مسخ در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(بارگزاری اولیه)
 
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در رابطه با مسخ شدگان توضيحاتي دهيد؟
در رابطه با مسخ شدگان توضیحاتی دهید؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
واژه مسخ در لغت به معنای، زشت شدن طبيعت و اخلاق و دگرگوني شكلي به شكل ديگر.}}<ref>راغب اصفهاني، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه دكتر سيد غلامرضا خسروي، تهران، انتشارات مرتضوي، ۱۳۷۲ ش، ج۳، ص۲۲۴.</ref> در اصطلاح عرفا مسخ عبارت از مسخ دل هاي آنان است كه از درگاه حق رانده شده اند. به گونه اي كه در آغاز دلهاشان رو به سوي خداوند بوده، اما پس از آن از خداوند دل گردانند و اسير وسوسه شيطان شوند و افسار دل به هواي نفس سپارند.<ref>خرمشاهي، بهاء الدين، پژوهشي در قرآن و دانشنامه قرآن پژوهي، تهران، انتشارات ناهيد و دوستان، ۱۳۷۷ ش، ج۲، ص۲۰۵۵.</ref>
'''مسخ''' به معنای دگرگونی شکلی به شکل دیگر، از [[عذاب|عذاب‌]]های الهی گروهی است که به دلیل عدم پیروی از دستور خدا به این عذاب گرفتار شدند. در قرآن مسخ، در مورد اهل [[قیامت]]، گروهی از [[بنی اسرائیل]] که در روز شنبه پیمان شکنی کردند و به صید پرداختند و در نهایت تبدیل به خوک شدند و عده‌ای از امت [[عیسی(ع)]] که بعد از مشاهده معجزه باز هم کفر ورزیدند، آمده است.  


چون پرسش به صورت كلي بيان شده آن‌چه راكه در قرآن و روايات درباره مسخ شدگان آمده بررسي مي‌كنيم:
== معنای لغوی و اصطلاحی ==
واژه '''مسخ''' در لغت به معنای، زشت شدن طبیعت، اخلاق و دگرگونی شکلی به شکل دیگر است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه دکتر سید غلامرضا خسروی، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۲ ش، ج۳، ص۲۲۴.</ref> در اصطلاح عرفا، مسخ عبارت از مسخ دل‌های آنان است که از درگاه حق رانده شده‌اند. به گونه ای که در آغاز دلهاشان رو به سوی خداوند بوده، اما پس از آن از خداوند دل گردانند و اسیر وسوسه [[شیطان]] شوند و افسار دل به هوای نفس سپارند.<ref>خرمشاهی، بهاء الدین، پژوهشی در قرآن و دانشنامه قرآن پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۷۷ ش، ج۲، ص۲۰۵۵.</ref>


الف- واژه مسخ فقط درباره اهل قيامت يك بار در قرآن كريم آمده است، چنان كه مي فرمايد: {{قرآن|و لو نشاء لمسخناهم علي مكانتهم فما استطاعوا مضيا و لا يرجعون<ref>يس/ ۶۷.</ref> «و اگر بخواهيم آنان را بر جايگاهشان، مسخ كنيم، پس نتوانند از آنجا بگذرند و نيز بر نمي گردند.». از ابن عباس روايت شده است كه منظور از مسخ در اين آيه آن است كه آنان را به شكل بوزينه و گراز در مي‌آوريم<ref>رك: خرمشاهي، بهاءالدين، دانشنامه قرآن، ج۲، ص۲۵۶.</ref>.
==مسخ اهل قیامت==
واژه مسخ درباره اهل [[قیامت]] یک بار در [[قرآن]] آمده است. {{قرآن|و لو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا و لا یرجعون|ترجمه=و اگر بخواهیم آنان را بر جایگاهشان، مسخ کنیم، پس نتوانند از آنجا بگذرند و نیز بر نمی‌گردند.|سوره=یس|آیه=۶۷}} از [[ابن عباس]] روایت شده است که منظور از مسخ در این آیه آن است که آنان به شکل بوزینه و گراز در خواهند آمد.<ref>رک: خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن، ج۲، ص۲۵۶.</ref>


