفای ۵۶۸ق) از جایگاه ویژه ای در میان اندیشمندان مسلمان، بهویژه عالمان شیعه برخوردار است، تا آن جا که در میان آثار مورخان اهل سنت که واقعه عاشورا را گزارش کرده‌اند، بعد از مقتل ابومخنف در اتقان و اعتماد، مقتل خوارزمی مطرح و محل رجوع اندیشمندان شیعه است.


خوارزمی در نگارش حوادث قیام کربلا تا قبل از روز عاشورا، عمدتاً از گزارش‌های ابن اعثم، بهره برده و اثر خود را طبق کتاب وی تنظیم کرده است. ص۱۰۴
در عصر خوارزمی مذهب شایع در خراسان بزرگ و ماوراء النهر، از جمله منطقه خوارزم، مذهب حنفی بوده و خوارزمی نیز در فروع، این مذهب را اختیار کرده است. کتاب مناقب ابی حنیفه اثر خوارزمی که در فضایل ابوحنیفه نوشته شده و در آن به مدح و ثنای وی، در قالب قصیده ای طولانی پرداخته است، شاهد قوی بر مذهب اوست. با این همه، او متمایل به تشیع و علاقه‌مند به اهل بیت(ع) بوده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۷.</ref>


مقتل الحسین کتابی تاریخی روایی است که بیشتر روایت‌ها و گزارش‌های تاریخی آن، با سلسله سند بیان شده است. بیشترینه مطالب این اثر از فصل نهم تا پایان فصل یازدهم (که از جریان بیعت خواهی معاویه برای یزید، آغاز شده و با شهادت امام حسین (علیه السلام) و یارانش در کربلا به پایان می‌رسد) برگرفته از کتاب الفتوح ابن اعثم است که خوارزمی خود به این موضوع بارها در کتابش تصریح کرده است. برخی از مشایخ روایت خوارزمی که در این اثر از آنان بسیار نقل کرده است، عبارت اند از: جارالله محمود بن عمر زمخشری (متوفای ۵۳۸ق)، ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی (متوفای ۵۵۸ق)، حسن بن احمد عطّار همدانی (متوفای ۵۴۴ق) و ابوالحسن علی بن احمد عاصمی. ص۱۱۰.
== معرفی و جایگاه ==
در میان مقتل‌های موجود درباره امام حسین(ع) مقتل الحسین خوارزمی از جایگاه ویژه‌ای در میان اندیشمندان مسلمان، به ویژه عالمان شیعه برخوردار است؛ تا آن جا که در میان آثار مورخان اهل سنت که واقعه عاشورا را گزارش کرده‌اند، بعد از [[مقتل ابومخنف]] در اتقان و اعتماد، مقتل خوارزمی مطرح و محل رجوع اندیشمندان شیعه است. خوارزمی در نگارش حوادث قیام کربلا تا قبل از روز عاشورا، عمدتاً از گزارش‌های [[ابن اعثم]]، بهره برده و اثر خود را طبق کتاب وی تنظیم کرده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۴.</ref>


خوارزمی روایت‌ها و گزارش‌هایی را که در این کتاب آورده است، تلقی به قبول کرده است. وی ظاهراً تنها در یک جا (ج ۲، ص ۴، ذیل نخستین روایت) به ضعف یک روایت، آن هم از قول دیگری، اشاره کرده است و در باقی موارد، به بررسی و نقد سند یا متن روایت‌ها، نپرداخته است. از این رو اگر چه این اثر مورد توجه و رجوع شیعه است و به آن استناد می‌شود، اما برخی از روایات آن، از دیدگاه شیعه، مجعول و غیرقابل اعتماد است. نمونه ای از این روایات چنین است:
مقتل الحسین کتابی تاریخی روایی است که بیشتر روایت‌ها و گزارش‌های تاریخی آن، با سلسله سند بیان شده است. بیشترینه مطالب این اثر از فصل نهم تا پایان فصل یازدهم (که از جریان بیعت‌خواهی معاویه برای یزید، آغاز شده و با شهادت امام حسین (ع) و یارانش در کربلا به پایان می‌رسد) برگرفته از کتاب الفتوح ابن اعثم است که خوارزمی خود به این موضوع بارها در کتابش تصریح کرده است. برخی از مشایخ روایت خوارزمی که در این اثر از آنان بسیار نقل کرده است، عبارت‌اند از: [[جارالله محمود بن عمر زمخشری]] (درگذشته۵۳۸ق)، ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی (درگذشته ۵۵۸ق)، حسن بن احمد عطّار همدانی (درگذشته ۵۴۴ق) و ابوالحسن علی بن احمد عاصمی.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۰.</ref>


