حضرت صالح(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
 
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
درباره حضرت صالح در قرآن توضیح دهید؟
داستان حضرت صالح(ع) در قرآن چگونه است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}


صالح یکی دیگر از پیامبران الهی است که به سوی قوم «ثمود» مبعوث شد. این کلمه از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.<ref>مجمع البحرین، ج۳، ص۲۰.</ref>
'''صالح''' از پیامبران الهی است که به سوی قوم ثمود مبعوث شد. نام او در قرآن آمده است. خداوند در مقابل قوم ثمود که معجزه‌ای طلب می‌کردند شتری را برای ایشان فرستاد. حضرت صالح به قوم خود گفته بود این شتر نشانه خداوند است و نباید آسیبی به آن برسد. اما قوم ثمود آن را پی کردند و خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد.


و به نسل و فرزندان ثمود «قوم ثمود» گفته می‌شود که در سرزمینی به نام «وادی القری» میان مدینه و شام زندگی مرفهی داشته‌اند اما بر اثر سرکشی و طغیان چنان از میان رفتند که امروز اثری از آنها نیست.<ref>مکارم شیرازی ناصر، الأمثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، مدرسه امام علی بن ابی طالب - قم، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق، ج۱۱، ص۲۵۴.</ref>
== حضرت صالح(ع) در قرآن ==
حضرت صالح(ع) برای هدایت قوم ثمود فرستاده شد.<ref>سوره هود، آیه ۶۱. </ref> [[قوم ثمود]] او را دروغگو، متکبر و سحرشده<ref>سوره شعراء، آیه ۱۵۳. </ref> دانستند و تکذیبش کردند.<ref>سوره قمر، آیه ۲۳ و ۲۵. سوره شمس، آیه ۱۱.</ref> صالح آنان را به تقوا و اطاعت خداوند دعوت کرد و خود را «رسول امین» نامید. اما آنان او را تکذیب کردند.<ref>سوره شعراء، آیه ۱۴۱ تا ۱۴۴. </ref>


قرآن در مورد این قوم از زبان صالح پیامبر حکایت می‌کند که به آنان گفت: «شما گمان می‌کنید در این باغ‌ها و چشمه‌ها در این زراعت‌ها و نخل‌ها که میوه‌های شیرین و شاداب و رسیده دارند، برای همیشه خواهید ماند».<ref>شعرا / ۱۴۷ و ۱۴۸.</ref>
قوم ثمود از صالح معجزه‌ای طلب کردند.<ref>سوره شعراء، آیه ۱۵۴ تا ۱۵۸.</ref> خداوند به صالح گفت ما آن شتری را که قومت درخواست کرده بودند برای آزمایش آنان می‌فرستیم. خداوند آب آشامیدنی را بین آنان و شتر تقسیم کرده بود و صالح به آنان گفت که این ناقه نشانه خداست و به آن آزاری نرسانید<ref>سوره هود، آیه ۶۴.</ref> اما آنان شتر را پی کردند و عذاب که فریاد مرگباری (صاعقه)(صیحه واحده) بود بر آنان نازل شد که طبق گفته قرآن به گیاه خشکی در آغل تبدیل شدند.<ref>سوره قمر، آیه ۲۷ تا ۳۱. سوره شمس، آیه ۱۴.</ref>


و به آنان گفت: «به خاطر داشته باشید که خدا شما را جانشیان قوم عاد قرار داد و در زمین مستقر ساخت».<ref>اعراف / ۷۴.</ref>
مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات قرآن (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده است.


قوم ثمود با انکار معاد و تکذیب پیامبران (شعرا / ۱۴۱) بر لجاجت خود در مقابل دعوت به حق صالح ادامه دادند و پیامبر آنان از طرف خدا معجزه ای آورد که همان ناقه صالح پیامبر است و به آنان گفت به این ناقه آسیبی نرسانید که دچار عذاب الهی می‌شوید (هود / ۶۴).
'''قوم ثمود'''


مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات کلام الله مجید (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده بین قوم ثمود و این شتر تقسیمی در مورد نوشیدن صورت گرفته بود که قوم ثمود باید آن را رعایت می‌کردند ولی آنان «ناقه الله» را کشتند و از صالح پیامبر خواستند که اگر راست می گوئی عذاب الهی را بر ما نازل کن و در نتیجه بر اثر صیحه و صاعقه آسمانی نابود شدند.
ثمود از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.<ref>طریحی، فخر الدین بن محمد علی، مجمع البحرین، تحقيق: احمد حسيني، تهران، مرتضوی، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۸.</ref> و به نسل و فرزندان ثمود «قوم ثمود» گفته می‌شود که در سرزمینی به نام «وادی القری» میان مدینه و شام زندگی مرفهی داشته‌اند اما بر اثر سرکشی و طغیان چنان از میان رفتند که امروز اثری از آنها نیست.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، الأمثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، قم، مدرسه امام علی بن ابی طالب، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق، ج۱۱، ص۲۵۴.</ref> قرآن در مورد این قوم از زبان صالح پیامبر حکایت می‌کند که به آنان گفت: {{قرآن|شما گمان می‌کنید در این باغ‌ها و چشمه‌ها در این زراعت‌ها و نخل‌ها که میوه‌های شیرین و شاداب و رسیده دارند، برای همیشه خواهید ماند.|سوره =شعرا|آیه= ۱۴۷ و ۱۴۸}} و به آنان گفت: {{قرآن|به خاطر داشته باشید که خدا شما را جانشیان قوم عاد قرار داد و در زمین مستقر ساخت.|سوره = اعراف| آیه= ۷۴}}


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ قصه‌های قرآن، قنادی.
* مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
 
* قصص الانبیاء، ابن اسحاق نیشابوری، به اهتمام حبیب یغمایی، انتشارات علمی فرهنگی.
۲ـ مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
 
۳ـ تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۶، ص۲۴۷.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۳۸: خط ۳۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۷

سؤال

داستان حضرت صالح(ع) در قرآن چگونه است؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


صالح از پیامبران الهی است که به سوی قوم ثمود مبعوث شد. نام او در قرآن آمده است. خداوند در مقابل قوم ثمود که معجزه‌ای طلب می‌کردند شتری را برای ایشان فرستاد. حضرت صالح به قوم خود گفته بود این شتر نشانه خداوند است و نباید آسیبی به آن برسد. اما قوم ثمود آن را پی کردند و خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد.

حضرت صالح(ع) در قرآن

حضرت صالح(ع) برای هدایت قوم ثمود فرستاده شد.[۱] قوم ثمود او را دروغگو، متکبر و سحرشده[۲] دانستند و تکذیبش کردند.[۳] صالح آنان را به تقوا و اطاعت خداوند دعوت کرد و خود را «رسول امین» نامید. اما آنان او را تکذیب کردند.[۴]

قوم ثمود از صالح معجزه‌ای طلب کردند.[۵] خداوند به صالح گفت ما آن شتری را که قومت درخواست کرده بودند برای آزمایش آنان می‌فرستیم. خداوند آب آشامیدنی را بین آنان و شتر تقسیم کرده بود و صالح به آنان گفت که این ناقه نشانه خداست و به آن آزاری نرسانید[۶] اما آنان شتر را پی کردند و عذاب که فریاد مرگباری (صاعقه)(صیحه واحده) بود بر آنان نازل شد که طبق گفته قرآن به گیاه خشکی در آغل تبدیل شدند.[۷]

مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات قرآن (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده است.

قوم ثمود

ثمود از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.[۸] و به نسل و فرزندان ثمود «قوم ثمود» گفته می‌شود که در سرزمینی به نام «وادی القری» میان مدینه و شام زندگی مرفهی داشته‌اند اما بر اثر سرکشی و طغیان چنان از میان رفتند که امروز اثری از آنها نیست.[۹] قرآن در مورد این قوم از زبان صالح پیامبر حکایت می‌کند که به آنان گفت: ﴿شما گمان می‌کنید در این باغ‌ها و چشمه‌ها در این زراعت‌ها و نخل‌ها که میوه‌های شیرین و شاداب و رسیده دارند، برای همیشه خواهید ماند.(شعرا:۱۴۷ و ۱۴۸) و به آنان گفت: ﴿به خاطر داشته باشید که خدا شما را جانشیان قوم عاد قرار داد و در زمین مستقر ساخت.(اعراف:۷۴)


مطالعه بیشتر

  • مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
  • قصص الانبیاء، ابن اسحاق نیشابوری، به اهتمام حبیب یغمایی، انتشارات علمی فرهنگی.

منابع

  1. سوره هود، آیه ۶۱.
  2. سوره شعراء، آیه ۱۵۳.
  3. سوره قمر، آیه ۲۳ و ۲۵. سوره شمس، آیه ۱۱.
  4. سوره شعراء، آیه ۱۴۱ تا ۱۴۴.
  5. سوره شعراء، آیه ۱۵۴ تا ۱۵۸.
  6. سوره هود، آیه ۶۴.
  7. سوره قمر، آیه ۲۷ تا ۳۱. سوره شمس، آیه ۱۴.
  8. طریحی، فخر الدین بن محمد علی، مجمع البحرین، تحقيق: احمد حسيني، تهران، مرتضوی، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۸.
  9. مکارم شیرازی، ناصر، الأمثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، قم، مدرسه امام علی بن ابی طالب، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق، ج۱۱، ص۲۵۴.