فضایل امام علی(ع) در کلام اهل‌سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|غدیر}} | {{درگاه|غدیر}} | ||
[[فضایل امام علی (ع)|فضایل امام علی(ع)]]، در کتب معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] نقل شده است. در [[قرآن کریم]]، | [[فضایل امام علی (ع)|فضایل امام علی(ع)]]، در کتب معتبر [[شیعه]] و [[سنی]] نقل شده است. در [[قرآن کریم]]، به اتفاق اهل سنت [[شأن نزول]] آیات زیادی راجع به [[امام علی(ع)]] می‌باشد. از میان این آیات می‌توان، به عباراتی مانند «صالح المؤمنین»، «صادقین»، «هادی»، «خیر البریه» که در نظر مفسرین اهل سنت در شأن امام علی(ع) ذکر شده‌اند، اشاره کرد. همچنین روایات زیادی در کتب اهل سنت، در شأن امیر المؤمنین از [[رسول خدا(ص)]] نقل شده است. همچنین روایاتی در مورد وصایت و [[ولایت]] امام علی(ع) بعد از رسول خدا(ص) در این کتب نقل شده است، که از مهمترین آن‌ها می‌توان به[[حدیث غدیر]] اشاره نمود. | ||
== مفسران اهل‌سنت و فضایل امام علی(ع) در قرآن == | == مفسران اهل‌سنت و فضایل امام علی(ع) در قرآن == | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* پیامبر(ص) فرمودند: «در قرآن آیه‌ای درباره کرامت نیست؛ مگر آنکه علی(ع) سرکرده آن باشد.»<ref>محمد صالح حسینی ترمذی، مناقب مرتضوی، ص۱۹، چاپ بمبئی، ۱۳۲۱ هـ.ق.</ref> | * پیامبر(ص) فرمودند: «در قرآن آیه‌ای درباره کرامت نیست؛ مگر آنکه علی(ع) سرکرده آن باشد.»<ref>محمد صالح حسینی ترمذی، مناقب مرتضوی، ص۱۹، چاپ بمبئی، ۱۳۲۱ هـ.ق.</ref> | ||
* پیامبر(ص) در تفسیر آیه {{قرآن||ترجمه=ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید.|سوره=توبه|آیه=۱۱۹}} فرمود: یعنی با علی(ع) و اصحابش باشید.<ref>حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۳۴۱، تهران، انتشارات ارشاد اسلامی، ۱۴۱۱ هـ.ق.</ref> | * پیامبر(ص) در تفسیر آیه {{قرآن||ترجمه=ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید.|سوره=توبه|آیه=۱۱۹}} فرمود: یعنی با علی(ع) و اصحابش باشید.<ref>حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۳۴۱، تهران، انتشارات ارشاد اسلامی، ۱۴۱۱ هـ.ق.</ref> | ||
* زمانی که آیه {{قرآن||ترجمه=تو فقط بیم دهنده‌ای! و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است|سوره=رعد|آیه=۷}} نازل شد، پیامبر اسلام دست بر سینه گذاشت و خود بیم‌دهنده امت دانست. سپس با دست | * زمانی که آیه {{قرآن||ترجمه=تو فقط بیم دهنده‌ای! و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است|سوره=رعد|آیه=۷}} نازل شد، پیامبر اسلام دست بر سینه گذاشت و خود بیم‌دهنده امت دانست. سپس با دست به شانه علی(ع) اشاره کرده و او را هادی امت خواند که بعد از من بوسیله تو هدایت می‌یابند.<ref>ابن شیرویه دیلمی، فردوس الاخبار، ج۱، ص۷۵، نشر دارالکتب العربی، ۱۴۰۷.</ref> | ||
