پرش به محتوا

حدیث «حرمت آتش بر ذریه حضرت فاطمه»: تفاوت میان نسخه‌ها

Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
ترجمه روایات و ویرایش جزیی
خط ۱۱: خط ۱۱:


== منابع روایت ==
== منابع روایت ==
در منابع شیعه و اهل سنت با تعابیر مختلف <ref name=":014">{{یادکرد کتاب|عنوان=الوراثة الإصطفائیة لفاطمة الزهراء «علیها السلام»|سال=1431|نام=الشیخ محمد|نام خانوادگی=السند|ناشر=باقیات|صفحه=379|مکان=قم}}</ref> آمده است: که پیامبر(ص) فرمود: {{متن عربی|إِنَّ فَاطِمَه أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَحَرَّمَ اللَّهُ ذُرِّيَّتَهَا عَلَى‏ النَّار|ترجمه=فاطمه(س) خود را از آلوده شدن حفظ کرد، و خداوند ذرّیهٔ وی را به آتش حرام کرد.}}<ref>ابن بابويه، محمد بن على، عيون أخبار الرضا عليه السلام، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۳.</ref>
در منابع شیعه و اهل سنت با تعابیر مختلف آمده است. <ref name=":014">{{یادکرد کتاب|عنوان=الوراثة الإصطفائیة لفاطمة الزهراء «علیها السلام»|سال=1431|نام=الشیخ محمد|نام خانوادگی=السند|ناشر=باقیات|صفحه=379|مکان=قم}}</ref> در روایتی پیامبر(ص) فرمود: {{عربی بزرگ|إِنَّ فَاطِمَه أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَحَرَّمَ اللَّهُ ذُرِّيَّتَهَا عَلَى‏ النَّار<ref>ابن بابويه، محمد بن على، عيون أخبار الرضا عليه السلام، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۳.</ref>
|ترجمه=فاطمه(س) خود را از آلوده شدن حفظ کرد، و خداوند ذرّیهٔ وی را به آتش حرام کرد.}}