۱ بهترین مردم، بعد از پیامبر (صلی الله علیه وآله)، ابوبکر و عمر هستند! ۳۷
خوارزمی روایت‌ها و گزارش‌هایی را که در این کتاب آورده است، تلقی به قبول کرده است. وی ظاهراً تنها در یک جا (ج ۲، ص ۴، ذیل نخستین روایت) به ضعف یک روایت، آن هم از قول دیگری، اشاره کرده است و در باقی موارد، به بررسی و نقد سند یا متن روایت‌ها، نپرداخته است. از این رو اگر چه این اثر مورد توجه و رجوع شیعه است و به آن استناد می‌شود، اما برخی از روایات آن، از دیدگاه شیعه، مجعول و غیرقابل اعتماد است. نمونه ای از این روایات چنین است: ۱. بهترین مردم، بعد از پیامبر(ص[[ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] هستند. ۲. ابوبکر بر جنازه [[حضرت زهرا(ع)]] نماز گزارد و او را به همراه علی(ع) و عمر و چند تن دیگر، به خاکش سپردند.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۱.</ref>


۲ ابوبکر بر جنازه حضرت زهرا (علیها السلام) نماز گزارد و او را به همراه علی و عمر و چند تن دیگر، به خاکش سپردند. ص۱۱۱.
از منابع کهن در مقتل الحسین(ع) کتاب [[مقاتل الطالبیین]] ابوالفرج اصفهانی (درگذشته ۳۵۶ق) و مقتل الحسین [[نصر بن مزاحم]] (درگذشته ۲۱۲ق) نام برده شده است. گفته شده [[ابوالفرج اصفهانی]] و نصر بن مزاحم [[زیدی]] مذهب بودند.<ref>انصاری، حسن، «[https://ansari.kateban.com/post/5126 مقتل الحسین (ع)]»، بررسی‌های تاریخی (مقالات و نوشته‌های حسن انصاری در حوزه تاریح و فرهنگ ایران و اسلام. تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref> این کتاب را نشانی مهم دانسته‌اند از عشق [[حنفیان]] خراسان به مقام امام حسین(ع).<ref>انصاری، حسن، «[https://ansari.kateban.com/post/5126 مقتل الحسین (ع)]»، بررسی‌های تاریخی (مقالات و نوشته‌های حسن انصاری در حوزه تاریح و فرهنگ ایران و اسلام. تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ش.</ref>


== محتوا ==
== محتوا ==
کتاب مقتل الحسین (علیه السلام) در بردارنده یک سرآغاز و پانزده فصل است که در یک مجلد دو جلدی گردآمده است. جلد اول این کتاب، شامل ده فصل و بخش اول فصل یازده است و جلد دوم، شامل بخش دوم فصل یازده و چهار فصل دیگر است. عناوین این فصل‌ها چنین است:
کتاب مقتل الحسین در بردارنده یک سرآغاز و پانزده فصل است که در یک مجلد دو جلدی گردآمده است. جلد اول این کتاب، شامل ده فصل و بخش اول فصل یازده است و جلد دوم، شامل بخش دوم فصل یازده و چهار فصل دیگر است. عناوین این فصل‌ها چنین است:
 
{{ستون|۲}}
=== جلد اول ===
# برخی از فضائل پیامبر(ص)
جلد اول: ۱ برخی از فضائل پیامبر (صلی الله علیه وآله); ۲ فضائل خدیجه دختر خویلد؛ ۳ فضائل فاطمه دختر اسد پسر هاشم پسر عبدمناف مادر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام); ۴ نمونه ای از فضائل امیرالمؤمنین (علیه السلام); ۵ فضائل فاطمه زهرا (علیها السلام) دختر رسول خدا (صلی الله علیه وآله); ۶ فضائل حسن و حسین (علیه السلام); ۷ فضائل مخصوص به حسین (علیه السلام); ۸ خبر دادن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از حسین (علیه السلام) و احوال وی؛ ۹ آنچه بین حسین (علیه السلام) و بین ولید بن عتبه و مروان بن حکم در مدینه، در زمان حیات معاویه و بعد از مرگش، روی داد؛ ۱۰ آنچه از سرگذشت حسین (علیه السلام) که در مدت اقامتش در مکه اتفاق و آنچه از نامه‌های کوفیان به دست او رسید و فرستادن مسلم به عقیل به کوفه و قتل او در این شهر؛ ۱۱ خروج حسین بن علی (علیه السلام) از مکه به سوی عراق و حوادث و اتفاقاتی که بین راه رخ داد و فرودش در سرزمین طف (بخش اول). ص۱۱۲.
# فضائل خدیجه دختر خویلد
 