* از [[رسول اکرم(ص)]] نقل شده که مراد آیه {{قرآن||ترجمه=کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات خداوند هستند.|سوره=بینه|آیه=۷}}، علی(ع) و [[شیعه|شیعیان]] او هستند.<ref>شواهد التنزیل، ج۲، ص۴۵۹.</ref> | * از [[رسول اکرم(ص)]] نقل شده که مراد آیه {{قرآن||ترجمه=کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات خداوند هستند.|سوره=بینه|آیه=۷}}، علی(ع) و [[شیعه|شیعیان]] او هستند.<ref>شواهد التنزیل، ج۲، ص۴۵۹.</ref> | ||
* وقتی آیه {{قرآن||ترجمه=نورشان پیش‌رو و در سمت راستشان به‌سرعت حرکت می‌کند.|سوره=حدید|آیه=۱۲}}<ref>حدید/۱۲.</ref> و {{قرآن||ترجمه=و از آفریدگان ما دسته‌ای هستند که به حقّ رهنمون می‌شوند و به حقّ داد می‌ورزند.|سوره=اعراف|آیه=۱۸۱}} نازل شدند، پیامبر(ص) فرمودند: مراد از آن جماعت هدایت یافته، علی(ع) و شیعیان او هستند.<ref>سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی، ینابیع المودّه، ج۱، ص۱۲۸، قم، انتشارات شریف رضی، ۱۴۱۳ هـ.ق.</ref> | * وقتی آیه {{قرآن||ترجمه=نورشان پیش‌رو و در سمت راستشان به‌سرعت حرکت می‌کند.|سوره=حدید|آیه=۱۲}}<ref>حدید/۱۲.</ref> و {{قرآن||ترجمه=و از آفریدگان ما دسته‌ای هستند که به حقّ رهنمون می‌شوند و به حقّ داد می‌ورزند.|سوره=اعراف|آیه=۱۸۱}} نازل شدند، پیامبر(ص) فرمودند: مراد از آن جماعت هدایت یافته، علی(ع) و شیعیان او هستند.<ref>سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی، ینابیع المودّه، ج۱، ص۱۲۸، قم، انتشارات شریف رضی، ۱۴۱۳ هـ.ق.</ref> | ||
* پس از نزول آیه {{قرآن|وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ|ترجمه=پیشتازان پیشتاز. * آنانند که نزدیکان (به خداوند) اند. * در بهشت‌های پرنعمت|سوره=واقعه|آیه=۱۰–۱۲}} پیامبر از جبرئیل نقل کرد که مراد از آن علی(ع) و شیعیان او هستند که | * پس از نزول آیه {{قرآن|وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ|ترجمه=پیشتازان پیشتاز. * آنانند که نزدیکان (به خداوند) اند. * در بهشت‌های پرنعمت|سوره=واقعه|آیه=۱۰–۱۲}} پیامبر از جبرئیل نقل کرد که مراد از آن علی(ع) و شیعیان او هستند که به سوی [[بهشت|بهشت]] سبقت می‌گیرند و به[[خدا]] نزدیک می‌شوند.<ref>سبط بن الجوزی، تذکره الخواص، ص۱۷، تهران، انتشارات نینوی.</ref> | ||
* آیات دیگری مانند [[آیه اکمال]]، [[آیه لیلة المبیت]]، [[خاتم بخشی امام علی(ع)|آیه خاتم بخشی]]، [[آیه مباهله]] و … نیز در شأن امام علی نازل شده است. | * آیات دیگری مانند [[آیه اکمال]]، [[آیه لیلة المبیت]]، [[خاتم بخشی امام علی(ع)|آیه خاتم بخشی]]، [[آیه مباهله]] و … نیز در شأن امام علی نازل شده است. | ||
== روایات اهل‌سنت در فضائل امام علی(ع) == | == روایات اهل‌سنت در فضائل امام علی(ع) == | ||
منابع اهل‌سنت، روایاتی را در فضیلت امام علی(ع) نقل کرده‌اند: | منابع اهل‌سنت، روایاتی را در فضیلت امام علی(ع) نقل کرده‌اند: | ||
* پیامبر اسلام(ص): «نسبت علی(ع) | * پیامبر اسلام(ص): «نسبت علی(ع) به من؛ نسبت سر است به بدن»<ref>ابوبکر احمد بن علی الخطیب البغدادی، ج۷، ص۱۲، تاریخ بغداد، بیروت، درالکتب العلمیه.</ref> | ||
