روایت «زن گردنبند است»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== روایت == | == روایت == | ||
{{عربی بزرگ|امام صادق(ع): إِنَّمَا الْمَرْأَةُ قِلَادَةٌ فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقَلَّدُهُ | {{عربی بزرگ|امام صادق(ع): إِنَّمَا الْمَرْأَةُ قِلَادَةٌ فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقَلَّدُهُ<ref>کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق، ج ۵، ص ۳۳۲، باب اختیار الزوجه، حدیث۱.</ref> | ||
| ترجمه = زن گردنبند است، پس بسیار دقت کن که چه چیزی را به عنوان گردنبند انتخاب می‌کنی. | |||
| منبع = | | منبع = | ||
}}[[کلینی|مرحوم کلینی]] از عالمان شیعه این حدیث را با عبارت «عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ» نقل کرده<ref> | }}[[کلینی|مرحوم کلینی]] از عالمان شیعه این حدیث را با عبارت «عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ» نقل کرده<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافی|سال=1407|نام=محمد|نام خانوادگی=کلینی|ناشر=دار الکتب الإسلامیة|جلد=5|صفحه=332|مکان=تهران}}</ref> که به معنای [[مرسل|مُرسَل بودن]] سند روایت و غیرقابل استناد بودن آن است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول|سال=۱۴۰۴|نام=محمد باقر بن محمد تقی|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الکتب الاسلامیه|جلد=20|صفحه=21|مکان=تهران|سری=چاپ دوم}}</ref> محققان معتقدند تشبیه زنان به گردنبند در این روایت، به این معنا نیست که آنان مانند کالا هستند؛ زیرا امام صادق(ع) در بخش پایانی حدیث گفته که زنان پاکدامن ارزش والایی دارند: {{نقل قول|بدان‌که زنان قیمتی ندارند! نه زنان خوب و نه زنان بد! اما زنان خوب که نمی‌توانی ارزش آنان را با طلا و نقره بسنجی؛ زیرا آنان بسیار قیمتی‌تر از طلا و نقره‌اند! اما زنان بد که حتی با خاک نیز هم ارزش نیستند، بلکه خاک به مراتب ارزشمندتر از آنان است.<ref>کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق، ج ۵، ص ۳۳۲، باب اختیار الزوجه، حدیث۱.</ref>}}[[کتاب دعائم الاسلام]] نیز این روایت را از [[رسول خدا(ص)]] بدون [[سلسله حدیث|سلسله سند]] نقل کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دعائم الإسلام|سال=۱۳۸۵|نام=نعمان بن محمد مغربی|نام خانوادگی=ابن حیون|ناشر=مؤسسه آل البیت|جلد=2|صفحه=198|مکان=قم|سری=چاپ دوم|فصل=حدیث۷۲۶}}</ref> | ||
== تفاوت معنایی قلاده در زبان عربی و فارسی == | == تفاوت معنایی قلاده در زبان عربی و فارسی == | ||
«قلاده» جمع «قلد» به چیزی گویند که در گردن انداخته شود و تقلید در دین هم از همین معناست که انسان به گردن می‌گیرد تا سخن مرجع دین را بپذیرد.<ref> | «قلاده» جمع «قلد» به چیزی گویند که در گردن انداخته شود و تقلید در دین هم از همین معناست که انسان به گردن می‌گیرد تا سخن مرجع دین را بپذیرد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الصحاح|نام=اسماعیل|نام خانوادگی=جوهری|جلد=2|صفحه=527|فصل=ذیل ماده «قلد»}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=معجم مقائیس اللغه|نام=احمد|نام خانوادگی=ابن فارس|فصل=ذیل ماده «قلد».}}</ref> | ||
کلمه قلاده در عرف امروزی فارسی زبانان در مورد شمارش حیوانات وحشی (یک قلاده شیر، دو قلاده روباه) یا آنچه دور گردن سگ می‌اندازند، استفاده می‌شود.<ref>عمید، «[https://www.vajehyab.com/?q=قلاده&d=en قلاده]»، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب.</ref> در حالی که در زبان عرب به معنای گردنبند است که برای زینت به گردن آویخته می‌شود. عرب به قلاده سگ «حرج» گوید که جمعش «حِراج» است.<ref> | کلمه قلاده در عرف امروزی فارسی زبانان در مورد شمارش حیوانات وحشی (یک قلاده شیر، دو قلاده روباه) یا آنچه دور گردن سگ می‌اندازند، استفاده می‌شود.<ref>عمید، «[https://www.vajehyab.com/?q=قلاده&d=en قلاده]»، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب.</ref> در حالی که در زبان عرب به معنای گردنبند است که برای زینت به گردن آویخته می‌شود. عرب به قلاده سگ «حرج» گوید که جمعش «حِراج» است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=العین|نام=خلیل|نام خانوادگی=فراهیدی|جلد=3|صفحه=77}}</ref> معنای حدیث امام صادق(ص) این است که زن همانند گردنبند است و در دیگر روایات اسلامی نیز قلاده به معنای گردنبند استفاده شده است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، گزیده کافی، ترجمه: محمد باقر بهبودی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش، ج۵، ص۱۵۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۵
سؤال
در روایتی امام صادق فرمود: «زن به منزله قلاده‌ای است که در گردن خود می‌افکنی، پس ببین که چگونه‌ای قلاده‌ای برای خود می‌گیری» آیا این بدان معناست که از دید امام صادق، شیعیان به منزله سگانی هستند که زنان‌شان هم‌چون قلاده‌ای در گردن‌شان است؟
| اطلاعات حدیث | |
|---|---|
| به نقل از | امام صادق(ع) |
| سند | |
| اعتبار سند | مرسل |
| منابع شیعه | الکافی |
امام صادق(ع) در روایتی زن را قِلادَه (گردنبند) برای مرد دانسته است. توصیف زن به گردنبند را برای این دانسته‌اند که مردان، زنانی پاکدامن و خوش‌اخلاق برای خود انتخاب کند. عالمان، این حدیث را به جهت سند، مُرسَل و غیرقابل استناد دانسته‌اند.
