حضرت صالح(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | |||
'''صالح''' از پیامبران الهی است که به سوی قوم ثمود مبعوث شد. نام او در قرآن آمده است. خداوند در مقابل قوم ثمود که معجزه‌ای طلب می‌کردند شتری را برای ایشان فرستاد. حضرت صالح به قوم خود گفته بود این شتر نشانه خداوند است و نباید آسیبی به آن برسد. اما قوم ثمود آن را پی کردند و خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد. | '''صالح''' از پیامبران الهی است که به سوی قوم ثمود مبعوث شد. نام او در قرآن آمده است. خداوند در مقابل قوم ثمود که معجزه‌ای طلب می‌کردند شتری را برای ایشان فرستاد. حضرت صالح به قوم خود گفته بود این شتر نشانه خداوند است و نباید آسیبی به آن برسد. اما قوم ثمود آن را پی کردند و خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد. | ||
== حضرت صالح(ع) در قرآن == | == حضرت صالح(ع) در قرآن == | ||
حضرت صالح(ع) برای هدایت قوم ثمود فرستاده شد.<ref>آیه ۶۱ | حضرت صالح(ع) برای هدایت قوم ثمود فرستاده شد.<ref>سوره هود، آیه ۶۱. </ref> [[قوم ثمود]] او را دروغگو، متکبر و سحرشده<ref>سوره شعراء، آیه ۱۵۳. </ref> دانستند و تکذیبش کردند.<ref>سوره قمر، آیه ۲۳ و ۲۵. سوره شمس، آیه ۱۱.</ref> صالح آنان را به تقوا و اطاعت خداوند دعوت کرد و خود را «رسول امین» نامید. اما آنان او را تکذیب کردند.<ref>سوره شعراء، آیه ۱۴۱ تا ۱۴۴. </ref> | ||
قوم ثمود از صالح معجزه‌ای طلب کردند.<ref>سوره شعراء، آیه ۱۵۴ تا ۱۵۸.</ref> خداوند به صالح گفت ما آن شتری را که قومت درخواست کرده بودند برای آزمایش آنان می‌فرستیم. خداوند آب آشامیدنی را بین آنان و شتر تقسیم کرده بود و صالح به آنان گفت که این ناقه نشانه خداست و به آن آزاری نرسانید<ref>سوره هود، آیه ۶۴.</ref> اما آنان شتر را پی کردند و عذاب که فریاد مرگباری (صاعقه)(صیحه واحده) بود بر آنان نازل شد که طبق گفته قرآن به گیاه خشکی در آغل تبدیل شدند.<ref>سوره قمر، آیه ۲۷ تا ۳۱. سوره شمس، آیه ۱۴.</ref> | |||
قوم ثمود از صالح معجزه‌ای طلب کردند.<ref>آیه ۱۵۴ تا ۱۵۸ | |||
آیه ۱۴ | |||
مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات قرآن (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده است. | مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات قرآن (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده است. | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
'''قوم ثمود''' | '''قوم ثمود''' | ||
ثمود از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.<ref>مجمع البحرین، ج۳، | ثمود از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.<ref>طریحی، فخر الدین بن محمد علی، مجمع البحرین، تحقيق: احمد حسيني، تهران، مرتضوی، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۸.</ref> و به نسل و فرزندان ثمود «قوم ثمود» گفته می‌شود که در سرزمینی به نام «وادی القری» میان مدینه و شام زندگی مرفهی داشته‌اند اما بر اثر سرکشی و طغیان چنان از میان رفتند که امروز اثری از آنها نیست.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، الأمثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، قم، مدرسه امام علی بن ابی طالب، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق، ج۱۱، ص۲۵۴.</ref> قرآن در مورد این قوم از زبان صالح پیامبر حکایت می‌کند که به آنان گفت: {{قرآن|شما گمان می‌کنید در این باغ‌ها و چشمه‌ها در این زراعت‌ها و نخل‌ها که میوه‌های شیرین و شاداب و رسیده دارند، برای همیشه خواهید ماند.|سوره =شعرا|آیه= ۱۴۷ و ۱۴۸}} و به آنان گفت: {{قرآن|به خاطر داشته باشید که خدا شما را جانشیان قوم عاد قرار داد و در زمین مستقر ساخت.|سوره = اعراف| آیه= ۷۴}} | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۳: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی. | * مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی. | ||
* قصص الانبیاء، ابن اسحاق نیشابوری، به اهتمام حبیب یغمایی، انتشارات علمی فرهنگی. | * قصص الانبیاء، ابن اسحاق نیشابوری، به اهتمام حبیب یغمایی، انتشارات علمی فرهنگی. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۰: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۷
داستان حضرت صالح(ع) در قرآن چگونه است؟
صالح از پیامبران الهی است که به سوی قوم ثمود مبعوث شد. نام او در قرآن آمده است. خداوند در مقابل قوم ثمود که معجزه‌ای طلب می‌کردند شتری را برای ایشان فرستاد. حضرت صالح به قوم خود گفته بود این شتر نشانه خداوند است و نباید آسیبی به آن برسد. اما قوم ثمود آن را پی کردند و خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد.
