پرش به محتوا

طولانی‌ترین‌ها و کوتاه‌ترین‌ها در نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Aliazad (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟
طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}طولانی‌ترین خطبه [[نهج البلاغه]]، خطبه ۲۳۴ است که به خطبه قاصعه معروف بوده و محتوای آن سپاس [[خداوند]] و نکوهش [[شیطان]] است.
{{پاسخ}}طولانی‌ترین خطبه نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴ است که به خطبه قاصعه معروف بوده و محتوای آن سپاس خداوند و نکوهش شیطان است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۲۸۵-۳۰۳.</ref>


کوتاه‌ترین خطبه، خطبه ۹ است که در آن، [[امام علی(ع)]]، [[طلحة بن عبیدالله|طلحه بن عبیدالله]]، [[زبیر بن عوام]] و همراهانش در [[جنگ جمل]] را توبیخ و سرزنش می‌کند.
کوتاه‌ترین خطبه خطبه ۹ است که در آن، امام علی(ع)، طلحه بن عبیدالله، زبیر بن عوام و همراهانشان در جنگ جمل را سرزنش می‌کند.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۴.</ref>


طولانی‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که عهد و پیمان امام علی(ع) به [[مالک اشتر]] است و دستور دادرسی، آداب مملکت‌داری و لشکرکشی و برخی موضوعات دیگر در آن ذکر شده است.
طولانی‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که عهد امام علی(ع) به مالک اشتر برای حکومت مصر است که ضمن آن کیفیت دادرسی، آداب مملکت‌داری و لشکرکشی و برخی موضوعات دیگر در آن ذکر شده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۲۷- ۴۴۵.</ref>


کوتاه‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع)، سرداران لشکرها را به پیروی از حق واداشته و از باطل و نادرستی ترسانده است.
کوتاه‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع) سرداران سپاه را به پیروی از حق واداشته و از باطل و نادرستی ترسانده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۶۶.</ref>


طولانی‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به [[کمیل بن زیاد نخعی]]، از یاران او گفته شده است.  
طولانی‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به کمیل بن زیاد نخعی، از یاران او گفته شده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۹۵-۴۹۷.</ref>


کوتاه‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که به یکی از شیوه‌های دشمن‌شناسی پرداخته است.
کوتاه‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که درباره جهل است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۵۳.</ref>
 
{{مطالعه بیشتر}}
 
==مطالعه بیشتر==
 
*حسن‌زاده، صادق، کلید و نهج البلاغه.
*مصطفی اسوار، دانستنی‌های نهج البلاغه.


==منابع==
==منابع==
خط ۲۸: خط ۲۱:
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
  | شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ = کتاب‌شناسی
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
خط ۵۰: خط ۴۳:
[[رده:نهج البلاغه]]
[[رده:نهج البلاغه]]
[[رده:امام علی(ع)]]
[[رده:امام علی(ع)]]
{{#seo:
|title=طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌های نهج‌البلاغه کدام‌اند؟ - ویکی پاسخ
|title_mode=Replaced Title
|keywords=کوتاه‌ترین و طولانی‌ترین خطبه نهج البلاغه
|description=در این مطلب با طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه، نامه و حکمت نهج‌البلاغه آشنا می‌شوید؛ از خطبه قاصعه و نامه مالک اشتر تا کوتاه‌ترین بیانات امیرالمؤمنین علی(ع).
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۰۷


سؤال

طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟

طولانی‌ترین خطبه نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴ است که به خطبه قاصعه معروف بوده و محتوای آن سپاس خداوند و نکوهش شیطان است.[۱]

کوتاه‌ترین خطبه خطبه ۹ است که در آن، امام علی(ع)، طلحه بن عبیدالله، زبیر بن عوام و همراهانشان در جنگ جمل را سرزنش می‌کند.[۲]

طولانی‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که عهد امام علی(ع) به مالک اشتر برای حکومت مصر است که ضمن آن کیفیت دادرسی، آداب مملکت‌داری و لشکرکشی و برخی موضوعات دیگر در آن ذکر شده است.[۳]

کوتاه‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع) سرداران سپاه را به پیروی از حق واداشته و از باطل و نادرستی ترسانده است.[۴]

طولانی‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به کمیل بن زیاد نخعی، از یاران او گفته شده است.[۵]

کوتاه‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که درباره جهل است.[۶]

منابع

  1. محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۲۸۵-۳۰۳.
  2. محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۴.
  3. محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۲۷- ۴۴۵.
  4. محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۶۶.
  5. محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۹۵-۴۹۷.
  6. محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۵۳.