قوم لوط: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== حضرت لوط(ع) == | == حضرت لوط(ع) == | ||
[[حضرت لوط(ع)]] از انبیای الهی<ref>آیه ۱۶۰ ۱۶۲ سوره | [[حضرت لوط(ع)]] از انبیای الهی<ref>سوره شعراء، آیه ۱۶۰ تا ۱۶۲. سوره صافات، آیه ۱۳۳.</ref> و برادرزاده و هم‌دوره [[حضرت ابراهيم(ع)]] و از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. نام وی ۲۷ بار در قرآن آمده است. او برخوردار از علم و حکمت بود.<ref>آیه ۷۴ سوره انبیاء</ref> و به حضرت ابراهیم(ع) ایمان آورد و خود را «مهاجر الی الله»<ref>آیه ۲۶ سوره عنکبوت. برخی می‌گویند این جمله از حضرت ابراهیم(ع) است.</ref> نامید.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، بهاالدین خرمشاهی، ج۲، ص۱۹۴۱</ref> | ||
== ویژگی قوم لوط == | == ویژگی قوم لوط == | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۱
قوم لوط چه كسانى بودند؟
قوم لوط مردمانی بودند که بین آنها عمل لواط (همجنس‌بازی بین مردان) رایج بود و آنان با تجاوزگری از هرکسی که می‌خواستند کام‌جویی می‌کردند. قرآن آنان را فاسق، اسراف‌کار، جاهل و نادان توصیف کرده است. پیامبر آنان حضرت لوط(ع) این قوم را از این کار برحذر می‌داشت اما رسالت و پیامبری حضرت لوط در میان آنان سودی نداشت. قوم لوط بر مهمانان حضرت لوط که فرشتگان زیبارویی بودند، حریص گشتند و می‌خواستند از آنها بهره‌مند شوند و از حضرت لوط آنان را طلب می‌کردند. آنگاه بود که عذاب الهی بر آنان نازل شد و این قوم سنگباران شدند.
حضرت لوط(ع)
حضرت لوط(ع) از انبیای الهی[۱] و برادرزاده و هم‌دوره حضرت ابراهيم(ع) و از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. نام وی ۲۷ بار در قرآن آمده است. او برخوردار از علم و حکمت بود.[۲] و به حضرت ابراهیم(ع) ایمان آورد و خود را «مهاجر الی الله»[۳] نامید.[۴]
ویژگی قوم لوط
قوم لوط اهل مداين بودند. نام شهرهای قوم لوط که به عذاب الهی دچار شدند، سدوم و عموره است؛ هرچند بین محققان در نام این شهرها اختلاف است.[۵] امام باقر(ع) فرمود: قريه قوم لوط كه عذاب بر آنها نازل شد، «سدوم» نام داشت.[۶]
آيين آنها بت‌پرستى و فحشا در بين آنها زياد بود و اولين كسانى بودند كه لواط (جماع بین مردان) در ميان آنها شايع شد؛[۷] به طورى كه علنى مرتكب مى‌شدند و حيا نمى‌كردند.[۸] اين عمل شنيع آن چنان ترويج يافت كه به عادت اجتماعى تبديل گشت و مردان زنان را رها كرده، در كنار راه‌ها در كمين پسران و مردان مى‌نشستند.
طبق گفته قرآن، قوم لوط رسولان را تکذیب کردند.[۹] حضرت لوط(ع) به آنان گفته است شما سراغ مردان می‌روید و نسل انسان را قطع می‌کنید. قرآن آنان را اسراف‌کار و تجاوزکار و جاهل و نادان توصیف کرده است.[۱۰] در قرآن مجيد در سورههاى "اعراف"، "هود"، "حجر"، "انبياء"، "نمل" و "عنكبوت" اشاراتى به وضع قوم لوط و گناه شنيع آنها شده است.
ملاقات فرشتگان با حضرت ابراهیم(ع)
فرشتگانی که مأمور عذاب قوم لوط بودند نزد حضرت ابراهیم(ع) رفتند و به او بشارت تولد فرزند (اسحاق و یعقوب) را دادند. خبر دوم آنها به حضرت ابراهیم(ع)، نازل شدن عذاب بر قوم لوط بود. و دلیل این عذاب را ظالم بودن آنان مطرح کردند.[۱۱] حضرت ابراهیم(ع) خواهان آن بود که با وجود حضرت لوط(ع) عذاب تأخیر بیافتد اما فرشتگان عذاب را حتمی دانستند و به او گفتند ما لوط را نجات می‌دهیم.
مهمانان حضرت لوط و عذاب قوم او
طبق مفاد آیات قرآن، فرشتگان زیباروی مهمان حضرت لوط شدند و لوط از این موضوع که به آنها از طرف قومش تجاوز شود و بی خبر از فرشته بودن آنها سخت نگران و اندوهگین شد.
ولى ميهمانان كه ناراحتى او را درك كردند به زودى خود را معرفى نموده و او را از نگرانى بيرون آوردند:" گفتند: نترس، و غمگين مباش (كارى از اين بيشرمان ساخته نيست، و به زودى همگى نابود خواهند شد) ما تو و خانواده‌ات را نجات خواهيم داد، جز همسرت كه در ميان آنها میماند.[۱۲] قوم لوط به خانه لوط هجوم بردند و قصد لواط با مهمانان او را داشتند. حضرت لوط به آنان پیشنهاد ازدواج با دختران خود را داد اما آنها امتناع کردند و بر خواسته خود اصرار ورزیدند و در مقابل نصایح پیامبرشان گفتند اگر راست می‌گویی عذاب را بر ما نازل کن.[۱۳] به لوط وحی شد که شب‌هنگام از خانه همراه با خانواده‌ات کوچ کن و پس از آن بر قوم لوط عذاب نازل شد و همگی سنگباران شدند.
منابع
- ↑ سوره شعراء، آیه ۱۶۰ تا ۱۶۲. سوره صافات، آیه ۱۳۳.
- ↑ آیه ۷۴ سوره انبیاء
- ↑ آیه ۲۶ سوره عنکبوت. برخی می‌گویند این جمله از حضرت ابراهیم(ع) است.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، بهاالدین خرمشاهی، ج۲، ص۱۹۴۱
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، بهاالدین خرمشاهی، ج۲، ص۱۹۴۱
- ↑ ميزان الحكمه، ج۴، حديث ۱۹۶۰۶.
- ↑ اعراف: ۷/ ۸۰.
- ↑ عنكبوت:۲۹/ ۲۹.
- ↑ آیه ۱۶۰ سوره شعراء
- ↑ آیه ۸۱ سوره اعراف. آیه ۱۶۶ سوره شعراء. آیه ۵۵ سوره نمل
- ↑ آیه ۳۱ سوره عنکبوت
- ↑ تفسير نمونه، ج۱۶، ص: ۲۶۳
- ↑ آیه ۲۹ سوره عنکبوت