آقا بزرگ تهرانی
 | این مقاله هم‌اکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
آقا بزرگ تهرانی کیست و چه جایگاهی در حوزه علمیه شیعه دارد؟
آقا بزرگ تهرانی (۱۲۹۳ق-۱۳۸۹ق)، فقیه و کتاب‌شناس و تراجم‌نگار شیعی.[۱]
زندگی‌نامه
آقابزرگ در تهران زاده شد. پدر و پدربزرگش از روحانیان این شهر بودند. جد بزرگش، حاج محسن، بازرگان بود و به یاری منوچهر خان معتمدالدولهٔ گرجی، نخستین چاپخانهٔ ایران را بنیاد نهاده بود. وی ۱۳۱۵ق به قصد ادامهٔ تحصیل به نجف رفت و از این تاریخ تا ۱۳۲۹ق در حوزه علمیه نجف به کسب دانش پرداخت.[۲]
آقابزرگ در ۱۳۲۹ق، به کاظمین رفت و به‌منظور تدوین بزرگ‌ترین دائرةالمعارف کتابشناسی شیعی، یعنی الذریعة الی تصانیف الشیعة به تحقیق و تتبع پرداخت. در ۱۳۵۴ق، به نجف بازگشت و به‌منظور چاپ الذریعة، چاپخانه‌ای به نام مطبعة السعاده بنیاد نهاد، اما دولت پادشاهی عراق به بهانه‌های گوناگون مانع کار وی گردید. شیخ جلد نخستین الذریعة را در مطبعة الغری به چاپ رساند، اما انتشار آن، بازهم در نتیجهٔ مخالفت دولت عراق ۶ ماه به تعویق افتاد. آقابزرگ برای تدوین و تکمیل این دائرةالمعارف به سفرهای طولانی نیز پرداخت. او از بیشتر کتابخانه‌های عمومی عراق، ایران، سوریه، فلسطین، مصر و حجاز، و بسیاری از کتابخانه‌های خصوصی در این کشورها دیدن کرد و به بررسی کتب آنها پرداخت.[۳]
آقا بزرگ به درجه بالای علمی و اجتهاد رسیده بود.[۴] او دو بار ازدواج کرد و دارای ۵ پسر و ۴ دختر شد. وی پس از یک بیماری طولانی در نجف اشرف درگذشت و برطبق وصیتش، در کتابخانهٔ خود که آن را برای استفادهٔ علما و طلاب وقف کرده بود، به خاک سپرده شد.[۵]
علّامه بزرگوار و متتبع عالیمقدار، امام فن کتابشناسی و رجال، حضرت آیت اللّه شیخ آقابزرگ تهرانی. ج۲، ص۲۳۹.
شیخ محمّد محسن (که به علت همنامی با پدربزرگش، حاج محسن، به آقا بزرگ معروف شد) در شب پنجشنبه یازدهم ربیع الاول ۱۲۹۳ ه.ق در محله پامنار تهران، دیده به جهان گشود. خاندان او همه از تجّاری بودند که به ظن قوی از گیلان به تهران مهاجرت کرده و از ۱۲۵۰ ه.ق در این شهر ساکن شده بودند و به «محسنی» شهرت داشتند. پدرش حاج علی (د. ۱۳۲۴ ه.ق) از تاجران آگاه و علم‌پرور و عالم دوست و مادرش بانویی علویه و صالحه بود. از والد او کتابی در تاریخ دخانیات و فتوای استعمارشکن میرزای شیرازی، در دست است که هم‌اکنون در کتابخانه شیخ موجود می‌باشد، و گزارشی از آن نیز در الذریعة آمده است. جدش، مرحوم حاج محسن، نیز تاجر بود که به یاری منوچهر خان معتمد الدوله گرجی، نخستین چاپخانه ایران را بنیاد نهاده و نیز حمامی عمومی را برای مردم ساخت. ج۲ ص۲۴۰. شیخ آقابزرگ پس از درگذشت فقیه مجاهد آخوند خراسانی (۱۳۲۹ ه.