فحشاء: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی =اخلاق
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ =تهذیب نفس
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =رذائل اخلاقی
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}

نسخهٔ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷

سؤال
فحشاء چیست؟ آیات مربوط در این زمینه و عوامل و فحشاء چیست؟


فحشاء هر گناهی دانسته شده که زشتی آن زیاد باشد.[۱] در قرآن به زنا، لواط، ازدواج با نامادری و هر کار بسیار زشت فحشاء گفته شده است.[۲] البته امروزه این واژه در مورد اعمال منافی عفّت (اعمالی که مغایر با پاکدامنی) یا در مورد گناهانی که حدّ شرعی دارند، به کار می‌رود.[۳]

عوامل: برخی از عوامل فحشاء بر اساس آیات قرآن، چنین دانسته شده است:
  • پیروی از شیطان: در آیات متعددی مانند آیات ۱۶۹ و ۲۶۸ سوره بقره، گفته شده شیطان انسان را به فحشاء امر می‌کند.[۴]
  • دنباله‌روی از اهل فحشاء: در آیه ۲۸ سوره اعراف، کسانی که مرتکب فحشا می‌شوند، یکی از دلایل این کارشان را پیروی از پدرانشان دانسته‌اند.
  • توجه نکردن به نماز: بر اساس آیه ۴۵ سوره عنکبوت، یکی از نتایج نماز دوری از فحشا شمرده شده است؛ از این استفاده شده که یکی از دلایل فحشا، توجه نکردن به نماز است.[نیازمند منبع]
پیامدها: برخی از پیامدهای فحشا، چنین شمرده شده است:
  • نزول دنیا و آخرت: در آیه ۱۹ سوره نور گفته شده کسانی که دوست دارند فحشاء (گناهان بسیار زشت) میان مردم رواج پیدا کند، دچار عذاب دنیا و آخرت می‌شوند.
  • تکذیب رسولان الهی: در آیه ۲۹ سوره عنکبوت مردان قوم لوط که گناه لواط را مرتکب می‌شدند، در برابر راهنمایی‌های پیامبرشان لوط، او را تکذیب کردند.
  • رواج فساد در جامعه: بر اساس آیه ۲۱ سوره نور، شیطان کسانی را که از او پیروی می‌کنند به فحشاء و منکر فرمان می‌دهد و اگر رحمت الهی بر انسان‌ها نبود، هیچ‌یک از انسان‌ها پاک نمی‌شدند. از این آیه استفاده شده فحشا باعث رواج فساد در جامعه می‌شود.[نیازمند منبع]


منابع

  1. رضائی اصفهانی، محمدعلی، تفسیر قرآن مهر، ج۲، ص۷۵؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ذیل آیه ۱۶۹ بقره.
  2. نگاه کنید به بقره: ۱۶۹ و ۲۶۸؛ آل‌عمران: ۱۳۵؛ نساء: ۱۵ و۱۹ و۲۲ و۲۵؛ انعام/۱۵۱؛ اعراف: ۲۸ و ۳۳و ۸۰؛ یوسف: ۲۴؛ نحل/ ۹۰؛ اسراء: ۳۲؛ نور: ۱۹ و ۲۱؛ نمل: ۵۴؛ عنکبوت/ ۲۸ و ۴۵؛ احزاب:۳۰؛ شوری:۳۷؛ نجم: ۳۲؛ طلاق: ۱.
  3. رضائی اصفهانی، محمدعلی، تفسیر قرآن مهر، ج۲، ص۷۵.
  4. نگاه کنید به بقره: ۱۶۹ و ۲۶۸؛ نور: ۲۱.