# فضائل فاطمه دختر اسد پسر هاشم پسر عبدمناف مادر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع)
== جلد دوم ==
# نمونه ای از فضائل امیرالمؤمنین(ع)
جلد دوم: قتل امام حسین (علیه السلام) (بخش دوم); ۱۲ عقوبت و مجازات قاتل حسین (علیه السلام); ۱۳ برخی از مرثیه‌هایی که درباره حضرت گفته شده است؛ ۱۴ زیارت حضرت و فضیلت آن؛ ۱۵ انتقام مختار بن عبید ثقفی از کشندگان حسین (علیه السلام). هم چنین خوارزمی در پایان این فصل، گزارش جریان گشته شدن مصعب و عبدالله، پسران زبیر را آورده است.
# فضائل فاطمه زهرا(س) دختر رسول خدا(ص)
 
# فضائل حسن و حسین(ع)
از آن جا که آغاز جریان قیام امام حسین (علیه السلام) از فصل نهم مقتل خوارزمی است، این بررسی و مقایسه نیز از فصل نهم کتاب تا پایان فصل یازدهم (که به فرجام حادثه کربلا پرداخته است) می‌باشد. اکنون به معرفی فصل‌های یاد شده از کتاب «مقتل الحسین (علیه السلام)» خوارزمی و در ادامه، به مقایسه آن با فتوح ابن اعثم می‌پردازیم.
# فضائل مخصوص به حسین(ع)
 
# خبر دادن رسول خدا(ص) از حسین(ع) و احوال وی
فصل نهم:این فصل به جریان بیعت خواهی حاکم مدینه از امام حسین (علیه السلام) به دستور معاویه اختصاص یافته است. خوارزمی در این فصل در مجموع، ده گزارش نقل می‌کند که هفت گزارش آن کوتاه و تنها دو صفحه از مجموع ۲۴ صفحه این فصل را دربرگرفته است. شش گزارش از ده گزارش، از یکی از مشایخ وی به نام شهردار بن شیرویه دیلمی است که ظاهراً در پی درخواست خوارزمی از وی، به صورت مکاتبه از همدان برای خوارزمی نوشته است. وی در صفحات پایانی این فصل، خبر کوتاهی را از شخصی به نام ابو سعید مقبریبیان می‌کند. ۴۲ سه گزارش نسبتاً طولانی دیگر، از ابن اعثم است. ص۱۱۲.
# آنچه بین حسین(ع) و بین ولید بن عتبه و مروان بن حکم در مدینه، در زمان حیات معاویه و بعد از مرگش، روی داد
 
# آنچه از سرگذشت حسین(ع) که در مدت اقامتش در مکه اتفاق و آنچه از نامه‌های کوفیان به دست او رسید و فرستادن مسلم به عقیل به کوفه و قتل او در این شهر
خوارزمی در نخستین گزارشی که از ابن اعثم نقل می‌کند جریان نامه نگاری معاویه به مروان و مأمور کردن او به بیعت ستاندن از مردم مدنیه و مخالفت عبدالرحمان بن ابوبکر را با این امر آورده است.
# خروج حسین بن علی(ع) از مکه به سوی عراق و حوادث و اتفاقاتی که بین راه رخ داد و فرودش در سرزمین طف
 
# عقوبت و مجازات قاتل حسین(ع)
گزارش دوم به جریان بیماری معاویه پس از بازگشت از آخرین سفر حج و نصیحت و وصیت معاویه به یزید درباره مخالفان بیعت با وی و در نهایت، مرگ معاویه و بر تخت نشستن یزید و نامه نگاری وی با ولید بن عتبه درباره بیعت گرفتن از مردم مدنیه اختصاص دارد. وی در این خبر، به دستور پنهانیِ یزید به ولید مبنی بر کشتن امام حسین (علیه السلام)، عبدالله بن زبیر، عبدالله بن عمر و عبدالرحمن بن ابی بکر در صورت امتناع آنان از بیعت، اشاره می‌کند. ۴۴
# برخی از مرثیه‌هایی که درباره حضرت گفته شده است
 
# زیارت حضرت و فضیلت آن
گزارش سوم، ادامه گزارش دوم است؛ یعنی واکنش ولید در برابر نامه یزید و مشورت خواهی وی از مروان و راه کار مروان دراین باره و سپس حضور امام حسین (علیه السلام) نزد ولید و … تا خروج امام (علیه السلام) از مدینه و ورود ایشان به مکه. ۴۵
# انتقام مختار بن عبید ثقفی از کشندگان حسین(ع). هم چنین خوارزمی در پایان این فصل، گزارش جریان گشته شدن مصعب و عبدالله، پسران زبیر را آورده است.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیه السلام، انوار الهدی، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۹. (فهرست)</ref>
 
