جامع احادیث شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''جامع احادیث شیعه''' نوشته | '''جامع احادیث شیعه''' نوشته [[آیت‌الله اسماعیل مُعزی ملایری]] و تحت اشراف و نظارت [[آیت‌الله بروجردی]] انجام گرفت. این اثر کتابی است که جامع احادیث فقهی را دربردارد که با شیوه و روشمندی خاصی نگاشته شده و از اعتبار زیادی برخوردار است. آيت الله بروجردى با تبيين اشكالات موجود در كتاب وسائل الشيعه، طرحى را با عنوان «جامع الأحاديث» پيشنهاد كردند تا مجموعه روايات شيعى در كنار هم قرار گيرد و ارتباط بين روايات، روشن و واضح باشد. این کتاب توسط شاگردان آیت الله بروجردی شروع شد و پس از فوت آیت الله بروجرودی تمام این کار را اسماعیل معزی ملایری ادامه داد و به پایان رساند. | ||
تقطیع نشدن روایات از مهمترین ویژگی این اثر است. گردآوری همه روایات یک فرع فقهی در کنار هم، ذکر شدن آیات مربوط به موضوع هر باب، مقابله با احادیث منقول از کتب اربعه، تلفیق اِسناد و متون از دیگر ویژگی های این اثر حدیثی است. | |||
== نویسنده == | == نویسنده == | ||
آیت‌اللّه بروجردی طرحی حدیثی به شاگردان خود پیشنهاد کند که در بردارنده تمامی احادیث فقهی و دارای باب‌بندی مناسب و بدون تکرار و تقطیع باشد. با استقبال شاگردان ایشان از این طرح، اجرای آن به اهتمامِ شماری از آنان و با اِشراف و نظارت مستمر خود او آغاز شد. در جریان تألیف کتاب، بسیاری از افراد گروه از ادامه همکاری بازایستادند و در نهایت، کار تألیف و باب‌بندی و چاپ کتاب را اسماعیل معزّی ملایری به انجام رساند. در مقدمه فرزند آیت اللّه بروجردی بر نخستین جلد کتاب، اسماعیل معزّی و شیخ علی پناه اشتهاردی، دو تن از افراد فعال در این باره معرفی شده‌اند.<ref>محمدکاظم رحمان ستایش، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.</ref> | |||
آیت‌الله بروجردی از بزرگترین مرجع تقلید جهان تشیع در عصر خود بود در ۱۲۹۲ قمری در بروجرد متولد شد. نسبش، با سی واسطه، به امام حسن(ع) می‌رسد. وی به هنگام اقامت در بروجرد، یکی از مراجع تقلید محبوب و مورد احترام در غرب ایران بود و تا ۱۳۲۳ شمسی، در بروجرد به فعالیت‌های علمی و اجتماعی اشتغال داشت. او از جوان‌ترين شاگردان مرحوم آخوند خراسانى (م ۱۳۲۹ق) و سيد كاظم طباطبايى يزدى بود.<ref>طباطبايى، محمد كاظم، تاريخ حديث شيعه، قم، دار الحديث، ۱۳۹۰، ص۲۷۲.</ref> آیت الله بروجردی در پی درخواست بزرگان حوزه، تجار و متدینین قم و تهران، با تکریم و احترام کم‌نظیری به قم آمدند. پس از وفات آیت الله سیدّ ابوالحسن اصفهانی (۱۳۲۵ ش) و آیت الله حاج آقا حسین قمی (۱۳۲۶ ش) در نجف، آیت الله بروجردی، تا زمان وفاتش در ۱۳۴۰ ش، از بزرگترین مراجع تقلید در جهان تشیع بود.<ref>عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.</ref> | |||
آیت اللّه بروجردی از تألیف کتاب، بسیار خرسند بود و آن را ثمره عمر خویش می‌دانست. چاپ کتاب در زمان حیات ایشان آغاز شد و نخستین جلد در ۱۳۸۰ق، چند روز پس از وفات ایشان، در قطع رحلی منتشر گردید.<ref> | آیت اللّه بروجردی از تألیف کتاب، بسیار خرسند بود و آن را ثمره عمر خویش می‌دانست. چاپ کتاب در زمان حیات ایشان آغاز شد و نخستین جلد در ۱۳۸۰ق، چند روز پس از وفات ایشان، در قطع رحلی منتشر گردید.<ref>رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.</ref>[[پرونده:جامع حدیث شیعه.jpg|بندانگشتی|286x286پیکسل]] | ||