=== منابع اهل‌سنت ===
=== منابع اهل‌سنت ===
علمای اهل سنت نیز، این روایت را به تعابیر مختلف در کتب خود ذکر کرده‌اند. [[علامه امینی]] در کتاب «ثمرات الأسفار إلی الأقطار» به اسناد و روایات مختلف این مطلب اشاره می‌کنند.<ref name=":011">{{یادکرد کتاب|عنوان=ثمرات الأسفار إلی الأقطار|سال=1429|نام=عبدالحسین|نام خانوادگی=امینی|ناشر=مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیة|جلد=2|صفحه=247|مکان=بیروت}}</ref> برخی از روایات عبارتند از:
علمای اهل سنت، این روایت را به تعابیر مختلف در کتب خود ذکر کرده‌اند. [[علامه امینی]] در کتاب «ثمرات الأسفار إلی الأقطار» اسناد مختلف این روایت را آورده است.<ref name=":011">{{یادکرد کتاب|عنوان=ثمرات الأسفار إلی الأقطار|سال=1429|نام=عبدالحسین|نام خانوادگی=امینی|ناشر=مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیة|جلد=2|صفحه=247|مکان=بیروت}}</ref> برخی از روایات عبارتند از:
* طبرانی (۳۶۰هـ) روایتی را ذکر می‌کند که پیامبر(ص) به حضرت زهراء(س) فرمودند: «إِن الله عزوجل غیر معذبک وَلَا ولدک».<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|عنوان=المعجم الکبیر|سال=1415|نام=سلیمان بن أحمد|نام خانوادگی=أبوالقاسم الطبرانی|ناشر=مکتبة ابن تیمیة|جلد=11|صفحه=263|مکان=القاهرة}}</ref> و به اعتقاد ابن حجر هیتمی تمام راویان این حدیث، ثقه هستند.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=الصواعق المحرقة علی أهل الرفض والضلال والزندقة|سال=1417|نام=ابن حجر|نام خانوادگی=الهیتمی|ناشر=مؤسسة الرسالة|جلد=2|صفحه=465|مکان=لبنان}}</ref>
* طبرانی (۳۶۰هـ) روایتی را ذکر می‌کند که پیامبر(ص) به حضرت زهراء(س) فرمود: {{متن عربی|إِن الله عزوجل غیر معذبک وَلَا ولدک|ترجمه= خدای عز و جل تو و فرزدانت را عذاب نخواهد کرد<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|عنوان=المعجم الکبیر|سال=1415|نام=سلیمان بن أحمد|نام خانوادگی=أبوالقاسم الطبرانی|ناشر=مکتبة ابن تیمیة|جلد=11|صفحه=263|مکان=القاهرة}}</ref> به اعتقاد ابن حجر هیتمی تمام راویان این حدیث، ثقه هستند.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=الصواعق المحرقة علی أهل الرفض والضلال والزندقة|سال=1417|نام=ابن حجر|نام خانوادگی=الهیتمی|ناشر=مؤسسة الرسالة|جلد=2|صفحه=465|مکان=لبنان}}</ref>
* ابوبکر بزاز (۴۱۴هـ) آورده: رسول اکرم(ص) فرمودند: «إن فاطمة أحصنت فرجها فحرم الله ذریتها علی النار».<ref name=":05">{{یادکرد کتاب|عنوان=مسند البزار المنشور باسم البحر الزخار|سال=1988|نام=أبو بکر أحمد بن عمرو|نام خانوادگی=البزاز|ناشر=مکتبة العلوم والحکم|جلد=5|صفحه=223|مکان=المدینة المنورة}}</ref><ref name=":03">{{یادکرد کتاب|عنوان=الفوائد|سال=1412|نام=تمام بن محمد|نام خانوادگی=الدمشقی|ناشر=مکتبة الرشد|جلد=1|صفحه=155|مکان=الریاض}}</ref> و حاکم نیشابوری نیز این روایت را صحیح السند دانسته است.<ref name=":04">{{یادکرد کتاب|عنوان=المستدرک علی الصحیحین|سال=1411|نام=الحاکم محمد بن عبدالله|نام خانوادگی=النیسابوری|ناشر=دار الکتب العلمیة|جلد=3|صفحه=165|مکان=بیروت}}</ref>
* ابوبکر بزاز (۴۱۴هـ) آورده: رسول اکرم(ص) فرمودند: {{متن عربی|إِنَّ فَاطِمَه أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَحَرَّمَ اللَّهُ ذُرِّيَّتَهَا عَلَى‏ النَّار|ترجمه=فاطمه(س) خود را از آلوده شدن حفظ کرد، و خداوند ذرّیهٔ وی را به آتش حرام کرد.}} <ref name=":05">{{یادکرد کتاب|عنوان=مسند البزار المنشور باسم البحر الزخار|سال=1988|نام=أبو بکر أحمد بن عمرو|نام خانوادگی=البزاز|ناشر=مکتبة العلوم والحکم|جلد=5|صفحه=223|مکان=المدینة المنورة}}</ref><ref name=":03">{{یادکرد کتاب|عنوان=الفوائد|سال=1412|نام=تمام بن محمد|نام خانوادگی=الدمشقی|ناشر=مکتبة الرشد|جلد=1|صفحه=155|مکان=الریاض}}</ref> حاکم نیشابوری این روایت را صحیح السند دانسته است.<ref name=":04">{{یادکرد کتاب|عنوان=المستدرک علی الصحیحین|سال=1411|نام=الحاکم محمد بن عبدالله|نام خانوادگی=النیسابوری|ناشر=دار الکتب العلمیة|جلد=3|صفحه=165|مکان=بیروت}}</ref>
* محب الدین طبری (۶۹۴هـ) می‌نویسد: علی(ع) از پیامبر(ص) سؤال کرد: «لم سمیت فاطمة، قَال إِن الله قد فطمها وذریتها عن النَّار یوم القیامة».<ref name=":06">{{یادکرد کتاب|عنوان=ذخائر العقبی فی مناقب ذوی‌القربی|سال=1356|نام=محب الدین|نام خانوادگی=الطبری|ناشر=دار الکتب المصریة|صفحه=26|مکان=قاهرة}}</ref><ref name=":07">{{یادکرد کتاب|عنوان=تنزیه الشریعة المرفوعة عن الأخبار الشنیعة الموضوعة|سال=1399|نام=علی بن محمد|نام خانوادگی=ابن عراق الکنانی|ناشر=دار الکتب العلمیة|جلد=1|صفحه=413|مکان=بیروت}}</ref>
* محب الدین طبری (۶۹۴هـ) می‌نویسد: علی(ع) از پیامبر(ص) سؤال کرد: {{متن عربی|لم سمیت فاطمة، قَال إِن الله قد فطمها وذریتها عن النَّار یوم القیامة|ترجمه=چرا فاطمه نامیده شد؟ پیامبر فرمود: همانا خدا او و ذریه‌اش را از آتش جهنم در قیامت دور نگه‌داشته است.}}<ref name=":06">{{یادکرد کتاب|عنوان=ذخائر العقبی فی مناقب ذوی‌القربی|سال=1356|نام=محب الدین|نام خانوادگی=الطبری|ناشر=دار الکتب المصریة|صفحه=26|مکان=قاهرة}}</ref><ref name=":07">{{یادکرد کتاب|عنوان=تنزیه الشریعة المرفوعة عن الأخبار الشنیعة الموضوعة|سال=1399|نام=علی بن محمد|نام خانوادگی=ابن عراق الکنانی|ناشر=دار الکتب العلمیة|جلد=1|صفحه=413|مکان=بیروت}}</ref>