{{پایان}}
فصل دهم: خوارزمی از ۳۸ صفحه فصل دهم، ۳۷ صفحه آن را، به نقل گزارش‌های ابن اعثم اختصاص داده است۴۶ و تنها سه گزارش کوتاه (حدود یک صفحه) را از یکی دیگر از مشایخ خود به نام علی بن احمد عاصمی نقل کرده است..
خوارزمی، روایات بخش‌های اول را به صورت مستند و از مشایخ خود، نقل می‌کند؛ اما از آغاز فصول مربوط به نهضت کربلا، مطالب را از الفتوح ابن اعثم می‌آورد و گاه آنها را تلخیص و تهذیب می‌کند و گاه حدیثی را بر آنها می‌افزاید و دوباره به مطالب الفتوح بازمی‌گردد. این افزوده‌ها در بسیاری موارد، مستند و منقول از مشایخ خوارزمی هستند. خوارزمی در بخش‌های انتهایی کتاب و فصل قیام مختار، گاه از المعارف [[ابن قتیبه]] و [[مقتل ابومخنف]] نیز مطالبی نقل کرده است. از دیگر منابع او، تاریخ [[عبدالکریم بن حمدان]] است. برخی احتمال داده‌اند که خوارزمی به نسخه دیگری از الفتوح، دست یافته که تفاوت‌هایی با نسخه کنونی آن داشته است یا ابن اعثم، افزون بر الفتوح، کتاب تاریخ هم داشته است و خوارزمی از هر دو کتاب، نقل کرده است.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، دار الحدیث، قم، ج۱، ص۷۷.</ref>
 
فصل یازدهم: خوارزمی این فصل را در دو بخش ارائه کرده است. در بخش اول، خروج امام حسین (علیه السلام) از مکه حوادث بین راه تا رسیدن حضرت به کربلا و حوادث ایام اقامت در کربلا تا صبح روز عاشورا را در قالب هفت خبر بیان می‌کند که سه گزارش آن از علی بن احمد عاصمی است و تنها دو صفحه ۴۲ صفحه این فصل را شامل می‌شود و باقی گزارش‌ها (به جز چند خبر کوتاه دیگر در رد یا تأیید روایات ابن اعثم) از ابن اعثم کوفی است.
 
در بخش دومِ فصل یازده (که ۸۹ صفحه از جلد دوم را در برمی گیرد) خوارزمی به حادثه روز عاشورا تا پایان واقعه و شهادت حضرت و اسارت اهل بیت (علیهم السلام) می‌پردازد. وی در صفحات آغازین این بخش، شش خبر درباره ثواب روزه گرفتن در روز عاشورا و مصادفت عاشورا با حوادث مهم تاریخ انبیاء (صلی الله علیه وآله) آورده است و در ادامه، برخلاف فصل‌های پیشین (که عمدتاً گزارش‌های واقعه را از ابن اعثم نقل کرده است)، اخبار متعدد و متنوعی را از راویان مختلف درباره روز عاشورا و حوادث بعد از آن می‌آورد. وی بخشی از گزارش واقعه عاشورا را از کسانی نقل می‌کند که آنان نیز از شخصی به نام ابوطالب یحیی بن حسین بن هارون که از نوادگان امام سجاد (علیه السلام) است، نقل کرده‌اند، چنان‌که یحیی بن حسین نیز از راویان دیگر نقل می‌کند. ۴۷ هم چنین خوارزمی در ترتیب به میدان رفتن اصحاب امام (علیه السلام) و بنی هاشم و رجزهای شان و چگونگی پیکار و در نهایت، شهادت شان، ۴۸ حوادث بعد از روز عاشورا و اسارت اهلبیت (علیهم السلام) و بردن آنان به کوفه و شام و در نهایت، بازگرداندن آنان به مدینه، از روایات ابن اعثم متأثر شده، با این همه، او عمده گزارش روز واقعه را از ابومخنف آورده است. ص۱۱۳.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین ع ـ» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش 1383 شماره 4،</ref>


