حضور پسران امام حسین(ع) در کربلا: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
امام حسین(ع) چند فرزند پسر داشته است؟ کدام یک از آنان در کربلا حضور داشته است؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} |
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۰
سؤال
امام حسین(ع) چند فرزند پسر داشته است؟ کدام یک از آنان در کربلا حضور داشته است؟
برخی منابع به فرزندان پسر امام حسین(ع) اشاره کردهاند که تعدادی از آنها در کربلا حضور داشتهاند:
- امام سجاد(ع) (علی بن الحسین الاکبر): کنیهاش ابومحمد و نام مادرش شهربانو بود.[۱] امام سجاد(ع) در کربلا حضور داشت و به اسارت دشمنان در آمد.[۲]
- علی بن الحسین الاصغر که امروزه در میان عموم مردم علیاکبر خوانده میشود. مادر او لیلا دختر ابیمرة بن عروة بن مسعود ثقفی است. او اولین فرد از بنیهاشم بود که در واقعه کربلا به میدان رفت و به شهادت رسید.[۳]
- جعفر که مادر او قضاعیه بود. جعفر در زمان حیات امام حسین(ع) و پیش از واقعه کربلا درگذشت.[۴]
- عبدالله که امروزه به علیاصغر معروف است. عبدالله در مدینه متولد شد و مادرش رباب دختر امرء القیس کندی بود. عبدالله در کربلا تیر خورد و شهید شد.[۳]
- محمد که در کربلا شهید شد و مادر او رباب دختر امرءالقیس کندی است.[۵]
- محسن که نام مادرش معلوم نیست. مادر وی در ماجرای کربلا حامله بود. او بعد از شهادت امام حسین(ع) اسیر شد و هنگامیکه اهلبیت(ع) را از کوفه به شام میبردند در نزدیکی حلب طفل خود را سقط کرده است.[۶]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۳۲۹. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حججالله على العباد، بیروت، مؤسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث، بیتا، ج۲، ص۱۳۵.
- ↑ مفید، الإرشاد، ج۲، ص۱۱۴.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة في معرفة الائمة علیهم السلام، تحقیق علی آلکوثر، بیجا، المجمع العالمی لاهل البيت (عليهم السلام)، بیتا، ج۲، ص۴۹۱؛ نیز: مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۳۱.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ج۲، ص۴۹۱
- ↑ ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل أبیطالب عليهم السلام، تحقیق علی اشرف، قم، المکتبة الحیدریة، ۱۴۳۱ق، ج۱۰، ص۱۰۸.
- ↑ قمی، عباس بن محمدرضا، منتهی الآمال فی ذکر تواریخ النبی و الآل، قم، هجرت، ۱۳۸۲ ش، ج۲، ص ۷۰۱–۶۳۸.