نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}} | {{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}} | ||
نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا نامهای است که امام حسین(ع) در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام | '''نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا''' نامهای است که [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۹.</ref> | ||
امام حسین(ع) پس از ورود به [[کربلا]] نامهای خطاب به برادر خود [[محمد بن حنفیه]] و سایر افراد قبیله بنیهاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> متن این نامه کوتاه را ابنقولویه در کتاب [[کامل الزیارات]] از [[امام محمد باقر(ع]]) نقل کرده است:<ref>ابنقولویه قمی،</ref> | |||
{{عربی|بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ|ترجمه=به نام خداوند رحمتگر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود}}<ref>ابنقولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تحقیق عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضوية، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۷۵.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۲
این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
جمله «هیهات منا الذلة» به چه معناست و از کیست؟
نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا نامهای است که امام حسین(ع) در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.[۱]
امام حسین(ع) پس از ورود به کربلا نامهای خطاب به برادر خود محمد بن حنفیه و سایر افراد قبیله بنیهاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.[۲] متن این نامه کوتاه را ابنقولویه در کتاب کامل الزیارات از امام محمد باقر(ع) نقل کرده است:[۳]
«بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ؛ به نام خداوند رحمتگر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود»[۴]