ذکر «و عجل فرجهم» بعد از صلوات

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۰ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

آيا ذكر «وعجل فرجهم» بعد از صلوات از ائمه رسيده است؟

ذکر و عجل فرجهم بعد از صلوات، در روایات معتبر اسلامی آمده است. علما با استناد به همین روایات گفتن آن را بعد از صلوات مستحب می‌دانند.

ذکر و عجل فرجهم در روایات

  1. امام صادق(ع) به اسحاق بن عمار دعایی در امان ماندن از شر عقرب‌ها را یاد داد و فرمود که سه بار این ذکر را بخواند: «اللَّهُمَّ رَبَّ أَسْلَمَ‏ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏[۱]اى خدايى كه پروردگار ستاره اسلم هستى، بر پيامبر و خاندان او درود فرست و فرج آنان را تعجيل فرما و ما را سالم نگه دار.»
  2. امام صادق(ع) در قسمتی از دعایی، چنین صلوات فرستاده است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏ وَ رُوحَهُمْ وَ رَاحَتَهُمْ وَ سُرُورَهُمْ وَ أَذِقْنِي طَعْمَ فَرَجِهِمْ وَ أَهْلِكْ أَعْدَاءَهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ؛ خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و در فرج، روح، آسایش و سعادت‌شان تعجیل کن و طعم آسایش‌شان را به من بچشان و دشمنان‌شان را از جن و انس هلاک کن.»[۲]
  3. شیخ طوسی کتاب تهذیب الاحکام روایتی از امیر مومنان(ع) آورده است که بعد از صلوات بر محمد و آل محمد، ذکر «عجل فرجهم» آمده است: «صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ؛ بر پيامبر و خاندان او درود فرست و فرج آنان را تعجيل فرما.»[۳]
  4. امام صادق(ع) فرمود: هر کس بعد از نماز صبح و ظهر این صلوات را بخواند نمی‌میرد مگر آنکه قائم را درک کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏؛ پروردگارا! بر پيامبر و خاندان او درود فرست و فرج آنان را تعجيل فرما.»[۴]

علامه مجلسی روایت اول را معتبر دانسته است.[۵]

با توجه به معتبر بودن برخی از این روایات، می‌توان مستحب بودن ذکر: «و عجل فرجهم» بعد از صلوات را مستند به روایات معصومین(ع) دانست.

منابع

  1. كلينى، محمد، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج‏۲، ص۵۷۰، حدیث۶.
  2. كلينى، محمد، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج‏۲، ص۵۸۳، حدیث۱۸.
  3. طوسى، محمد، تهذيب الأحكام، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج‏۳، ص۸۲، حدیث۱۱.
  4. طوسى، محمد، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۱، ص۳۶۸.
  5. مجلسى، محمد باقر، مرآه العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج‏۱۲، ص۴۳۹ .