روایت جاری شدن نهری از اشک بر صورت آدم پس از اخراج از بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایتی مبنی بر اینکه [[حضرت آدم(ع)]] پس از اخراج از [[بهشت]] آنقدر گریست که در چهره‌اش خطوطی مانند سله‌های بیابان | روایتی مبنی بر اینکه [[حضرت آدم(ع)]] پس از اخراج از [[بهشت]] آنقدر گریست که در چهره‌اش خطوطی مانند سله‌های بیابان به‌وجود آمد در برخی از روایات از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است.<ref>الفتال النیشابوری، روضة الواعظین، روضة الواعظین، تحقیق غلامحسین المجیدی و مجتبی الفرجی، قم، دلیل ما، ۱۳۸۱ش، ج ۱، ص ۳۸۸. </ref> | ||
در روایتی دیگر آمده است که حضرت آدم(ع) آنقدر گریست تا اینکه، همانند دو نهر آب، اشک از چشمانش جاری شد.<ref>شیخ صدوق، محمد بن بابویه، خصال، بی جا. دفتر انتشارات اسلامی، بی تا. ج۱، ص۲۷۲.</ref> این عبارت دارای معنایی کنایی مبنی بر کثرت گریه است. | در روایتی دیگر آمده است که حضرت آدم(ع) آنقدر گریست تا اینکه، همانند دو نهر آب، اشک از چشمانش جاری شد.<ref>شیخ صدوق، محمد بن بابویه، خصال، بی جا. دفتر انتشارات اسلامی، بی تا. ج۱، ص۲۷۲.</ref> این عبارت دارای معنایی کنایی مبنی بر کثرت گریه است. | ||
سند این روایات در منابع روایی متصل به معصوم(ع) نیست و این روایات اصطلاحاً مرفوعه هستند. چنین روایاتی اگر بیان‌گر حکم عملی باشند، اغلب فقیهان بر اساس آنها فتوا نمی‌دهند. اما روایات گریهٔ حضرت آدم(ع) بیان‌گر حکم عملی نیست، بلکه از یک رخداد خارجی خبر می‌دهد. در چنین مواردی اگر محتوای روایت خلاف قرآن و عقل نباشد، محذوری از پذیرش صحت آن وجود ندارد. | سند این روایات در منابع روایی متصل به معصوم(ع) نیست و این روایات اصطلاحاً مرفوعه هستند. چنین روایاتی اگر بیان‌گر حکم عملی باشند، اغلب فقیهان بر اساس آنها فتوا نمی‌دهند. اما روایات گریهٔ حضرت آدم(ع) بیان‌گر حکم عملی نیست، بلکه از یک رخداد خارجی خبر می‌دهد. در چنین مواردی اگر محتوای روایت خلاف قرآن و عقل نباشد، محذوری از پذیرش صحت آن وجود ندارد.{{مدرک}} | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۱
آیا روایاتی که اشاره به گریهٔ زیاد حضرت آدم(ع)، پس از خروج از بهشت و ایجاد نهری از اشک بر صورتشان به نام عرکه، وجود دارد؟ آیا از نظر سند صحیح است؟
روایتی مبنی بر اینکه حضرت آدم(ع) پس از اخراج از بهشت آنقدر گریست که در چهره‌اش خطوطی مانند سله‌های بیابان به‌وجود آمد در برخی از روایات از امام صادق(ع) نقل شده است.[۱]
در روایتی دیگر آمده است که حضرت آدم(ع) آنقدر گریست تا اینکه، همانند دو نهر آب، اشک از چشمانش جاری شد.[۲] این عبارت دارای معنایی کنایی مبنی بر کثرت گریه است.
سند این روایات در منابع روایی متصل به معصوم(ع) نیست و این روایات اصطلاحاً مرفوعه هستند. چنین روایاتی اگر بیان‌گر حکم عملی باشند، اغلب فقیهان بر اساس آنها فتوا نمی‌دهند. اما روایات گریهٔ حضرت آدم(ع) بیان‌گر حکم عملی نیست، بلکه از یک رخداد خارجی خبر می‌دهد. در چنین مواردی اگر محتوای روایت خلاف قرآن و عقل نباشد، محذوری از پذیرش صحت آن وجود ندارد.[نیازمند منبع]