اعتبار کتاب بحارالانوار
بحارالانوار، کتاب مفصل و مشهور حدیثی تألیف علامه مجلسی که آن‌را مشتمل بر روایاتی با درجات مختلف از نظر صحت و اعتبار دانسته‌اند. برخی از شاگردان مجلسی، از جمله سید نعمت‌الله جزایری و آمنه خاتون خواهر مجلسی، در تألیف بحارالانوار دستیار او بوده‌اند.
مجلسی در مقدمه بحارالانوار می‌گوید که تلاش کرده تنها روایات صحیح را نقل و ثبت کند. اما برخی محققان معتقدند ویژگی دایرة المعارفی بحارالانوار موجب شده که این کتاب، مجموعه‌ای از روایات معتبر و نامعتبر باشد. آنان معتقدند که روایات این کتاب حدیثی، مانند هر کتاب حدیثی دیگری، باید جداگانه نقد و تحلیل سندی و محتوایی شود و آنگاه مورد ارجاع مذهبی قرار گیرد.
بحارالانوار از زمان تألیف تاکنون مورد توجه عالمان شیعه و محل رجوع آنان بوده است. این کتاب از جمله کتاب‌های تأثیرگذار در جوامع شیعی به‌شمار می‌رود. از ابتدای تألیف این کتاب تاکنون، نقدهایی بر این کتاب و شیوه مؤلف آن در جمع آوری احادیث و شرح آن وارد شده است. وجود روایات مجعول و ضعیف در این کتاب و برخی ضعف‌ها در توضیحات مؤلف از جمله این نقدها هستند. برخی محققان پاسخ‌هایی به این نقدها ارائه کرده‌اند.
جایگاه مؤلف
محمدباقر بن محمدتقی مجلسی مشهور به مجلسی دوم و علامه مجلسی از علما و محدثان بزرگ شیعه در قرن یازدهم هجری به‌شمار می‌رود. علامه مجلسی صاحب بحارالانوار است.
علامه مجلسی، آثار بسیاری در رشته‌های مختلف علوم اسلامی با محوریت اخبار ائمه اطهار(ع) نوشت که پس از او مورد علاقه و محل رجوع دانشمندان شیعه شد.[۱] علامه مجلسی به دلیل جایگاه علمی و دینی، شأن والای اجتماعی و سیاسی یافت و از سوی حاکمان صفوی، به مسئولیت‌های بالای دینی و اجتماعی، از جمله به شیخ الاسلامی، منصوب شد.[۲]
توانایی علامه مجلسی در دانش‌های حدیثی مورد اتفاق علمای شیعه است. هرچند بر دیدگاه و روش علامه مجلسی در باب نقل و تفسیر روایات نقدهایی به‌خصوص در دوره معاصر وارد شده است. عالمان بزرگ شیعه از جایگاه والای مجلسی در مقام یک محدث سخن گفته‌اند.[۳] محققان قرارگرفتن علامه مجلسی در سلسله‌های متعدد اجازه روایت را نشان از مقبولیت قابل توجه او در میان علمای شیعه می‌دانند.[۴]
جایگاه کتاب
بحارالانوار را دایرة المعارف بزرگ روایی شیعه، فراهم آمده از روایات ائمه اطهار(ع) دانسته‌اند و برای آن جایگاه شاخصی در میان جوامع روایی اسلامی و شیعی قائل شده‌اند. هدف علامه مجلسی از تألیف این کتاب، با گستره موضوعی وسیع، علاوه بر جلوگیری از تلف شدن روایات، پاسخ به یک نیاز تمدنی جدید در دولت فراگیر شیعی صفوی بود. با برآمدن دولت صفوی در ایران و رسمیت تشیع به‌عنوان مذهب رسمی برای اداره امور سیاسی و اجتماعی یک دولت شیعی نیاز به معارف دینی شیعی در موضوعات مختلف به عنوان منابع تأمین دانش در جوانب مختلف بود. نگارش جوامع روایی مانند بحارالانوار در این دوره در پاسخ به این نیاز انجام گرفت.[۵]
مرتضی مطهری:
بحارالانوار، تألیف شیخ الاسلام علامة المحدثین محمدباقر مجلسی، جامع‌ترین کتاب حدیث است. آنچه در سایر کتب حدیث به طور متفرق موجود بوده در این کتاب یکجا جمع آمده است. هدف مؤلف بیشتر جلوگیری از تلف شدن کتب حدیثی بوده است، لهذا صحیح و سقیم یکجا جمع شده است.[۶]
در تألیف بحارالانوار بعضی از شاگردان مجلسی با او همکاری داشتند. از جمله می‌توان به میرزا عبدالله افندی، میر محمدصالح خاتون‌آبادی، ملا عبدالله بن نورالدین بحرینی، سید نعمت‌الله جزایری و آمنه خاتون، خواهر علامه مجلسی، با او همکاری کردند.[۷]
