یاران شیطان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ({{شاخه | شاخه اصلی = اخلاق |شاخه فرعی۱ = تهذیب نفس |شاخه فرعی۲ = محاسبه نفس |شاخه فرعی۳ = }}) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
یاران شیطان چه کسانی هستند؟{{پایان سوال}} | یاران شیطان چه کسانی هستند؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}یاران شیطان | {{پاسخ}}یاران شیطان افرادی که در [[وسوسه]] و [[گمراهی|گمراه]] نمودن دیگران از [[شیطان]] پیروی می‌کنند. در [[قرآن]] از یاران شیطان با تعبیرهایی مانند جنود شیطان، قبیله شیطان و حزب شیطان یاد شده است. | ||
بر اساس [[آیه|آیات]] و [[روایت|روایات]]، کسانی که [[ولایت]] و بندگی شیطان را بپذیرند، افرادی هستند که شیطان بر آنها چیره شده و [[یاد خدا]] را از دلهای آنان برده است. [[منافق|منافقان]]، فراموش‌کنندگان یاد خدا، کسانی که زیاد خشمگین می‌شوند، اسرافکاران، دشمنان اهل بیت(ع) و [[مشرک|مشرکان]] مصداق یاران شیطان شمرده شده‌اند. یاران شیطان اختصاص به انسان‌ها ندارد و می‌تواند از [[جنیان]] نیز باشد. | |||
== | == نام‌های دیگر == | ||
یاران شیطان، از جنس [[جن]] یا [[انسان]] بوده و از کار اصلی [[شیطان]]، که [[وسوسه]] و [[گمراهی|گمراه]] نمودن دیگران است پیروی می‌کنند. | یاران شیطان، از جنس [[جن]] یا [[انسان]] بوده و از کار اصلی [[شیطان]]، که [[وسوسه]] و [[گمراهی|گمراه]] نمودن دیگران است پیروی می‌کنند. | ||
در [[قرآن]]، با تعبیر «یاران شیطان» مطلبی ذکر نشده؛ ولی واژه‌های هم‌معنی آن بیان شده و | در [[قرآن]]، با تعبیر «یاران شیطان» مطلبی ذکر نشده؛ ولی واژه‌های هم‌معنی آن بیان شده و ویژگی‌های آنها نیز گفته شده است: | ||
* '''جنود شیطان''': از جنود شیطان در آیه {{قرآن|وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُون| سوره = شعرا| آیه = ۹۵}} یاد شده که مراد از آن با توجه به حدیثی از [[امام باقر(ع)]] ذُرّیه شیطان است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی ۸ جلدی، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۲، ص۳۱.</ref> | * '''جنود شیطان''': از جنود شیطان در آیه {{قرآن|وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُون | ||
* '''قبیله شیطان''': | | سوره = شعرا | ||
* '''حزب شیطان''': منظور از حزب شیطان پیروان او و کسانی هستند که در خط او باشند. بر اساس قرآن، اعضای حزب او کسانی هستند که [[ولایت]] و بندگی او را پذیرفته<ref>نحل:۱۰۰.</ref> و نیز کسانی که شیطان بر آنها چیره شده و [[یاد خدا]] را از | | آیه = ۹۵ | ||
* '''دوستان شیطان''': دوستان شیطان کسانی هستند که شیطان با آنها رفیق و همراه شده و آن ها را دوست دارد. قرآن کسانی که [[کفر]] ورزیده<ref>نساء: ۷۶.</ref> و [[ایمان]] نمی آورند<ref>اعراف:۲۷.</ref> اولیاء شیطان نامیده است. به تعبیر قرآن، شیطان دوستان خود را | | ترجمه = و همه سپاه ابلیس. | ||
}} یاد شده که مراد از آن با توجه به حدیثی از [[امام باقر(ع)]] ذُرّیه شیطان است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی ۸ جلدی، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۲، ص۳۱.</ref> | |||
* '''قبیله شیطان''': در آیه ۲۷ [[سوره اعراف]] از تعبیر قبیله شیطان استفاده شده است. | |||
* '''حزب شیطان''': منظور از حزب شیطان پیروان او و کسانی هستند که در خط او باشند. بر اساس قرآن، اعضای حزب او کسانی هستند که [[ولایت]] و بندگی او را پذیرفته<ref>نحل:۱۰۰.</ref> و نیز کسانی که شیطان بر آنها چیره شده و [[یاد خدا]] را از دلهای آنان برده است.<ref>مجادله: ۱۹.</ref> خداوند نشانه‌های حزب شیطان را [[نفاق]]، دشمنی با حق، فراموشی یاد خدا، [[دروغ]] و نیرنگ بیان کرده است. | |||