* پیامبر(ص): «علی | * پیامبر(ص): «علی بهترین انسان است، و هر کس او را نپذیرد کافر است.»<ref>فردوس الاخبار، ج۳، ص۸۹.</ref> | ||
* حضرت محمد(ص) در [[جنگ تبوک]] خطاب | * حضرت محمد(ص) در [[جنگ تبوک]] خطاب به امام علی(ع) او را برای خود بهمنزله هارون برای موسی دانست، جز اینکه بعد از پیامبر اسلام، پیامبر دیگری نخواهد بود.<ref>تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۴۳۲.</ref> | ||
* انس بن مالک نقل می‌کند که نزد پیامبر بود که علی(ع) وارد شد. پیامبر(ص) فرمودند: «من و علی در روز قیامت حجت بر امت هستیم.»<ref>تاریخ بغداد، ج۲، ص۸۸.</ref> | * انس بن مالک نقل می‌کند که نزد پیامبر بود که علی(ع) وارد شد. پیامبر(ص) فرمودند: «من و علی در روز قیامت حجت بر امت هستیم.»<ref>تاریخ بغداد، ج۲، ص۸۸.</ref> | ||
* [[ام سلمه]] می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمودند: «هر کسی | * [[ام سلمه]] می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمودند: «هر کسی به علی(ع) دشنام دهد مرا دشنام داده است؛ و هر کسی مرا دشنام دهد یقیناً خدا را دشنام داده است.»<ref>ابن حسام الدین هندی، کنز العمال، ج۱۱، ص۶۰۲، ح۳۲۹۰۳، بیروت، نشر مؤسسه الرساله، ۱۴۱۳ هـ.ق.</ref> | ||
* ابن عباس از رسول خدا(ص) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «محبت علی(ع) گناهان را از بین می‌برد، چنان‌که آتش هیزم را از بین می‌برد.»<ref>تاریخ بغداد، ج۴، ص۱۹۵.</ref> | * ابن عباس از رسول خدا(ص) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «محبت علی(ع) گناهان را از بین می‌برد، چنان‌که آتش هیزم را از بین می‌برد.»<ref>تاریخ بغداد، ج۴، ص۱۹۵.</ref> | ||
* ابن عباس روایت کرده که پیامبر(ص) فرمودند: «اگر درختان قلم شوند و دریاها مرکب شوند و جنیان حساب کننده شوند و آدمیان نویسنده شوند، نمی‌توانند فضائل علی بن ابی طالب(ع) را بشمارند.»<ref>ینابیع المودّه، ج۱، ص۱۴۳.</ref> | * ابن عباس روایت کرده که پیامبر(ص) فرمودند: «اگر درختان قلم شوند و دریاها مرکب شوند و جنیان حساب کننده شوند و آدمیان نویسنده شوند، نمی‌توانند فضائل علی بن ابی طالب(ع) را بشمارند.»<ref>ینابیع المودّه، ج۱، ص۱۴۳.</ref> | ||
* پیامبر(ص) در روایت دیگری فرموده‌اند: «امیرالمؤمنین(ع) با حق است و حق با اوست، این دو از هم جدا نخواهند شد تا اینکه نزد [[حوض کوثر]] حضور یابند.»<ref>ابن ابی بکر هیثمی، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۳۴، بیروت، نشر دارالکتب العربی، ۱۴۰۲ هـ.ق.</ref> | * پیامبر(ص) در روایت دیگری فرموده‌اند: «امیرالمؤمنین(ع) با حق است و حق با اوست، این دو از هم جدا نخواهند شد تا اینکه نزد [[حوض کوثر]] حضور یابند.»<ref>ابن ابی بکر هیثمی، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۳۴، بیروت، نشر دارالکتب العربی، ۱۴۰۲ هـ.ق.</ref> | ||
