قوم لوط: تفاوت میان نسخه‌ها
(جایگزینی متن - 'متفرقات معارف در قرآن' به 'معارف قرآنی') |
(جایگزینی متن - '<span></span>' به '') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
ابوحمزه ى ثُمالى از امام باقر(ع) روايت مى كند: حضرت لوط سى سال مردم را به اطاعت خداوند و ترك فحشا دعوت كرد؛ اما هيچ كس دعوت او را نپذيرفت.<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۱۲، حديث ۱۰۴.</ref> | ابوحمزه ى ثُمالى از امام باقر(ع) روايت مى كند: حضرت لوط سى سال مردم را به اطاعت خداوند و ترك فحشا دعوت كرد؛ اما هيچ كس دعوت او را نپذيرفت.<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۱۲، حديث ۱۰۴.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۰
قوم لوط چه كسانى بودند؟
حضرت لوط ـ برادرزاده حضرت ابراهيم(ع) ـ از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. قوم او اهل مداين بودند. امام باقر(ع) فرمود: قريه قوم لوط كه عذاب بر آن ها نازل شد، « سدوم» نام داشت.[۱] آيينشان بت‌پرستى و فحشا در بين آنها زياد بود و اولين كسانى بودند كه لواط در ميان آنها شايع شد؛[۲] به طورى كه علنى مرتكب مى شدند و حيا نمى‌كردند.[۳] اين عمل شنيع آن چنان ترويج يافت كه به عادت اجتماعى تبديل گشت و مردان زنان را رها كرده، در كنار راه‌ها در كمين پسران و مردان مى نشستند. خداوند حضرت لوط را به سوى آنها فرستاد تا به تقوا و ترك فحشا دعوت كند و از عاقبت گناه برحذر دارد؛ اما آنها دعوت او را اجابت نكردند و تنها در جواب گفتند: اگر راست مى‌گويى براى ما عذاب الهى بياور! و او را به اخراج از شهر تهديد كردند[۴] و گفتند: آل‌لوط را از شهر خارج كنيد! آن ها مردمى پاكدامن هستند.[۵]
ابوحمزه ى ثُمالى از امام باقر(ع) روايت مى كند: حضرت لوط سى سال مردم را به اطاعت خداوند و ترك فحشا دعوت كرد؛ اما هيچ كس دعوت او را نپذيرفت.[۶]