=== منابع شیعه ===
=== منابع شیعه ===

نسخهٔ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۷


سؤال

آیا این روایت که «خداوند آتش را بر ذریه حضرت زهرا(س) حرام و آنان را از عذاب آتش مصون داشت» مستند است؟

درگاه‌ها

روایت حرام شدن آتش بر فرزندان حضرت زهرا در منابع شیعه و سنی نقل شده است.در برخی احادیث، مقصود از «ذریه» تنها فرزندان بی‌واسطه حضرت زهرا (س) تفسیر شده است، نه تمامی نسل و نوادگان آن حضرت.


منابع روایت

در منابع شیعه و اهل سنت با تعابیر مختلف آمده است. [۱] در روایتی پیامبر(ص) فرمود:

منابع اهل‌سنت

علمای اهل سنت، این روایت را به تعابیر مختلف در کتب خود ذکر کرده‌اند. علامه امینی در کتاب «ثمرات الأسفار إلی الأقطار» اسناد مختلف این روایت را آورده است.[۳] برخی از روایات عبارتند از:

  • طبرانی (۳۶۰هـ) روایتی را ذکر می‌کند که پیامبر(ص) به حضرت زهراء(س) فرمود: {{متن عربی|إِن الله عزوجل غیر معذبک وَلَا ولدک|ترجمه= خدای عز و جل تو و فرزدانت را عذاب نخواهد کرد[۴] به اعتقاد ابن حجر هیتمی تمام راویان این حدیث، ثقه هستند.[۵]
  • ابوبکر بزاز (۴۱۴هـ) آورده: رسول اکرم(ص) فرمودند: «إِنَّ فَاطِمَه أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَحَرَّمَ اللَّهُ ذُرِّيَّتَهَا عَلَى‏ النَّار؛ فاطمه(س) خود را از آلوده شدن حفظ کرد، و خداوند ذرّیهٔ وی را به آتش حرام کرد.» [۶][۷] حاکم نیشابوری این روایت را صحیح السند دانسته است.[۸]
  • محب الدین طبری (۶۹۴هـ) می‌نویسد: علی(ع) از پیامبر(ص) سؤال کرد: «لم سمیت فاطمة، قَال إِن الله قد فطمها وذریتها عن النَّار یوم القیامة؛ چرا فاطمه نامیده شد؟ پیامبر فرمود: همانا خدا او و ذریه‌اش را از آتش جهنم در قیامت دور نگه‌داشته است.»[۹][۱۰]

منابع شیعه

علمای شیعه نیز روایات متعددی را در کتب خود ذکر کرده‌اند، مانند:

  • شیخ صدوق روایتی از پیامبر(ص) می‌آورد که حضرت فرمودند: «إن فاطمة أحصنت فرجها فحرم الله ذریتها علی النار».[۱۱]
  • شیخ طوسی می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمودند: «سمّیت فاطمة، لأنّ اللّه فطمها و ذرّیتها من النار».[۱۲]

شرح روایت

مراد از «ذریه» در روایت، فرزندان بلاواسطه حضرت زهرا(س) است، و نه فرزندان با واسطه و نوادگان ایشان. در روایاتی به این مسئله تصریح و روایت پیامبر(ص) تبیین شده است.[۱۳] این روایات در کتب شیعه و سنی منتشر شده‌اند.[۱۴][۱۵] از جمله این روایات، به روایت معتبر زیر می‌توان اشاره داشت:

  • محمّد بن مروان گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: آیا پیغمبر(ص) چنین فرموده است که: فاطمه خود را از آلوده شدن حفظ کرد و خداوند ذرّیهٔ وی را به آتش حرام کرد؟ حضرت فرمودند: آری، امّا مقصود از ذرّیهٔ آن بانو در این حدیث، حسن و حسین، زینب و امّ کلثوم است.[۱۶]
  • حمّاد بن عثمان گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم:فدایت گردم، معنی فرمایش پیغمبر خدا که:فاطمه پاکدامنی نمود و خدا ذریهٔ او را به آتش حرام کرد، چیست؟ فرمودند: آنان که از آتش آزادند فرزندانی هستند که از رحم آن بانو متولّد گشته‌اند، یعنی حسن و حسین، زینب و ام کلثوم.[۱۷]