ق)، برای استفاده از محضر میرزای شیرازی دوم و تألیف موسوعه عظیم الذریعة به سامرا عزیمت نمود و در آنجا، برای انجام کارهای بزرگ علمی خود، کنج خلوت را برگزید. وی مدت ۲۴ سال در آنجا زندگانی کرد و مقداری از تألیفات خود را به کمال رسانید. ص۲۴۵.[۶]
اساتید
اساتید در تهران:
- فقه: میرزا محمّد تقی گرکانی و حاج شیخ علی نوری ایلکایی
- اصول: سید عبدالکریم لاهیجی و سید محمّد تقی تنکابنی
- ادبیات: شیخ محمّد حسین خراسانی و شیخ محمّد باقر معز الدوله
- تجوید: شیخ محمدرضا قاری
- منطق: میرزا محمود قمی
- ریاضیات: حاج شیخ علی نوری و میرزا ابراهیم زنجانی
- خط نسخ و نستعلیق: خطاط شهیر، زین العابدین محلاتی[۷]
اساتید در نجف:
- آخوند ملا محمد کاظم خراسانی (د. ۱۳۲۹ ه.ق)، صاحب کفایة الاصول
- سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (د. ۱۳۳۷ ه.ق)، صاحب العروة الوثقی
- شیخ محمد طه نجف (د. ۱۳۲۳ ه.ق)، صاحب اتقان المقال
- حاج میرزا حسین نوری (د. ۱۳۲۰ ه.ق)، صاحب مستدرک الوسائل.
- میرزا محمّد تقی شیرازی (د. ۱۳۳۸ ه.ق)، صاحب حاشیه مکاسب
- حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی (د. ۱۳۲۶ ه.ق)
- ملا فتح اللّه شیخ الشریعه اصفهانی (د. ۱۳۳۹ ه.ق)، صاحب افاضة القدیر و قاعدة لا ضرر
- سید مرتضی کشمیری (د. ۱۳۲۳ ه.ق)،
- سید احمد حائری تهرانی (د. ۱۳۳۲ ه.ق)
- میرزا محمّد علی مدرسی چهاردهی (د. ۱۳۳۴ ه.ق)[۸]
عالمانی که به آقابزرگ اجازه فقهی و روایی داده‌اند:
- سید حسن صدر کاظمی (د. ۱۳۵۴ ه.ق)، صاحب تأسیس الشیعة الکرام لعلوم الاسلام
- سیدمحمّد علی شاه عبد العظیمی (د. ۱۳۳۴ ه.ق)، صاحب الایقاد فی وفیات المعصومین علیهم السّلام
- سید ابو تراب خوانساری (د. ۱۳۴۶ ه.ق)، صاحب سبل الرشاد فی شرح نجاة العباد و الدر النضید فی شرح التحریر
- شیخ علی خاقانی (د. ۱۳۳۴ ه.ق)، صاحب کتاب رجال الخاقانی
- شیخ موسی بن جعفر کرمانشاهی (د. ۱۳۴۰ ه.ق)
- شیخ محمّد صالح آل طعان بحرانی (د. ۱۳۳۳ ه.ق)
- شیخ علی کاشف الغطاء (د. ۱۳۵۰ ه.ق)، پدر علامه مجاهد شیخ محمّد حسین کاشف الغطاء
- شیخ ابراهیم بن احمد حمدی، از دانشمندان مدینه
- شیخ عبد القادر خطیب طرابلسی، مدرس حرم شریف نبوی
- شیخ محمّد علی ازهری مکی مالکی، رئیس مدرسان مسجد الحرام
- شیخ عبد الوهاب شافعی، امام جماعت مسجد الحرام.
- شیخ عبد الرحمن علیش حنفی، امام جماعت مسجد رأس الحسین و مدرس الازهر.[۹]
شاگردان
...