== جایگاه و اعتبار == | == جایگاه و اعتبار == | ||
جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة، کتابی جامع شامل احادیث فقهی، به عربی، اثر اسماعیل معزّی ملایری که با پیشنهاد و نظارت آیت اللّه حاج آقاحسین بروجردی (درگذشت ۱۳۴۰ ش) تألیف شد.<ref> | جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة، کتابی جامع شامل احادیث فقهی، به عربی، اثر اسماعیل معزّی ملایری که با پیشنهاد و نظارت آیت اللّه حاج آقاحسین بروجردی (درگذشت ۱۳۴۰ ش) تألیف شد.<ref>رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.</ref> | ||
این مجموعه ارزشمند به امر و اشراف آیت الله بروجردی (ره) و با همیاری جمعی از فضلا و شاگردان آن جناب تدوین یافته است.<ref>مدیر شانه چی، | این مجموعه ارزشمند به امر و اشراف آیت الله بروجردی (ره) و با همیاری جمعی از فضلا و شاگردان آن جناب تدوین یافته است.<ref>مدیر شانه چی، کاظم، تاریخ حدیث، تهران، انتشارات سمت، ۱۳۷۷ش، ص۱۸۱.</ref> | ||
اعتبار این کتاب بالاتر از وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل و… است زیرا آیت الله بروجردی (ره) در مراجعه به کتاب مثلاً وسائل الشیعه اشکالاتی در گزینش، ترتیب و تنظیم احادیث آن مشاهده کرده؛ تصمیم گرفت تا کتاب جامع حدیثی تألیف کند که آن اشکالات و ایرادات را نداشته باشد.<ref>طباطبائی، سید محمد کاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، قم، انتشارات هاجر، ۱۳۸۵ش، ص۷۵.</ref> | اعتبار این کتاب بالاتر از وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل و… است زیرا آیت الله بروجردی (ره) در مراجعه به کتاب مثلاً وسائل الشیعه اشکالاتی در گزینش، ترتیب و تنظیم احادیث آن مشاهده کرده؛ تصمیم گرفت تا کتاب جامع حدیثی تألیف کند که آن اشکالات و ایرادات را نداشته باشد.<ref>طباطبائی، سید محمد کاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، قم، انتشارات هاجر، ۱۳۸۵ش، ص۷۵.</ref> | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۶: | ||
تدوین جامع احادیث الشیعه، به یاری عده‌ای از شاگردان او، در زمان حیاتش آغاز شد و مجلدات نخستین آن، به چاپ رسید و انتشار سایر مجلداتش بعداز درگذشت او ادامه یافت. این کتاب که کوششی است برای تدوین تمامی احادیث شیعه در یک مجموعه، نشانه تخصص کم‌نظیر بروجردی در رجال و حدیث است.<ref>عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.</ref> | تدوین جامع احادیث الشیعه، به یاری عده‌ای از شاگردان او، در زمان حیاتش آغاز شد و مجلدات نخستین آن، به چاپ رسید و انتشار سایر مجلداتش بعداز درگذشت او ادامه یافت. این کتاب که کوششی است برای تدوین تمامی احادیث شیعه در یک مجموعه، نشانه تخصص کم‌نظیر بروجردی در رجال و حدیث است.<ref>عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.</ref> | ||