== نورالائمه خوارزمی ==
== نورالائمه خوارزمی ==
آیا کتاب «نور الائمه» ترجمه مقتل خوارزی است؟
ملا حسین واعظ کاشفی (درگذشته ۹۱۰ق) در کتاب [[نقدها به کتاب روضة الشهداء|روضة الشهداء]] در جریان نقل گزارش قیام عاشورا، بارها از کتابی به نام نورالأئمه که مؤلفش خوارزمی است، یاد کرده و از آن، مطالبی نقل کرده است. برخی گفته‌اند آیا نورالائمه، ترجمه مقتل خوارزمی است یا خوارزمی مقتل دیگری برای پارسی‌زبانان نوشته است؟ محققان گفته‌اند نمی‌توان این پرسش را به آسانی و روشنی پاسخ داد، چرا که برخی از نقل‌های کاشفی از کتاب یاد شده، تا حدودی، شباهت به مطالب مقتل خوارزمی دارد، اما برخی مطالب نقل شده دیگر یا اصلاً در مقتل یافت نمی‌شود یا هیچ شباهتی با متن عربی اشعار و رجزهای مقتل ندارد، مانند ترجمه فارسی اشعار و رجزها.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، ۱۳۸۳ش، شماره ۴، ص۱۰۹.</ref>


کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی (متوفای ۹۱۰ق) در کتاب روضة الشهداء در جریان نقل گزارش قیام عاشورا، بارها از کتابی به نام نور الأئمه که مؤلفش خوارزمی است، یاد کرده و از آن، مطالبی نقل کرده است. حال سؤال این است که آیا کتاب یاد شده، همان ترجمه مقتل خوارزمی است یا خوارزمی مقتل دیگری برای پارسی زبانان نوشته است؟
== چاپ و نسخه‌ها ==
مقتل خوارزمی با مقدمه و تحقیق شیخ محمد سماوی، بارها چاپ شده است که چاپ اول آن در نجف در سال ۱۳۶۷ق در چاپخانه الزاهراء بوده است و چاپ دوم آن، توسط مکتبة المفید به سال ۱۳۹۹ق (افست چاپ اول در قطع وزیری) و آخرین چاپ آن، به همت دارانوار الهدی در سال ۱۴۱۸ق صورت گرفته است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۹.</ref>


با بررسی و مقایسه اجمالی که صورت گرفت، نمی‌توان این پرسش را به آسانی و روشنی پاسخ داد، چرا که برخی از نقل‌های کاشفی از کتاب یاد شده، تا حدودی، شباهت به مطالب مقتل خوارزمی دارد، ۳۱ اما برخی مطالب نقل شده دیگر یا اصلاً در مقتل یافت نمی‌شود۳۲ یا هیچ شباهتی با متن عربی اشعار و رجزهای مقتل ندارد، مانند ترجمه فارسی اشعار و رجزها. ص۱۰۹.
بخش اصلی مقتل خوارزمی با عنوان «شرح غم حسین علیه‌السلام» توسط مصطفی صادقی ترجمه شده است. آنچه با عنوان اصلی کتاب یعنی مقتل تطبیق دارد، تنها فصل یازدهم است که در چاپ رایج این کتاب از صفحه ۳۱۵ تا پایان جلد نخست (صفحه ۳۵۸) و جلد دوم از ابتدا تا صفحه ۹۱ را دربردارد. مجموع این فصل به ۱۵۰ صفحه نمی‌رسد، در حالی که مجموع کتاب خوارزمی حدود ۶۰۰ صفحه است.<ref>خوارزم، موفق بن احمد، شرح غم حسین علیه السلام: ترجمه تحقیقی بخش اصلی مقتل خوارزمی، ترجمه مصطفی صادقی، قم، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۸ش، مقدمه، ص۱۰.</ref>


== چاپ ==
[[محقق طباطبایی]] در کتاب [[اهل البیت فی المکتبة العربیة]] سه نسخه خطی از کتاب مقتل الحسین خوارزمی را ذکر می‌کند:
تاکنون مقتل خوارزمی با مقدمه و تحقیق آقای شیخ محمد سماوی، ۲۹ سه بار چاپ شده که چاپ اول آن در نجف در سال ۱۳۶۷ق در چاپخانه الزاهراء بوده است و چاپ دوم آن، توسط مکتبة المفید به سال ۱۳۹۹ق (افست چاپ اول در قطع وزیری) و آخرین چاپ آن، به همت دارانوار الهدی در سال ۱۴۱۸ق صورت گرفته است.. ص۱۰۹.
* نسخه‌ای خطی در کتابخانه خاندان ثقة الاسلام تبریزی در تبریز که محمد بن حسین عمیدی نجفی آن را نوشته است.
* نسخه‌ای در کتابخانه ملی در تبریز.
* نسخه‌ای نوشته شیخ محمد سماوی که در نیمه محرم ۱۳۶۱ق از نگاشتن آن فراغت یافته است.<ref>طباطبائی، سید عبد العزیز، أهل البیت علیهم السلام فی المکتبة العربیة، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، ص۵۴۴ و ۵۴۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه اصلی = حدیث
خط ۱۱۱: خط ۱۰۳:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۷