هر دو روایت دارای اعتبار است. راویان روایت دوم، همگی ثقه هستند: محمد بن الحسن بن أحمد بن الولید،[۱۸] محمد بن الحسن الصفار،[۱۹] العباس بن معروف،[۲۰] علی بن مهزیار،[۲۱] الحسن بن علی الوشاء،[۲۲] محمد بن قاسم بن الفضیل،[۲۳] عن حماد بن عثمان.[۲۴]

منابع

  1. السند، الشیخ محمد (۱۴۳۱). الوراثة الإصطفائیة لفاطمة الزهراء «علیها السلام». قم: باقیات. ص۳۷۹.
  2. ابن بابويه، محمد بن على، عيون أخبار الرضا عليه السلام، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۳.
  3. امینی، عبدالحسین (۱۴۲۹). ثمرات الأسفار إلی الأقطار. ج۲. بیروت: مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیة. ص۲۴۷.
  4. أبوالقاسم الطبرانی، سلیمان بن أحمد (۱۴۱۵). المعجم الکبیر. ج۱۱. القاهرة: مکتبة ابن تیمیة. ص۲۶۳.
  5. الهیتمی، ابن حجر (۱۴۱۷). الصواعق المحرقة علی أهل الرفض والضلال والزندقة. ج۲. لبنان: مؤسسة الرسالة. ص۴۶۵.
  6. البزاز، أبو بکر أحمد بن عمرو (۱۹۸۸). مسند البزار المنشور باسم البحر الزخار. ج۵. المدینة المنورة: مکتبة العلوم والحکم. ص۲۲۳.
  7. الدمشقی، تمام بن محمد (۱۴۱۲). الفوائد. ج۱. الریاض: مکتبة الرشد. ص۱۵۵.
  8. النیسابوری، الحاکم محمد بن عبدالله (۱۴۱۱). المستدرک علی الصحیحین. ج۳. بیروت: دار الکتب العلمیة. ص۱۶۵.
  9. الطبری، محب الدین (۱۳۵۶). ذخائر العقبی فی مناقب ذوی‌القربی. قاهرة: دار الکتب المصریة. ص۲۶.
  10. ابن عراق الکنانی، علی بن محمد (۱۳۹۹). تنزیه الشریعة المرفوعة عن الأخبار الشنیعة الموضوعة. ج۱. بیروت: دار الکتب العلمیة. ص۴۱۳.
  11. ابن بابویه القمی، محمد بن علی. عیون أخبار الرضا(ع). ج۱. بیروت: منشورات مؤسسة الاعلمی. ص۶۸.
  12. طوسی، محمد بن الحسن (۱۴۱۴). الأمالی. قم: دارالثقافة. ص۵۷۰.
  13. ابن بابویه القمّی، محمّد بن علی. معانی الأخبار. بیروت: دار المعرفة للطباعة والنشر. ص۱۰۶.
  14. ابن بابویه القمّی، محمّد بن علی. معانی الأخبار. بیروت: دار المعرفة للطباعة والنشر. ص۱۰۶.
  15. الأصبهانی، أبو نعیم أحمد بن عبدالله (۱۴۱۰). تاریخ أصبهان = أخبار أصبهان. ج۲. بیروت: دار الکتب العلمیة. ص۲۷۶قسمت «محمد بن منده بن مهربزد»
  16. ابن بابویه القمّی، محمّد بن علی. معانی الأخبار. بیروت: دار المعرفة للطباعة والنشر. ص۱۰۶.
  17. ابن بابویه القمّی، محمّد بن علی. معانی الأخبار. بیروت: دار المعرفة للطباعة والنشر. ص۱۰۶-۱۰۷.
  18. الحسینی التفرشی، السید مصطفی بن الحسین (۱۴۱۸). نقد الرجال. ج۴. قم: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث. ص۱۷۰.
  19. النجاشی، أبی العبّاس أحمد بن علی. رجال النجاشی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی. ص۳۵۴.
  20. النجاشی، أبی العبّاس أحمد بن علی. رجال النجاشی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی. ص۲۷۱.
  21. النجاشی، أبی العبّاس أحمد بن علی. رجال النجاشی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی. ص۲۵۳.
  22. الحسینی التفرشی، السید مصطفی بن الحسین (۱۴۱۸). نقد الرجال. ج۵. قم: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث. ص۳۵۱.
  23. النجاشی، أبی العبّاس أحمد بن علی. رجال النجاشی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی. ص۳۶۲.
  24. النجاشی، أبی العبّاس أحمد بن علی. رجال النجاشی. قم: مؤسسة النشر الإسلامی. ص۱۴۳.