دلیل نزول قرآن به زبان عربی: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۹: | خط ۹: | ||
| ترجمه = ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند. | | ترجمه = ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند. | ||
| سوره = ابراهیم | | سوره = ابراهیم | ||
| آیه = ۴ | | آیه = ۴}} بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمیآوردند، همانطور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل میکردیم و او آن را بر ایشان میخواند، به آن ایمان نمیآوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹) | ||
}} بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمیآوردند، همانطور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل میکردیم و او آن را بر ایشان میخواند، به آن ایمان نمیآوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹) | |||
بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کاملترین و غنیترین زبانها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. | بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کاملترین و غنیترین زبانها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = نزول قرآن | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = |
نسخهٔ کنونی تا ۹ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۸
چرا قرآن به زبان عربی و آن هم در عربستان نازل شده و به زبانهای مختلف در ممالک مختلف مانند زبانهای چینی، انگلیسی و… و به گروههای مختلف نازل نشده است؟
پیامبر(ص) از منطقه جزیره العرب بود. جزیرة العرب دارای ویژگی هایی نظیر وجود کعبه، نزول شریعت حضرت ابراهیم(ع)، مسیر عبور تجار و اهتمام به زبان و بلاغت گفتار بود.
انبیاء گذشته هر کدام به زبان قوم خودشان صحبت میکردند، و کتاب آسمانی آنها نیز به همان زبان بوده است، خداوند میفرماید: ﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ …؛ ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند.﴾(ابراهیم:۴) بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمیآوردند، همانطور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل میکردیم و او آن را بر ایشان میخواند، به آن ایمان نمیآوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹)
بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کاملترین و غنیترین زبانها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است.