مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{شاخه | شاخه اصلی = ادیان و مذاهب |شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه |شاخه ف...» ایجاد کرد)
 
 
(۴۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
| شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
|شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
|شاخه فرعی۲ = عقاید شیعه
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
نظريه شيعه درباره روايت مناظره امام رضا(ع) با علي بن جهم در مورد شخصيت حضرت داود و گناه آدم را بنويسيد.
مناظره امام رضا(ع) با علی بن جهم، در مورد عصمت حضرت داود و آدم(ع) چه بود؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در اين مناظره كه ميان حضرت امام رضا(ع) و علي بن محمد بن جهم در حضور مأمون عباسي انجام شده است امام(ع) در راستاي عصمت انبياء به نحوي استدلال فرموده است كه نظريه و پاسخ شيعيان او به يقين همان خواهد بود كه امام(ع) درباره حضرت آدم(ع) مي فرمايد كه اين معصيت آدم(ع) در بهشتي كه براي آن خلق نشده بود، انجام شده است، و واجب است كه او در زمين معصوم باشد و لذا وقتي كه او را بعد از هبوطش در زمين حجّت و خليفه خود قرار داد، معصومش گردانيد. علامه طباطبايي در جلد ۱۴ ص۲۲۲ الميزان در اين مورد بياني به اين صورت دارد كه واقعه حضرت آدم(ع) قبل از تشريع اصل دين اتفاق افتاده و بهشتي كه آن حضرت در آن ساكن بود، بهشت برزخيه بوده كه در زندگي غير دنيوي و مادي تمثل داشته است. و نهي خداوند هم ارشادي بوده، نه مولوي و مخالفت نهي ارشادي معصيت شمرده نمي شود، آنچه معصيت بر آن مترتب مي شود، مخالفت امر مولوي و تكليفي است. و همه انبياء از مخالفت در امر مولوي معصوم مي باشند و كلام حضرت امام رضا(ع) نيز به همين معنا اشاره دارد.
[[امام رضا(ع)]] در مناظره‌ای به اشکالات ابن‌جهم در مورد [[دلیل عصمت انبیاء|عصمت انبیاء]] پاسخ گفته و هیچ آیه‌ی از [[قرآن]] را نشانه عصیان و منافی عصمت پیامبران ندانست. امام، [[آدم(ع)]] را حجت و خلیفه خدا در زمین دانسته و معتقد بود عصمت او بر روی زمین، ضروری است. اما خطای آدم، در بهشت بود و این نقضی برای عصمت او در زمین نیست. امام، داستان ازدواج داوود(ع)‌ با زن اوریا را چنین دانست که زنان در آن زمان پس از مرگ شوهر، هرگز ازدواج نمی‌کردند. داوود این رسم را از بین برد و پس از کشته شدن اوریا در جنگ، همسر اوریا [[عده وفات]] نگه داشت و سپس داوود با آن زن [[ازدواج از نگاه قرآن|ازدواج]] کرد. این امر بر مردم سخت آمد و سبب [[تهمت زنا|تهمت‌هایی]] به داوود شد.
 
امام رضا(ع) در مورد آیه «آنچه در دل پنهان می‌داشتی، خدا می‌خواست آشکار سازد» برای این دانسته که پیامبر اسلام از طریق [[وحی]] فهمید بعدها با [[زینب دختر جحش]] که در آن زمان، همسرِ [[زید بن حارثه]] بود،‌ ازدواج خواهد کرد. پیامبر از اینکه [[منافقان]] این مطلب را بفهمند، ترس داشت و [[خداوند]] به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.
 