ب- گذشته از مسخ روز قيامت كه منوط به خواست الهي است، در قرآن كريم از گروهي كه در اين دنيا مسخ شده‌اند سخن به ميان آورده كه به برخي از آن‌ها اشاره مي‌كنيم:
==مسخ بنی اسرائیل==
در قرآن کریم به موضوع مسخ بنی اسرائیل که با حکم حرمت صید در روز شنبه مخالفت کردند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، دو بار اشاره شده است:


در قرآن كريم به موضوع مسخ بني اسرائيل دو بار اشار ه شده است:
*خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ|ترجمه=و به راستی کسانی از خودتان را که درباره شنبه از حد گذشتند، شناخته‌اید که به آنان گفتیم: بوزینه گانی رانده شده باشید.|سوره=بقره|آیه=۶۵}}
*در جایی دیگر می‌فرماید: {{قرآن|فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ|ترجمه=پس چون به ترک آنچه از آن نهی شده بودند کبر ورزیدند، به آنان گفتیم: همچون بوزینه گان خوار و زبون باشید.|سوره=اعراف|آیه=۱۶۶}} از ظاهر عبارت قرآن بر می‌آید که آنان واقعا مسخ شدند و به صورت بوزینه در آمدند. بیشتر مفسران با تأیید این جریان گفته‌اند، آنان پس از این مسخ بیش از سه روز زنده نماندند.


۱- خداوند متعال مي فرمايد: «و به راستي كساني از خودتان را كه درباره شنبه از حد گذشتند، شناخته ايد كه به آنان گفتيم: بوزينه گاني رانده شده باشيد.»<ref>بقره/ ۶۵.</ref>  
[[امام صادق(ع)]] درباره چگونگی تبدیل [[بنی اسرائیل]] به بوزینگان فرمودند: آنان به حالت مسخ سه روز باقی ماندند و سپس مردند و از آنان نسلی باقی نماند و میمون‌های فعلی مثل همان میمون‌ها هستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، اکبر و جمعی از محققان حوزه، تفسیر راهنما، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ۱۳۷۶ ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref>


در جايي دیگر مي فرمايد: «پس چون به ترك آنچه از آن نهي شده بودند كبر ورزيدند، به آنان گفتيم: همچون بوزينه گان خوار و زبون باشيد.»<ref>اعراف/ ۱۶۶.</ref> از ظاهر عبارت قرآن كريم بر مي‌ آيد كه آنان در حقيقت مسخ شدند و به صورت بوزينه گان در آمدند و نظر بيشتر مفسران نيز همين است و گفته اند آنان پس از اين مسخ بيش از سه روز زنده نماندند. شخصي از امام صادق(ع) ذيل همين آيه درباره بوزينه گان سوال كردند امام در پاسخ فرمودند: آنان (يهود) به حالت مسخ سه روز باقي ماندند و سپس مردند و از آنان نسلي باقي نماند و ميمونهاي فعلي مثل همان ميمون ها هستند.<ref>هاشمي رفسنجاني، اكبر و جمعي از محققان حوزه، تفسير راهنما، قم، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه، ۱۳۷۶ ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> (مشابه آنها در شكلند ولي از نسل آنها نيستند.).
==گروهی از امت عیسی(ع)==
گروهی از امت [[عیسی(ع)]] نیز وجود داشتند که پس از نزول مائده آسمانی و مشاهده اعجاز، باز هم کفر ورزیدند و با پیامبرشان مخالفت کردند، و در نتیجه به صورت خوک درآمدند. در قرآن آمده است {{قرآن|قَالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ ۖ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِینَ|ترجمه=خدا گفت: من آن مائده را برای شما می‌فرستم، ولی هر که بعد از نزول مائده کافر شود وی را عذابی کنم که هیچ‌یک از جهانیان را چنان عذاب نکنم.|سوره=مائده|آیه=۱۱۵}}.<ref>مجله مکتب انقلاب، گروهی از نویسندگان، شماره ۱۳، ۱۳۶۲ش، ص۱۰–۱۱.</ref> بنابر تفاسیر و روایات، عذاب خداوند تبدیل این گروه به خوک بوده است.