امام صادق(ع) برای این توصیف از کلمه «قِلادَه» استفاده کرده که به معنای گردنبند است و هیچ ارتباطی با سگ ندارد. البته این کلمه در ادبیات فارسی با تغییراتی در حرکات (قَلّادِه) برای شمارش حیوانات و گلوبند سگ استفاده شده است. این استفاده در ادبیات فارسی، متفاوت از کاربرد عربی آن است.
روایت
| « | امام صادق(ع): إِنَّمَا الْمَرْأَةُ قِلَادَةٌ فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقَلَّدُهُ[۱]
زن گردنبند است، پس بسیار دقت کن که چه چیزی را به عنوان گردنبند انتخاب می‌کنی. |
» |
مرحوم کلینی از عالمان شیعه این حدیث را با عبارت «عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ» نقل کرده[۲] که به معنای مُرسَل بودن سند روایت و غیرقابل استناد بودن آن است.[۳] محققان معتقدند تشبیه زنان به گردنبند در این روایت، به این معنا نیست که آنان مانند کالا هستند؛ زیرا امام صادق(ع) در بخش پایانی حدیث گفته که زنان پاکدامن ارزش والایی دارند:
| « | بدان‌که زنان قیمتی ندارند! نه زنان خوب و نه زنان بد! اما زنان خوب که نمی‌توانی ارزش آنان را با طلا و نقره بسنجی؛ زیرا آنان بسیار قیمتی‌تر از طلا و نقره‌اند! اما زنان بد که حتی با خاک نیز هم ارزش نیستند، بلکه خاک به مراتب ارزشمندتر از آنان است.[۴] | » |
کتاب دعائم الاسلام نیز این روایت را از رسول خدا(ص) بدون سلسله سند نقل کرده است.[۵]
تفاوت معنایی قلاده در زبان عربی و فارسی
«قلاده» جمع «قلد» به چیزی گویند که در گردن انداخته شود و تقلید در دین هم از همین معناست که انسان به گردن می‌گیرد تا سخن مرجع دین را بپذیرد.[۶][۷]
کلمه قلاده در عرف امروزی فارسی زبانان در مورد شمارش حیوانات وحشی (یک قلاده شیر، دو قلاده روباه) یا آنچه دور گردن سگ می‌اندازند، استفاده می‌شود.[۸] در حالی که در زبان عرب به معنای گردنبند است که برای زینت به گردن آویخته می‌شود. عرب به قلاده سگ «حرج» گوید که جمعش «حِراج» است.[۹] معنای حدیث امام صادق(ص) این است که زن همانند گردنبند است و در دیگر روایات اسلامی نیز قلاده به معنای گردنبند استفاده شده است.[۱۰]
منابع
- ↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق، ج ۵، ص ۳۳۲، باب اختیار الزوجه، حدیث۱.
- ↑ کلینی، محمد (۱۴۰۷). کافی. ج. ۵. تهران: دار الکتب الإسلامیة. ص. ۳۳۲.
- ↑ مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی (۱۴۰۴). مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول. چاپ دوم. ج. ۲۰. تهران: دار الکتب الاسلامیه. ص. ۲۱.
- ↑ کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۴۰۷ق، ج ۵، ص ۳۳۲، باب اختیار الزوجه، حدیث۱.
- ↑ ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی (۱۳۸۵). «حدیث۷۲۶». دعائم الإسلام. چاپ دوم. ج. ۲. قم: مؤسسه آل البیت. ص. ۱۹۸.
- ↑ جوهری، اسماعیل. «ذیل ماده «قلد»». الصحاح. ج. ۲. ص. ۵۲۷.
- ↑ ابن فارس، احمد. «ذیل ماده «قلد»٫». معجم مقائیس اللغه.
- ↑ عمید، «قلاده»، فرهنگ فارسی، سایت واژه‌یاب.
- ↑ فراهیدی، خلیل. العین. ج. ۳. ص. ۷۷.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، گزیده کافی، ترجمه: محمد باقر بهبودی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش، ج۵، ص۱۵۷.