دعای «یا من اظهر الجمیل»: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (Nazarzadeh صفحهٔ دعای یا من اظهر الجمیل را به دعای «یا من اظهر الجمیل» منتقل کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | {{درگاه|واژه‌ها}} | ||
'''یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیل''' دعایی است که آن را هدیه‌ای از طرف خداوند برای پیامبر اسلام و گنجی از گنج‌های عرش خداوند، توصیف کرده‌اند.<ref name=":0"/> برخی این دعا را دعای [[امام سجاد(ع)]] دانسته‌اند.<ref>سید ابن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص۲۷۵، قم، دارالرضی، چاپ اول، بی‌تا.</ref> علی بن بصیر از امام (در روایت نام امام برده نشده است) خواست تا در انتهای نامه‌اش، دعایی بنویسد تا با آن مناجات کند، از [[گناه|گناهان]] بازداشته شود و جامع برای نیازهای دنیا و آخرت باشد. امام نیز با خط خود، دعای یا من أظهر الجمیل را نوشت.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، | '''یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیل''' دعایی است که آن را هدیه‌ای از طرف خداوند برای پیامبر اسلام(ص) و گنجی از گنج‌های عرش خداوند، توصیف کرده‌اند.<ref name=":0"/> برخی این دعا را دعای [[امام سجاد(ع)]] دانسته‌اند.<ref>سید ابن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص۲۷۵، قم، دارالرضی، چاپ اول، بی‌تا.</ref> علی بن بصیر از امام (در روایت نام امام برده نشده است) خواست تا در انتهای نامه‌اش، دعایی بنویسد تا با آن مناجات کند، از [[گناه|گناهان]] بازداشته شود و جامع برای نیازهای دنیا و آخرت باشد. امام نیز با خط خود، دعای یا من أظهر الجمیل را نوشت.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۸.</ref> | ||
براساس نقل برخی منابع، [[جبرئیل]] در حالی که خندان بود به نزد پیامبر آمده و این دعا را برای پیامبر خواند.<ref name=":0">شیخ صدوق، التوحید، ص۲۲۱، محقق و مصحح: هاشم حسینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۸ق.</ref> این دعا با اندکی تفاوت در منابع نقل شده است.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج۱، ص۳۳۰–۳۳۱، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.</ref> | براساس نقل برخی منابع، [[جبرئیل]] در حالی که خندان بود به نزد پیامبر آمده و این دعا را برای پیامبر خواند.<ref name=":0">شیخ صدوق، التوحید، ص۲۲۱، محقق و مصحح: هاشم حسینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۸ق.</ref> این دعا با اندکی تفاوت در منابع نقل شده است.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج۱، ص۳۳۰–۳۳۱، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.</ref> | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
متن این دعا براساس نقل مرحوم کلینی از عالمان مشهور شیعه در کتاب [[الکافی]] از [[کتب اربعه شیعه]]، چنین است: | متن این دعا براساس نقل مرحوم کلینی از عالمان مشهور شیعه در کتاب [[الکافی]] از [[کتب اربعه شیعه]]، چنین است: | ||
{{عربی بزرگ|ِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنِّی یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَی وَ یَا مُنْتَهَی کُلِّ شَکْوَی یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا مُبْتَدِئَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا یَا رَبَّاهْ یَا سَیِّدَاهْ یَا مَوْلَاهْ یَا غِیَاثَاهْ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ لَا تَجْعَلَنِی فِی النَّار|ترجمه=به نام خداوند بخشنده مهربان. ای کسی که نیکی را آشکار کنی، زشتی را بپوشانی، پرده حُرمت را پاره نکنی، ای کسی که با بزرگواری، گذشت می‌کنی، ای کسی که با بخشندگی عفو می‌کنی و با نیکویی می‌آمرزی، و در بخشیدن، گشاده‌دست هستی. ای آنکه دو دستت را به رحمت گشوده‌ای، ای صاحب هر راز، ای نهایت هر شکایت، ای کسی که از روی بزرگواری، چشم‌پوشی می‌کنی، ای بزرگ احسان، ای آنکه نعمت را می‌دهی پیش از آنکه لیاقتش را داشته باشیم، ای پروردگار، ای آقا، ای مولا، ای فریادرس، بر محمد و خاندان محمد درود فرست و از تو می‌خواهم که مرا در آتش دوزخ قرار ندهی. (آنگاه از خداوند آنچه می‌خواهی بطلب).