پیش نویس:ثارالله
معنای عبارت «ثارالله» خطاب به امام حسین، چیست؟
معنای ثارالله
ثارالله، لقب امام حسین علیهالسلام در منابع شیعی. ثار از مادّه «ث أر» است که در آن همزه به الف بدل شده است. ثأر در لغت به معنای خون و خونخواهی و قاتل و دشمن و به صورت (مثلاً ثأرتُ فلاناًبفلانٍ) به معنای کشتن قاتل برای انتقام خون مقتول است.[۱] خونخواهی و انتقام از عادات عرب پیش از اسلام و ثار از مفاهیم رایج در فرهنگ آن زمان بوده، چنانکه در کتب تاریخ و تفسیر گوشههایی از اعتقادات و رفتارهای عرب جاهلی در این زمینه گزارش شده است.[۲]
در برخی از روایات، پس از اشاره به اینکه امام حسین «ثارالله فی الارض» است، خداوند منتقم خون او معرفی شده است که انسانها را به خونخواهی وی دعوت میکند.[۳]به گفته علامه مجلسی، منظور از ثارالله آن است که خودِ امام حسین در دوران رجعت، انتقام خون خود و خاندانش را خواهد گرفت.[۴]
پنج وجه معنایی برای ثارالله
در مجموع، لغویان و حدیث شناسان، پنج وجه معنایی برای ثارالله ذکر کردهاند:
- آنکه ثار مصدر و مضافِ آن (اهل) محذوف است، در این صورت ثارالله یعنی کسی که شایسته آن است که خداوند خونخواهی او را بکند.[۵]
- آنکه ثار به معنای مفعولی (مثئور) است، یعنی کشته شدهای که خونخواه دارد و ثاراللّه به کسی گفته میشود که خدا خونخواه اوست. [۶]
- آنکه ثار به معنای مطلقخون در نظر گرفته شود، در این حالت ثارالله همانند تعبیراتی چون عین اللّه و یداللّه در معنای مجازی به کار رفته است.[۷]
- آنکه ثار تصحیف ثائر، و «ثارالله» مترادف «الثائرُلِله» است، در این صورت ثارالله به معنای کسی است که در راه خدا و برای او خونخواهی کرده است.[۸]
- آنکه ثار به معنای خونِطلب شده، است، در این صورت، اضافهاش به اللّه از آن جهت است که خداوند ولیّ حقیقی این خون است.[۹]
خوانش روایی کلمه ثارالله
در برخی احادیثِ امامان شیعه علیهمالسلام، که شامل تعلیم کیفیت زیارت مزار امام حسین علیهالسلام است و تعبیر ثارالله در آنها به کار رفته، مراد از این تعبیر نیز توضیح داده شده است. مضمون این روایات آن است که امام حسین علیهالسلام «ثاراللّه فی الارض» است و خداوند، که خود منتقم خون اوست، همه انسانها را دعوت به خونخواهی وی میکند و سرانجام اولیای دم امام حسین علیهالسلام انتقام خون وی را خواهند گرفت.[۱۰][۱۱]
از اقوال ذکر شده در باره مراد از «ثارالله» در این روایات، آن است که خودِ آن حضرت به امر خدا در دوران رجعت، انتقام خون خود و خاندانش را از دشمنانش خواهد گرفت.[۱۲]
به علاوه، بر اساس حدیثی از امام صادق علیهالسلام، در آیة ۳۳ سوره اسراء :
﴿وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا﴾
و کسی را که خدا کشتنش را حرام کرده [و به جانش حرمت نهاده] جز به حق نکشید، و هر کس مظلوم [و به ناحق] کشته شود، برای وارثش تسلّطی بر قاتل [جهت خونخواهی، دیه و عفو] قرار داده ایم، پس وارث مقتول نباید در کشتن زیاده روی کند؛ زیرا او [با قوانین صحیح و درستی چون دیه و قصاص] مورد حمایت قرار گرفته است.
مراد از مظلوم در آیه شریفه ، امام حسین علیهالسلام و مراد از ولی او امام قائم است که به خونخواهی آن حضرت قیام خواهد کرد.[۱۳][۱۴]
همچنین طبق احادیث دیگری هنگامی که فرشتگان با دیدن واقعه کربلا اندوهگین شدند و لب به اعتراض گشودند، خداوند به آنان بشارت داد که به وسیله حضرت قائم از ظالمان به امام حسین علیهالسلام انتقام خواهد گرفت.[۱۵]
لقب امام حسین علیه السلام
در برخی از متون روایی از جمله زیارت عاشورا بر امام حسین،ِ به عنوان ثارالله و پسر ثارالله درود فرستاده شده است.[۱۶]به گفته علامه مجلسی در برخی از نسخههای کتاب الکافی[۱۷]ثائرالله به کار رفته است.[۱۸]ثار الله در اشعار برخی شاعران قدیمی هم به عنوان لقب امام حسین علیه السلام کاربرد داشته است. برای نمونه ابنرومی، شاعر شیعی(درگذشت ۲۸۳ق) در قصیدهای که در رثای یحیی بن عمر سروده، تعبیر ثارالله را به کار برده است.[۱۹]
منابع
- ↑ اسماعیل بن حماد جوهری (۱۳۷۶). الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، ذیل «ثأر». چاپ احمد عبدالغفور عطار، قاهره.
- ↑ الموسوعة الفقهیه. ج۱۵. کویت: وزارة الاوقاف و الشئون الاسلامیة،. 1408ق. صذیل «ثأر». تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ابن قولویه (۱۳۵۶ش). کامل الزیارات. ج۱. صص۲۱۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ بحار الانوار. جج۹۸. ۱۴۰۳ق. صص۱۵۱. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شدهاست (کمک); تاریخ وارد شده در|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ مجلسی. بحار الانوار. ج۹۸. ص۱۵۱.
- ↑ محمودبن عمر زمخشری (1972م). اساس البلاغة، ذیل «ثأر». تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ فخرالدین بن محمد طریحی (۱۳۶۲ ش). مجمع البحرین، ذیل «ثأر». چاپ احمد حسینی، تهران. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ علامه مجلسی. بحار الانوار. ج۹۸. ص۱۵۱.
- ↑ طهرانی (۱۳۷۶ش). شفاءالصدور. ج۱. صص۱۶۳-۱۶۴٫. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ کامل الزیارات. ج۱. چاپ جواد قیومی، قم. 1417ق. ص۳۵۸. پارامتر
|first1=بدون|last1=در Authors list وارد شدهاست (کمک); تاریخ وارد شده در|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ مجلسی. بحار الانوار. ج۹۸. ص۱۴۸.
- ↑ مجلسی. بحار الانوار. ج۹۸. ص۱۵۱.
- ↑ محمدبن مسعود عیاشی (1380ش). کتاب التفسیر. ج۲. چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم. ص۲۹۰. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ مجلسی. بحار الانوار. ج۴۴. ص۲۱۸.
- ↑ محمدبن حسن طوسی (1414ق). الامالی. ج۱. ص۴۱۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ابن قولویه (۱۳۵۶ش). کامل الزیارات. صص۱۷۶، ۱۹۵، ۱۹۶، ۱۹۹؛. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ کلینی (۱۴۰۷ق). الکافی. ج۴. ص۵۷۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ مجلسی (۱۴۰۳ق). بحار الانوار. ج۹۸. صص۱۵۴–۱۵۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ابن رومی (۱۴۱۱ق). دیوان ابن رومی. ج۲. ص۲۷. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