سؤال

کتاب مقتل الحسین از کیست و چقدر اعتبار دارد؟

مقتل الحسین
مقتل الحسین خوارزمی
اطلاعات کتاب
نویسندهخوارزمی
تاریخ نگارشقرن ششم
موضوعواقعه کربلا
زبانعربی
اطلاعات نشر
ناشراین کتاب را ناشران مختلف منتشر کرده‌اند.
درگاه‌ها
امام حسین.png


مقتل الحسین، اثر موفق بن احمد خوارزمی (درگذشته ۵۶۸ق)، درباره قیام امام حسین(ع) و واقعه کربلا. خوارزمی، عالم سنی، تألیفات فراوانی دارد و به دلیل علاقه‌اش به اهل‌بیت(ع) چندین کتاب در فضایل امام علی(ع) و امام حسین(ع) نوشته است.

مقتل الحسین خوارزمی از جایگاه ویژه‌ای در میان عالمان شیعه برخوردار است. این کتاب، اثری تاریخی روایی است که بیشتر روایت‌ها و گزارش‌های تاریخی آن، با سلسله سند بیان شده است. بخش زیادی از این کتاب برگرفته از کتاب الفتوح ابن اعثم است که خوارزمی خود به این موضوع بارها در کتابش تصریح کرده است.

درباره نویسنده

ابو المؤیّد موفّق بن احمد بن ابی سعید خوارزمی مکّی (درگذشته۵۶۸ ق) مشهور به اَخطَب خوارزم، از عالمان حنفی و معتزلی و جانشین زَمَخشری در مَناصب شرعی خوارزم بوده است. خوارزمی، سخنور، محدّث، و فقیه و در علوم گوناگونی از جمله: سیره، تاریخ و ادب، چیره‌دست بود. او تألیفات فراوانی دارد و به دلیل علاقه‌اش به اهل بیت(ع) چندین کتاب در فضایل امام علی(ع) و امام حسین(ع) نوشت.[۱] مناقب علی بن أبی طالب اثر اوست.[۲]

موفق بن احمد خوارزمی، حدود سال ۴۸۴ق متولد شد و در سال ۵۶۸ق وفات یافت. بسیاری از اندیشمندان معاصر خوارزمی یا بعد از او که با وی و آثارش آشنایی داشته‌اند، به مقام علمی و احاطه و گستره دانش خوارزمی در علوم متعدد اذعان کرده و از او با تعابیر مختلف، ستایش و تمجید کرده‌اند. علامه امینی درباره وی می‌نویسد: فقیهی دانش‌ور، حافظی مشهور، محدثی با اسناد فراوان، خطیبی پرآوازه، چیره‌دست در لغت عرب، آگاه از سیره و تاریخ، ادیب، شاعر که دارای خطبه‌هایی است و سروده‌هایش در دفترها ثبت و تدوین شده است.[۳]

در عصر خوارزمی مذهب شایع در خراسان بزرگ و ماوراء النهر، از جمله منطقه خوارزم، مذهب حنفی بوده و خوارزمی نیز در فروع، این مذهب را اختیار کرده است. کتاب مناقب ابی حنیفه اثر خوارزمی که در فضایل ابوحنیفه نوشته شده و در آن به مدح و ثنای وی، در قالب قصیده ای طولانی پرداخته است، شاهد قوی بر مذهب اوست. با این همه، او متمایل به تشیع و علاقه‌مند به اهل بیت(ع) بوده است.[۴]

معرفی و جایگاه

در میان مقتل‌های موجود درباره امام حسین(ع) مقتل الحسین خوارزمی از جایگاه ویژه‌ای در میان اندیشمندان مسلمان، به ویژه عالمان شیعه برخوردار است؛ تا آن جا که در میان آثار مورخان اهل سنت که واقعه عاشورا را گزارش کرده‌اند، بعد از مقتل ابومخنف در اتقان و اعتماد، مقتل خوارزمی مطرح و محل رجوع اندیشمندان شیعه است. خوارزمی در نگارش حوادث قیام کربلا تا قبل از روز عاشورا، عمدتاً از گزارش‌های ابن اعثم، بهره برده و اثر خود را طبق کتاب وی تنظیم کرده است.[۵]

مقتل الحسین کتابی تاریخی روایی است که بیشتر روایت‌ها و گزارش‌های تاریخی آن، با سلسله سند بیان شده است. بیشترینه مطالب این اثر از فصل نهم تا پایان فصل یازدهم (که از جریان بیعت‌خواهی معاویه برای یزید، آغاز شده و با شهادت امام حسین (ع) و یارانش در کربلا به پایان می‌رسد) برگرفته از کتاب الفتوح ابن اعثم است که خوارزمی خود به این موضوع بارها در کتابش تصریح کرده است. برخی از مشایخ روایت خوارزمی که در این اثر از آنان بسیار نقل کرده است، عبارت‌اند از: جارالله محمود بن عمر زمخشری (درگذشته۵۳۸ق)، ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی (درگذشته ۵۵۸ق)، حسن بن احمد عطّار همدانی (درگذشته ۵۴۴ق) و ابوالحسن علی بن احمد عاصمی.[۶]

