«اول المسلمین» بودن پیامبر اسلام(ص): تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
قرآن از زبان پیامبر(ص) می‌فرماید: «انا اول المسلمین»، در حالی که قبل از پیامبر هم مسلمانانی، مانند پیامبران بوده‌اند، این اختلاف چگونه توجیه می‌شود؟ | قرآن از زبان پیامبر(ص) می‌فرماید: «انا اول المسلمین»، در حالی که قبل از پیامبر هم مسلمانانی، مانند پیامبران بوده‌اند، این اختلاف چگونه توجیه می‌شود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}پیامبراسلام(ص) براساس آیات قرآن، خود را «أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ؛ من اولین مسلمانم» دانسته و این تعبیر چنین معنا شده که پیامبر از لحاظ مقام و منزلت، در جایگاه اولین مسلمان قرار دارد. تعبیر اول المسلمین بودن حضرت محمد(ص) به معنای تقدم زمانی نیست؛ زیرا پیامبران پیشین نیز مسلمان توصیف شده‌اند. | ||
برخی این تعبیر را به این معنا گرفته‌اند که این توصیف به معنای اولین مسلمان بودن در امت خود پیامبر است. برخی دیگر معتقدند تعابیر «مسلمین» و «تسلیم» برای پیامبران پیشین، براساس معنای لغوی است که در برابر خداوند تسلیم هستند. اما نسبت این کلمه به پیامبر(ص)، معنای اصطلاحی آن و اعتقاد به دین اسلام است. | |||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
{{قرآن بزرگ|لَا | {{قرآن بزرگ|لَا شَرِیکَ لَهُ ۖ وَبِذٰلِکَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ | ||
| سوره = انعام | | سوره = انعام | ||
| آیه = ۱۶۳ | | آیه = ۱۶۳ | ||
| ترجمه = او را | | ترجمه = او را شریکی نیست. به من چنین امر شده است، و من نخستین مسلمانم. | ||
}} | }} | ||
== | == مسلمان بودن پیامبران پیشین == | ||
در قرآن | برخی پیامبران پیشین در قرآن مسلمان معرفی شده‌اند. [[حضرت نوح(ع)]]: {{قرآن|وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ|ترجمه=و من مأمور شده‌ام که از تسلیم‌شدگان باشم.|سوره=یونس|آیه=۷۲}} و [[حضرت ابراهیم(ع)]] می‌گوید من تسلیم پروردگار جهانیان شدم.<ref>سوره بقره آیه ۱۲۸ و ۱۳۱.</ref> و درباره [[حضرت لوط(ع)]]<ref>سوره ذاریات آیه ۳۶.</ref> [[حضرت یوسف(ع)]]،<ref>سوره یوسف آیه ۱۰۱.</ref> و [[حضرت سلیمان(ع)]] و [[ملکه سبأ]]<ref>سوره نمل آیه ۴۴.</ref> هم آمده است. | ||
</ref> | |||
در | == اول المسلمین بودن پیامبر و ارتباط با مسلمانی پیامبران پیشین == | ||
در قرآن تنها کسی که به «أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ» توصیف شده، پیامبر اسلام(ص) است که در آیه ۱۶۳ [[سوره انعام]] و آیه ۱۲ [[سوره زمر]] آمده است. مفسران معتقد هستند جمله «وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ» دلالت دارد بر اینکه مقصود از «اول»، اول بودن به جهت درجه و افضلیت است و مقام آن حضرت از همه مسلمانان و انبیا دیگر برتر است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۷، ص ۵۴۴.</ref> تعبیر اول المسلمین تنها برای حضرت محمد(ص) استفاده شده و سایر انبیاء به عنوان (من المسلمین؛ از مسلمانان) توصیف شده‌اند. این را نشانه اولویت و بالاتر بودن رتبه معنوی پیامبر دانسته‌اند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، یاد معاد، ص۳۱.</ref> | |||
و این احتمال | [[علامه طباطبایی]] و [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه این احتمال را مطرح کرده‌اند که معنای «مُسلِم» برای دیگر پیامبران، کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنا درباره همه پیامبران الهی و مؤمنان استفاده می‌شود. اما اولین مسلمان بودن پیامبر معنای اصطلاحی اسلام است که دین اسلام را در بر می‌گیرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۶۱؛ طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۷، ص۳۹۴.</ref> | ||
برخی مفسران احتمال داده‌اند که «اول مسلمین» در میان امت پیامبر بوده باشد.<ref>قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن‌الحدیث، ج۳، ص۳۵۵.</ref> | |||
در | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن | ||
| خط ۵۲: | خط ۴۲: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹
قرآن از زبان پیامبر(ص) می‌فرماید: «انا اول المسلمین»، در حالی که قبل از پیامبر هم مسلمانانی، مانند پیامبران بوده‌اند، این اختلاف چگونه توجیه می‌شود؟
پیامبراسلام(ص) براساس آیات قرآن، خود را «أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ؛ من اولین مسلمانم» دانسته و این تعبیر چنین معنا شده که پیامبر از لحاظ مقام و منزلت، در جایگاه اولین مسلمان قرار دارد. تعبیر اول المسلمین بودن حضرت محمد(ص) به معنای تقدم زمانی نیست؛ زیرا پیامبران پیشین نیز مسلمان توصیف شده‌اند.