حضرت صالح(ع) در قرآن
حضرت صالح(ع) برای هدایت قوم ثمود فرستاده شد.[۱] قوم ثمود او را دروغگو، متکبر و سحرشده[۲] دانستند و تکذیبش کردند.[۳] صالح آنان را به تقوا و اطاعت خداوند دعوت کرد و خود را «رسول امین» نامید. اما آنان او را تکذیب کردند.[۴]
قوم ثمود از صالح معجزه‌ای طلب کردند.[۵] خداوند به صالح گفت ما آن شتری را که قومت درخواست کرده بودند برای آزمایش آنان می‌فرستیم. خداوند آب آشامیدنی را بین آنان و شتر تقسیم کرده بود و صالح به آنان گفت که این ناقه نشانه خداست و به آن آزاری نرسانید[۶] اما آنان شتر را پی کردند و عذاب که فریاد مرگباری (صاعقه)(صیحه واحده) بود بر آنان نازل شد که طبق گفته قرآن به گیاه خشکی در آغل تبدیل شدند.[۷]
مشخصات این ناقه به‌طور کامل در قرآن نیامده ولی از آیات قرآن (شعرا / ۱۵۵ و قمر ۲۸ و شمس / ۱۳) استفاده می‌شود که شتری عادی نبوده است.
قوم ثمود
ثمود از ماده ثمد و در اصل به معنای آب اندک می‌باشد و ثمود اسم جد قوم صالح پیامبر است و ثمود فرزند عاثر بن آدم بن سام بن نوح می‌باشد.[۸] و به نسل و فرزندان ثمود «قوم ثمود» گفته می‌شود که در سرزمینی به نام «وادی القری» میان مدینه و شام زندگی مرفهی داشته‌اند اما بر اثر سرکشی و طغیان چنان از میان رفتند که امروز اثری از آنها نیست.[۹] قرآن در مورد این قوم از زبان صالح پیامبر حکایت می‌کند که به آنان گفت: ﴿شما گمان می‌کنید در این باغ‌ها و چشمه‌ها در این زراعت‌ها و نخل‌ها که میوه‌های شیرین و شاداب و رسیده دارند، برای همیشه خواهید ماند.﴾(شعرا:۱۴۷ و ۱۴۸) و به آنان گفت: ﴿به خاطر داشته باشید که خدا شما را جانشیان قوم عاد قرار داد و در زمین مستقر ساخت.﴾(اعراف:۷۴)
مطالعه بیشتر
- مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.
- قصص الانبیاء، ابن اسحاق نیشابوری، به اهتمام حبیب یغمایی، انتشارات علمی فرهنگی.
منابع
- ↑ سوره هود، آیه ۶۱.
- ↑ سوره شعراء، آیه ۱۵۳.
- ↑ سوره قمر، آیه ۲۳ و ۲۵. سوره شمس، آیه ۱۱.
- ↑ سوره شعراء، آیه ۱۴۱ تا ۱۴۴.
- ↑ سوره شعراء، آیه ۱۵۴ تا ۱۵۸.
- ↑ سوره هود، آیه ۶۴.
- ↑ سوره قمر، آیه ۲۷ تا ۳۱. سوره شمس، آیه ۱۴.
- ↑ طریحی، فخر الدین بن محمد علی، مجمع البحرین، تحقيق: احمد حسيني، تهران، مرتضوی، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، الأمثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، قم، مدرسه امام علی بن ابی طالب، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق، ج۱۱، ص۲۵۴.