زیور زندگی دنیا از نگاه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
قرآن، هرچیز دوست داشتنی از جمله زنان، فرزندان، اموال و ثروت، اسبان و چهارپایان و زراعت را زینت این دنیا می داند. این زینت ها فی نفسه مذموم نیستند اما وسیله آزمایش قرار میگیرند و گاهی در برابر آخرت و دین. از همین جهت میل به زینت های دنیا گاهی انسان را گمراه می کند و برای او عذاب آخرت را به همراه دارد.
قرآن، هرچیز دوست داشتنی از جمله زنان، فرزندان، اموال و ثروت، اسبان و چهارپایان و زراعت را زینت این دنیا می‌داند. قرآن حتی هرچه روی زمین است را هم زینت می‌داند. این زینت‌ها فی نفسه مذموم نیستند اما گاهی وسیله آزمایش انسان قرار می‌گیرند و انسان باید بین این زینت‌ها و دین خود یکی را انتخاب کند. از همین جهت میل مطلق به زینت‌های دنیا گاهی انسان را گمراه می‌کند و برای او عذاب آخرت را به همراه دارد.  


== مصادیق زینت دنیا ==
== مصادیق زینت دنیا ==
[[قرآن کریم]] زیور و زینت دنیا را اینگونه معرفی می‌کند: {{قرآن|زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ|ترجمه=در چشم مردم آرايش يافته است، عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان و هميانهاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت. همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند، در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.|سوره=آل عمران|آیه=۱۴}}
[[قرآن کریم]] زیور و زینت دنیا را اینگونه معرفی می‌کند: {{قرآن|زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ|ترجمه=در چشم مردم آرايش يافته است، عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان و هميانهاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت. همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند، در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.|سوره=آل عمران|آیه=۱۴}}


در آیه مذکور زن و فرزند، اموال، ثروت‌ها، مرکب، زمین و زراعت به عنوان زینت و زیور دنیا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۹۱، ۹۹.</ref>
در آیه مذکور زن و فرزند، اموال، ثروت‌ها، مرکب، زمین و زراعت به عنوان زینت و زیور دنیا معرفی شده است.<ref>سید محمد حسین، تفسیر المیزان، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۹۱، ۹۹.</ref>


در آیه‌ای دیگر مال و فرزندان را زینت زندگی دنیوی می‌داند و می‌فرماید: {{قرآن|الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً|ترجمه=مال و فرزندان، زینت زندگی دنیاست، و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۴۶}}  
در آیه‌ای دیگر مال و فرزندان را زینت زندگی دنیوی می‌داند و می‌فرماید: {{قرآن|الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً|ترجمه=مال و فرزندان، زینت زندگی دنیاست، و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۴۶}}  
خط ۱۷: خط ۱۶:


== آزمایش بندگان به وسیله زینت دنیا ==
== آزمایش بندگان به وسیله زینت دنیا ==
قرآن همه زینت‌ها را وسیله امتحان و آزمایش انسان‌ها قرار داده است<ref>نگاه کنید به مکارم شیرازی ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۱۲، ص۳۴۹.</ref>، چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً|ترجمه=در حقیقت ما آنچه را روی زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل می‌کنند.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۷}}  
قرآن همه زینت‌ها را وسیله امتحان و آزمایش انسان‌ها قرار داده است<ref>مکارم شیرازی ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۱۲، ص۳۴۹.</ref>، چنان‌که می‌فرماید: {{قرآن|إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً|ترجمه=در حقیقت ما آنچه را روی زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل می‌کنند.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۷}} ممکن است این زینت‌ها زمینه هدایت افراد را فراهم آورد و ممکن است همان زمینه گمراهی افراد شود. اگر برای رضای خدا از آن‌ها استفاده شود باعث نجات و سعادت و اگر برای فخر فروشی و تکاثر و … باشد باعث گمراهی خواهد شد.{{مطالعه بیشتر}}


*ممکن است این زینت‌ها زمینه هدایت افراد را فراهم آورد و ممکن است همان زمینه گمراهی افراد شود. اگر برای رضای خدا از آن‌ها استفاده شود باعث نجات و سعادت و اگر برای فخر فروشی و تکاثر و … باشد باعث گمراهی خواهد شد.
==مطالعه بیشتر==
 