* رسول خدا(ص) فرمودند: «هر که بخواهد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد و در | * رسول خدا(ص) فرمودند: «هر که بخواهد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد و در بهشت عدن ساکن شود باید که با علی(ع) دوستی کند، و از او و [[امامان]] بعد از او متابعت کند. اگر بعد از من تکذیب ایشان کنند، صله مرا با ایشان قطع کرده‌اند و خداوند [[شفاعت]] مرا به ایشان (تکذیب کنندگان) نرساند.<ref>حلیه الاولیاء، ج۱، ص۸۶.</ref> | ||
== روایات وصایت امام علی(ع) در روایات اهل سنت == | == روایات وصایت امام علی(ع) در روایات اهل سنت == | ||
* رسول اکرم(ص) | * رسول اکرم(ص) به فرمان خدا، اولین بار در [[واقعه یوم الدار]]، به صورت آشکار مردم را به جانشینی امام علی(ع) آگاه کردند و فرمودند: «انت وصییی و خلیفتی من بعدی»<ref>فخر رازی، تفسیر فخر رازی، ج۵، ص۲۲۱، بیروت، نشر دارالفکر، ۱۴۱۰ هـ.ق.</ref> به این امر اشاره کرده‌اند. | ||
* رسول اکرم(ص) کراراً در [[غزوات پیامبر(ص)|غزوات]] بر مسئله جانشینی و وصایت اشاره کرده‌اند، حضرت می‌فرمایند: «انت منّی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی».<ref>محمد بن عیسی بن سوره، سنن ترمذی، ج۵، ص۵۹۹، ح۳۷۳۰، بیروت، نشر دارالفکر.</ref> | * رسول اکرم(ص) کراراً در [[غزوات پیامبر(ص)|غزوات]] بر مسئله جانشینی و وصایت اشاره کرده‌اند، حضرت می‌فرمایند: «انت منّی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی».<ref>محمد بن عیسی بن سوره، سنن ترمذی، ج۵، ص۵۹۹، ح۳۷۳۰، بیروت، نشر دارالفکر.</ref> | ||
* [[واقعه غدیر خم]] از مهمترین دلائل وصایت امام علی(ع) است، که رسول اکرم(ص) دست امیر المومنین(ع) را گرفته و فرمودند: (من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه»<ref>ابن عبدالله حاکم نیشابوری، مستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۴۴، ح۴۶۵۲، بیروت، نشر دارالکتب العلمیّه، ۱۴۱۱ هـ.ق.</ref> | * [[واقعه غدیر خم]] از مهمترین دلائل وصایت امام علی(ع) است، که رسول اکرم(ص) دست امیر المومنین(ع) را گرفته و فرمودند: (من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه»<ref>ابن عبدالله حاکم نیشابوری، مستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۴۴، ح۴۶۵۲، بیروت، نشر دارالکتب العلمیّه، ۱۴۱۱ هـ.ق.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۷
سؤال
فضایل امام علی(ع) را از منابع اهل سنت بیان فرمایید.
درگاه‌ها
فضایل امام علی(ع)، در کتب معتبر شیعه و سنی نقل شده است. در قرآن کریم، به اتفاق اهل سنت شأن نزول آیات زیادی راجع به امام علی(ع) می‌باشد. از میان این آیات می‌توان، به عباراتی مانند «صالح المؤمنین»، «صادقین»، «هادی»، «خیر البریه» که در نظر مفسرین اهل سنت در شأن امام علی(ع) ذکر شده‌اند، اشاره کرد. همچنین روایات زیادی در کتب اهل سنت، در شأن امیر المؤمنین از رسول خدا(ص) نقل شده است. همچنین روایاتی در مورد وصایت و ولایت امام علی(ع) بعد از رسول خدا(ص) در این کتب نقل شده است، که از مهمترین آن‌ها می‌توان به‌‌حدیث غدیر اشاره نمود.