برخی این تعبیر را به این معنا گرفته‌اند که این توصیف به معنای اولین مسلمان بودن در امت خود پیامبر است. برخی دیگر معتقدند تعابیر «مسلمین» و «تسلیم» برای پیامبران پیشین، براساس معنای لغوی است که در برابر خداوند تسلیم هستند. اما نسبت این کلمه به پیامبر(ص)، معنای اصطلاحی آن و اعتقاد به دین اسلام است.
متن آیه
| ﴿ | لَا شَرِیکَ لَهُ ۖ وَبِذٰلِکَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ
او را شریکی نیست. به من چنین امر شده است، و من نخستین مسلمانم. انعام:۱۶۳ |
﴾ |
مسلمان بودن پیامبران پیشین
برخی پیامبران پیشین در قرآن مسلمان معرفی شده‌اند. حضرت نوح(ع): ﴿وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ؛ و من مأمور شده‌ام که از تسلیم‌شدگان باشم.﴾(یونس:۷۲) و حضرت ابراهیم(ع) می‌گوید من تسلیم پروردگار جهانیان شدم.[۱] و درباره حضرت لوط(ع)[۲] حضرت یوسف(ع)،[۳] و حضرت سلیمان(ع) و ملکه سبأ[۴] هم آمده است.
اول المسلمین بودن پیامبر و ارتباط با مسلمانی پیامبران پیشین
در قرآن تنها کسی که به «أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ» توصیف شده، پیامبر اسلام(ص) است که در آیه ۱۶۳ سوره انعام و آیه ۱۲ سوره زمر آمده است. مفسران معتقد هستند جمله «وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ» دلالت دارد بر اینکه مقصود از «اول»، اول بودن به جهت درجه و افضلیت است و مقام آن حضرت از همه مسلمانان و انبیا دیگر برتر است.[۵] تعبیر اول المسلمین تنها برای حضرت محمد(ص) استفاده شده و سایر انبیاء به عنوان (من المسلمین؛ از مسلمانان) توصیف شده‌اند. این را نشانه اولویت و بالاتر بودن رتبه معنوی پیامبر دانسته‌اند.[۶]
علامه طباطبایی و آیت‌الله مکارم شیرازی از مفسران شیعه این احتمال را مطرح کرده‌اند که معنای «مُسلِم» برای دیگر پیامبران، کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنا درباره همه پیامبران الهی و مؤمنان استفاده می‌شود. اما اولین مسلمان بودن پیامبر معنای اصطلاحی اسلام است که دین اسلام را در بر می‌گیرد.[۷]
برخی مفسران احتمال داده‌اند که «اول مسلمین» در میان امت پیامبر بوده باشد.[۸]
منابع
- ↑ سوره بقره آیه ۱۲۸ و ۱۳۱.
- ↑ سوره ذاریات آیه ۳۶.
- ↑ سوره یوسف آیه ۱۰۱.
- ↑ سوره نمل آیه ۴۴.
- ↑ علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۷، ص ۵۴۴.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، یاد معاد، ص۳۱.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۶۱؛ طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۷، ص۳۹۴.
- ↑ قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن‌الحدیث، ج۳، ص۳۵۵.