== مناظره امام رضا(ع) با علی بن جهم ==
[[مأمون]]، خلیفه بنی‌عباس، جلسه مناظره‌ای میان [[امام رضا(ع)]] و برخی بزرگان مذاهب و ادیان مختلف قرار داد. علی بن محمد بن جهم از امام رضا(ع) در مورد عصمت [[انبیاء]] سوال کرد. امام گفت که عصمت انبیاء را قبول دارد. ابن‌جهم به برخی آیات [[قرآن]] استناد کرده و از آن‌ها،‌ [[گناه]] برخی انبیاء را متذکر شد و امام به این آیات جواب داد.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳، محقق و مصحح: مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق.</ref>
 
== آدم(ع) ==
ابن‌جهم در مورد [[حضرت آدم]] به آیه {{قرآن|ترجمه=آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و ناکام ماند.|سوره=طه|آیه=۱۲۱}} استدلال کرد.<ref name=":0">شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۲.</ref>
 
[[امام رضا(ع)]] درباره حضرت آدم(ع) می‌گوید که او حجت و خلیفه [[خدا]] در زمین بود و [[واجب]] بود که او در زمین [[معصوم]] باشد. اما معصیت آدم که در قرآن نقل شده، در بهشت بود و این نقضی برای عصمت او در زمین ندارد. خداوند پس از [[هبوط آدم]] به زمین، او را خلیفه قرار داد و او دارای مقام عصمت گردید.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref>
 
[[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] نوشته است که داستان حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده است و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، [[بهشت برزخی]] بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی وجود داشته است؛ همچنین نهی خدا از خوردن [[میوه ممنوعه]]،‌ [[امر ارشادی|ارشادی]] بوده و مخالفت با نهی ارشادی، گناه شمرده نمی‌شود.<ref>علامه طباطبائی، سید محمدحسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۲۲۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏،۱۴۱۷ق.</ref>
==یوسف(ع)==
پیرامون [[حضرت یوسف،]] ابن‌جهم به آیه {{قرآن|ترجمه=آن زن قصد او کرد؛ و او نیز اگر برهان پروردگار را نمی‌دید، قصد وی می‌نمود|سوره=یوسف|آیه=۲۴}} استناد کرد.
 
براساس این روایت، امام رضا(ع) قصد یوسف را نه در کامجویی از آن زن، بلکه قتل او دانسته است. از امام رضا(ع) در این روایت آمده که یوسف اگر برهان الهی را نمی‌دید، تصمیم داشت آن زن را بکشد.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref>
== داوود(ع) ==
ابن‌جهم در مورد [[حضرت داوود]] به داستانی از [[تورات]] استناد کرد که داود دلبسته زنی شوهردار شد. وی اسباب کشته شدن شوهر آن زن را فراهم کرده و سپس با او ازدواج کرد.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹3.</ref> امام پس از شنیدن این سخنان، با دست بر پیشانی خود زد و [[آیه «انا لله و انا الیه راجعون»|آیه انا لله و انا الیه راجعون]] را خواند. امام در ادامه از این‌گونه نسبت‌ها به پیامبران الهی، اظهار تعجب کرد.<ref name=":1">شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۴.</ref>
 
امام داستان ازدواج داوود با زن اوریا را چنین دانست که زنان در آن زمان پس از مرگ شوهر، هرگز [[ازدواج]] نمی‌کردند. داوود این رسم را از بین برد و پس از کشته شدن اوریا در جنگ، همسر اوریا [[عده وفات]] نگه داشت و سپس داوود با آن زن ازدواج کرد. این موضوع برای مردم قابل درک نبود.<ref name=":1" />


اما در مورد حضرت داوود(ع) كه امتحان و خطاء آن حضرت در سوره(ص) آمده است امام رضا(ع) ارتباط اين امتحان و خطاء با افسانه تمثل شيطان به شكل پرنده را نفي نموده است و ديدن زن اوريا در حال استحمام و عاشق شدن آن حضرت، و قتل اوريا، را كه از تورات نقل شده است، كذب محض دانسته است. علامه طباطبايي در ص۱۹۶ جلد ۱۷ الميزان مي گويد كه حضرت داوود وقتي متوجه غير عادي بودن ورود متخاصمين كه از فرشتگان بودند، شد و او در قضاوت هم عجله نمود، دانست كه مورد امتحان خدا قرار گرفته است، لذا استغفار و توبه نمود. اين خطاي ‌حضرت داوود(ع) مستلزم معصيت او نيست، زيرا اين واقعه با توجه به غير عادي بودن آن در عالم غير تكليف و مادي شبيه عالم رؤيا بوده است و همانند خطيئه حضرت آدم، قبل از هبوطش به زمين مي باشد و اگر هم اين واقعه در عالم ماده واقع شده باشد قضاوت و حكم حضرت داوود(ع) تقديري خواهد بود يعني در فرض اينكه در اين دعوا مدعي عليه حجت نداشته باشد به مظلوميت مدعي حكم مي شود و در هر دو فرض هيچ معصيتي براي حضرت داوود(ع) ثابت نميگردد.
امام همچنین در مورد حضرت داوود به داستان قضاوت او نیز پرداخته و آن مسئله و آیات<ref>سوره ص، آیات ۲۲-۲۴.</ref> پیرامون آن را توضیح می‌دهد.<ref name=":1" />
{{پایان پاسخ}}
{{همچنین ببینید|اتهام به داوود(ع) در تورات}}
{{مطالعه بیشتر}}
==منابع جهت مطالعه بيشتر:==