مفسران اهل‌سنت و فضایل امام علی(ع) در قرآن
مفسران اهل‌سنت آیات متعددی را در مدح امام علی(ع) دانسته‌اند:
- زمانی که آیه ﴿خداوند، جبرئیل و (آن) مؤمن شایسته، یاور او هستند.﴾(تحریم:۴) نازل شد، پیامبر(ص) فرمودند: صالح المومنین علی(ع) است.[۱]
- پیامبر(ص) فرمودند: «در قرآن آیه‌ای درباره کرامت نیست؛ مگر آنکه علی(ع) سرکرده آن باشد.»[۲]
- پیامبر(ص) در تفسیر آیه ﴿ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید.﴾(توبه:۱۱۹) فرمود: یعنی با علی(ع) و اصحابش باشید.[۳]
- زمانی که آیه ﴿تو فقط بیم دهنده‌ای! و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است﴾(رعد:۷) نازل شد، پیامبر اسلام دست بر سینه گذاشت و خود بیم‌دهنده امت دانست. سپس با دست به شانه علی(ع) اشاره کرده و او را هادی امت خواند که بعد از من بوسیله تو هدایت می‌یابند.[۴]
- از رسول اکرم(ص) نقل شده که مراد آیه ﴿کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات خداوند هستند.﴾(بینه:۷)، علی(ع) و شیعیان او هستند.[۵]
- وقتی آیه ﴿نورشان پیش‌رو و در سمت راستشان به‌سرعت حرکت می‌کند.﴾(حدید:۱۲)[۶] و ﴿و از آفریدگان ما دسته‌ای هستند که به حقّ رهنمون می‌شوند و به حقّ داد می‌ورزند.﴾(اعراف:۱۸۱) نازل شدند، پیامبر(ص) فرمودند: مراد از آن جماعت هدایت یافته، علی(ع) و شیعیان او هستند.[۷]
- پس از نزول آیه ﴿وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ؛ پیشتازان پیشتاز. * آنانند که نزدیکان (به خداوند) اند. * در بهشت‌های پرنعمت﴾(واقعه:۱۰–۱۲) پیامبر از جبرئیل نقل کرد که مراد از آن علی(ع) و شیعیان او هستند که به سوی بهشت سبقت می‌گیرند و به‌خدا نزدیک می‌شوند.[۸]
- آیات دیگری مانند آیه اکمال، آیه لیلة المبیت، آیه خاتم بخشی، آیه مباهله و … نیز در شأن امام علی نازل شده است.
روایات اهل‌سنت در فضائل امام علی(ع)
منابع اهل‌سنت، روایاتی را در فضیلت امام علی(ع) نقل کرده‌اند:
- پیامبر اسلام(ص): «نسبت علی(ع) به من؛ نسبت سر است به بدن»[۹]
- پیامبر(ص): «علی بهترین انسان است، و هر کس او را نپذیرد کافر است.»[۱۰]
- حضرت محمد(ص) در جنگ تبوک خطاب به امام علی(ع) او را برای خود بهمنزله هارون برای موسی دانست، جز اینکه بعد از پیامبر اسلام، پیامبر دیگری نخواهد بود.[۱۱]
- انس بن مالک نقل می‌کند که نزد پیامبر بود که علی(ع) وارد شد. پیامبر(ص) فرمودند: «من و علی در روز قیامت حجت بر امت هستیم.»[۱۲]
- ام سلمه می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمودند: «هر کسی به علی(ع) دشنام دهد مرا دشنام داده است؛ و هر کسی مرا دشنام دهد یقیناً خدا را دشنام داده است.»[۱۳]
- ابن عباس از رسول خدا(ص) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «محبت علی(ع) گناهان را از بین می‌برد، چنان‌که آتش هیزم را از بین می‌برد.»[۱۴]
- ابن عباس روایت کرده که پیامبر(ص) فرمودند: «اگر درختان قلم شوند و دریاها مرکب شوند و جنیان حساب کننده شوند و آدمیان نویسنده شوند، نمی‌توانند فضائل علی بن ابی طالب(ع) را بشمارند.»[۱۵]
- پیامبر(ص) در روایت دیگری فرموده‌اند: «امیرالمؤمنین(ع) با حق است و حق با اوست، این دو از هم جدا نخواهند شد تا اینکه نزد حوض کوثر حضور یابند.»[۱۶]
- رسول خدا(ص) فرمودند: «هر که بخواهد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد و در بهشت عدن ساکن شود باید که با علی(ع) دوستی کند، و از او و امامان بعد از او متابعت کند. اگر بعد از من تکذیب ایشان کنند، صله مرا با ایشان قطع کرده‌اند و خداوند شفاعت مرا به ایشان (تکذیب کنندگان) نرساند.[۱۷]
روایات وصایت امام علی(ع) در روایات اهل سنت
- رسول اکرم(ص) به فرمان خدا، اولین بار در واقعه یوم الدار، به صورت آشکار مردم را به جانشینی امام علی(ع) آگاه کردند و فرمودند: «انت وصییی و خلیفتی من بعدی»[۱۸] به این امر اشاره کرده‌اند.