آثار
- مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، تهران، ۱۳۳۷ش
- المشیخة، نجف، ۱۳۵۶ق
- هدیة الرازی الی المجدد الشیرازی، کربلا، ۱۳۸۳ق
- النقد اللطیف فی نفی التحریف عن القرآن الشریف (خطی)
- توضیح الرشاد فی تاریخ حصر الاجتهاد، قم، ۱۴۰۱ق
- تفنید قول العوام بقدم الکلام (خطی)
- ذیل المشیخة، نجف، ۱۳۵۵ق
- ضیاء المفازات فی طرق مشایخ الاجازات (خطی)
- اجازات الروایة و الوراثة فی القرون الاخیرة الثلاثة (خطی).
- حیات الشیخ الطوسی، نجف، ۱۳۷۶ق
- مستدرک کشف الظنون یا ذیل کشف الظنون، تهران، ۱۳۸۷ق.[۱۰]
الذریعه
الذریعة الی تصانیف الشیعة، شامل ۲۶ جلد که جزء نهم آن در ۴ مجلد است، و میان سالهای ۱۳۵۷–۱۳۹۷ ق/ ۱۹۳۸–۱۹۷۷ م در نجف و بیروت به چاپ رسیده است.[۱۱]
فراهم‌شدن دائرةالمعارفی مانند الذریعة، آرزوی بسیاری از دانشمندان شیعی بود. جای خالیِ فهرست آثار نویسندگان شیعی، از مدتها پیش احساس می‌شد. در فهرستهای مشابه از آثار دانشمندان مسلمان که پژوهشگران دیگر مذاهب آن را تدوین می‌کردند، به آثار بزرگان شیعه بی‌اعتنایی می‌شد. در همین اواخر جرجی زیدان، ادیب مسیحی عرب، در تاریخ آداب اللغة العربیة، نقش شیعه را در بنای فرهنگ اسلامی بسیار اندک شمرده بود (۲/ ۳۸۴). این امر بر فقهای شیعه گران افتاد و تنی چند از آنان گرد هم آمدند و ۳ تن از ایشان به قصد معرفی دانشمندان این مذهب و آثار آنان و دفع دعوی باطل جرجی زیدان وظایفی بر عهده گرفتند. شرح نقش شیعیان در علوم اسلامی به سید حسن صدر واگذار شد و وی در کتاب تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام، به این کار پرداخت. شیخ محمدحسین کاشف‌الغطاء در بیان نادرستیها و لغزشهای کتاب جرجی زیدان، نگارشِ المراجعات الریحانیة و النقود و الردود را آغاز کرد و آقابزرگ تألیف الذریعة را بر عهده گرفت.[۱۲]
مهمترین و ارزشمندترین تألیفات شیخ آقابزرگ الذریعة الی تصانیف الشیعة است. در این کتاب، خواننده با بیش از ۵۰ هزار کتاب شیعی که در طول قرون متمادی به زبانهای عربی، فارسی، ترکی، اردو و گجراتی، تألیف یافته است، آشنا می‌شود. ص۲۴۶. الذریعة کاری است عمیقتر، عظیمتر و وسیعتر. مرحوم مدرس خیابانی درباره کتاب گوید: «پرواضح است که احاطه بر مصنفات شیعه با این همه تشتت و تفرق آنها که در تمامی اقطار عالم در خانه‌ها و کتابخانه‌های خصوصی، ملی و دولتی، در هر شهر و قریه و قصبه منتشر می‌باشد. از محالات عادیه به‌شمار است. لکن این علّامه وقت، در اثر قوت دیانت و خدمت بر اسلامیت، با اهتمام تمام و عزم راسخ فتورناپذیر، در انجام این مرام مقدس دامن همت بر کمر زده و تا آنجا که مقدور و میسر است مساعی جمیله مقتضیه از مسافرتها و استعلام از کتابخانه‌ها و مراجعه به فهرستهای آنها و مکاتبات و مراسلات متوالیه به بلاد بعیده و دیگر زحمات لازمه را در انجام این خدمت سراپا سعادت، که با مختصر اندیشه، کم و کیف آن در نظر جلوه‌گر می‌گردد، متحمل و طبقات اهل علم را رهین منت آن همه زحمات فوق التصور خود فرموده است …» ص۲۴۷. (مدرس خیابانی، ریحانه الادب، ج ۱، ص ۲۲.)[۱۳]