پس از نگارش بحارالانوار این کتاب به مرجعی برای نقل روایات اهل‌بیت(ع) تبدیل شد. نگاه تأییدآمیز علمای شیعه به این کتاب نشان از همین موضوع است. برای نمونه، شیخ آقابزرگ تهرانی، کتاب‌شناس بزرگ معاصر، بحارالانوار را جامع روایی می‌داند که نظیری پیش و پس از خود نداشته است. او این یگانگی را حاصل مشتمل بودن این کتاب بر عموم روایات و نقل روایات همراه با تحقیقات دقیق و تحلیل‌ها و شروحی می‌داند که در غیر این کتاب یافت نمی‌شود.[۸] میرزا ابوالحسن شعرانی، عالم معاصر شیعه، بحارالانوار را به اتفاق همه بزرگان کامل‌ترین کتاب در موضوع احادیث پراکنده می‌داند. او این کتاب را بهترین تألیف از نظر گردآوری مطالب مذهبی برمی‌شمرد.[۹] سید محسن امین، رجال‌شناس شیعه، بحارالانوار را دایرة‌المعارف شیعی بی‌نظیر می‌داند که اکثر علوم شیعه در آن گردآوری شده است.[۱۰]
امتیازات کتاب
محققان امتیازاتی برای کتاب بحارالانوار برشمرده‌اند:
- جامعیت بحارالانوار در موضوعات مختلف: بررسی عناوین و موضوعات باب‌های مختلف کتاب نشان می‌دهد که این کتاب به‌نوعی جامع مسائل و موضوعات متنوع و مختلف دینی است. تقریباً هیچ موضوعی از موضوعات اسلامی نیست که علامه مجلسی در این کتاب به آن نپرداخته باشد.[۱۱]
- حفظ آثار پیشینیان: مجلسی در کتاب بحارالانوار در موارد بسیاری روایات را از منابعی نقل کرده است که در سیر زمان از میان رفته‌اند. مجلسی نه تنها این مطالب را در کتاب خود از نابودی حفظ کرده، بلکه این روایات را از نسخه‌های تصحیح شده نقل کرده و از این طریق بهترین روایت از روایات متعدد را برای آیندگان حفظ کرده است.[۱۲]
- ذکر آیات قرآن در ابتدای هر باب: مجلسی هر باب را با آیات متناسب با محتوای آن باب آغاز کرده است. سپس، اگر آیه احتیاج به تفسیر داشته، تفسیر آن را از روایات آورده است. این روش موجب شده است که برخی محققان بحارالانوار را جامع‌ترین تفسیر مأثور (روایی) شیعه نیز بنامند.[۱۳]
- توجه به منابع اهل سنت: علامه مجلسی در موارد متعدد برای تصحیح الفاظ روایات و تعیین معنای آنها به کتاب‌های لغت و کتاب‌های شرح حدیث اهل سنت مراجعه کرده است. همچنین، او برای استفاده از برخی روایات اهل سنت در مجادلات مذهبی به کتاب‌های آنها مراجعه کرده است.[۱۴]
- توضیح و تفسیر احادیث: برخی محققان شروح علامه مجلسی بر برخی روایات را مهم‌ترین مزیت کتاب بحارالانوار می‌دانند. این شروح، با رعایت اختصار، بیشتر حاوی مباحث مربوط به فقه‌الحدیث است.[۱۵]
- عدم نقل روایات دارای ضعف سندی و متنی: مجلسی در مواردی روایاتی که از نظرش دارای ضعف سندی و متنی بوده‌اند را در کتابش نقل نکرده است. او در مواردی دیگر بر ضعف این روایات اشاره کرده است.[۱۶]
- برخی مزایا در شیوه نقل روایات: از جمله این مزایا می‌توان به ذکر کامل متن روایات، ذکر کامل اسناد روایات با رعایت اختصار، ذکر سندهای مختلف یک روایت، توجه به اختلاف نسخ، تحریف‌ها و تصحیفات (غلط‌نویسی کاتبان) سند و متن روایت و توجه به روایات متعارض اشاره کرد.[۱۷]
- ارجاع به اقوال عالمان و فقهای بزرگ برای تسهیل فهم برخی روایات.[۱۸]
ملاحظات محققان درباره کتاب
