پدر معاویه
آيا معاويه پسر ابوسفيان بود يا فرد ديگر؟
هند مادر معاویه
مادر معاويه به نام هند، از جمله زنان بد نام عرب بود كه سابقه چندان موجهي در تاريخ اسلام و قبل از آن نميتوان براي او يافت در اينكه هند مادر معاويه به خاطر دين اسلام و نسبت به شخص پيامبر(ص) دشمنيهاي شديد نموده است در ميان تمام مورخان اتفاق نظر وجود دارد؛ زيرا سوابق او در تاريخ اسلام بسيار روشن دانسته شده و رفتار نارواي او در حق حمزه عموي پيامبر(ص) در جنگ احد مشهور است؛ علاوه بر آنكه وی اهانت‌هاي زيادي به پيامبر(ص) و تازه مسلمانان نمود.
برخي از منابع اين زن را بدسابقه و زناكار دانستهاند؛ به طوری که بيشتر مورخين معتقدند اساساً هند در مكه به تمايلات نامشروع شهرت داشت.[۱] بنابراين چندان بياساس نيست كه برخي معاويه را به غير از آنچه كه مشهور است - فرزند ابوسفيان - نسبت دادهاند.
پيامبر اكرم(ص) وقتي مكه را فتح نمود هند مادر معاويه را به خاطر ارتكاب جنايات سزاوار مرگ دانسته بود[۲] اما او با زيركي در ميان زنان مخفي شده و خود را به حضرت رسانيد و اسلام آورد و به پيامبر(ص) گفت: ما بر چه چيزي با تو بيعت كنيم؟! رسول خدا(ص) فرمود: بر اينكه زنا نكنيد.[۳]
احتمالات در مورد پدر معاویه
درباره ازدواج هند با ابوسفيان گفته شده كه مافربن عمرو يكي از افراد بني اميه شیفته هند بود؛ تا آنجا كه داستان روابط آنها بر سر زبان‌ها افتاد، پس از مدتی هند از وي باردار شد. هنگامي كه بارداريش آشكار و يا نزديك به ظاهر شدن شد، مافربن عمرو از مكه فرار كرد و به نزد نعمان بن منذر پادشاه مشهور عرب حيره رفت تا اينكه از وي در كار خود كمك بخواهد. در غياب او بود كه ابوسفيان با هند ازدواج کرد.[۴]
هشام بن محمد كلبي نسب شناس مشهور و زبردست عرب در كتاب مثالب و همچنین اصمعي اديب گفتهاند: معاويه در دوران جاهليت به چهار نفر به نام‌های عماره بن الوليد از بني مخزوم، مافربن عمرو از بني اميه، ابوسفيان از بني اميه و عباس بن عبدالمطلب از بني هاشم.[۵] منسوب بود. بيشتر مورخان معاويه را به يكي از اين مردان منتسب مي‌دانند.[۶]
بعد از ظهور اسلام معاويه پسر ابوسفيان محسوب گشت؛ چون هند قبل از اسلام آوردنش غير از ابوسفيان شوهر رسمي نداشت و معاويه بعد از ازدواج آنها و در خانه ابوسفيان به دنیا آمد.
مطالعه بيشتر
۱. عايشه در اسلام، تاليف علامه عسگري، ج۱.
۲. معاويه و تاريخ ابن عقيل حضري(النصياح الكافيه لمن يتولي معاويه)
منابع
- ↑ عسكري، مرتضي، عايشه در اسلام، ج۱، ص۱۰ و محمد بن عقيل علوي حضرمي، النصايح الكافيه لمن يتولي معاويه.
- ↑ آيتي، تاريخ اسلام، تهران، دانشگاه، چاپ ششم، ۱۳۷۸، ص۴۶۳.
- ↑ عسكري، مرتضي، پيشين، ج۱، ص۱۲.
- ↑ ابي الفرج اصفهاني، الاغاني، بيروت، ج۹، ص۵۳ ـ ۵۰.
- ↑ ابن جوزي، تذكره الخواص، بيروت، ص۱۱۶.
- ↑ زمخشري، ربيع لابرار، ج۳ باب القربات و لانساب و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۳۶ و الاغاني، ج۹، ص۴۹ و ۵۰.