۲- در جاي ديگري از قرآن كريم درباره مسخ شدگان چنين آمده: «بگو آيا شما را آگاه كنم كه كدام قوم نزد خداوند بدترين هستند؟ آن كساني كه خداوند بر آن‌ها لعنت و غضب كرده، و آن‌ها را به شكل بوزينه و خوك مسخ نمود و پرستندگان طاغوت. اين گروه بدترين مردم و گمراه‌ترين خلق از راه راست هستند.»<ref>مائده/ ۶۰.</ref> از آيه فوق چنين استنباط مي‌شود كه سه گروه از انسان‌ها مورد لعن و غضب خداي تعالي واقع شده‌اند.
عذاب این گروه در آیه دیگری در [[سوره مائده]] ذکر شده است: {{قرآن|قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذٰلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَیْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولٰئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ|ترجمه=بگو آیا شما را آگاه کنم که کدام قوم نزد خداوند بدترین هستند؟ آن کسانی که خداوند بر آن‌ها لعنت و غضب کرده، و آن‌ها را به شکل بوزینه و خوک مسخ نمود و پرستندگان طاغوت. این گروه بدترین مردم و گمراه‌ترین خلق از راه راست هستند.|سوره=مائده|آیه=۶۰}} در این آیه تبدیل گروهی به خوک آورده شده است.


الف: آن‌هايي كه به صورت ميمون درآمدند.


ب: آن‌هايي كه به صورت خوك مبدل شدند.
==جستارهای وابسته==


ج: آن‌هايي كه بندگي طاغوت مي‌كنند.
*[[تناسخ]]
 
گروهي كه به صورت ميمون مسخ شدند كساني از بني اسرائيل بودندكه با حكم حرمت صيد در روز شنبه مخالفت كردند و در آن روز به صيد ماهي پرداختند. و گروهي از امت عيسي(ع) نيز وجود داشتند كه پس از نزول مائده آسماني و مشاهده اعجاز باز هم كفر ورزيدند و با پيامبر خدا مخالفت كردند، و در نتيجه به صورت خوك درآمدند. در قرآن كريم داستان اين گروه در سوره مائده، آيات ۱۱۲-۱۱۴ آمده است<ref>مجله مكتب انقلاب، گروهي از نويسندگان، شماره ۱۳، ۱۳۶۲ش، ص۱۰-۱۱.</ref>.
 
در هر حال بايد توجه داشت كه مسخ و دگرگوني جسماني متناسب با اعمالي است كه انجام داده اند، يعني چون جمعيت هاي گنه كار بر اثر انگيزه هواپرستي و شهوت راني دست به طغيان و نافرماني خدا مي زدند و جمعي با تقليد كوركورانه كردن از آنها آلوده به گناه شدند، لذا به هنگام مسخ هر گروه به شكلي كه متناسب با كيفيت اعمال او بوده ظاهر مي شده است.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==منابع جهت مطالعه بيشتر:==
 
۱. موسي از ديدگاه قرآن، محسن بينا، ناشر: انتشارات سازمان تبليغات اسلامي ۱۳۷۰.
 
۲. دانشنامه قرآن پژوهشي، بهاء الدين خرمشاهي، ناشر: انتشارات ناهيد و دوستان، تهران، ۱۳۷۷ ش، جلد دوم.
 
۳. تفسير نمونه، آيه الله ناصر مكارم شيرازي، ناشر: انتشارات دارالكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۷۴ ش، جلد هاي ۱ و ۶ و ۱۸ ذيل آيات بحث.
 
۴. الميزان، علامه طباطبايي (رحمه الله عليه)، جلدهاي ۱ و ۸، ذيل آيات مورد بحث.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
==منابع==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = معاد
| شاخه فرعی۱ = معاد
|شاخه فرعی۲ = تناسخ
| شاخه فرعی۲ = تناسخ
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۶

سؤال

در رابطه با مسخ شدگان توضیحاتی دهید؟

مسخ به معنای دگرگونی شکلی به شکل دیگر، از عذاب‌های الهی گروهی است که به دلیل عدم پیروی از دستور خدا به این عذاب گرفتار شدند. در قرآن مسخ، در مورد اهل قیامت، گروهی از بنی اسرائیل که در روز شنبه پیمان شکنی کردند و به صید پرداختند و در نهایت تبدیل به خوک شدند و عده‌ای از امت عیسی(ع) که بعد از مشاهده معجزه باز هم کفر ورزیدند، آمده است.

