جمع بودن کلمه خالقین در آیه احسن الخالقین: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در سوره مؤمنون آیه ۱۴، به مراحل خلقت انسان اشاره‌ای می‌نماید و در آخر می‌فرماید: {{قرآن|فتبارک الله احسن الخالقین}} آفرین به قدرت کامل بهترین آفریننده.
{{مفردات قرآن}}
جمع بودن خالقین در تعبیر [[احسن الخالقین]] که از اوصاف خداوند است به این معنا نیست که آفریدگار دیگری وجود دارد؛ بلکه قرآن در بیان این مطلب است که خداوند در میان موجوداتی که بتوانند خلقی انجام دهند، بهترین خالق است. این عبارت قدرت خلقت خداوند را تفهیم می‌کند. کلمه خلقت برای غیر خداوند استفاده می‌شود و تعبیر احسن الخالقین نزد مفسران ایرادی ندارد. خلق خدا با خلق غير او از جهات گوناگونى متفاوت است‏.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۱۴، ص: ۲۰۹.


سؤالی که به ذهن انسان خطور می‌کند این است که ما مگر غیر خدا نیز خالقی داریم که در این آیه جمع آورده است؟ لازم است گفته شود معنای لغوی «خلقت» برای، تقدیر و اندازه‌گیری آمده است و هم چنین مقایسه چیزی با چیز دیگر با محاسبه دقیق و بدون اختلاف را نیز می‌گویند. با وجود معنای لغوی غیر از خدا می‌توانند خالق باشند البته نه به معنای خالق حقیقی. حتی پرنده‌ای با محاسبه دقیق خود لانه‌ای می‌آفریند.
</ref>


افزون بر این آیاتی نیز، خالقیت را به بشر نسبت داده که درباره حضرت مسیح می‌فرماید: «... و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صورت پرنده می‌ساختی». (مائده/ ۱۱۰).
عبارت احسن الخالقین در قرآن پس از بیان مراحل خلقت انسان آمده است: {{قرآن|فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ|ترجمه=آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است|سوره=مؤمنون|آیه=۱۴}}


مقایسه خلقت خدا با خلقت بشر، به سبب نزدیک نمودن اذهان، و نشان دادن قدرت خدا است در حالی که خلقت در بشر حقیقی نیست و دارای نقصان و محدود، و اگر هم توانایی چیزی را دارد به اذن خداوند است.<ref>رک: طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، انتشارات رجاء، ج۱۵، ص۲۵؛ و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۱، ج۱۴، ص۲۰۷؛ و طبرسی، مجمع البیان، ج۱۷، ص۳۶.</ref>
معنای لغوی «خلقت» برای تقدیر و اندازه‌گیری آمده است و همچنین مقایسه چیزی با چیز دیگر با محاسبه دقیق و بدون اختلاف را نیز می‌گویند. با وجود معنای لغوی، غیر از خدا می‌توانند خالق باشند البته نه به معنای خالق حقیقی. حتی پرنده‌ای با محاسبه دقیق خود لانه‌ای می‌آفریند. از این جهت خداوند در این آیه خالقین را جمع آورده است؛ نه اینکه خداوند از میان خدایان دیگر، بهترین خالق باشد.
{{پایان پاسخ}}
 
افزون بر این، آیاتی نیز خالقیت را به بشر نسبت داده شده است. در قرآن درباره [[حضرت مسیح]] آمده است: «... و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صورت پرنده می‌ساختی». (مائده/ ۱۱۰). مقایسه خلقت خدا با خلقت بشر، به سبب نزدیک نمودن اذهان، و نشان دادن قدرت خدا است در حالی که خلقت در بشر حقیقی نیست و دارای نقصان و محدود، و اگر هم توانایی چیزی را دارد به اذن خداوند است.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، انتشارات رجاء، ج۱۵، ص۲۵
 
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۱، ج۱۴، ص۲۰۷
 
طبرسی، مجمع البیان، ج۱۷، ص۳۶.</ref>{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۳: خط ۲۸:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۳۳: خط ۳۸:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۸

سؤال

چرا در آیه «احسن الخالقین» خالقین به صورت جمع آمده است؟

جمع بودن خالقین در تعبیر احسن الخالقین که از اوصاف خداوند است به این معنا نیست که آفریدگار دیگری وجود دارد؛ بلکه قرآن در بیان این مطلب است که خداوند در میان موجوداتی که بتوانند خلقی انجام دهند، بهترین خالق است. این عبارت قدرت خلقت خداوند را تفهیم می‌کند. کلمه خلقت برای غیر خداوند استفاده می‌شود و تعبیر احسن الخالقین نزد مفسران ایرادی ندارد. خلق خدا با خلق غير او از جهات گوناگونى متفاوت است‏.[۱]

عبارت احسن الخالقین در قرآن پس از بیان مراحل خلقت انسان آمده است: ﴿فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ؛ آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است(مؤمنون:۱۴)

معنای لغوی «خلقت» برای تقدیر و اندازه‌گیری آمده است و همچنین مقایسه چیزی با چیز دیگر با محاسبه دقیق و بدون اختلاف را نیز می‌گویند. با وجود معنای لغوی، غیر از خدا می‌توانند خالق باشند البته نه به معنای خالق حقیقی. حتی پرنده‌ای با محاسبه دقیق خود لانه‌ای می‌آفریند. از این جهت خداوند در این آیه خالقین را جمع آورده است؛ نه اینکه خداوند از میان خدایان دیگر، بهترین خالق باشد.

افزون بر این، آیاتی نیز خالقیت را به بشر نسبت داده شده است. در قرآن درباره حضرت مسیح آمده است: «... و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صورت پرنده می‌ساختی». (مائده/ ۱۱۰). مقایسه خلقت خدا با خلقت بشر، به سبب نزدیک نمودن اذهان، و نشان دادن قدرت خدا است در حالی که خلقت در بشر حقیقی نیست و دارای نقصان و محدود، و اگر هم توانایی چیزی را دارد به اذن خداوند است.[۲]


منابع

  1. مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۱۴، ص: ۲۰۹.
  2. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، انتشارات رجاء، ج۱۵، ص۲۵ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۱، ج۱۴، ص۲۰۷ طبرسی، مجمع البیان، ج۱۷، ص۳۶.