بسیاری از | بسیاری از صاحبنظران آیت الله بروجردی را مبتکر روش جدیدی در علم رجال می‌دانند. با این روش، که از راه بررسی مستقل سند احادیث انجام می‌شود، فاصله زمانی سلسله راویان، تعداد روایات هر راوی، جایگاه علمی و حدیثی او، میزان وثاقت، استادان و شاگردان وی، تعیین، و در نتیجه تقسیم احادیث به مُرسَل و مُسنَد آسان می‌شود و ضمناً به تشخیص و تفکیک اسامیِ مشابه در سلسله راویان در حدیث و کشف هرگونه تصحیف و تحریف و حذف واسطه‌ها در این زمینه کمک می‌کند. در این روش، راویان حدیث از زمان صحابة پیامبر (ص) تا زمان آیت الله بروجردی به ۳۶ طبقه، که هر یک مختصات خاص خود را دارد، طبقه‌بندی شده‌اند.<ref>عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.</ref> | ||
صاحب نظران علم رجال و حدیث، طرح كتاب جامع أحاديث الشيعه را نشانگر دقت نظر آیت الله بروجردی در استفاده از متون می‌دانند. آيت الله بروجردى با تبيين اشكالات موجود در كتاب وسائل الشيعه، طرحى را با عنوان «جامع الأحاديث» پيشنهاد كردند تا مجموعه روايات شيعى در كنار هم قرار گيرد و ارتباط بين روايات، روشن و واضح باشد.<ref>طباطبايى، محمد كاظم، تاريخ حديث شيعه، قم، دار الحديث، ۱۳۹۰، ص۲۷۲.</ref> | صاحب نظران علم رجال و حدیث، طرح كتاب جامع أحاديث الشيعه را نشانگر دقت نظر آیت الله بروجردی در استفاده از متون می‌دانند. آيت الله بروجردى با تبيين اشكالات موجود در كتاب وسائل الشيعه، طرحى را با عنوان «جامع الأحاديث» پيشنهاد كردند تا مجموعه روايات شيعى در كنار هم قرار گيرد و ارتباط بين روايات، روشن و واضح باشد.<ref>طباطبايى، محمد كاظم، تاريخ حديث شيعه، قم، دار الحديث، ۱۳۹۰، ص۲۷۲.</ref> | ||
در ابتدای کتاب، بابی مقدماتی گشوده شده که در بردارنده برخی مباحث مهم اصولی است، مانند حجیت عقل، حجیت ظاهر قرآن و سنّت پیامبر اکرم، و مشروط بودن تکلیف به عقل و بلوغ از دیدگاه احادیث. تألیف مقدمة کتاب را آیت اللّه بروجردی خود آغاز کرد و پس از وفات او، فرزندش سید محمدحسن، آن را تکمیل نمود. جلد دوم کتاب در همان قطع و شامل ابوابی از مباحث نماز در ۱۳۸۵ قمری چاپ شد. چاپ کامل کتاب در قطع وزیری، در ۱۳۹۹ قمری با توصیه و حمایت مالی آیت اللّه خوئی در قم آغاز شد و در ۱۴۱۵ در ۲۶ جلد به پایان رسید. در ابتدای مجلدات کتاب تا جلد بیستم، دستخط تشویق آمیز آیت اللّه خوئی دیده می‌شود. چاپ مجلدات پایانی کتاب نیز از حمایت آیات، سیدمحمدرضا گلپایگانی و سیدعلی سیستانی، برخوردار شد. آخرین چاپ جامع احادیث الشیعه، با اضافات و اصلاحاتی بر چاپ پیشین، در ۱۳۷۱ ش آغاز شد و در ۱۳۸۳ ش در ۳۱ جلد به پایان رسید.<ref> | در ابتدای کتاب، بابی مقدماتی گشوده شده که در بردارنده برخی مباحث مهم اصولی است، مانند حجیت عقل، حجیت ظاهر قرآن و سنّت پیامبر اکرم، و مشروط بودن تکلیف به عقل و بلوغ از دیدگاه احادیث. تألیف مقدمة کتاب را آیت اللّه بروجردی خود آغاز کرد و پس از وفات او، فرزندش سید محمدحسن، آن را تکمیل نمود. جلد دوم کتاب در همان قطع و شامل ابوابی از مباحث نماز در ۱۳۸۵ قمری چاپ شد. چاپ کامل کتاب در قطع وزیری، در ۱۳۹۹ قمری با توصیه و حمایت مالی آیت اللّه خوئی در قم آغاز شد و در ۱۴۱۵ در ۲۶ جلد به پایان رسید. در ابتدای مجلدات کتاب تا جلد بیستم، دستخط تشویق آمیز آیت اللّه خوئی دیده می‌شود. چاپ مجلدات پایانی کتاب نیز از حمایت آیات، سیدمحمدرضا گلپایگانی و سیدعلی سیستانی، برخوردار شد. آخرین چاپ جامع احادیث الشیعه، با اضافات و اصلاحاتی بر چاپ پیشین، در ۱۳۷۱ ش آغاز شد و در ۱۳۸۳ ش در ۳۱ جلد به پایان رسید.<ref>رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.</ref> | ||