کتاب بحارالانوار را به‌عنوان یک دایرة المعارف گسترده روایی، همانند هر کتاب روایی دیگری دارای روایات صحیح و معتبر و نیز روایات ضعیف و نامعتبر دانسته‌اند.[۱۹] این موضوع در مورد کتاب بحارالانوار بیش از هر کتاب حدیثی دیگری صدق می‌کند. دلیل آن مبتنی بر دو رویکرد بنیادی مؤلف آن است: اول، تلاش مجلسی برای جمع حداکثری روایات شیعه؛ دوم، رویکرد شخصی او در نقل روایات که او را در زمره محدثان معتدل اخباری قرار می‌دهد.[۲۰]
بحارالانوار از زمان تألیف تاکنون مورد نقدهای مختلف، با رویکردها و مقاصد گوناگون، بوده است. از اولین نقدهایی که بر این کتاب وارد شده نقدهای شاگرد و دستیار نزدیک علامه مجلسی، ملا ذوالفقار، بوده است.[۲۱]
این نقدها در دوره معاصر، تحت تأثیر اندیشه‌های علم‌گرایانه (Scienticism) و مبتنی بر شکاف میان علم و دین، بیشتر شده [۲۲] و پس از رشد نگاه‌های اصلاحی به دین افزایش یافت. در این زمینه، از اولین منتقدان بحارالانوار می‌توان از میرزا آقاخان کرمانی، از روشنفکران سکولار دورهٔ مشروطه، یاد کرد. او کتاب‌هایی چون بحارالانوار را به سبب برخی مطالب خرافه‌آمیز موجب گمراهی مردم ایران برشمرده است. او برای اثبات نظر خود برخی مطالب مندرج در این کتاب، از جمله ماجرای سؤال از ماهی کرکره در جنگ صفین، را نقل و نقد کرده است.[۲۳] علی‌اکبر حکمی‌زاده در سال ۱۳۲۲ در کتاب اسرار هزارساله نقدهایی مبنی بر وجود روایات مجعول و ضعیف در بحارالانوار منتشر کرد.[۲۴] امام خمینی در کتاب کشف الاسرار در پاسخ به نقدهای حکمی‌زاده به دفاع از رویکرد مجلسی در بحارالانوار در جمع همه روایات اعم از صحیح و غیرصحیح پرداخته است.[۲۵] علی شریعتی، روشنفکر اسلامی، یکی از منتقدان فعال مجلسی و آثار او از جمله بحارالانوار بوده است. او مجلسی را نمونه یک عالم تشیع صفوی و همراه با حکومت ظلم بر می‌شمرد و بحارالانوار را، به‌دلیل وجود روایات جعلی که از نظر او چهره انقلابی امامان شیعه را مخدوش کرده، مورد انتقاد تند قرار می‌دهد.[۲۶]
چکیده نقدهای واردشده بر کتاب
نقدهایی بر کتاب بحارالانوار وارد شده است:
- در بحارالانوار روایات ضعیف و بی‌اساس بسیار است. سید جلال‌الدین آشتیانی، استاد فلسفه اسلامی، و سید محسن امین از جمله قائلان این نظر هستند. [۲۷]
- برخی توضیح‌ها و شرح‌های مجلسی بر روایات بحارالانوار، طولانی، ناکافی و اشتباه است. سید محسن امین و سید محمدحسین طباطبایی، عالم شیعه و فیلسوف اسلامی، از جمله قائلان این نظر هستند.[۲۸]
- تکرار در نقل روایات که موجب تکراری شدن یک‌پنجم روایات این کتاب شده است. محمد محمدی ری‌شهری، حدیث‌پژوه شیعه، از جمله قائلان این نظر است.[۲۹]
- ضعف در باب‌بندی و تقسیم‌بندی موضوعی روایات که موجب شده برخی موضوعات یک باب در باب‌های دیگر وارد شود. محمد محمدی ری‌شهری از جمله قائلان این نظر است.[۳۰]
برخی محققان به این نقدها پاسخ داده‌اند.[۳۱]
مطالعه بیشتر
- آشنایی با بحارالانوار: بزرگ‌ترین دایره‌المعارف حدیث شیعه، احمد عابدی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- «بحارالانوار»، بهاءالدین خرمشاهی، مدخل دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص ۹۱-۹۸.
- «بحارالانوار»، مهدی مطیع، مدخل دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱۱، ص ۳۷۰-۳۷۴.
- «بحارالانوار»، حسن طارمی، مدخل دانشنامه جهان اسلام، ج ۲، ص ۲۵۷-۲۶۸.
منابع
- ↑ علی نصیری، درسنامه علم حدیث، قم، مرکز نشر هاجر، ص ۱۶۹.
- ↑ حسن طارمی، علامه مجلسی، تهران، انتشارات طرح نو، ص ۱۶-۱۷.
- ↑ محمد بن الحسن الحر العاملی، امل الآمل فی علماء جبل، مکتبة الأندلس، ج ۲، ص ۲۴۸.
