نقش علامه حلی در گسترش تشیع: تفاوت میان نسخه‌ها

* '''کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد''': اولین و مهم‌ترین شرح بر مهم‌ترین کتاب کلامی شیعه امامیه (تجرید الاعتقاد خواجه نصیر الدین طوسی) است. برخی معتقدند که اگر علامهٔ حلی کتاب استادش را شرح نمی‌کرد، شاید مقصود دقیق خواجه از مباحث کتابش هیچگاه روشن نمی‌شد.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۳، ص۳۵۳.</ref>

* '''الباب الحادی عشر''': این کتاب باب یازدهم کتاب منهاج الصالح فی مختصر المصباح {{یادداشت|کتابی از علامهٔ حلی دربارهٔ دعا که تلخیص کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی در ده باب است.}} است. از آنجا که علامه حلی، استجابت دعا را فرع بر معرفت به خدا می‌دانسته، پس از اتمام تلخیص ده بابی خود، در باب یازدهم، چکیده‌ای کارآمد و موجز از اصول اعتقادی شیعه را آورده است. این کتاب از کتاب‌های مهم آموزش کلام شیعه است و بیش از بیست شرح بر آن نگاشته شده است.<ref>زادهوش، محمدرضا، «کتاب‌شناسی باب حادی عشر»، آینه پژوهش، ش ۸۷، مرداد و شهریور ۱۳۸۳ش، ص۱۱۴-۱۱۵. </ref>

* '''منهاج الکرامة فی معرفة الامامة''': کتابی کلامی دربارهٔ امامت است که علامهٔ حلی آن را برای سلطان محمد خدابنده اولجایتو (حکومت ۷۰۳-۷۱۶ق) نوشته است. علامهٔ حلی در این کتاب به اثبات حقانیت مذهب شیعه و اقامهٔ دلیل بر امامت امام علی(ع) و ائمهٔ شیعه(ع) می‌پردازد.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref>

* '''مناهج الیقین فی اصول الدین''': کتابی که با محوریت اصول عقاید شیعه نگاشته شده و علامهٔ حلی طی آن به مباحثی چون اثبات واجب الوجود و بیان صفات آن، نبوت، امامت، معاد، وعد و وعید الهی و امر به معروف و نهی از منکر.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۲۲، ص۳۵۲.</ref>

== تربیت شاگرد و تدریس ==