<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۸.</ref>}} | {{عربی بزرگ|ِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنِّی یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَی وَ یَا مُنْتَهَی کُلِّ شَکْوَی یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا مُبْتَدِئَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا یَا رَبَّاهْ یَا سَیِّدَاهْ یَا مَوْلَاهْ یَا غِیَاثَاهْ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ لَا تَجْعَلَنِی فِی النَّار|ترجمه=به نام خداوند بخشنده مهربان. ای کسی که نیکی را آشکار کنی، زشتی را بپوشانی، پرده حُرمت را پاره نکنی، ای کسی که با بزرگواری، گذشت می‌کنی، ای کسی که با بخشندگی عفو می‌کنی و با نیکویی می‌آمرزی، و در بخشیدن، گشاده‌دست هستی. ای آنکه دو دستت را به رحمت گشوده‌ای، ای صاحب هر راز، ای نهایت هر شکایت، ای کسی که از روی بزرگواری، چشم‌پوشی می‌کنی، ای بزرگ احسان، ای آنکه نعمت را می‌دهی پیش از آنکه لیاقتش را داشته باشیم، ای پروردگار، ای آقا، ای مولا، ای فریادرس، بر محمد و خاندان محمد درود فرست و از تو می‌خواهم که مرا در آتش دوزخ قرار ندهی. (آنگاه از خداوند آنچه می‌خواهی بطلب).<ref>کلینی، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۸.</ref>}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۵
سؤال
دعای یا من اظهر الجمیل چیست؟
درگاه‌ها
یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیل دعایی است که آن را هدیه‌ای از طرف خداوند برای پیامبر اسلام(ص) و گنجی از گنج‌های عرش خداوند، توصیف کرده‌اند.[۱] برخی این دعا را دعای امام سجاد(ع) دانسته‌اند.[۲] علی بن بصیر از امام (در روایت نام امام برده نشده است) خواست تا در انتهای نامه‌اش، دعایی بنویسد تا با آن مناجات کند، از گناهان بازداشته شود و جامع برای نیازهای دنیا و آخرت باشد. امام نیز با خط خود، دعای یا من أظهر الجمیل را نوشت.[۳]
براساس نقل برخی منابع، جبرئیل در حالی که خندان بود به نزد پیامبر آمده و این دعا را برای پیامبر خواند.[۱] این دعا با اندکی تفاوت در منابع نقل شده است.[۴]
متن این دعا براساس نقل مرحوم کلینی از عالمان مشهور شیعه در کتاب الکافی از کتب اربعه شیعه، چنین است:
| « | ِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنِّی یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَی وَ یَا مُنْتَهَی کُلِّ شَکْوَی یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا مُبْتَدِئَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا یَا رَبَّاهْ یَا سَیِّدَاهْ یَا مَوْلَاهْ یَا غِیَاثَاهْ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ لَا تَجْعَلَنِی فِی النَّار
به نام خداوند بخشنده مهربان. ای کسی که نیکی را آشکار کنی، زشتی را بپوشانی، پرده حُرمت را پاره نکنی، ای کسی که با بزرگواری، گذشت می‌کنی، ای کسی که با بخشندگی عفو می‌کنی و با نیکویی می‌آمرزی، و در بخشیدن، گشاده‌دست هستی. ای آنکه دو دستت را به رحمت گشوده‌ای، ای صاحب هر راز، ای نهایت هر شکایت، ای کسی که از روی بزرگواری، چشم‌پوشی می‌کنی، ای بزرگ احسان، ای آنکه نعمت را می‌دهی پیش از آنکه لیاقتش را داشته باشیم، ای پروردگار، ای آقا، ای مولا، ای فریادرس، بر محمد و خاندان محمد درود فرست و از تو می‌خواهم که مرا در آتش دوزخ قرار ندهی. (آنگاه از خداوند آنچه می‌خواهی بطلب).[۵] |
» |
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ شیخ صدوق، التوحید، ص۲۲۱، محقق و مصحح: هاشم حسینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۸ق.
- ↑ سید ابن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص۲۷۵، قم، دارالرضی، چاپ اول، بی‌تا.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۸.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج۱، ص۳۳۰–۳۳۱، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- ↑ کلینی، الکافی، محقق و مصحح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۸.