تصحیح و مقابله کامل احادیث با نسخ اصلی مخصوصا احادیث کتب اربعه، که به لحاظ اهمیت با نسخه‌های فراوان از هر کتاب (که به قدمت و تصحیح و مقابله و قرائت و اجازه اساتید فن امتیاز داشته) مقابله شده است، ولی در سایر مصادر چون غالباً نسخ مصحح در دست نبوده و معمولاً وسائل و مستدرک اصح از مصادر اصلی موجود است، کار مقابله با این دو کتاب انجام نشده است.<ref>مدیر شانه جی، تاریخ حدیث، تهران، انتشارات سمت، ۱۳۷۷ش، ص۱۸۳.</ref> | تصحیح و مقابله کامل احادیث با نسخ اصلی مخصوصا احادیث کتب اربعه، که به لحاظ اهمیت با نسخه‌های فراوان از هر کتاب (که به قدمت و تصحیح و مقابله و قرائت و اجازه اساتید فن امتیاز داشته) مقابله شده است، ولی در سایر مصادر چون غالباً نسخ مصحح در دست نبوده و معمولاً وسائل و مستدرک اصح از مصادر اصلی موجود است، کار مقابله با این دو کتاب انجام نشده است.<ref>مدیر شانه جی، تاریخ حدیث، تهران، انتشارات سمت، ۱۳۷۷ش، ص۱۸۳.</ref> | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۵: | ||
# جدا شدن روایات سنن، آداب و ادعیه از احادیث مربوط به احکام فقهی و آوردن آنها در مجلدی جداگانه. | # جدا شدن روایات سنن، آداب و ادعیه از احادیث مربوط به احکام فقهی و آوردن آنها در مجلدی جداگانه. | ||
# شماره گذاری ابواب و احادیث. هر حدیث دو شماره دارد: شمارة مسلسل و شمارة مخصوص به آن در ضمن باب. در ابتدای هر حدیث نیز نام کتاب و نشانی دقیق حدیث ذکر شده است. نام کتب اربعه، وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل (به سبب کثرت نقل از آنها) با رمز، و اسامیِ دیگر منابع حدیثی، با نام مشهور آنها آمده است. ویژگیهای چاپ مآخذ هم در مقدمة کتاب بیان شده است. | # شماره گذاری ابواب و احادیث. هر حدیث دو شماره دارد: شمارة مسلسل و شمارة مخصوص به آن در ضمن باب. در ابتدای هر حدیث نیز نام کتاب و نشانی دقیق حدیث ذکر شده است. نام کتب اربعه، وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل (به سبب کثرت نقل از آنها) با رمز، و اسامیِ دیگر منابع حدیثی، با نام مشهور آنها آمده است. ویژگیهای چاپ مآخذ هم در مقدمة کتاب بیان شده است. | ||
# تمامی احادیث منقول از کتب اربعه، از مصادر اصلی خود نقل و مکرراً با نسخ خطی معتبر مقابله شده‌اند.<ref> | # تمامی احادیث منقول از کتب اربعه، از مصادر اصلی خود نقل و مکرراً با نسخ خطی معتبر مقابله شده‌اند.<ref>رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}}{{مطالعه بیشتر}} | {{پایان پاسخ}}{{مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۲
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
کتاب جامع احادیث شیعه از کیست؟ اعتبارش در چه حدی است؟
جامع احادیث شیعه نوشته آیت‌الله اسماعیل مُعزی ملایری و تحت اشراف و نظارت آیت‌الله بروجردی انجام گرفت. این اثر کتابی است که جامع احادیث فقهی را دربردارد که با شیوه و روشمندی خاصی نگاشته شده و از اعتبار زیادی برخوردار است. آيت الله بروجردى با تبيين اشكالات موجود در كتاب وسائل الشيعه، طرحى را با عنوان «جامع الأحاديث» پيشنهاد كردند تا مجموعه روايات شيعى در كنار هم قرار گيرد و ارتباط بين روايات، روشن و واضح باشد. این کتاب توسط شاگردان آیت الله بروجردی شروع شد و پس از فوت آیت الله بروجرودی تمام این کار را اسماعیل معزی ملایری ادامه داد و به پایان رساند.