خوارزمی روایت‌ها و گزارش‌هایی را که در این کتاب آورده است، تلقی به قبول کرده است. وی ظاهراً تنها در یک جا (ج ۲، ص ۴، ذیل نخستین روایت) به ضعف یک روایت، آن هم از قول دیگری، اشاره کرده است و در باقی موارد، به بررسی و نقد سند یا متن روایت‌ها، نپرداخته است. از این رو اگر چه این اثر مورد توجه و رجوع شیعه است و به آن استناد می‌شود، اما برخی از روایات آن، از دیدگاه شیعه، مجعول و غیرقابل اعتماد است. نمونه ای از این روایات چنین است: ۱. بهترین مردم، بعد از پیامبر(ص)، ابوبکر و عمر هستند. ۲. ابوبکر بر جنازه حضرت زهرا(ع) نماز گزارد و او را به همراه علی(ع) و عمر و چند تن دیگر، به خاکش سپردند.[۷]

از منابع کهن در مقتل الحسین(ع) کتاب مقاتل الطالبیین ابوالفرج اصفهانی (درگذشته ۳۵۶ق) و مقتل الحسین نصر بن مزاحم (درگذشته ۲۱۲ق) نام برده شده است. گفته شده ابوالفرج اصفهانی و نصر بن مزاحم زیدی مذهب بودند.[۸] این کتاب را نشانی مهم دانسته‌اند از عشق حنفیان خراسان به مقام امام حسین(ع).[۹]

محتوا

کتاب مقتل الحسین در بردارنده یک سرآغاز و پانزده فصل است که در یک مجلد دو جلدی گردآمده است. جلد اول این کتاب، شامل ده فصل و بخش اول فصل یازده است و جلد دوم، شامل بخش دوم فصل یازده و چهار فصل دیگر است. عناوین این فصل‌ها چنین است:

  1. برخی از فضائل پیامبر(ص)
  2. فضائل خدیجه دختر خویلد
  3. فضائل فاطمه دختر اسد پسر هاشم پسر عبدمناف مادر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع)
  4. نمونه ای از فضائل امیرالمؤمنین(ع)
  5. فضائل فاطمه زهرا(س) دختر رسول خدا(ص)
  6. فضائل حسن و حسین(ع)
  7. فضائل مخصوص به حسین(ع)
  8. خبر دادن رسول خدا(ص) از حسین(ع) و احوال وی
  9. آنچه بین حسین(ع) و بین ولید بن عتبه و مروان بن حکم در مدینه، در زمان حیات معاویه و بعد از مرگش، روی داد
  10. آنچه از سرگذشت حسین(ع) که در مدت اقامتش در مکه اتفاق و آنچه از نامه‌های کوفیان به دست او رسید و فرستادن مسلم به عقیل به کوفه و قتل او در این شهر
  11. خروج حسین بن علی(ع) از مکه به سوی عراق و حوادث و اتفاقاتی که بین راه رخ داد و فرودش در سرزمین طف
  12. عقوبت و مجازات قاتل حسین(ع)
  13. برخی از مرثیه‌هایی که درباره حضرت گفته شده است
  14. زیارت حضرت و فضیلت آن
  15. انتقام مختار بن عبید ثقفی از کشندگان حسین(ع). هم چنین خوارزمی در پایان این فصل، گزارش جریان گشته شدن مصعب و عبدالله، پسران زبیر را آورده است.[۱۰]

خوارزمی، روایات بخش‌های اول را به صورت مستند و از مشایخ خود، نقل می‌کند؛ اما از آغاز فصول مربوط به نهضت کربلا، مطالب را از الفتوح ابن اعثم می‌آورد و گاه آنها را تلخیص و تهذیب می‌کند و گاه حدیثی را بر آنها می‌افزاید و دوباره به مطالب الفتوح بازمی‌گردد. این افزوده‌ها در بسیاری موارد، مستند و منقول از مشایخ خوارزمی هستند. خوارزمی در بخش‌های انتهایی کتاب و فصل قیام مختار، گاه از المعارف ابن قتیبه و مقتل ابومخنف نیز مطالبی نقل کرده است. از دیگر منابع او، تاریخ عبدالکریم بن حمدان است. برخی احتمال داده‌اند که خوارزمی به نسخه دیگری از الفتوح، دست یافته که تفاوت‌هایی با نسخه کنونی آن داشته است یا ابن اعثم، افزون بر الفتوح، کتاب تاریخ هم داشته است و خوارزمی از هر دو کتاب، نقل کرده است.[۱۱]