- ↑ علی دوانی، علامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، تهران، انتشارات امیرکبیر، ص ۱۷۱.
- ↑ رسول جعفریان، کاوش‌های تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۶۱-۱۷۰.
- ↑ مرتضی مطهری، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، انتشارات صدرا، ص ۴۱۰.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۷۴-۱۷۵.
- ↑ الشیخ آقابزرك الطهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ج ۳، ص ۱۶.
- ↑ محمدباقر المجلسی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۵۳، مقدمه ابوالحسن شعرانی.
- ↑ السید محسن الأمین، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ج ۹، ص ۱۸۳.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۶-۱۸۷.
- ↑ محمود مدنی بجستانی، فرهنگ کتب حدیثی شیعه، تهران، شرکت چاپ و نشر بین الملل انتشارات امیرکبیر، ج ۲، ص ۱۰۶۷-۱۰۶۸.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۶.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۸-۱۸۹.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۹۲-۱۹۳؛ نیز: علی نصیری، آشنایی با جوامع حدیثی شیعه و اهل سنت، پژوهشگاه بین المللی المصطفی (ص)، ۱۷۰-۱۷۱.
- ↑ محمود مدنی بجستانی، فرهنگ کتب حدیثی شیعه، تهران، شرکت چاپ و نشر بین الملل انتشارات امیرکبیر، ج ۲، ص ۱۰۶۹؛ نیز: رسول جعفریان، کاوش‌های تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۷۶-۱۷۷.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۳-۱۹۰.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۸۹.
- ↑ احمد عابدی، احمد، آشنایی با بحارالانوار، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ص ۲۷۸.
- ↑ رسول جعفریان، کاوش‌های تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۷۶-۱۷۸.
- ↑ گزارشی از این نقدها را ن.ک: رسول جعفریان، کاوش‌های تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۸۸-۱۸۹. اصل این گزارش را ن.ک: محمدباقر المجلسی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ج ۱۰۷، ص ۱۰۵-۱۸۰.
- ↑ رسول جعفریان، کاوش‌های تازه در باب روزگار صفوی، نشر ادیان، ص ۱۷۸.
- ↑ میرزا آقاخان کرمانی، سه مکتوب، به‌کوشش و ویرایش بهرام چوبینه، اسن آلمان، انتشارات کتاب نیما، ص ۱۷۸-۱۹۵.
- ↑ گزارشی از درون‌مایه این کتاب و بستر پیدایش آن و بازتاب‌های آن را ن.ک: رسول جعفریان، علی‌اکبر حکمی‌زاده در چهار پرده، قم، نشر مورخ.
- ↑ روح‌الله موسوی خمینی، کشف اسرار، بی‌جا، بی‌نا، ص ۳۱۹-۳۲۱.
- ↑ علی شریعتی، با مخاطب‌های آشنا، تهران، موسسه بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی مزینانی، شرکت چاپخش سهامی خاص، ۱۲-۱۳؛ نیز: علی شریعتی، تشیع علوی و تشیع صفوی، تهران، سازمان انتشارات حسینیه ارشاد، ص ۱۱۵-۱۱۶.
- ↑ برای نمونه: سید جلال‌الدین آشتیانی، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، انتشارات امیرکبیر، ص ۹۲۸؛ نیز: السید محسن الامین، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ج ۹، ۱۸۳.
- ↑ محمدعلی التسخیری، «ملاحضات حول التعلیقات المرحوم المجلسی علی الاحادیث فی کتاب العقل و العلم و الجهل»، یادنامه مجلسی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج ۳، ص ۹۵-۱۰۲،السید محسن الامین، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ج ۹، ۱۸۳؛ نیز: برای دسترسی به مجموعه نقدهای علامه طباطبایی و گزارشی از آنها ن.ک سید محمدحسین طباطبایی، مجموعه رسائل، قم، بوستان کتاب، ج۳، ص ۲۱-۷۹.
- ↑ محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم سازمان چاپ و نشر دارالحدیث، ج۱، پیش‌گفتار نخستین چاپ، ص ۱۲.
- ↑ محمد محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم سازمان چاپ و نشر دارالحدیث، ج۱، پیش‌گفتار نخستین چاپ، ص ۱۲.
- ↑ هادی حجت، جوامع حدیثی شیعه، قم، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ص ۱۹۹-۲۰۱؛ نیز سید جعفر شهیدی، «مجلسی و بحارالانوار»، یادنامه علامه مجلسی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج ۲، ص ۷۷-۸۰؛ «بحارالانوار دایرة المعارف شیعه»، علی‌اکبر تلافی داریانی، یادنامه علامه مجلسی، ج ۲، ص ۱۵۳-۱۵۵.