شأن نزول آیه ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}}سؤال:آيا در اين كه آيه ولايت يا همان آيه ۵۵ سوره مائده در باره حضرت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}سؤال:آيا در اين كه آيه ولايت يا همان آيه ۵۵ سوره مائده در باره حضرت علي(ع‌) است اتفاق نظري وجود دارد؟
{{شروع متن}}
{{سوال}}
آیا در این که آیه ولایت یا همان آیه ۵۵ سوره مائده درباره حضرت علی(ع) است اتفاق نظری وجود دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
'''آیه ولایت''' به اعتقاد بیشتر عالمان [[اهل سنت]] و [[شیعیان]] در شأن و منزلت [[امام علی(ع)]] نازل شده است. جریان نزول این آیه از طریق بسیاری از صحابه سرشناس پیامبر در منابع حدیثی و تفسیری شیعه و اهل سنت نقل شده است.
==آیه ولایت==
در [[سوره مائده]] آیه ۵۵ آمده است: {{قرآن بزرگ|إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاه وَ یُؤْتُونَ الزَّکاه وَ هُمْ راکِعُونَ|ترجمه=ولی و سرپرست شما، تنها خداوند و پیامبرش و مؤمنانی هستند که نماز را برپا می‌دارند و در حال رکوع، زکات می‌دهند.}}


پاسخ: در سوره مائده آیه ۵۵ آمده است: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاه وَ یُؤْتُونَ الزَّکاه وَ هُمْ راکِعُونَ ؛ ولىّ و سرپرست شما، تنها خداوند و پیامبرش و مؤمنانى هستند که نماز را برپا مى‏دارند و در حال رکوع، زکات مى‏دهند.»
== نزول آیه در شأن امام علی(ع) ==
در شأن نزول [[آیه]] فوق چنین آمده است: سائلی وارد [[مسجد رسول خدا(ص)]] شد و از مردم درخواست کمک کرد. کسی چیزی به او نداد. [[حضرت علی(ع)]] در حالی که به [[نماز]] مشغول بود، در حالت رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. از این رو در تکریم این بخشش، این آیه نازل شد.


در شأن نزول آیه فوق آمده است: «سائلى وارد مسجد رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) شد و از مردم درخواست کمک کرد. کسى چیزى به او نداد. حضرت على ((ع)) در حالى که به نماز مشغول بود، در حال رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. از این رو در تکریم این بخشش، این آیه نازل شد.
ماجرای فوق را ده نفر از اصحاب پیامبر مانند ابن عباس، عمار یاسر، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[ابوذر غفاری]]، [[أنس بن مالک]]، بلال و … نقل کرده‌اند. شیعه و اکثر اهل سنت در این شأن نزول، توافق دارند.<ref>الغدیر، ج۲؛ احقاق الحق، ج۲؛ کنز العمّال، ج۶.</ref> عمار یاسر می‌گوید: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که [[رسول خدا(ص)]] فرمود: {{عربی|من کنت مولاه فعلی مولاه}}.<ref>تفسیر المیزان، ذیل آیه.</ref>


ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پیامبر مانند ابن عباس، عمّار یاسر، جابر بن عبدالله، ابوذر، أَنس بن مالک، بلال و … نقل کرده‏اند و شیعه و اکثر سنّى در این شأن نزول، توافق دارند..ک: الغدیر، ج۲، احقاق الحقّ، ج۲، و کنز العمّال، ج۶) عمّار یاسر مى‏گوید: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) فرمود: «من کنت مولاه فعلى مولاه.» (تفسیر المیزان، ذیل آیه )
پیامبر اکرم(ص) در [[غدیر خم]]، برای بیان مقام حضرت علی(ع) این آیه را تلاوت فرمود.<ref>تفسیر صافی، ذیل آیه.</ref> و خود امام علی(ع) نیز برای حقانیت خویش، بارها این آیه را می‌خواند.<ref>تفسیر المیزان، ذیل آیه.</ref> و ابوذر که خود شاهد ماجرا بوده است، در [[مسجدالحرام]] برای مردم داستان فوق را نقل می‌کرد.<ref>مجمع البیان، ذیل آیه.</ref>


پیامبر اکرم(صلى اللَّه علیه و آله) در غدیر خم، براى بیان مقام حضرت على()) این آیه را تلاوت فرمود.(تفسیر صافى، ذیل آیه) و خود امام على((ع)) نیز براى حقّانیّت خویش، بارها این آیه را مى‏خواند.(تفسیر المیزان، ذیل آیه) و ابوذر که خود شاهد ماجرا بوده است، در مسجدالحرام براى مردم داستان فوق را نقل مى‏کرد. (مجمع البیان، ذیل آیه)
[[امام صادق(ع)]] فرمودند: منظور از {{عربی|الَّذِینَ آمَنُوا …}}، علی(ع) و اولاد او، ائمه اطهار(ع) تا روز قیامت هستند. پس هر کس از اولاد او به جایگاه [[امامت]] رسید با این ویژگی مثل اوست، آنان [[صدقه]] می‌دهند در حال [[رکوع]].<ref>کافی، ج۱.</ref>


