الشموس الطالعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (Nazarzadeh صفحهٔ تعبیر «الشموس الطالعه» را به الشموس الطالعه منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
«أَيْنَ الشَّمُوسُ‏ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است.<ref>ابن‌المشهدی، المزار الكبير، ص۵۷۸.</ref> محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را  در مورد مجموعه ائمه معصوم و [[امام زمان(ع) در احادیث پیامبر(ص)|امام زمان(ع)]] دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است.
«أَيْنَ الشَّمُوسُ‏ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است.<ref>ابن‌المشهدی، المزار الكبير، ص۵۷۸.</ref> محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را  در مورد مجموعه ائمه معصوم و [[امام زمان(ع) در احادیث پیامبر(ص)|امام زمان(ع)]] دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است.



نسخهٔ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸

سؤال

تعبیر الشموس الطالعه در مورد چه افرادی است؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


«أَيْنَ الشَّمُوسُ‏ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است.[۱] محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را در مورد مجموعه ائمه معصوم و امام زمان(ع) دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است.

استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر در روایتی که جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده، از خود با تعبیر خورشید یاد کرده است.[۲] امام علی(ع) نیز امام را خورشید درخشان بر بندگان دانسته که کسی توانایی چشم دوختن یا دست رساندن به مقام او را ندارد. از امام موسی بن جعفر(ع) روایت شده که فرمود: «همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.»[۳] شیخ صدوق روایتی را نقل می‌کند که پیامبر در خطاب به امام حسین(ع)، او را زینت آسمان‌ها و زمین‌ها دانست.[۴]

منابع

  1. ابن‌المشهدی، المزار الكبير، ص۵۷۸.
  2. شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.
  3. مهدوی، مهدی، امید منتظران مهدی (عج) دعای ندبه از دیدگاه معصومین(ع)، تهران، دانش هوشیار، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۱۴۳.
  4. واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.