انگیزه نگارش الذریعه
شیخ آقا بزرگ تهرانی را به نام کتاب الذریعه می‌شناسند. این کتاب، دایرة المعارفی در فرهنگ شیعی محسوب می‌شود. در مورد انگیزهٔ شیخ آقا بزرگ در تألیف الذریعه چنین گفته شده است که جرجی زیدان در کتاب مشهور خود «تاریخ آداب اللغة العربیة» در مورد شیعه سخنی بدین مضمون گفت: «شیعه طایفه‌ای بود کوچک و آثار قابل اعتنایی نداشت و اکنون شیعه‌ای در دنیا وجود ندارد»؛ این شد که شیخ آقا بزرگ و دو هم‌ردیف و دوست علمی‌اش، شیخ محمد کاشف الغطاء و سید حسن صدر هم‌پیمان شدند تا هر یک در باب معرفی شیعه کاری را بر عهده گیرند و به این صورت پاسخ سخن جرجی زیدان را بدهند. سید حسن صدر با نگارش کتاب «تأسیس الشیعه لعلوم الإسلام» این کار را انجام داد. علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطاء نیز متعهد شد کتاب «تاریخ آداب اللغة» جرجی زیدان را نقد علمی بکند. از این بین شیخ آقا بزرگ هم مأمور شد فهرستی برای تألیفات شیعه بنویسد که حاصل آن کتاب «الذریعه» شد. (محمدرضا حکیمی در کتاب شیخ آقا بزرگ تهرانی، صص ۲۲–۲۴).[۱۴] معروف بود، ما شنیده بودیم - حالا من یادم نیست جائی هم این را خوانده‌ام یا نه، اما از قدیم در دهنها بود - که این کتاب «فجر الاسلام» را که احمدامین مصری نوشت که تهمتهای زیادی و اهانتهای زیادی در این کتاب به شیعه کرده است - که بعد هم «ضحی الاسلام» و «ظهر الاسلام» و «عصر الاسلام» را نوشت و همین‌طور در همهٔ اینها همین اهانتها تکرار شده - وقتی منتشر شد، موجب شد که تعدادی از بزرگان و روشنفکران حوزهٔ علمیهٔ نجف به فکر بیفتند و پاسخ عملی بدهند؛ لذا مرحوم آشیخ آقا بزرگ تهرانی کتاب «الذّریعة» را نوشت؛ مرحوم سید محسن جبل عاملی کتاب «رجال» معروف خودش را و «اعیان الشیعة» را نوشت؛ مرحوم صدر کتاب «تأسیس الشیعة لفنون الاسلام» را نوشت؛ اینها دفاع کردند، دفاع عملی؛ یعنی یک کتاب سیصد چهارصد یا دویست سیصد صفحه‌ایِ فجر الاسلام موجب شد که چند دائرةالمعارف بزرگ در شیعه به وجود آمد.[۱۵]
طبقات اعلام الشیعه
طبقات در معرفی اعلام و بزرگان شیعه به قدری جامع و مانع است که کمتر کتابی درین موضوع در فرهنگ اسلامی می‌تواند با آن برابری کند، ص۴۸.[۱۶]
طبقات اعلام الشیعة. این کتاب یکی دیگر از تألیفات گرانسنگ و پربار مرحوم علّامه تهرانی است، که تذکره‌ای از دانشمندان شیعه از قرن چهارم تا قرن چهاردهم ه.ق می‌باشد. ص۲۵۱.[۱۷]
جایگاه و مقام علمی