امام صادق((ع)) فرمودند: منظور از «الَّذِینَ آمَنُوا …»، على((ع)) و اولاد او، ائمّه اطهار((ع)) تا روز قیامت هستند. پس هر کس از اولاد او به جایگاه امامت رسید با این ویژگى مثل اوست، آنان صدقه مى‏دهند در حال رکوع. (کافى، ج۱)
مرحوم محدث بحرانی نیز در غایه المرام ۲۴ [[حدیث]] از منابع [[اهل سنت]] و ۱۹ روایت از منابع و مصادر [[شیعه]] نقل کرده است که مجموعاً ۴۳ حدیث می‌شود، بنابراین روایاتی که پیرامون این آیه وارد شده [[متواتر]] هستند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، آیات ولایت در قرآن، انتشارات نسل جوان، چاپ اول، سال ۱۳۸۱.</ref>
{{پایان پاسخ}}


مرحوم محدث بحراني نيز در غايه المرام ۲۴ حديث از منابع اهل سنت و ۱۹ روايت از منابع و مصادر شيعه نقل كرده است كه مجموعاً ۴۳ حديث مي‌شود، بنابراين رواياتي كه پيرامون اين آيه وارد شده متواتر هستند.<ref>. مكارم شيرازي، ناصر، آيات ولايت در قرآن، انتشارات نسل جوان، چاپ اول، سال ۱۳۸۱.</ref>
== منابع ==
 
{{منابع}}
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =کلام
|شاخه فرعی۱ =  
|شاخه فرعی۱ =امامت
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =امامت خاصه
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =امام علی(ع)
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۶

سؤال

آیا در این که آیه ولایت یا همان آیه ۵۵ سوره مائده درباره حضرت علی(ع) است اتفاق نظری وجود دارد؟

آیه ولایت به اعتقاد بیشتر عالمان اهل سنت و شیعیان در شأن و منزلت امام علی(ع) نازل شده است. جریان نزول این آیه از طریق بسیاری از صحابه سرشناس پیامبر در منابع حدیثی و تفسیری شیعه و اهل سنت نقل شده است.

آیه ولایت

در سوره مائده آیه ۵۵ آمده است:

نزول آیه در شأن امام علی(ع)

در شأن نزول آیه فوق چنین آمده است: سائلی وارد مسجد رسول خدا(ص) شد و از مردم درخواست کمک کرد. کسی چیزی به او نداد. حضرت علی(ع) در حالی که به نماز مشغول بود، در حالت رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. از این رو در تکریم این بخشش، این آیه نازل شد.

ماجرای فوق را ده نفر از اصحاب پیامبر مانند ابن عباس، عمار یاسر، جابر بن عبدالله انصاری، ابوذر غفاری، أنس بن مالک، بلال و … نقل کرده‌اند. شیعه و اکثر اهل سنت در این شأن نزول، توافق دارند.[۱] عمار یاسر می‌گوید: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که رسول خدا(ص) فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه».[۲]

پیامبر اکرم(ص) در غدیر خم، برای بیان مقام حضرت علی(ع) این آیه را تلاوت فرمود.[۳] و خود امام علی(ع) نیز برای حقانیت خویش، بارها این آیه را می‌خواند.[۴] و ابوذر که خود شاهد ماجرا بوده است، در مسجدالحرام برای مردم داستان فوق را نقل می‌کرد.[۵]

امام صادق(ع) فرمودند: منظور از «الَّذِینَ آمَنُوا …»، علی(ع) و اولاد او، ائمه اطهار(ع) تا روز قیامت هستند. پس هر کس از اولاد او به جایگاه امامت رسید با این ویژگی مثل اوست، آنان صدقه می‌دهند در حال رکوع.[۶]

مرحوم محدث بحرانی نیز در غایه المرام ۲۴ حدیث از منابع اهل سنت و ۱۹ روایت از منابع و مصادر شیعه نقل کرده است که مجموعاً ۴۳ حدیث می‌شود، بنابراین روایاتی که پیرامون این آیه وارد شده متواتر هستند.[۷]


منابع

  1. الغدیر، ج۲؛ احقاق الحق، ج۲؛ کنز العمّال، ج۶.
  2. تفسیر المیزان، ذیل آیه.
  3. تفسیر صافی، ذیل آیه.
  4. تفسیر المیزان، ذیل آیه.
  5. مجمع البیان، ذیل آیه.
  6. کافی، ج۱.
  7. مکارم شیرازی، ناصر، آیات ولایت در قرآن، انتشارات نسل جوان، چاپ اول، سال ۱۳۸۱.