تقطیع نشدن روایات از مهمترین ویژگی این اثر است. گردآوری همه روایات یک فرع فقهی در کنار هم، ذکر شدن آیات مربوط به موضوع هر باب، مقابله با احادیث منقول از کتب اربعه، تلفیق اِسناد و متون از دیگر ویژگی های این اثر حدیثی است.
نویسنده
آیت‌اللّه بروجردی طرحی حدیثی به شاگردان خود پیشنهاد کند که در بردارنده تمامی احادیث فقهی و دارای باب‌بندی مناسب و بدون تکرار و تقطیع باشد. با استقبال شاگردان ایشان از این طرح، اجرای آن به اهتمامِ شماری از آنان و با اِشراف و نظارت مستمر خود او آغاز شد. در جریان تألیف کتاب، بسیاری از افراد گروه از ادامه همکاری بازایستادند و در نهایت، کار تألیف و باب‌بندی و چاپ کتاب را اسماعیل معزّی ملایری به انجام رساند. در مقدمه فرزند آیت اللّه بروجردی بر نخستین جلد کتاب، اسماعیل معزّی و شیخ علی پناه اشتهاردی، دو تن از افراد فعال در این باره معرفی شده‌اند.[۱]
آیت‌الله بروجردی از بزرگترین مرجع تقلید جهان تشیع در عصر خود بود در ۱۲۹۲ قمری در بروجرد متولد شد. نسبش، با سی واسطه، به امام حسن(ع) می‌رسد. وی به هنگام اقامت در بروجرد، یکی از مراجع تقلید محبوب و مورد احترام در غرب ایران بود و تا ۱۳۲۳ شمسی، در بروجرد به فعالیت‌های علمی و اجتماعی اشتغال داشت. او از جوان‌ترين شاگردان مرحوم آخوند خراسانى (م ۱۳۲۹ق) و سيد كاظم طباطبايى يزدى بود.[۲] آیت الله بروجردی در پی درخواست بزرگان حوزه، تجار و متدینین قم و تهران، با تکریم و احترام کم‌نظیری به قم آمدند. پس از وفات آیت الله سیدّ ابوالحسن اصفهانی (۱۳۲۵ ش) و آیت الله حاج آقا حسین قمی (۱۳۲۶ ش) در نجف، آیت الله بروجردی، تا زمان وفاتش در ۱۳۴۰ ش، از بزرگترین مراجع تقلید در جهان تشیع بود.[۳]
آیت اللّه بروجردی از تألیف کتاب، بسیار خرسند بود و آن را ثمره عمر خویش می‌دانست. چاپ کتاب در زمان حیات ایشان آغاز شد و نخستین جلد در ۱۳۸۰ق، چند روز پس از وفات ایشان، در قطع رحلی منتشر گردید.[۴]
جایگاه و اعتبار
جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة، کتابی جامع شامل احادیث فقهی، به عربی، اثر اسماعیل معزّی ملایری که با پیشنهاد و نظارت آیت اللّه حاج آقاحسین بروجردی (درگذشت ۱۳۴۰ ش) تألیف شد.[۵]
این مجموعه ارزشمند به امر و اشراف آیت الله بروجردی (ره) و با همیاری جمعی از فضلا و شاگردان آن جناب تدوین یافته است.[۶]
اعتبار این کتاب بالاتر از وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل و… است زیرا آیت الله بروجردی (ره) در مراجعه به کتاب مثلاً وسائل الشیعه اشکالاتی در گزینش، ترتیب و تنظیم احادیث آن مشاهده کرده؛ تصمیم گرفت تا کتاب جامع حدیثی تألیف کند که آن اشکالات و ایرادات را نداشته باشد.[۷]
تدوین جامع احادیث الشیعه، به یاری عده‌ای از شاگردان او، در زمان حیاتش آغاز شد و مجلدات نخستین آن، به چاپ رسید و انتشار سایر مجلداتش بعداز درگذشت او ادامه یافت. این کتاب که کوششی است برای تدوین تمامی احادیث شیعه در یک مجموعه، نشانه تخصص کم‌نظیر بروجردی در رجال و حدیث است.[۸]