محمدرضا حکیمی پس از آنکه یکی از آثار خود را به نام شیخ آقا بزرگ می‌نامد و از محقق تهرانی می‌نویسد، در نهایت نیز از وی این‌گونه یاد می‌کند: «علامه کبیر، مؤلف مجاهد، متتبع کم‌مانند، خادم دین و جامعه، عاشق کتاب و فرهنگ، ناشر علم و فضیلت، عالم ربانی، و تربیت‌یافته مکتب جعفر بن محمد(ع)، حضرت شیخ آقا بزرگ تهرانی رحمة ﷲ علیه». (شیخ آقا بزرگ تهرانی، محمدرضا حکیمی، ص ۶۵)
محمدرضا حکیمی هم شیخ آقا بزرگ تهرانی را مورد تمجید قرار داده است. وی در وصف ایشان گفته است: «شیخ آقا بزرگ، در طول سالهای نجف، همچون روزگاران گذشتهٔ خویش به پیگیری کارهای تحقیقی و ادامهٔ رسالت علمی خود شب و روز می‌گذرانید و با امانت و اخلاص تمام، به تألیف و نشر اطلاعات خود اشتغال داشت. حوادث اندوه‌آفرین روزگار، پیشامدهای نامنتظر و بیماری‌های دردخیز که در زندگی وی بسیار بود هیچ‌یک نتوانستند او را در کار سست کنند و رنگ ناتوانی و ضعف به جوهر وجود او بزنند. شیخ در اخلاق اسلامی و تقوای نفس و طهارت ضمیر نیز از نمونه‌های اندک‌یابی بود که احوالات آنان، اصحاب ائمه طاهرین و علمای بزرگ شیعه را به یاد می‌آورد». (شیخ آقا بزرگ تهرانی، محمدرضا حکیمی، ص ۷)
جلال آل احمد هم آقا بزرگ تهرانی را ستوده بود. وی پس از انتشار جلد پنجم الذریعه مقاله‌ای در معرفی آن منتشر کرد که ضمن آن این‌گونه نوشت: «به‌راستی باید گفت کمتر محقق و کتابدار یا مطالعه‌کننده‌ای در تاریخ ایران بعد از اسلام می‌تواند خود را از این مجموعه گرانبها بی‌نیاز بداند. (به نقل از مجلهٔ سخن، س ۲، ش ۱۱–۱۲، دی و بهمن ۱۳۲۴)[۱۸]
کدکنی
ولی او یکی از چند چهره ممتازی است که در قرن بیستم به فرهنگ ملی ما و زبان و ادب فارسی خدمتی دوران‌ساز انجام داده است. او را باید در کنار دهخدا و علامه قزوینی و پورداوود و تقی‌زاده، و بهار و خانلری و یارشاطر و مصاحب به‌شمار آورد؛ آنها که کارهای عظیم و جاودانه در سطح جهانی، انجام داده‌اند. کارهای عظیم «رجالی» و «کتابشناسی» علامه تهرانی را در عرض کارهای بزرگ و دوران‌ساز آن بزرگان می‌شمارم. درست است که او آثار خود را به زبان عربی نوشته است ولی محتوای نوشته‌های او عملاً معرفی فرهنگ ملی ما و شناساندن جمعی از دانشمندان ایرانی به مخاطبان زبان عربی در سراسر جهان بوده است. تنها الذریعه او (افزون بر چهل مجلد) جایگاهی دارد در حد کارهای بزرگ بروکلمان و فؤاد سزگین که کوشیده‌اند موجودی زبان عربی را به شیوه‌ای جهانی و علمی به زبان آلمانی، معرفی کنند. کتابشناسی فرهنگ ایران، هیچ‌گاه، از آثار علامه تهرانی بی‌نیاز نخواهد بود.[۱۹]
مطالعه بیشتر
- زندگی و آثار شیخ آقابزرگ تهرانی، سید محمدحسین حسینی جلالی، ترجمه سید محمدعلی احمدی ابهری، تهران، مجلس شورای اسلامی، ۱۳۸۲ش.