۱. تفسير الميزان، ج۱۴، ص۲۲۲ به بعد و جلد ۱۷ ص۱۹۶ به بعد.
==پیامبر اسلام(ص)==
ابن‌جهم در مورد [[پیامبر اسلام|پیامبر اسلام(ص)]] به آیه {{قرآن|ترجمه=و آنچه در دل پنهان می‌داشتی، خدا می‌خواست آشکار سازد.|سوره=احزاب|آیه=۳۷}} استدلال کرد.


۲. العصمه، تأليف سيد علي ميلائي.
امام رضا(ع) علت نزول این آیه را در این می‌داند که پیامبر از اسامی زنان خود، در دنیا و آخرت اطلاع یافت. یکی از این زنان، زینب دختر جحش بود که در آن زمان همسرِ زید بن حارثه بود. پیامبر از آشکار کردن نام این زن پرهیز داشت تا مبادا منافقان بگویند پیامبر، همسر شخص دیگری را همسر خود می‌خواند. پیامبر از گفتن این مطلب ترس داشت و خداوند به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۵.</ref>
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== جستارهای وابسته ==
<references />


* [[نسبت گناه به پیامبران در قرآن]]
{{پایان پاسخ}}
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{کلام}}
{{شاخه
| شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
| شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
| شاخه فرعی۲ = عقاید شیعه
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
| بازبینی نویسنده = 
  | اولویت =  
  | بازبینی = شد
  | کیفیت =  
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:عصمت]]
[[رده:عصمت انبیا]]
[[رده:عصمت پیامبران]]
[[رده:آیات و سوره‌ها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۹

سؤال

مناظره امام رضا(ع) با علی بن جهم، در مورد عصمت حضرت داود و آدم(ع) چه بود؟

امام رضا(ع) در مناظره‌ای به اشکالات ابن‌جهم در مورد عصمت انبیاء پاسخ گفته و هیچ آیه‌ی از قرآن را نشانه عصیان و منافی عصمت پیامبران ندانست. امام، آدم(ع) را حجت و خلیفه خدا در زمین دانسته و معتقد بود عصمت او بر روی زمین، ضروری است. اما خطای آدم، در بهشت بود و این نقضی برای عصمت او در زمین نیست. امام، داستان ازدواج داوود(ع)‌ با زن اوریا را چنین دانست که زنان در آن زمان پس از مرگ شوهر، هرگز ازدواج نمی‌کردند. داوود این رسم را از بین برد و پس از کشته شدن اوریا در جنگ، همسر اوریا عده وفات نگه داشت و سپس داوود با آن زن ازدواج کرد. این امر بر مردم سخت آمد و سبب تهمت‌هایی به داوود شد.

امام رضا(ع) در مورد آیه «آنچه در دل پنهان می‌داشتی، خدا می‌خواست آشکار سازد» برای این دانسته که پیامبر اسلام از طریق وحی فهمید بعدها با زینب دختر جحش که در آن زمان، همسرِ زید بن حارثه بود،‌ ازدواج خواهد کرد. پیامبر از اینکه منافقان این مطلب را بفهمند، ترس داشت و خداوند به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.

