روایت «زمستان بهار مومن است»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در | در روایتی آمده است که زمستان بهار مؤمن است. آیا این حدیث صحیح است؟ چطور در این روایت زمستان را به بهار تشبیه کرده است؟ | ||
{{پایان سوال}}{{پاسخ}}{{درگاه| | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | |||
روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند. | {{درگاه|سنت}} | ||
[[حدیث]] زمستان بهار مؤمن است به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند، و خود را برای فصل بعدی آماده کنند. | |||
این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | ||
==متن حدیث== | ==متن و سند حدیث== | ||
از [[امام صادق(ع)]] و [[رسول خدا(ص)]] | از [[امام صادق(ع)]] و [[رسول خدا(ص)]] چنین نقل شده است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=میزان الحکمه|جلد=6|صفحه=400}}</ref>{{دعا|الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | ||
| ترجمه = زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | | ترجمه = زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | ||
}} | }}[[شیخ صدوق]] عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در [[کتاب الامالی]] نقل کرده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=الأمالی|تاریخ=1376|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|صفحه=237|مکان=تهران|فصل=مجلس۴۲، حدیث۲}}</ref> | ||
== | ==معنای حدیث== | ||
[[پرونده:.زمستان بهار مومن.jpg|بندانگشتی|حدیث گرافی زمستان بهار مومن است.]] | [[پرونده:.زمستان بهار مومن.jpg|بندانگشتی|حدیث گرافی زمستان بهار مومن است.]] | ||
با | پژوهش‌های دینی نشان داده که، با روزه‌داری می‌تواند با شهوت و با نفس أماره مبارزه نمود تا روح آدمی برای هميشه آزاد شده و او را آرامش برساند. [[امام محمد باقر(ع)]] در اینباره می‌فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و [[صدقه|صدقه دادن]]، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسي|جلد=65|صفحه=331|فصل=باب 27، حکایت 6}}</ref> | ||
امام | از [[پيامبر اكرم(ص)]] و [[امام صادق(ع)]] در منابع روائی شیعه نقل شده است که زمستان، بهار مومن تلقی شده است به آن جهت که شبهای آن طولانی و مؤمن از این فرصت برای عبادت، دعا و مناجات می تواند استفاده شایسته‌ای داشته باشد. همچنین کوتاهی روز در زمستان شرایط را برای روزه‌داری فراهم می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ارشاد القلوب|ترجمه عنوان=سيد عبدالحسين رضائي|نام=شيخ حسن|نام خانوادگی=ديلمی|صفحه=224}}</ref> | ||
در اینباره امام جعفر صادق(ع) فرموده‌اند که روزها و شبهای زمستان بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است و فرصت مناسبی برای تفکر در ذات الهی است. در روایتی از ایشان آمده است که:{{متن عربی|افضل العباده إدمان التفکر فی الله و فی قدرته|ترجمه=برترین عبادات مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت او است}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=جهاد النفس|جلد=53}}</ref> | |||
همچنین روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین فرصت‌ها را برای ادای قضای روزه‌های تابستانی و یا گرفتن روزه‌های مستحبی فراهم می‌کند. به همین جهت است که پیامبر اسلام(ص) در توصیف روزه زمستانی فرموده‌اند: {{متن عربی|الصوم فی الشتاء الغنیمه البارده|ترجمه=روزه زمستان، غنیمتی فرح‌بخش است}}.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفقیه|جلد=4|صفحه=356}}</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۲: | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ارزیابی | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| | | عکس = شد | ||
| | | درگاه = شد | ||
| | | ادبیات = شد | ||
| | | پیوند = شد | ||
| | | ناوبری = <!--خالی | شد--> | ||
| | | تغییرمسیر = <!--خالی | شد--> | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = <!--خالی | شد--> | ||
| ارزیابی کمی = | | ارزیابی کمی = شد | ||
| ارزیابی کیفی = | | ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد--> | ||
| | | اولویت = ج | ||
| اولویت = ج | | کیفیت = متوسط | ||
| کیفیت = | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۴
در روایتی آمده است که زمستان بهار مؤمن است. آیا این حدیث صحیح است؟ چطور در این روایت زمستان را به بهار تشبیه کرده است؟
حدیث زمستان بهار مؤمن است به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی روحی و معنوی مؤمنان تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به خداوند بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند، و خود را برای فصل بعدی آماده کنند.
این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با صبر و استقامت، به تقویت ایمان و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود.
متن و سند حدیث
از امام صادق(ع) و رسول خدا(ص) چنین نقل شده است:[۱]
| « | الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | » |
شیخ صدوق عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در کتاب الامالی نقل کرده است.[۲]
معنای حدیث
پژوهش‌های دینی نشان داده که، با روزه‌داری می‌تواند با شهوت و با نفس أماره مبارزه نمود تا روح آدمی برای هميشه آزاد شده و او را آرامش برساند. امام محمد باقر(ع) در اینباره می‌فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و صدقه دادن، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».[۳]
از پيامبر اكرم(ص) و امام صادق(ع) در منابع روائی شیعه نقل شده است که زمستان، بهار مومن تلقی شده است به آن جهت که شبهای آن طولانی و مؤمن از این فرصت برای عبادت، دعا و مناجات می تواند استفاده شایسته‌ای داشته باشد. همچنین کوتاهی روز در زمستان شرایط را برای روزه‌داری فراهم می‌کند.[۴]
در اینباره امام جعفر صادق(ع) فرموده‌اند که روزها و شبهای زمستان بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است و فرصت مناسبی برای تفکر در ذات الهی است. در روایتی از ایشان آمده است که:«افضل العباده إدمان التفکر فی الله و فی قدرته؛ برترین عبادات مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت او است»[۵]
همچنین روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین فرصت‌ها را برای ادای قضای روزه‌های تابستانی و یا گرفتن روزه‌های مستحبی فراهم می‌کند. به همین جهت است که پیامبر اسلام(ص) در توصیف روزه زمستانی فرموده‌اند: «الصوم فی الشتاء الغنیمه البارده؛ روزه زمستان، غنیمتی فرح‌بخش است».[۶]
منابع