دعا پیش و پس از صرف غذا: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:مقالههای پیشنهادی]] | [[رده:مقالههای پیشنهادی]] | ||
{{#seo: | |||
|title=دعاهای توصیهشده قبل و بعد از خوردن غذا - دعاهای پیش و پس از صرف غذا در روایات اسلامی - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=دعا پیش و پس از صرف غذا | |||
|description=در روایات اسلامی دعاهای پیش و پس از صرف غذا توصیه شدهاند. این اذکار سبب برکت نعمت و یاد خدا در زندگی میشوند. بیشتر بخوانید. | |||
}} |
نسخهٔ کنونی تا ۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۹
سؤال
چه دعاهایی پیش و پس از صرف غذا خوانده میشود؟
دعاهایی از پیامبر(ص) و امامان(ع) قبل از غذا خوردن و پس از پایان سفره، نقل شده است. برخی از این دعاها عبارتند از:
- گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان؛ امام علی(ع) میفرماید: «هر که هنگام شروع به خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان، خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.»[۱]
- امام سجاد(ع) وقتی غذایی را پیش رویش قرار میدادند، میفرمود:
« | اَللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّکَ وَ فَضْلِکَ وَ عَطَائِکَ فَبَارِکْ لَنَا فِیهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ اُرْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَکَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَیْهِ رَزَقْتَ فَأَحْسَنْتَ اَللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاکِرِین[۱] | خداوندا این غذا از احسان و فضل و بخشش تو است؛ پس آن را برای ما با برکت کن و گوارایمان گردان و چون تناول کردیم عوض آن را روزی و نصیب ما فرما! | » |
و هنگامی سفره برداشته میشد، میفرمود:
« | اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی حَمَلَنَا فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ اَلطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا علی کَثِیرٍ مِنْ خَلْقِهِ تَفْضِیلا[۱] | سپاس برای خداوند است که ما را در خشکی و دریا جابه جا کرد و از نعمتهای پاکیزه روزی بخشید و ما را بر بسیاری از آفریدههای خود برتری داد. | » |
- پیامبر(ص) پس از پایان غذاخوردن فرمود:
« | اَللَّهُمَّ أَکْثَرْتَ وَ أَطَبْتَ وَ بَارَکْتَ فَأَشْبَعْتَ وَ أَرْوَیْتَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی یُطْعِمُ وَ لاٰ یُطْعَم[۱] | خدایا، نعمتت را بر ما فراوان و پاکیزه نموده و مبارک ساختی پس سیر گردانیدی و سیراب کردی. حمد و ستایش برای خدایی است که میخورانَد؛ ولی خود نیازی به خوردن ندارد. | » |