طولانیترینها و کوتاهترینها در نهجالبلاغه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
طولانیترین و کوتاهترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟ | طولانیترین و کوتاهترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}طولانیترین خطبه نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴ | {{پاسخ}}طولانیترین خطبه نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴ است که به خطبه قاصعه معروف بوده و محتوای آن سپاس خداوند و نکوهش شیطان است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۲۸۵-۳۰۳.</ref> | ||
کوتاهترین | کوتاهترین خطبه خطبه ۹ است که در آن، امام علی(ع)، طلحه بن عبیدالله، زبیر بن عوام و همراهانشان در جنگ جمل را سرزنش میکند.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۴.</ref> | ||
طولانیترین | طولانیترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که عهد امام علی(ع) به مالک اشتر برای حکومت مصر است که ضمن آن کیفیت دادرسی، آداب مملکتداری و لشکرکشی و برخی موضوعات دیگر در آن ذکر شده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۲۷- ۴۴۵.</ref> | ||
کوتاهترین | کوتاهترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع) سرداران سپاه را به پیروی از حق واداشته و از باطل و نادرستی ترسانده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۶۶.</ref> | ||
طولانیترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به کمیل بن زیاد نخعی، از یاران او گفته شده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۹۵-۴۹۷.</ref> | |||
کوتاهترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که درباره جهل است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۵۳.</ref> | |||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | |||
| شاخه اصلی = حدیث | |||
| شاخه فرعی۱ = منبعشناسی | |||
| شاخه فرعی۲ = کتابشناسی | |||
| شاخه فرعی۳ = | |||
}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = - | | شناسه = - | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | |||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = شد | | بازبینی = شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۰: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:نهج البلاغه]] | |||
[[رده:امام علی(ع)]] | |||
{{#seo: | |||
|title=طولانیترین و کوتاهترین خطبهها، نامهها و حکمتهای نهجالبلاغه کداماند؟ - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=کوتاهترین و طولانیترین خطبه نهج البلاغه | |||
|description=در این مطلب با طولانیترین و کوتاهترین خطبه، نامه و حکمت نهجالبلاغه آشنا میشوید؛ از خطبه قاصعه و نامه مالک اشتر تا کوتاهترین بیانات امیرالمؤمنین علی(ع). | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۰۷
سؤال
طولانیترین و کوتاهترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟
طولانیترین خطبه نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴ است که به خطبه قاصعه معروف بوده و محتوای آن سپاس خداوند و نکوهش شیطان است.[۱]
کوتاهترین خطبه خطبه ۹ است که در آن، امام علی(ع)، طلحه بن عبیدالله، زبیر بن عوام و همراهانشان در جنگ جمل را سرزنش میکند.[۲]
طولانیترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که عهد امام علی(ع) به مالک اشتر برای حکومت مصر است که ضمن آن کیفیت دادرسی، آداب مملکتداری و لشکرکشی و برخی موضوعات دیگر در آن ذکر شده است.[۳]
کوتاهترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع) سرداران سپاه را به پیروی از حق واداشته و از باطل و نادرستی ترسانده است.[۴]
طولانیترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به کمیل بن زیاد نخعی، از یاران او گفته شده است.[۵]
کوتاهترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که درباره جهل است.[۶]
منابع
- ↑ محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۲۸۵-۳۰۳.
- ↑ محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۴.
- ↑ محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۲۷- ۴۴۵.
- ↑ محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۶۶.
- ↑ محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۹۵-۴۹۷.
- ↑ محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۵۳.