مناظره امام رضا(ع) با علی بن جهم

مأمون، خلیفه بنی‌عباس، جلسه مناظره‌ای میان امام رضا(ع) و برخی بزرگان مذاهب و ادیان مختلف قرار داد. علی بن محمد بن جهم از امام رضا(ع) در مورد عصمت انبیاء سوال کرد. امام گفت که عصمت انبیاء را قبول دارد. ابن‌جهم به برخی آیات قرآن استناد کرده و از آن‌ها،‌ گناه برخی انبیاء را متذکر شد و امام به این آیات جواب داد.[۱]

آدم(ع)

ابن‌جهم در مورد حضرت آدم به آیه ﴿آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و ناکام ماند.(طه:۱۲۱) استدلال کرد.[۲]

امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) می‌گوید که او حجت و خلیفه خدا در زمین بود و واجب بود که او در زمین معصوم باشد. اما معصیت آدم که در قرآن نقل شده، در بهشت بود و این نقضی برای عصمت او در زمین ندارد. خداوند پس از هبوط آدم به زمین، او را خلیفه قرار داد و او دارای مقام عصمت گردید.[۳]

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان نوشته است که داستان حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده است و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، بهشت برزخی بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی وجود داشته است؛ همچنین نهی خدا از خوردن میوه ممنوعه،‌ ارشادی بوده و مخالفت با نهی ارشادی، گناه شمرده نمی‌شود.[۴]

یوسف(ع)

پیرامون حضرت یوسف، ابن‌جهم به آیه ﴿آن زن قصد او کرد؛ و او نیز اگر برهان پروردگار را نمی‌دید، قصد وی می‌نمود(یوسف:۲۴) استناد کرد.

براساس این روایت، امام رضا(ع) قصد یوسف را نه در کامجویی از آن زن، بلکه قتل او دانسته است. از امام رضا(ع) در این روایت آمده که یوسف اگر برهان الهی را نمی‌دید، تصمیم داشت آن زن را بکشد.[۵]

داوود(ع)

ابن‌جهم در مورد حضرت داوود به داستانی از تورات استناد کرد که داود دلبسته زنی شوهردار شد. وی اسباب کشته شدن شوهر آن زن را فراهم کرده و سپس با او ازدواج کرد.[۶] امام پس از شنیدن این سخنان، با دست بر پیشانی خود زد و آیه انا لله و انا الیه راجعون را خواند. امام در ادامه از این‌گونه نسبت‌ها به پیامبران الهی، اظهار تعجب کرد.[۷]

امام داستان ازدواج داوود با زن اوریا را چنین دانست که زنان در آن زمان پس از مرگ شوهر، هرگز ازدواج نمی‌کردند. داوود این رسم را از بین برد و پس از کشته شدن اوریا در جنگ، همسر اوریا عده وفات نگه داشت و سپس داوود با آن زن ازدواج کرد. این موضوع برای مردم قابل درک نبود.[۷]

امام همچنین در مورد حضرت داوود به داستان قضاوت او نیز پرداخته و آن مسئله و آیات[۸] پیرامون آن را توضیح می‌دهد.[۷]

پیامبر اسلام(ص)

ابن‌جهم در مورد پیامبر اسلام(ص) به آیه ﴿و آنچه در دل پنهان می‌داشتی، خدا می‌خواست آشکار سازد.(احزاب:۳۷) استدلال کرد.

امام رضا(ع) علت نزول این آیه را در این می‌داند که پیامبر از اسامی زنان خود، در دنیا و آخرت اطلاع یافت. یکی از این زنان، زینب دختر جحش بود که در آن زمان همسرِ زید بن حارثه بود. پیامبر از آشکار کردن نام این زن پرهیز داشت تا مبادا منافقان بگویند پیامبر، همسر شخص دیگری را همسر خود می‌خواند. پیامبر از گفتن این مطلب ترس داشت و خداوند به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.[۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳، محقق و مصحح: مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق.
  2. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۲.
  3. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.
  4. علامه طباطبائی، سید محمدحسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۲۲۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏،۱۴۱۷ق.
  5. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.
  6. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹3.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۴.
  8. سوره ص، آیات ۲۲-۲۴.
  9. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۵.