نورالائمه خوارزمی

ملا حسین واعظ کاشفی (درگذشته ۹۱۰ق) در کتاب روضة الشهداء در جریان نقل گزارش قیام عاشورا، بارها از کتابی به نام نورالأئمه که مؤلفش خوارزمی است، یاد کرده و از آن، مطالبی نقل کرده است. برخی گفته‌اند آیا نورالائمه، ترجمه مقتل خوارزمی است یا خوارزمی مقتل دیگری برای پارسی‌زبانان نوشته است؟ محققان گفته‌اند نمی‌توان این پرسش را به آسانی و روشنی پاسخ داد، چرا که برخی از نقل‌های کاشفی از کتاب یاد شده، تا حدودی، شباهت به مطالب مقتل خوارزمی دارد، اما برخی مطالب نقل شده دیگر یا اصلاً در مقتل یافت نمی‌شود یا هیچ شباهتی با متن عربی اشعار و رجزهای مقتل ندارد، مانند ترجمه فارسی اشعار و رجزها.[۱۲]

چاپ و نسخه‌ها

مقتل خوارزمی با مقدمه و تحقیق شیخ محمد سماوی، بارها چاپ شده است که چاپ اول آن در نجف در سال ۱۳۶۷ق در چاپخانه الزاهراء بوده است و چاپ دوم آن، توسط مکتبة المفید به سال ۱۳۹۹ق (افست چاپ اول در قطع وزیری) و آخرین چاپ آن، به همت دارانوار الهدی در سال ۱۴۱۸ق صورت گرفته است.[۱۳]

بخش اصلی مقتل خوارزمی با عنوان «شرح غم حسین علیه‌السلام» توسط مصطفی صادقی ترجمه شده است. آنچه با عنوان اصلی کتاب یعنی مقتل تطبیق دارد، تنها فصل یازدهم است که در چاپ رایج این کتاب از صفحه ۳۱۵ تا پایان جلد نخست (صفحه ۳۵۸) و جلد دوم از ابتدا تا صفحه ۹۱ را دربردارد. مجموع این فصل به ۱۵۰ صفحه نمی‌رسد، در حالی که مجموع کتاب خوارزمی حدود ۶۰۰ صفحه است.[۱۴]

محقق طباطبایی در کتاب اهل البیت فی المکتبة العربیة سه نسخه خطی از کتاب مقتل الحسین خوارزمی را ذکر می‌کند:

  • نسخه‌ای خطی در کتابخانه خاندان ثقة الاسلام تبریزی در تبریز که محمد بن حسین عمیدی نجفی آن را نوشته است.
  • نسخه‌ای در کتابخانه ملی در تبریز.
  • نسخه‌ای نوشته شیخ محمد سماوی که در نیمه محرم ۱۳۶۱ق از نگاشتن آن فراغت یافته است.[۱۵]

منابع

  1. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، دار الحدیث، قم، ج۱، ص۷۶.
  2. انصاری، حسن، «مقتل الحسین (ع)»، بررسی‌های تاریخی (مقالات و نوشته‌های حسن انصاری در حوزه تاریح و فرهنگ ایران و اسلام. تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ش.
  3. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۵ و ۱۰۶.
  4. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۷.
  5. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۴.
  6. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۰.
  7. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۱.
  8. انصاری، حسن، «مقتل الحسین (ع)»، بررسی‌های تاریخی (مقالات و نوشته‌های حسن انصاری در حوزه تاریح و فرهنگ ایران و اسلام. تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ش.
  9. انصاری، حسن، «مقتل الحسین (ع)»، بررسی‌های تاریخی (مقالات و نوشته‌های حسن انصاری در حوزه تاریح و فرهنگ ایران و اسلام. تاریخ بازدید: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ش.
  10. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیه السلام، انوار الهدی، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۹. (فهرست)
  11. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، دار الحدیث، قم، ج۱، ص۷۷.
  12. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، ۱۳۸۳ش، شماره ۴، ص۱۰۹.
  13. رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین(ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۹.
  14. خوارزم، موفق بن احمد، شرح غم حسین علیه السلام: ترجمه تحقیقی بخش اصلی مقتل خوارزمی، ترجمه مصطفی صادقی، قم، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۸ش، مقدمه، ص۱۰.
  15. طباطبائی، سید عبد العزیز، أهل البیت علیهم السلام فی المکتبة العربیة، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، ص۵۴۴ و ۵۴۵.