تعداد شهیدان واقعه کربلا
 | این متن یک پیشنویس است که در وضعیت نیازمند به ویرایش قرار دارد |
شهدای کربلا چند نفر بودند ؟
123
گزارش آثار کهن و متأخرین
گزارش‌ها درباره تعداد کل شهیدان کربلا متفاوت است:
- مشهورترین گزارش در این باره هفتاد و دو نفر است.[۱][۲][۳][۴] شیخ مفید تعداد سرهای جداشده شهدای کربلا را به جز امام حسین(ع) که به کوفه فرستاده شدند، ۷۲ نفر ذکر کرده است.[۵]
- فضیل بن زبیر (از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع)، آمار شهدا را از آغاز تا پایان نهضت با احتساب مجروحانی که بعد شهید شدند 106 نفر نوشته است.[۶]
- ابومخنف به نقل از زحر بن قیس آمار شهدا را به جز امام حسین(ع) 78 نفر گفته است.[۷][۸] اما مورخان دیگر با استناد به گزارش زحر، آمار شهدا را 32نفر،[۹] 70نفر،[۱۰] 77نفر،[۱۱] 82نفر[۱۲]و 88نفر[۱۳] نوشته اند.
- بلخی، مسعودی و مقدسی تعداد شهدا را 87 نفر نگاشتند.[۱۴][۱۵]
- مستوفی تعداد شهدا را 141 نفر نگاشته است.[۱۶]
گزارش آثار معاصرین
محققان معاصر نیز با بررسی و تحلیل منابع کهن به آمارهای متفاوتی رسیدند:
- سید محسن امین اسامی شهدای نهضت عاشورا را از آغاز تا پایان 139 نفر دانسته است.
- محمد مهدی شمس الدین پس از بحثی تحلیلی در این باره تعداد شهدای کربلا را کمی بیش از صد نفر دانسته است.
- ذبیح الله محلاتی این آمار رو تا بیست و دویست و بیست و هشت نفر رسانده است
- نویسنده دیگری هم گزارش شهادت 182 نفر از شهدا را از آغاز تا پایان نهضت عاشورا به تفصیل نگاشته است.
البته! در اینجا اقوال مختلف درباره تعداد شهدای کربلا را از متن جدا کرده و بازنویسی می‌کنم:
1. مشهورترین گزارش: هفتاد و دو نفر
2. فضل بن زبیر: صد و شش نفر (با احتساب مجروحانی که بعد شهید شدند)
3. زهر بن قیس: هفتاد و هشت نفر (بیست نفر از بنی هاشم و هشتاد و شش نفر از اصحاب ابومخنف)
4. برخی مورخان: سی و دو نفر، هفتاد نفر، هفتاد و هفت نفر، هشتاد و دو نفر و هشتاد و هشت نفر
5. مسعودی و مقدسی: هشتاد و هفت نفر
6. مستعفی: صد و چهل و یک نفر
7. سید محسن امین: صد و سی و نه نفر
8. محمد مهدی شمس الدین: کمی بیش از صد نفر
9. ذبیح الله محلاتی: بین بیست و دو تا بیست و هشت نفر
10. نویسنده دیگری: صد و هشتاد و دو نفر
اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به اطلاعات بیشتری است، خوشحال می‌شوم کمک کنم!
منابع
- ↑ طبری، ابوجعفر محمدبن‌جریر. تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۵. بیروت: روائع التراث العربی. ص. ۴۵۵.
- ↑ البلاذری، أحمد بن يحيى (۱۴۱۷). انساب الاشراف. ج. ۳. بیروت: دارالفکر. ص. ۴۱۱.
- ↑ طبرسی، ابومنصور احمد‌بن‌علی (۱۴۰۶). تاج الموالید. قم: مکتبة آیةالله العظمی مرعشی نجفی. ص. ۳۱.
- ↑ خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج. ۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص. ۴۴.
- ↑ مفيد، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد. ج. ۲. قم: مؤسسة آل البيت(ع). ص. ۱۱۳.
- ↑ بن زبیر، فضیل (۱۴۰۶). «تسمیة من قتل مع الحسین». فصلنامه تراثنا. سال‌اول (۲): ۱۴۹-۱۵۶.
- ↑ طبری، ابوجعفر محمدبن‌جریر. تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۵. بیروت: روائع التراث العربی. ص. ۴۵۹.
- ↑ مفيد، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد. ج. ۲. قم: مؤسسة آل البيت(ع). ص. ۱۱۸.
- ↑ ابن‌اعثم، ابومحمد احمدبن‌اعثم (۱۳۷۲). الفتوح. ج. ۵. تهران: آموزش و پرورش انقلاب اسلامی. ص. ۱۲۷به نظر می‌رسد واژه «ثلاثین» در گزارش ابن‌اعثم، تصحیف «ثمانین» است.
- ↑ یوسف‌بن‌قزغلی بغدادی، سبط‌بن‌جوزی (۱۴۲۶). تذکرة الخواص. قم: المجمع العالمی لاهل البیت. ص. ۲۶۰.
- ↑ احمدبن‌محمد، ابن‌عبدربه اندلسی. العقد الفرید. ج. ۴. بیروت: دار احیاء التراث العربی. ص. ۳۵۷.
- ↑ خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج. ۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص. ۶۲.
- ↑ ابن‌سعد، محمد (۱۴۰۸). «ترجمة الحسین و مقتله من کتاب الطبقات الکبیر لابن سعد». فصلنامه تراثنا. سال سوم (۱۰): ۱۹۰.
- ↑ مسعودی، ابوالحسن علی‌بن‌الحسین (۱۳۸۴). مروج الذهب و معادن الجوهر. ج. ۳. قاهره: السعادة. ص. ۷۱.
- ↑ مقدسی، مطهربن‌طاهر. البدء و التاریخ. ج. ۶. مکتبة الثقافة الدینیة. ص. ۱۱.
- ↑ مستوفی، حمدالله (۱۳۶۴). تاریخ گزیده. تهران: امیرکبیر. ص. ۲۶۵.