حدیث «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۹ توسط Shamsoddin (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

آیا عبارت «الإسلامُ یَعْلوا و لایُعْلی عَلَیه» حدیث است؟

الإسلامُ یَعْلوا و لایُعْلی عَلَیه، حدیثی که از پیامبر(ص) نقل شده است که بر اساس آن هیچ قانونی بر قانون اسلام برتری نخواهد داشت. این حدیث در کتاب من لایحضره الفقیه از کتب اربعه شیعه آمده است و علمای در مباحث فقهی و کلامی مختلفی به آن استناد کرده‌اند.

متن حدیث

جایگاه

حدیث الاسلام یعلو و لایعلی علیه، در کتاب من لا یحضره الفقیه از کتب اربعه شیعه[۳] و کتاب سنن الدار قطنی از منابع روایی اهل‌سنت [۴] از پیامبر نقل شده است. همچنین علمای شیعه و سنی[۵] در مباحث مختلفی به آن استناد کرده‌اند. به گفته مرتضی مطهری، این حدیث از جوامع الکلم و سخنان متشابه پیامبر(ص) است که هر گروهی از علما از منظری خاص به آن نگریسته و از آن استنباط کرده‌اند. فقها از این حدیث استنباط کرده‌اند که در مقررات اجتماعی اسلام، هیچ قانونی که نتیجه آن برتری غبرمسلمان بر مسلمان باشد وجود نداد. همچنین متکلمان با استفاده از آن می‌گویند که منطق اسلام بر هر منطقی برتری دارد و کسانی که از بعد اجتماعی به این حدیث می‌نگرند گفته‌اند که قانون اسلام از هر قانون دیگری با نیازهای بشر منطبق‌تر است.[۶]

کاربردهای فقهی

این حدیث بیانگر قاعده‌ای عام است که بر اساس آن در هر حکمی باید برتری اسلام لحاظ شود. برای این قاعده مصادیق متعددی ذکر شده است از جمله:

  • اهل ذمه برای زندگی در ممالک اسلامی باید جزیه بپردازند.
  • زن مسلمان نمی‌تواند با مرد کافر ازدواج کند.
  • اگر زن یا شوهر ذمی، مسلمان شود، حکم به اسلام فرزندشان می‌شود.«جمهره»
  • در صورت کافر شدن مرد، ازدواج باطل است.
  • جایز نبودن ولایت کافر بر مسلمان.

تأیید محتوای روایت با آیه نفی سبیل

محتوای این روایت با آیه «وَلَنْ يَجْعَلَ اللهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا؛ و خدا تا ابد اجازه نداده که کافران کمترین تسلطی بر مؤمنان داشته باشند» (نساء، ۱۴۱.) تأیید شده است. فقها از این آیه، قاعده نفی سبیل را استخراج کرده‌اند. این قاعده بر هر حکمی که باعث برتری کافر بر مسلمان شود، مقدم است.[۷] فقها در مسائل مختلف فقهی، به این آیه استناد کرده‌اند.[۸]


منابع

  1. شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۳، ح۵۷۱۹، تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
  2. [۱]
  3. شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۳۳، ح۵۷۱۹، تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
  4. دار قطنی، علی بن عمر، سنن الدار قطنی، ج۴، ص۳۷۱، ح۳۶۲۰، تحقیق حسن عبدالمنعم شبلی و دیگران، بیروت، مؤسسة الرسالة، الطبعة الاولی، ۱۴۲۴ق/۲۰۰۴م.
  5. نگاه کنید به مجلة جامعة ام القری، مجموعة من المؤلفین، ج۸، ص۴۲۲.
  6. مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ص۱۹۸-۱۹۹.
  7. جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۵۹۵.
  8. موسوی سبزواری، مواهب الرحمن، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۴۳؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۵۹۶.