ذکر «و عجل فرجهم» بعد از صلوات

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۱ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
سؤال

آيا ذكر «وعجل فرجهم» بعد از صلوات از ائمه رسيده است؟

ذکر «و عجل فرجهم» بعد از صلوات، در روایات معتبر اسلامی آمده است. علما با استناد به همین روایات گفتن آن را بعد از صلوات مستحب می‌دانند.

ذکر و عجل فرجهم در روایات

  1. امام صادق(ع) به اسحاق بن عمار دعایی در امان ماندن از شر عقرب‌ها را یاد داد و فرمود که سه بار این ذکر را بخواند: «اللَّهُمَّ رَبَّ أَسْلَمَ‏ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏[۱]اى خدايى كه پروردگار ستاره اسلم هستى، بر پيامبر و خاندان او درود فرست و فرج آنان را تعجيل فرما، و ما را سالم نگه دار»
  2. امام صادق(ع) در قسمتی از دعایی، چنین صلوات فرستاده است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏ وَ رُوحَهُمْ وَ رَاحَتَهُمْ وَ سُرُورَهُمْ وَ أَذِقْنِي طَعْمَ فَرَجِهِمْ وَ أَهْلِكْ أَعْدَاءَهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ؛ خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و در فرج، آسایش، روح، آسایش و سعادت‌شان تعجیل کن و طعم آسایش‌شان را به من بچشان و دشمنان‌شان را از جن و انس هلاک کن.»[۲]
  3. شیخ طوسی کتاب تهذیب الاحکام روایتی از امیر مومنان(ع) آورده است که بعد از صلوات بر محمد و آل محمد، ذکر «عجل فرجهم» آمده است: «صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ»[۳]
  4. امام صادق(ع) فرمود: هر کس بعد از نماز صبح و ظهر این صلوات را بخواند نمی‌میرد مگر آنکه قائم را درک کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏»[۴]

علامه مجلسی روایت اول را معتبر دانسته است.[۵]

با توجه به معتبر بودن برخی از این روایات، می‌توان مستحب بودن ذکر: «و عجل فرجهم» بعد از صلوات را مستند به روایات معصومین(ع) دانست.

منابع

  1. كلينى، محمد، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج‏۲، ص۵۷۰، حدیث۶.
  2. كلينى، محمد، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج‏۲، ص۵۸۳، حدیث۱۸.
  3. طوسى، محمد، تهذيب الأحكام، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج‏۳، ص۸۲، حدیث۱۱.
  4. طوسى، محمد، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۱، ص۳۶۸.
  5. مجلسى، محمد باقر، مرآه العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج‏۱۲، ص۴۳۹ .