 
{{مطالعه بیشتر}}


==مطالعه بیشتر==
* محمد حسین طباطبایی، المیزان، قم، جماعه المدرسین فی الحوزه العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق، ج۱۹، ص۳۰۷؛ ج۱۳، ص۳۱۸–۳۱۹.
۱. محمد حسین طباطبایی، المیزان، قم، جماعه المدرسین فی الحوزه العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق، ج۱۹، ص۳۰۷؛ ج۱۳، ص۳۱۸–۳۱۹.
* ناصر مکارم شیرازی و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۲۴، ص۲۰۴، ۲۰۷؛ ج۱۲، ص۲۴۵، ۲۴۶.


۲. ناصر مکارم شیرازی و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۲۴، ص۲۰۴، ۲۰۷؛ ج۱۲، ص۲۴۵، ۲۴۶.




خط ۳۹: خط ۳۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه = شد
  | نمایه = شد
خط ۵۰: خط ۴۵:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۸

سؤال

از دیدگاه قرآن شریف، زیور زندگی دنیا چیست؟

قرآن، هرچیز دوست داشتنی از جمله زنان، فرزندان، اموال و ثروت، اسبان و چهارپایان و زراعت را زینت این دنیا می‌داند. قرآن حتی هرچه روی زمین است را هم زینت می‌داند. این زینت‌ها فی نفسه مذموم نیستند اما گاهی وسیله آزمایش انسان قرار می‌گیرند و انسان باید بین این زینت‌ها و دین خود یکی را انتخاب کند. از همین جهت میل مطلق به زینت‌های دنیا گاهی انسان را گمراه می‌کند و برای او عذاب آخرت را به همراه دارد.

مصادیق زینت دنیا

قرآن کریم زیور و زینت دنیا را اینگونه معرفی می‌کند: ﴿زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ؛ در چشم مردم آرايش يافته است، عشق به اميال نفسانى و دوست داشتن زنان و فرزندان و هميانهاى زر و سيم و اسبان داغ برنهاده و چارپايان و زراعت. همه اينها متاع زندگى اينجهانى هستند، در حالى كه بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.(آل عمران:۱۴)

در آیه مذکور زن و فرزند، اموال، ثروت‌ها، مرکب، زمین و زراعت به عنوان زینت و زیور دنیا معرفی شده است.[۱]

در آیه‌ای دیگر مال و فرزندان را زینت زندگی دنیوی می‌داند و می‌فرماید: ﴿الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً؛ مال و فرزندان، زینت زندگی دنیاست، و باقیات صالحات (ارزش‌های پایدار و شایسته) ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است.(کهف[۱۸]:۴۶)

در آیات دیگری اعمال زشت و ناپسند کافران و گناهکاران را در نظر آنان زینت نشان می‌دهد و در جایی دیگر مرکب‌های مختلف انسان مثل اسب‌ها، استرها و الاغ را زینت برای انسان معرفی کرده است.

آزمایش بندگان به وسیله زینت دنیا

قرآن همه زینت‌ها را وسیله امتحان و آزمایش انسان‌ها قرار داده است[۲]، چنان‌که می‌فرماید: ﴿إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً؛ در حقیقت ما آنچه را روی زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم که کدامینشان بهتر عمل می‌کنند.(کهف[۱۸]:۷) ممکن است این زینت‌ها زمینه هدایت افراد را فراهم آورد و ممکن است همان زمینه گمراهی افراد شود. اگر برای رضای خدا از آن‌ها استفاده شود باعث نجات و سعادت و اگر برای فخر فروشی و تکاثر و … باشد باعث گمراهی خواهد شد.

مطالعه بیشتر

  • محمد حسین طباطبایی، المیزان، قم، جماعه المدرسین فی الحوزه العلمیه، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ ق، ج۱۹، ص۳۰۷؛ ج۱۳، ص۳۱۸–۳۱۹.
  • ناصر مکارم شیرازی و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۲۴، ص۲۰۴، ۲۰۷؛ ج۱۲، ص۲۴۵، ۲۴۶.


منابع

  1. سید محمد حسین، تفسیر المیزان، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ ق، ج۳، ص۹۱، ۹۹.
  2. مکارم شیرازی ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هشتم، ۱۳۶۷، ج۱۲، ص۳۴۹.