* '''دوستان شیطان''': دوستان شیطان کسانی هستند که شیطان با آنها رفیق و همراه شده و آن ها را دوست دارد. قرآن کسانی که [[کفر]] ورزیده<ref>نساء: ۷۶.</ref> و [[ایمان]] نمی آورند<ref>اعراف:۲۷.</ref> اولیاء شیطان نامیده است. به تعبیر قرآن، شیطان دوستان خود را وسوسه می‌کند تا با مومنان به مجادله بپردازند.<ref>انعام :۱۲۱.</ref> | |||
== مصادیق == | == مصادیق == | ||
براساس آیات و روایات، برخی از مصادیق یاران شیطان چنین‌اند: | |||
* ''' | *'''فراموش‌کنندگان یاد خدا''': کسانی که یاد خدا را فراموش کنند یاران شیطان دانسته شده‌اند؛ زیرا شیطان زمانی به دل راه می‌یابد که یاد خدا از دل او بیرون رفته باشد.<ref>مجادله: ۹.</ref> | ||
* '''دشمنان امام علی(ع)''': | * '''کسانی که زیاد خشمگین می‌شوند''': امام علی(ع) [[خشم]] را سپاهی بزرگ از لشکرهای شیطان دانسته است.<ref>مستدرک الوسائل، ۱۸ جلدی، موسسه آل البیت قم، ۱۴۰۸، ج۱۲، ص۱۱.</ref> | ||
* '''دشمنان اهل بیت(ع)''': در روایتی رسول خدا(ص) به امام علی(ع) | * '''اسرافکاران''': در آیه {{قرآن|إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ کانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ | ||
| سوره = اسراء | |||
| آیه = ۲۷ | |||
| ترجمه = اسراف كنندگان برادران شيطان هستند. | |||
}} اسرافکاران برادران شیطان معرفی شده‌اند. | |||
* '''منافقان''': [[منافقان]] کسانی هستند که در ظاهر مسلمان، ولی در باطن کافرند. کسانی که دلشان با زبانشان یکی نیست نیز، منافق شمرده شده‌اند. [[امام علی(ع)]]، منافقان را حزب شیطان خوانده است.<ref>آمدی، غرر الحکم، دفتر تبلیغات، ۱۳۶۶، ص۴۵۸.</ref> | |||
*'''دشمنان امام علی(ع)''': براساس روایتی از [[پیامبر(ص)]]، دشمنان امام علی(ع)، اهل نفاق و از برادران شیطان هستند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، موسسه وفا بیروت، ۱۴۰۴، ج۳۷، ص۲۱۱.</ref> | |||
*'''دشمنان اهل بیت(ع)''': در روایتی رسول خدا(ص) به امام علی(ع) فرمود: دشمنان شما [اهل بیت] از حزب شیطان هستند.<ref>بحار الانوار، مدرک قبل، ج۲۳، ص۱۴۲.</ref> | |||
* '''مشرکان''': [[امام باقر(ع)]] در تفسیر آیه ۹۹ [[سوره شعراء]] مشرکان را پیروی‌کنندگانِ شیطان معرفی کرده است.<ref>کلینی، اصول کافی ۸ جلدی، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۲، ص۳۱.</ref> | * '''مشرکان''': [[امام باقر(ع)]] در تفسیر آیه ۹۹ [[سوره شعراء]] مشرکان را پیروی‌کنندگانِ شیطان معرفی کرده است.<ref>کلینی، اصول کافی ۸ جلدی، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۲، ص۳۱.</ref> | ||
* | * | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۳۲: | خط ۴۰: | ||
* تفسیر نمونه، ذیل آیه ۲۲ سوره مجادله. | * تفسیر نمونه، ذیل آیه ۲۲ سوره مجادله. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۲۷
سؤال
یاران شیطان چه کسانی هستند؟
یاران شیطان افرادی که در وسوسه و گمراه نمودن دیگران از شیطان پیروی می‌کنند. در قرآن از یاران شیطان با تعبیرهایی مانند جنود شیطان، قبیله شیطان و حزب شیطان یاد شده است.
بر اساس آیات و روایات، کسانی که ولایت و بندگی شیطان را بپذیرند، افرادی هستند که شیطان بر آنها چیره شده و یاد خدا را از دلهای آنان برده است. منافقان، فراموش‌کنندگان یاد خدا، کسانی که زیاد خشمگین می‌شوند، اسرافکاران، دشمنان اهل بیت(ع) و مشرکان مصداق یاران شیطان شمرده شده‌اند. یاران شیطان اختصاص به انسان‌ها ندارد و می‌تواند از جنیان نیز باشد.