- رسول اکرم(ص) کراراً در غزوات بر مسئله جانشینی و وصایت اشاره کرده‌اند، حضرت می‌فرمایند: «انت منّی بمنزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی».[۱۹]
- واقعه غدیر خم از مهمترین دلائل وصایت امام علی(ع) است، که رسول اکرم(ص) دست امیر المومنین(ع) را گرفته و فرمودند: (من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه»[۲۰]
منابع
- ↑ ابن المغازلی، مناقب علی بن ابی طالب، ص۲۶۹، ح۳۱۶، تهران، نشر مکتبه الاسلامیه، ۱۴۰۲ هـ.ق.
- ↑ محمد صالح حسینی ترمذی، مناقب مرتضوی، ص۱۹، چاپ بمبئی، ۱۳۲۱ هـ.ق.
- ↑ حاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۳۴۱، تهران، انتشارات ارشاد اسلامی، ۱۴۱۱ هـ.ق.
- ↑ ابن شیرویه دیلمی، فردوس الاخبار، ج۱، ص۷۵، نشر دارالکتب العربی، ۱۴۰۷.
- ↑ شواهد التنزیل، ج۲، ص۴۵۹.
- ↑ حدید/۱۲.
- ↑ سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی، ینابیع المودّه، ج۱، ص۱۲۸، قم، انتشارات شریف رضی، ۱۴۱۳ هـ.ق.
- ↑ سبط بن الجوزی، تذکره الخواص، ص۱۷، تهران، انتشارات نینوی.
- ↑ ابوبکر احمد بن علی الخطیب البغدادی، ج۷، ص۱۲، تاریخ بغداد، بیروت، درالکتب العلمیه.
- ↑ فردوس الاخبار، ج۳، ص۸۹.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۴۳۲.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۲، ص۸۸.
- ↑ ابن حسام الدین هندی، کنز العمال، ج۱۱، ص۶۰۲، ح۳۲۹۰۳، بیروت، نشر مؤسسه الرساله، ۱۴۱۳ هـ.ق.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۴، ص۱۹۵.
- ↑ ینابیع المودّه، ج۱، ص۱۴۳.
- ↑ ابن ابی بکر هیثمی، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۳۴، بیروت، نشر دارالکتب العربی، ۱۴۰۲ هـ.ق.
- ↑ حلیه الاولیاء، ج۱، ص۸۶.
- ↑ فخر رازی، تفسیر فخر رازی، ج۵، ص۲۲۱، بیروت، نشر دارالفکر، ۱۴۱۰ هـ.ق.
- ↑ محمد بن عیسی بن سوره، سنن ترمذی، ج۵، ص۵۹۹، ح۳۷۳۰، بیروت، نشر دارالفکر.
- ↑ ابن عبدالله حاکم نیشابوری، مستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۴۴، ح۴۶۵۲، بیروت، نشر دارالکتب العلمیّه، ۱۴۱۱ هـ.ق.