تفسیر علی بن ابراهیم قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
نسخهٔ ۷ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۵
تفسیر قمی چگونه تفسیری است؟
| تفسیر قمی | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کتاب | |
| نویسنده | منسوب به علی بن ابراهیم قمی |
| موضوع | تفسیر قرآن |
| سبک | تفسیر روایی |
| زبان | عربی |
تفسیر قمی منتسب به علی بن ابراهیم قمی و از تفاسیر روایی شیعه است. به نظر می‌رسد این تفسیر منسوب به علی بن ابراهیم و نوشته شده توسط شاگرد ایشان می‌باشد. شیوه نگارش مقدمه این کتاب و نقل برخی از مطالب نادرست و روایات ضعیف از دلائل عدم انتساب این کتاب به علی بن ابراهیم می‌باشد.
درباره مؤلف
علی ابن ابراهیم قمی، از مشایخ حدیث و از معاصرین، امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) است. او زمان غیبت صغری را درک کرده است. علی بن ابراهیم از مشایخ کلینی بوده و بسیاری از روایات اصول کافی به نقل از ایشان است.
شیوه نگارش
تفسیر منسوب به علی بن ابراهیم قمی به صورت تفسیر روایی و مجموعه ای از روایات تفسیری است که بیشتر روایات آن از پدرش نقل شده است.
انتساب به علی بن ابراهیم
به نظر می‌رسد تفسیر قمی، به دست شاگرد او، «ابوالفضل عباس بن محمدبن قاسم» نوشته شده است که بخشی از روایات تفسیری قمی و بخشی از تفسیر ابی جارود را گردآوری کرده است. هم چنین مقدمه آن نشان می‌دهد که این تفسیر بدست قمی تألیف نشده است. از دلایل دیگری که معلوم می‌کند، این تفسیر نوشته علی بن ابراهیم نیست، مطالب نادرست و روایات ضعیفی است که در آن نقل شده است.[۱]
منابع
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، الذریعه، ج۴، ص۲۹۵؛ معرفت، محمدهادی، التفسیر و المفسرون، ج۲، ص۳۲۲.