نام‌های دیگر
یاران شیطان، از جنس جن یا انسان بوده و از کار اصلی شیطان، که وسوسه و گمراه نمودن دیگران است پیروی می‌کنند.
در قرآن، با تعبیر «یاران شیطان» مطلبی ذکر نشده؛ ولی واژه‌های هم‌معنی آن بیان شده و ویژگی‌های آنها نیز گفته شده است:
- جنود شیطان: از جنود شیطان در آیه ﴿وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُون؛ و همه سپاه ابلیس.﴾(شعرا:۹۵) یاد شده که مراد از آن با توجه به حدیثی از امام باقر(ع) ذُرّیه شیطان است.[۱]
- قبیله شیطان: در آیه ۲۷ سوره اعراف از تعبیر قبیله شیطان استفاده شده است.
- حزب شیطان: منظور از حزب شیطان پیروان او و کسانی هستند که در خط او باشند. بر اساس قرآن، اعضای حزب او کسانی هستند که ولایت و بندگی او را پذیرفته[۲] و نیز کسانی که شیطان بر آنها چیره شده و یاد خدا را از دلهای آنان برده است.[۳] خداوند نشانه‌های حزب شیطان را نفاق، دشمنی با حق، فراموشی یاد خدا، دروغ و نیرنگ بیان کرده است.
- دوستان شیطان: دوستان شیطان کسانی هستند که شیطان با آنها رفیق و همراه شده و آن ها را دوست دارد. قرآن کسانی که کفر ورزیده[۴] و ایمان نمی آورند[۵] اولیاء شیطان نامیده است. به تعبیر قرآن، شیطان دوستان خود را وسوسه می‌کند تا با مومنان به مجادله بپردازند.[۶]
مصادیق
براساس آیات و روایات، برخی از مصادیق یاران شیطان چنین‌اند:
- فراموش‌کنندگان یاد خدا: کسانی که یاد خدا را فراموش کنند یاران شیطان دانسته شده‌اند؛ زیرا شیطان زمانی به دل راه می‌یابد که یاد خدا از دل او بیرون رفته باشد.[۷]
- کسانی که زیاد خشمگین می‌شوند: امام علی(ع) خشم را سپاهی بزرگ از لشکرهای شیطان دانسته است.[۸]
- اسرافکاران: در آیه ﴿إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ کانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ؛ اسراف كنندگان برادران شيطان هستند.﴾(اسراء:۲۷) اسرافکاران برادران شیطان معرفی شده‌اند.
- منافقان: منافقان کسانی هستند که در ظاهر مسلمان، ولی در باطن کافرند. کسانی که دلشان با زبانشان یکی نیست نیز، منافق شمرده شده‌اند. امام علی(ع)، منافقان را حزب شیطان خوانده است.[۹]
- دشمنان امام علی(ع): براساس روایتی از پیامبر(ص)، دشمنان امام علی(ع)، اهل نفاق و از برادران شیطان هستند.[۱۰]
- دشمنان اهل بیت(ع): در روایتی رسول خدا(ص) به امام علی(ع) فرمود: دشمنان شما [اهل بیت] از حزب شیطان هستند.[۱۱]
- مشرکان: امام باقر(ع) در تفسیر آیه ۹۹ سوره شعراء مشرکان را پیروی‌کنندگانِ شیطان معرفی کرده است.[۱۲]
مطالعه بیشتر
- تفسیر نمونه، ذیل آیه ۲۲ سوره مجادله.
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی ۸ جلدی، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۲، ص۳۱.
- ↑ نحل:۱۰۰.
- ↑ مجادله: ۱۹.
- ↑ نساء: ۷۶.
- ↑ اعراف:۲۷.
- ↑ انعام :۱۲۱.
- ↑ مجادله: ۹.
- ↑ مستدرک الوسائل، ۱۸ جلدی، موسسه آل البیت قم، ۱۴۰۸، ج۱۲، ص۱۱.
- ↑ آمدی، غرر الحکم، دفتر تبلیغات، ۱۳۶۶، ص۴۵۸.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، موسسه وفا بیروت، ۱۴۰۴، ج۳۷، ص۲۱۱.
- ↑ بحار الانوار، مدرک قبل، ج۲۳، ص۱۴۲.
- ↑ کلینی، اصول کافی ۸ جلدی، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۲، ص۳۱.