بسیاری از صاحبنظران آیت الله بروجردی را مبتکر روش جدیدی در علم رجال می‌دانند. با این روش، که از راه بررسی مستقل سند احادیث انجام می‌شود، فاصله زمانی سلسله راویان، تعداد روایات هر راوی، جایگاه علمی و حدیثی او، میزان وثاقت، استادان و شاگردان وی، تعیین، و در نتیجه تقسیم احادیث به مُرسَل و مُسنَد آسان می‌شود و ضمناً به تشخیص و تفکیک اسامیِ مشابه در سلسله راویان در حدیث و کشف هرگونه تصحیف و تحریف و حذف واسطه‌ها در این زمینه کمک می‌کند. در این روش، راویان حدیث از زمان صحابة پیامبر (ص) تا زمان آیت الله بروجردی به ۳۶ طبقه، که هر یک مختصات خاص خود را دارد، طبقه‌بندی شده‌اند.[۹]
صاحب نظران علم رجال و حدیث، طرح كتاب جامع أحاديث الشيعه را نشانگر دقت نظر آیت الله بروجردی در استفاده از متون می‌دانند. آيت الله بروجردى با تبيين اشكالات موجود در كتاب وسائل الشيعه، طرحى را با عنوان «جامع الأحاديث» پيشنهاد كردند تا مجموعه روايات شيعى در كنار هم قرار گيرد و ارتباط بين روايات، روشن و واضح باشد.[۱۰]
در ابتدای کتاب، بابی مقدماتی گشوده شده که در بردارنده برخی مباحث مهم اصولی است، مانند حجیت عقل، حجیت ظاهر قرآن و سنّت پیامبر اکرم، و مشروط بودن تکلیف به عقل و بلوغ از دیدگاه احادیث. تألیف مقدمة کتاب را آیت اللّه بروجردی خود آغاز کرد و پس از وفات او، فرزندش سید محمدحسن، آن را تکمیل نمود. جلد دوم کتاب در همان قطع و شامل ابوابی از مباحث نماز در ۱۳۸۵ قمری چاپ شد. چاپ کامل کتاب در قطع وزیری، در ۱۳۹۹ قمری با توصیه و حمایت مالی آیت اللّه خوئی در قم آغاز شد و در ۱۴۱۵ در ۲۶ جلد به پایان رسید. در ابتدای مجلدات کتاب تا جلد بیستم، دستخط تشویق آمیز آیت اللّه خوئی دیده می‌شود. چاپ مجلدات پایانی کتاب نیز از حمایت آیات، سیدمحمدرضا گلپایگانی و سیدعلی سیستانی، برخوردار شد. آخرین چاپ جامع احادیث الشیعه، با اضافات و اصلاحاتی بر چاپ پیشین، در ۱۳۷۱ ش آغاز شد و در ۱۳۸۳ ش در ۳۱ جلد به پایان رسید.[۱۱]
تصحیح و مقابله کامل احادیث با نسخ اصلی مخصوصا احادیث کتب اربعه، که به لحاظ اهمیت با نسخه‌های فراوان از هر کتاب (که به قدمت و تصحیح و مقابله و قرائت و اجازه اساتید فن امتیاز داشته) مقابله شده است، ولی در سایر مصادر چون غالباً نسخ مصحح در دست نبوده و معمولاً وسائل و مستدرک اصح از مصادر اصلی موجود است، کار مقابله با این دو کتاب انجام نشده است.[۱۲]
تیتر یک
برخی ویژگیهای جامع احادیث الشیعة عبارت اند از:
- تقطیع نشدن روایات، مگر در برخی احادیث طولانی مانند وصیت پیامبر اکرم (ص) به امام علی (ع) و حدیث اربعمأة. هر حدیث با سند و متن کامل فقط در یک جا و در مناسب‌ترین باب ذکر شده و در صورت مرتبط بودن حدیث با چندین باب، در آن ابواب به این حدیث اشاره شده است.
- گردآوری همه روایات یک فرع فقهی در کنار هم. در صورتی که بخشی از احادیث ابواب دیگر بر موضوع یک باب دلالت می‌کرده، آن بخش از حدیث یا مُفاد آن، با تعیین شمارة باب و حدیث در ذیل باب آمده است.
