امام علی(ع) جمع‌کننده قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
دلائلی که ثابت می‌کند امام علی(ع) قرآن را جمع آوری کرده است، بنویسید. | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== امام علی نخستین جمع کننده قرآن == | |||
بر اساس شواهد تاریخی و برخی احادیث، که در منابع [[اهل سنت]] نیز آمده است، نخستین کسی که بعد از رحلت [[پیامبر اکرم(ص)]] اقدام به جمع آوری [[قرآن کریم]] کرد و آن را تدوین و تنظیم نمود، [[حضرت علی بن ابیطالب(ع)]] بود. در ذیل به برخی از این روایات اشاره می‌گردد. | |||
* ابوبکر حضرمی از [[امام صادق(ع)]] روایت کرده است، که پیامبر اکرم(ص) به حضرت علی(ع) فرمود: «ای علی! این قرآن در کنار بستر من، میان صحیفه‌ها و حریر و کاغذها قرار دارد، قرآن را جمع کن و آن را آن گونه که یهودیان، [[تورات]] خود را از بین بردند، ضایع نکنید».<ref>ر. ک. زنجانی، عبدالله، تاریخ القرآن، تهران، مکتبه صدر، ۱۳۸۷، ص۵۳.</ref> | |||
* حضرت علی(ع) پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) که از همه آشناتر به قرآن بود در خانه خود به انزوا نشست و قرآن کریم را جمع آوری و تدوین کرد. از ابن عباس در ذیل آیه {{قرآن|لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ}}<ref>. قیامت / ۱۷–۱۶.</ref> نقل شده که علی بن ابیطالب(ع) پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) قرآن را به مدت شش ماه جمع آوری کرد.<ref>ر. ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسه طور، ۱۳۷۰، ج۸۹، ص۵۲.</ref> | |||
* ابن سیرین می‌گوید: علی(ع) فرمود: «وقتی پیامبر(ص) رحلت کرد، سوگند خوردم که ردایم را جز برای نماز جمعه به دوش نگیرم تا آن که قرآن را جمع نمایم.»<ref>ر. ک. سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، دمشق، دار ابن کثیر، دارالعلوم الانسانی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۸۳.</ref> | |||
* محمد بن سیرین از عکرمه نقل کرده است که: پس از [[بیعت]] مردم با [[ابوبکر]]، [[علی بن ابی طالب(ع)]] در خانه نشست، به ابوبکر گزارش دادند که او از بیعت با تو کراهت دارد، ابوبکر آن حضرت را خواست و گفت: از بیعت با من سرباز زدی؟ علی(ع) فرمود: «دیدم در کتاب خدا چیزهایی افزوده می‌شود، پس با خودم گفتم که جز برای نماز ردا بر دوش نگیرم، تا آن که قرآن را جمع نمایم. ابوبکر گفت: چه کار شایسته‌ای!» | |||
محمد بن سیرین می‌گوید: از عکرمه پرسیدم: آیا دیگران قرآن را به ترتیب نزول تألیف نمودند؟ وی پاسخ داد: اگر جن و انس جمع گردند تا تألیفی مانند تألیف علی ابن ابی طالب داشته باشند، توانایی آن را نخواهند داشت.<ref>ر. ک. الاتقان، همان، تاریخ القرآن، ص۴۸.</ref> | |||
مصحف امام | == مصحف امام علی ودیعه امامت == | ||
البته مصحفی که امام علی(ع) تدوین و جمع آوری کرد، به مردم ارائه شد؛ ولی به دلائلی که در جای خود بحث شده، مورد پذیرش قرار نگرفت و آن مصحف به عنوان [[ودیعه امامت]] بعد از حضرت علی(ع) به[[امامان معصوم(ع)]] یکی پس از دیگری رسیده است. | |||
مصحف امام علی(ع) از نظر تعداد آیات، سوره‌ها و کلمات، هیچ تفاوتی با مصحف کنونی نداشت، تنها سوره‌ها به[[ترتیب نزول]] تنظیم شده بودند و بر اساس قرائت پیامبر اکرم(ص) بود و شأن نزول آیات و سوره‌ها و نام افرادی که آیات و سوره‌های در شأن آن‌ها بود ذکر شده بود و ….<ref>برای آگاهی بیشتر ر.ک. معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، قم، مؤسسه انتشاراتی التمهید، ۱۳۷۸ش.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = تدوین قرآن | |شاخه فرعی۱ = تدوین قرآن | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۳: | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = ج | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۵
سؤال
دلائلی که ثابت می‌کند امام علی(ع) قرآن را جمع آوری کرده است، بنویسید.
