دعاهایی که گنج خوانده شدند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا دعای گنج‌العرش، معتبر و دارای سند است؟
گنج‌ العرش چه دعاهایی هستند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
دعاها و ذکرهایی نقل شده‌اند که گنج عرش خداوند دانسته شده‌اند:
دعاها و ذکرهایی در روایات وجود دارد که گنج خوانده شده‌اند:


* دعایی که به گنج العرش مشهور شده و بیشتر مشتمل بر [[تهلیل]] (لا اله الا الله)، [[تسبیح]] (سبحان‌الله)  و اسامی و صفات خداوند است. این دعا در منابع قدیمی وجود ندارد و تنها در برخی کتاب‌‌های دعایی متأخر نقل شده است.
* امام صادق(ع)، [[سوره حمد]] را گنج بهشتی معرفی کرده است.<ref>عیاشی، تفسير العيّاشي‏، ج۱، ص۲۲، تهران، المطبعة العلمية، ۱۳۸۰ق.</ref>
* در شأن سوره [[فاتحه الکتاب]] گنج عرش دانسته شده است. در مورد سوره حمد گفته شده که برترین گنج، زیر عرش است.<ref>بحارالانوار، همان، ج۸۹، ص۲۲۷، از تفسیر امام عسکری (ع).</ref>


* [[آیه الکرسی]] و ختم‌های [[سوره بقره]] آمده‌ که این آیات گنج‌هایی زیر عرش پروردگار متعال‌اند.<ref>بحارالانوار، همان، ج۸۶، ص۱۲۵، حر عاملی، جواهر السنیه، ص۱۴۳.</ref>
* از [[امام علی(ع)‌]] نقل شده که [[آیه الکرسی|آیه‌الکرسی]] گنجی در عرش خداوند است.<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ص۵۰۹، قم، دارالثقافه، ۱۴۱۴ق.</ref>
* روایت مفصلی نقل شده که از [[دعای یستشیر]] با تعبیر «كَنْزٌ مِنْ‏ كُنُوزِ الْعَرْش؛ گنجی از گنج‌های عرش‏» یاد شده است.<ref>ابن طاووس، سید رضی‌الدین، مهج الدعوات، به نقل بحارالانوار، ج۸۶، ص۳۳۰.</ref>
* روایت مفصلی نقل شده که از [[دعای یستشیر]] با تعبیر «كَنْزٌ مِنْ‏ كُنُوزِ الْعَرْش؛ گنجی از گنج‌های عرش‏» یاد شده است.<ref>ابن طاووس‏، مهج الدعوات و منهج العبادات‏، ص۱۲۲، قم، دار الذخائر، ۱۴۱۱ق.</ref>
* [[دعای يا من أظهر الجميل|دعای يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيل]]‏ در روایات «کلماتی از گنج‌های عرش» خوانده شده ‌است.<ref>حلّی، ابن فهد، عده الداعی، ص۳۱۶، مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۹۸.</ref>
* [[دعای يا من أظهر الجميل|دعای يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيل]]‏ در روایات «کلماتی از گنج‌های عرش» خوانده شده ‌است.<ref>حلّی، ابن فهد، عده الداعی، ص۳۱۶، مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۹۸.</ref>
* ذکر «لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» گنجی از گنج‌های بهشت خوانده شده است.<ref name=":0">ابن‌حيون، دعائم الإسلام‏، ج۲، ص۳۳۱، قم، آل‌البیت، ۱۳۸۵ق.</ref> در روایات، این ذکر را شفا برای دردهای بسیار دانسته‌اند که یکی از آن‌ها رفع ناراحتی است.<ref name=":0" />  
* ذکر «لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» گنجی از گنج‌های بهشت خوانده شده است.<ref name=":0">ابن‌حيون، دعائم الإسلام‏، ج۲، ص۳۳۱، قم، آل‌البیت، ۱۳۸۵ق.</ref> در روایات، این ذکر را شفا برای دردهای بسیار از جمله برای رفع ناراحتی دانسته‌اند.<ref name=":0" />  
* دعایی به گنج العرش مشهور شده و بیشتر شامل بر [[تهلیل]] (لا اله الا الله)، [[تسبیح]] (سبحان‌الله)  و اسامی و صفات خداوند است. این دعا در منابع قدیمی وجود ندارد و تنها در برخی کتاب‌‌های دعایی متأخر نقل شده است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


خط ۳۱: خط ۳۰:
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۲

سؤال

گنج‌ العرش چه دعاهایی هستند؟

دعاها و ذکرهایی در روایات وجود دارد که گنج خوانده شده‌اند:

  • از امام علی(ع)‌ نقل شده که آیه‌الکرسی گنجی در عرش خداوند است.[۲]
  • روایت مفصلی نقل شده که از دعای یستشیر با تعبیر «كَنْزٌ مِنْ‏ كُنُوزِ الْعَرْش؛ گنجی از گنج‌های عرش‏» یاد شده است.[۳]
  • دعای يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيل‏ در روایات «کلماتی از گنج‌های عرش» خوانده شده ‌است.[۴]
  • ذکر «لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» گنجی از گنج‌های بهشت خوانده شده است.[۵] در روایات، این ذکر را شفا برای دردهای بسیار از جمله برای رفع ناراحتی دانسته‌اند.[۵]
  • دعایی به گنج العرش مشهور شده و بیشتر شامل بر تهلیل (لا اله الا الله)، تسبیح (سبحان‌الله) و اسامی و صفات خداوند است. این دعا در منابع قدیمی وجود ندارد و تنها در برخی کتاب‌‌های دعایی متأخر نقل شده است.


منابع

  1. عیاشی، تفسير العيّاشي‏، ج۱، ص۲۲، تهران، المطبعة العلمية، ۱۳۸۰ق.
  2. شیخ طوسی، الأمالی، ص۵۰۹، قم، دارالثقافه، ۱۴۱۴ق.
  3. ابن طاووس‏، مهج الدعوات و منهج العبادات‏، ص۱۲۲، قم، دار الذخائر، ۱۴۱۱ق.
  4. حلّی، ابن فهد، عده الداعی، ص۳۱۶، مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۹۸.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ابن‌حيون، دعائم الإسلام‏، ج۲، ص۳۳۱، قم، آل‌البیت، ۱۳۸۵ق.