- آقابزرگ تهرانی اقیانوس پژوهش، محمد صحتی سردرودی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
- زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی شیخ آقابزرگ تهرانی، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۸۷ش.
- شیخ آقابزرگ تهرانی، محمدرضا حکیمی، قم، دلیل ما، ۱۳۸۲ش.
- نرم‌افزار مجموعه آثار آقابزرگ تهرانی، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
منابع
- ↑ حکیمی، محمدرضا، شیخ آقا بزرگ تهرانی، قم، دلیل ما، ۱۳۸۲ش،
- ↑ منزوی، علی نقی، «الذریعه و آقا بزرگ تهرانی»، کتاب ماه کلیات، سال ششم، شهریور و مهر ۱۳۸۲ش، شماره ۹ و ۱۰، ص۱۱۶.
- ↑ موسوی بجنوردی، سید کاظم، «آقابزرگ تهرانی»، دانشنامه تهران بزرگ، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۳، ذیل مدخل، ۱۳۹۹ش.
- ↑ استادی، رضا، «کتاب الذریعه الی تصانیف الشیعه آقا بزرگ باید به عنوان کتاب قرن انتخاب می‌شد»، سایت مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۲ اسفند ۱۴۰۰ش، تاریخ بازدید: ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ش.
- ↑ موسوی بجنوردی، سید کاظم، «آقابزرگ تهرانی»، دانشنامه تهران بزرگ، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۳، ذیل مدخل، ۱۳۹۹ش.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش. ص۲۴۱.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش. ص ۲۴۲.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش. ص۲۴۱ و ۲۴۲.
- ↑ موسوی بجنوردی، سید کاظم، «آقابزرگ تهرانی»، دانشنامه تهران بزرگ، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۳، ذیل مدخل، ۱۳۹۹ش.
- ↑ موسوی بجنوردی، سید کاظم، «آقابزرگ تهرانی»، دانشنامه تهران بزرگ، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۳، ذیل مدخل، ۱۳۹۹ش.
- ↑ موسوی بجنوردی، سید کاظم، «آقابزرگ تهرانی»، دانشنامه تهران بزرگ، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۳، ذیل مدخل، ۱۳۹۹ش.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
- ↑ «شیخ آقا بزرگ تهرانی و دایرة المعارفی به نام الذریعه»، سایت مباحثات، تاریخ درج مطلب: ۱۶ مهر ۱۳۹۳، تاریخ بازدید ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش.
- ↑ خامنه ای، سید علی، «شیخ آقا بزرگ تهرانی، (بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری)»، سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، تاریخ درج مطلب: ۲۵ شهریور ۱۳۸۹ش، تاریخ بازدید: ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش.
- ↑ سید عبدالله انوار، اهمیت الذریعه و خاندان حاج آقا بزرگ تهرانی»، کتاب ماه کلیات سال ششم شهریور و مهر 1382 شماره 9 و 10. ص۴۸.
- ↑ انصاری قمی، ناصر الدین، اختران فقاهت بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
- ↑ «شیخ آقا بزرگ تهرانی و دایرة المعارفی به نام الذریعه»، سایت مباحثات، تاریخ درج مطلب: ۱۶ مهر ۱۳۹۳، تاریخ بازدید ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش.
- ↑ شفیعی کدکنی، محمدرضا، «یکی از چند چهره ممتاز فرهنگ ملی ما»، مجله بخارا، شماره ۱۳۸، ۱۳۹۹ش، به نقل از «انتشار بخارا تابستانی» سایت مجله بخارا، تاریخ درج مطلب:۳۱ تیر ۱۳۹۹ش، تاریخ بازدید: ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ش.