امام علی نخستین جمع کننده قرآن
بر اساس شواهد تاریخی و برخی احادیث، که در منابع اهل سنت نیز آمده است، نخستین کسی که بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) اقدام به جمع آوری قرآن کریم کرد و آن را تدوین و تنظیم نمود، حضرت علی بن ابیطالب(ع) بود. در ذیل به برخی از این روایات اشاره می‌گردد.
- ابوبکر حضرمی از امام صادق(ع) روایت کرده است، که پیامبر اکرم(ص) به حضرت علی(ع) فرمود: «ای علی! این قرآن در کنار بستر من، میان صحیفه‌ها و حریر و کاغذها قرار دارد، قرآن را جمع کن و آن را آن گونه که یهودیان، تورات خود را از بین بردند، ضایع نکنید».[۱]
- حضرت علی(ع) پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) که از همه آشناتر به قرآن بود در خانه خود به انزوا نشست و قرآن کریم را جمع آوری و تدوین کرد. از ابن عباس در ذیل آیه ﴿لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ﴾[۲] نقل شده که علی بن ابیطالب(ع) پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) قرآن را به مدت شش ماه جمع آوری کرد.[۳]
- ابن سیرین می‌گوید: علی(ع) فرمود: «وقتی پیامبر(ص) رحلت کرد، سوگند خوردم که ردایم را جز برای نماز جمعه به دوش نگیرم تا آن که قرآن را جمع نمایم.»[۴]
- محمد بن سیرین از عکرمه نقل کرده است که: پس از بیعت مردم با ابوبکر، علی بن ابی طالب(ع) در خانه نشست، به ابوبکر گزارش دادند که او از بیعت با تو کراهت دارد، ابوبکر آن حضرت را خواست و گفت: از بیعت با من سرباز زدی؟ علی(ع) فرمود: «دیدم در کتاب خدا چیزهایی افزوده می‌شود، پس با خودم گفتم که جز برای نماز ردا بر دوش نگیرم، تا آن که قرآن را جمع نمایم. ابوبکر گفت: چه کار شایسته‌ای!»
محمد بن سیرین می‌گوید: از عکرمه پرسیدم: آیا دیگران قرآن را به ترتیب نزول تألیف نمودند؟ وی پاسخ داد: اگر جن و انس جمع گردند تا تألیفی مانند تألیف علی ابن ابی طالب داشته باشند، توانایی آن را نخواهند داشت.[۵]
مصحف امام علی ودیعه امامت
البته مصحفی که امام علی(ع) تدوین و جمع آوری کرد، به مردم ارائه شد؛ ولی به دلائلی که در جای خود بحث شده، مورد پذیرش قرار نگرفت و آن مصحف به عنوان ودیعه امامت بعد از حضرت علی(ع) بهامامان معصوم(ع) یکی پس از دیگری رسیده است.
مصحف امام علی(ع) از نظر تعداد آیات، سوره‌ها و کلمات، هیچ تفاوتی با مصحف کنونی نداشت، تنها سوره‌ها بهترتیب نزول تنظیم شده بودند و بر اساس قرائت پیامبر اکرم(ص) بود و شأن نزول آیات و سوره‌ها و نام افرادی که آیات و سوره‌های در شأن آن‌ها بود ذکر شده بود و ….[۶]
منابع
- ↑ ر. ک. زنجانی، عبدالله، تاریخ القرآن، تهران، مکتبه صدر، ۱۳۸۷، ص۵۳.
- ↑ . قیامت / ۱۷–۱۶.
- ↑ ر. ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسه طور، ۱۳۷۰، ج۸۹، ص۵۲.
- ↑ ر. ک. سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، دمشق، دار ابن کثیر، دارالعلوم الانسانی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۸۳.
- ↑ ر. ک. الاتقان، همان، تاریخ القرآن، ص۴۸.
- ↑ برای آگاهی بیشتر ر.ک. معرفت، محمد هادی، علوم قرآنی، قم، مؤسسه انتشاراتی التمهید، ۱۳۷۸ش.