- تلفیق اِسناد و متون، یعنی در صورت اشتراک سند حدیث با حدیث پیشین، بخشهای مشترک سند، تکرار نشده و با عبارت «بهذا الاسناد» مشخص شده است. از این رو، با وجود تکرار نشدن اسناد، قسمتهای مشترک و غیرمشترک آنها کاملاً معلوم است. در صورت اختلاف داشتن کامل دو حدیث در سند و یکسان بودن متن آنها از نظر لفظ و معنا، حدیث اول به صورت کامل نقل شده و پس از آوردن سند حدیث دوم، عبارت «ذَکَر مِثْلَه» و در صورت اختلاف متن در لفظ، و نه معنا، «ذَکَرَ نَحْوَه» آمده است. در صورت اختلاف احادیث در لفظ و معنا، همگی جداگانه و به صورت کامل آورده شده‌اند. این ویژگی کتاب، امکان مقایسة احادیث را از نظر موارد اشتراک و اختلاف سند و متن، فراهم ساخته و به علاوه، از حجیم شدن کتاب جلوگیری کرده است.
- ذکر شدن آیات مربوط به موضوع هر باب در ابتدای باب به ترتیب قرآنی.
- علاوه بر رعایت شدن نظم و ترتیب مناسب در باب بندی کتاب، روایات هر باب نیز با نظم خاصی رتبه‌بندی و نقل شده‌اند؛ ابتدا احادیثی که بر طبق مضمون آنها فتوا داده شده و سپس احادیث معارض آورده شده و روایات عام پیش از روایات خاص و روایات مطلق پیش از روایات مقیّد آمده است. همچنین احادیث هر باب، تا حد امکان از نظر مضمون و اشتراکِ راوی و اتحاد سند و متن دسته‌بندی شده است.
- نقل شدن توضیحات مهمی که در کتاب‌های جامعِ حدیثیِ شیعه در ذیل برخی احادیث آمده و به فهم آنها کمک می‌کند. بیشترین نقلها از شیخ طوسی و عمدتاً در بارة حل تعارض ظاهری احادیث است.
- جدا شدن روایات سنن، آداب و ادعیه از احادیث مربوط به احکام فقهی و آوردن آنها در مجلدی جداگانه.
- شماره گذاری ابواب و احادیث. هر حدیث دو شماره دارد: شمارة مسلسل و شمارة مخصوص به آن در ضمن باب. در ابتدای هر حدیث نیز نام کتاب و نشانی دقیق حدیث ذکر شده است. نام کتب اربعه، وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل (به سبب کثرت نقل از آنها) با رمز، و اسامیِ دیگر منابع حدیثی، با نام مشهور آنها آمده است. ویژگیهای چاپ مآخذ هم در مقدمة کتاب بیان شده است.
- تمامی احادیث منقول از کتب اربعه، از مصادر اصلی خود نقل و مکرراً با نسخ خطی معتبر مقابله شده‌اند.[۱۳]
مطالعه بیشتر
- علم الحدیث و تاریخ حدیث، کاظم مدیر شانه چی.
- آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، سید محمد کاظم طباطبایی.
منابع
- ↑ محمدکاظم رحمان ستایش، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.
- ↑ طباطبايى، محمد كاظم، تاريخ حديث شيعه، قم، دار الحديث، ۱۳۹۰، ص۲۷۲.
- ↑ عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.
- ↑ رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.
- ↑ رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.
- ↑ مدیر شانه چی، کاظم، تاریخ حدیث، تهران، انتشارات سمت، ۱۳۷۷ش، ص۱۸۱.
- ↑ طباطبائی، سید محمد کاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، قم، انتشارات هاجر، ۱۳۸۵ش، ص۷۵.
- ↑ عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.
- ↑ عبدالهادی حائری و یحیی رهایی، «بروجردی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.
- ↑ طباطبايى، محمد كاظم، تاريخ حديث شيعه، قم، دار الحديث، ۱۳۹۰، ص۲۷۲.
- ↑ رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.
- ↑ مدیر شانه جی، تاریخ حدیث، تهران، انتشارات سمت، ۱۳۷۷ش، ص۱۸۳.
- ↑ رحمان ستایش، محمدکاظم، «جامع احادیث الشیعة فی احکامِ الشریعة»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۹، ص۳۱۶.