معنای لغوی و اصطلاحی

واژه مسخ در لغت به معنای، زشت شدن طبیعت، اخلاق و دگرگونی شکلی به شکل دیگر است.[۱] در اصطلاح عرفا، مسخ عبارت از مسخ دل‌های آنان است که از درگاه حق رانده شده‌اند. به گونه ای که در آغاز دلهاشان رو به سوی خداوند بوده، اما پس از آن از خداوند دل گردانند و اسیر وسوسه شیطان شوند و افسار دل به هوای نفس سپارند.[۲]

مسخ اهل قیامت

واژه مسخ درباره اهل قیامت یک بار در قرآن آمده است. ﴿و لو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا و لا یرجعون؛ و اگر بخواهیم آنان را بر جایگاهشان، مسخ کنیم، پس نتوانند از آنجا بگذرند و نیز بر نمی‌گردند.(یس:۶۷) از ابن عباس روایت شده است که منظور از مسخ در این آیه آن است که آنان به شکل بوزینه و گراز در خواهند آمد.[۳]

مسخ بنی اسرائیل

در قرآن کریم به موضوع مسخ بنی اسرائیل که با حکم حرمت صید در روز شنبه مخالفت کردند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، دو بار اشاره شده است:

  • خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ؛ و به راستی کسانی از خودتان را که درباره شنبه از حد گذشتند، شناخته‌اید که به آنان گفتیم: بوزینه گانی رانده شده باشید.(بقره:۶۵)
  • در جایی دیگر می‌فرماید: ﴿فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ؛ پس چون به ترک آنچه از آن نهی شده بودند کبر ورزیدند، به آنان گفتیم: همچون بوزینه گان خوار و زبون باشید.(اعراف:۱۶۶) از ظاهر عبارت قرآن بر می‌آید که آنان واقعا مسخ شدند و به صورت بوزینه در آمدند. بیشتر مفسران با تأیید این جریان گفته‌اند، آنان پس از این مسخ بیش از سه روز زنده نماندند.

امام صادق(ع) درباره چگونگی تبدیل بنی اسرائیل به بوزینگان فرمودند: آنان به حالت مسخ سه روز باقی ماندند و سپس مردند و از آنان نسلی باقی نماند و میمون‌های فعلی مثل همان میمون‌ها هستند.[۴]

گروهی از امت عیسی(ع)

گروهی از امت عیسی(ع) نیز وجود داشتند که پس از نزول مائده آسمانی و مشاهده اعجاز، باز هم کفر ورزیدند و با پیامبرشان مخالفت کردند، و در نتیجه به صورت خوک درآمدند. در قرآن آمده است ﴿قَالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ ۖ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِینَ؛ خدا گفت: من آن مائده را برای شما می‌فرستم، ولی هر که بعد از نزول مائده کافر شود وی را عذابی کنم که هیچ‌یک از جهانیان را چنان عذاب نکنم.(مائده:۱۱۵).[۵] بنابر تفاسیر و روایات، عذاب خداوند تبدیل این گروه به خوک بوده است.

عذاب این گروه در آیه دیگری در سوره مائده ذکر شده است: ﴿قُلْ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذٰلِکَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَیْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولٰئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ؛ بگو آیا شما را آگاه کنم که کدام قوم نزد خداوند بدترین هستند؟ آن کسانی که خداوند بر آن‌ها لعنت و غضب کرده، و آن‌ها را به شکل بوزینه و خوک مسخ نمود و پرستندگان طاغوت. این گروه بدترین مردم و گمراه‌ترین خلق از راه راست هستند.(مائده:۶۰) در این آیه تبدیل گروهی به خوک آورده شده است.


جستارهای وابسته

منابع

  1. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه دکتر سید غلامرضا خسروی، تهران، انتشارات مرتضوی، ۱۳۷۲ ش، ج۳، ص۲۲۴.
  2. خرمشاهی، بهاء الدین، پژوهشی در قرآن و دانشنامه قرآن پژوهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۷۷ ش، ج۲، ص۲۰۵۵.
  3. رک: خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن، ج۲، ص۲۵۶.
  4. هاشمی رفسنجانی، اکبر و جمعی از محققان حوزه، تفسیر راهنما، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ۱۳۷۶ ش، ج۱، ص۲۰۰.
  5. مجله مکتب انقلاب، گروهی از نویسندگان، شماره ۱۳، ۱۳۶۲ش، ص۱۰–۱۱.