نام درهای بهشت و جهنم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
شیخ صدوق در کتاب [[من لایحضره الفقیه]] حدیثی | شیخ صدوق در کتاب [[اعتبار من لایحضره الفقیه|من لایحضره الفقیه]] حدیثی از پیامبر اسلام (ص) نقل میکند که در آن، اسامی پنج در از درهای بهشت مشخص شده است: ۱. در رحمت ۲. در صبر ۳. در بلاء ۴. در شکر ۵. در اعظم.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹۵.</ref> امام علی(ع) در روایتی درهای بهشتی را هشت درب دانسته است که از دو در پیغمبران و صدیقان وارد میشوند، درب سوم برای شهدا و صالحین است، و پنج در دیگر هست که شیعیان و محبین اهل بیت از آن داخل میشوند.}}<ref>ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، قم، جامعه مدرسين، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۰۷.</ref> | ||
روایتی دیگر است که می گوید یکی از درهای بهشت درِ مجاهدان است. یکی ریان است و فقط روزهداران از آن وارد میشوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.<ref>شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ | روایتی دیگر است که می گوید یکی از درهای بهشت درِ مجاهدان است. یکی ریان است و فقط روزهداران از آن وارد میشوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.<ref>شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ ش، ج۳، ص۸۹۱.</ref> | ||
و | قرآن درهای جهنم را هفت درب دانسته است: {{قرآن|لَهَا سَبْعَه أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ|ترجمه=[دوزخى] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مىشوند].|سوره=حجر|آیه=۴۴}} | ||
اسامی درهای جهنم، در روایات اسلامی آمده است: ۱ جهنم، ۲. لظى، ۳. حطمه، ۴. سعير، ۵.سقر، ۶. جحيم، ۷. هاويه.<ref>طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۱۹.</ref> <ref>طبرى، محمد بن جرير، جامع البيان فى تفسير القرآن، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۲۵.</ref> | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* ابواب الجنه(درهای بهشت)، محمد وانقی | |||
* نوشتههای دربهای بهشت و جهنم، علیاکبر حسینینیشابوری | |||
* درهای بهشت و جهنم و نوشتههای آن از زبان پیامبر اسلام، محمد جعفر سبحانی | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۴: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
{{#seo: | |||
|title=نام درهای بهشت و جهنم - اسامی درهای بهشت و دوزخ در روایات - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=درهای بهشت و جهنم | |||
|description=در روایات اسلامی برای بهشت هشت در و برای جهنم هفت در معرفی شده است. شیخ صدوق در من لایحضره الفقیه و خصال نام برخی درهای بهشت را نقل کرده و روایات دیگر نیز اسامی درهای دوزخ را مشخص میکنند. | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۴
سؤال
لطفاً اسامی درهای بهشت و جهنم را بنویسید؟
شیخ صدوق در کتاب من لایحضره الفقیه حدیثی از پیامبر اسلام (ص) نقل میکند که در آن، اسامی پنج در از درهای بهشت مشخص شده است: ۱. در رحمت ۲. در صبر ۳. در بلاء ۴. در شکر ۵. در اعظم.[۱] امام علی(ع) در روایتی درهای بهشتی را هشت درب دانسته است که از دو در پیغمبران و صدیقان وارد میشوند، درب سوم برای شهدا و صالحین است، و پنج در دیگر هست که شیعیان و محبین اهل بیت از آن داخل میشوند.}}[۲]
روایتی دیگر است که می گوید یکی از درهای بهشت درِ مجاهدان است. یکی ریان است و فقط روزهداران از آن وارد میشوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.[۳]
قرآن درهای جهنم را هفت درب دانسته است: ﴿لَهَا سَبْعَه أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ؛ [دوزخى] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مىشوند].﴾(حجر:۴۴)
اسامی درهای جهنم، در روایات اسلامی آمده است: ۱ جهنم، ۲. لظى، ۳. حطمه، ۴. سعير، ۵.سقر، ۶. جحيم، ۷. هاويه.[۴] [۵]
مطالعه بیشتر
- ابواب الجنه(درهای بهشت)، محمد وانقی
- نوشتههای دربهای بهشت و جهنم، علیاکبر حسینینیشابوری
- درهای بهشت و جهنم و نوشتههای آن از زبان پیامبر اسلام، محمد جعفر سبحانی
منابع
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹۵.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، قم، جامعه مدرسين، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۰۷.
- ↑ شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ ش، ج۳، ص۸۹۱.
- ↑ طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۱۹.
- ↑ طبرى، محمد بن جرير، جامع البيان فى تفسير القرآن، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۲۵.