حجت بالغه: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار، اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح ارقام) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}آیا مصداق آیه «فَلِلَّهِ الْحُجَّه الْبالِغَه» حضرت امام مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است؟ {{پایان سوال}} | {{سوال}}آیا مصداق آیه «فَلِلَّهِ الْحُجَّه الْبالِغَه» حضرت امام مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است؟ {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
در | {{درگاه|غدیر|واژه‌ها}} | ||
'''حُجَّت بالِغه''' دلیل رسایی دانسته شده که قابل شک و تردید نباشد. حجت بالغه در آیه ۱۴۹ [[سوره انعام]] ذکر شده است. [[پیامبر(ص)|پیامبر اسلام(ص)]]، دیگر پیامبران<ref>طبرى، محمد بن جریر، نوادر المعجزات في مناقب الأئمة الهداة عليهم السلام، ص۷۴، قم، دلیل ما، ۱۴۲۷ق.</ref> و امامان(ع) حجت بالغه دانسته شده‌اند. براساس روایتی، [[امام علی(ع)]] خود و [[اهل بیت(ع)]] را حجت بالغه (دلیل رسا) برای مخلوقات زمین دانسته است.<ref>صفار، محمد، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد(ص)، قم، مکتبة آیه‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق، چاپ ۲، ج۱، ص۱۰۴، حدیث ۶.</ref> در روایتی دیگر نیز [[امام صادق(ع)]]، امام علی(ع) را حجت بالغه خوانده است.<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص۱۹۶و ص۱۹۹.</ref> | |||
در روایتی، حجت بالغه از اوصاف [[امام(ع)]] شمرده شده<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص۲۰۰؛ ابن بابویه، محمد، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۱۰، باب ۲۸.</ref> و در [[لوح حضرت فاطمه(س)]] نیز با این وصف، آمده است.<ref>ابن بابویه، محمد، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۴۳، باب ۶، حدیث ۲.</ref> | |||
در برخی روایات، حجت بالغه، در شکل یک استدلال از طرف پروردگار برای مردم دانسته شده است.<ref>شیخ مفید، الأمالي، ص۲۲۸، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق،</ref> | |||
== آیه ۱۴۹ سوره انعام == | |||
{{قرآن بزرگ|قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ | |||
| سوره = انعام | |||
| آیه = ۱۴۹ | |||
| ترجمه = بگو دلیل و برهان رسا [که قابل ردّ، ایراد، شک و تردید نیست] مخصوص خدا است، و اگر خدا می‌خواست قطعاً همه شما را [به طور جبر] هدایت می کرد. | |||
}} | |||
به | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =کلام | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =امامت | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ =امامت خاصه | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =د | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:مفردات قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۹
سؤال
آیا مصداق آیه «فَلِلَّهِ الْحُجَّه الْبالِغَه» حضرت امام مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است؟
درگاه‌ها
حُجَّت بالِغه دلیل رسایی دانسته شده که قابل شک و تردید نباشد. حجت بالغه در آیه ۱۴۹ سوره انعام ذکر شده است. پیامبر اسلام(ص)، دیگر پیامبران[۱] و امامان(ع) حجت بالغه دانسته شده‌اند. براساس روایتی، امام علی(ع) خود و اهل بیت(ع) را حجت بالغه (دلیل رسا) برای مخلوقات زمین دانسته است.[۲] در روایتی دیگر نیز امام صادق(ع)، امام علی(ع) را حجت بالغه خوانده است.[۳]
در روایتی، حجت بالغه از اوصاف امام(ع) شمرده شده[۴] و در لوح حضرت فاطمه(س) نیز با این وصف، آمده است.[۵]
در برخی روایات، حجت بالغه، در شکل یک استدلال از طرف پروردگار برای مردم دانسته شده است.[۶]
آیه ۱۴۹ سوره انعام
| ﴿ | قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ
بگو دلیل و برهان رسا [که قابل ردّ، ایراد، شک و تردید نیست] مخصوص خدا است، و اگر خدا می‌خواست قطعاً همه شما را [به طور جبر] هدایت می کرد. انعام:۱۴۹ |
﴾ |
منابع
- ↑ طبرى، محمد بن جریر، نوادر المعجزات في مناقب الأئمة الهداة عليهم السلام، ص۷۴، قم، دلیل ما، ۱۴۲۷ق.
- ↑ صفار، محمد، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد(ص)، قم، مکتبة آیه‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق، چاپ ۲، ج۱، ص۱۰۴، حدیث ۶.
- ↑ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص۱۹۶و ص۱۹۹.
- ↑ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص۲۰۰؛ ابن بابویه، محمد، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۱۰، باب ۲۸.
- ↑ ابن بابویه، محمد، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۴۳، باب ۶، حدیث ۲.
- ↑ شیخ مفید، الأمالي، ص۲۲۸، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق،