حذف لقب امیرالمؤمنین در عهدنامه با معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

(بارگزاری اولیه)
 
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
 
| شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = امامت خاصه
|شاخه فرعی۲ = سایر ویژگی های امام علی(ع)
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا حضرت علي(ع) لقب «امير المؤمنين» را از بالاي نامه اي حذف كرده است؟
چرا حضرت علی(ع) قبول کردند تا لقب «امیر المؤمنین»، در عهدنامه با معاویه حذف شود؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
مجموع نامه هاي آن حضرت كه در نهج البلاغه آمده ۷۹ نامه است، تنها در تعداد محدودي از آنها امام كلمه «امير المؤمنين» را به كار برده است: كه عبارتند از نامه هاي ۱، ۳، ۵، ۳۸، ۵۰، ۵۱، ۶۰، ۶۳، و ۷۵ و در ما بقي امام(ع) به صورت عادي نامه نوشته است.
[[خوارج]] اعتراضاتی به [[امام علی(ع)]] داشتند از جمله این‌که چرا امام حاضر شده است لقب امیر المؤمنین را از عهدنامه با معاویه حذف کند. اگر ایشان خود را «وصی» پیامبر می‌دانست، چرا به این کار راضی شد.<ref>جعفریان، تاریخ سیاسی، ص۵۱۸.</ref> [[عبدالله بن عباس]] که از طرف امام با خوارج مذاکره می‌کرد در پاسخ به خوارج گفت: مگر [[پیامبر(ص)]] در [[صلح حدیبیه]] رضایت نداد تا کلمه «رسول الله» از عهدنامه حذف شود؟ کاری که علی(ع) انجام داد، مانند کاری است که پیامبر(ص) انجام داده بود.


آنچه مورد اعتراض و سئوال بوده «عهد نامه» است كه ميان آن حضرت و معاويه منعقد گرديده است( نه نامه).
در جریان صلح حدیبیه آمده است، پیامبر اکرم(ص) در ذیقعده سال ششم هجرت به قصد [[حج عمره]] به سمت [[مکه]] حرکت کرد و قریش از ورود او جلوگیری به عمل آوردند. سرانجام عهدنامه‌ای میان دو طرف ایجاد شد. پیامبر(ص) علی(ع) را فرا خواند و گفت: بنویس: بسم الله الرحمن الرحیم اما «سهیل بن عمرو» (نماینده قریش) گفت این را نمی‌شناسیم، بنویس: بسمک اللهم. رسول خدا گفت: بنویس بسمک اللهم و علی(ع) آن را نوشت، آنگاه رسول خدا فرمود: بنویس: هذا من صلح «محمد» رسول الله، «سهیل بن عمرو» گفت: اگر گواهی می‌دادیم که رسول خدائی با تو جنگ نمی‌کردیم، نام خود و پدرت را بنویس.<ref>آیتی، تاریخ اسلام، ص۴۶۷.</ref>
 
از این رو این کار امام(ع) در زمان پیامبر(ص) نیز اتفاق افتاده بود و آنچه ایشان انجام دادند در موقعیت مشابه عمل به سیره پیامبر گرامی اسلام بود.
يكي از اعتراضات «خوارج» به امير المؤمنين همين موضوع بود كه: چرا امام حاضر شده تن به چنين كاري دهد؟ مگر او خود را «وصي» پيامبر نمي دانست، پس چرا راضي شد به حذف كلمه امير المؤمنين<ref>جعفريان، تاريخ سياسي، ص۵۱۸.</ref>؟!
 
عبدالله بن عباس كه از طرف امام مأمور شده بود با خوارج مذاكره نمايد. در پاسخ خوارج گفت: مگر پيامبر در صلح «حديبيه» رضايت نداد تا كلمه «رسول الله» از عهد نامه حذف شود؟ كاري كه علي(ع) انجام داده، مانند كاري است كه پيامبر انجام داده بود.
 
توضيح اين كه: پيامبر اكرم در ذيقعده سال ششم هجرت به قصد «عمره» بي آنكه قصد جنگي كرده باشد عازم مكه گرديد و قريش از ورود او جلوگيري به عمل آوردند. سرانجام كار به انعقاد عهدنامه صلح ميان پيامبر و سهيل بن عمرو انجاميد. پيامبر علي(ع) را فرا خواند و گفت: بنويس: بسم الله الرحمن الرحيم اما «سهيل بن عمرو» (نماينده قريش) گفت اين را نمي شناسيم، بنويس: بسمك اللهم. رسول خدا گفت: بنويس: بسمك اللهم و علي(ع) آن را نوشت، آنگاه رسول خدا فرمود: بنويس: هذا من صلح «محمد» رسول الله ، «سهيل بن عمرو» گفت: اگر گواهي مي داديم كه رسول خدائي با تو جنگ نمي كرديم، نام خود و پدرت را بنويس<ref>آيتي، تاريخ اسلام، ص۴۶۷.</ref>.
 
علي(ع) در صلح با معاويه شاهد تكرار تلخ تاريخ بود. در روزگار پيامبر شاهد بود كه چگونه پيامبر در برابر حزب ابوسفيان كوتاه آمده و مجبور گرديد تا نام خود را از بالاي عهد نامه حذف نمايد. و حال در روزگار خود نيز شاهد چنين جريان شومي است، با اين تفاوت كه در روزگار خود با پسر ابوسفيان (معاويه) روبرو است. كسي كه با تمسك دروغين به اسلام و با زدن چهره نفاق به صورت خود تمام تلاش خود را صرف نابودي اسلام كرده اما اين بار نه با حذف بسم الله الرحمن الرحيم و يا كلمه رسول الله بلكه با تمسك به آنها به جنگ فرزند راستين اسلام كه «قرآن ناطق» بود رفت. اگر پدران معاويه و «حزب اموي» با شعار هبل» و بسمك اللهم به جنگ رسول خدا رفتند; معاويه و وارثان «حزب اموي» با تكيه بر مذهب به جنگ مذهب رفتند. كاري كه معاويه و باند «اموي» انجام دادند جاي شگفتي زياد ندارد، زيرا از آنها جز اين انتظار ديگري نمي رفت. بايد از كساني درشگفت باشيم كه با تكيه بر «قرآن» و «سنت» او را «اميرالمؤمنين» و «خال المؤمنين» ناميده اند. براستي اين دين شناسان و عاشقان سنت نبوي چرا «محمد بن<ref>محمد بن ابي بكر فرزند ابو بكر و برادر عايشه بود.</ref> ابي بكر» را «خال المؤمنين» نام ننهاده اند؟! چه تفاوتي است ميان «معاويه» و «محمد بن ابي بكر» رحمه الله عليه؟! جرم «محمد بن ابي بكر» آن است كه يار و صحابه وفادار علي(ع) است و بس، و اگر نبود محبت او نسبت به علي و آل علي(ع) او را نيز «خال المؤمنين» مي خواندند، چنانكه خواهرش عايشه را «ام المؤمنين» خوانده اند.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
 
۱. تاريخ سياسي، رسول جعفريان، ص۵۱۸.
 
۲. تاريخ اسلام، دكتر آيتي، ص۴۶۸.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
==منابع==
<references />


== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
| شاخه اصلی = تاریخ
| شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان‏
| شاخه فرعی۲ = امام علی(ع)
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۴ =
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
  | بازبینی نویسنده =
  | اولویت =  
| ارزیابی کمی =شد
  | کیفیت =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | کیفیت = د
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:خلافت امام علی(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۶


سؤال

چرا حضرت علی(ع) قبول کردند تا لقب «امیر المؤمنین»، در عهدنامه با معاویه حذف شود؟

خوارج اعتراضاتی به امام علی(ع) داشتند از جمله این‌که چرا امام حاضر شده است لقب امیر المؤمنین را از عهدنامه با معاویه حذف کند. اگر ایشان خود را «وصی» پیامبر می‌دانست، چرا به این کار راضی شد.[۱] عبدالله بن عباس که از طرف امام با خوارج مذاکره می‌کرد در پاسخ به خوارج گفت: مگر پیامبر(ص) در صلح حدیبیه رضایت نداد تا کلمه «رسول الله» از عهدنامه حذف شود؟ کاری که علی(ع) انجام داد، مانند کاری است که پیامبر(ص) انجام داده بود.

در جریان صلح حدیبیه آمده است، پیامبر اکرم(ص) در ذیقعده سال ششم هجرت به قصد حج عمره به سمت مکه حرکت کرد و قریش از ورود او جلوگیری به عمل آوردند. سرانجام عهدنامه‌ای میان دو طرف ایجاد شد. پیامبر(ص) علی(ع) را فرا خواند و گفت: بنویس: بسم الله الرحمن الرحیم اما «سهیل بن عمرو» (نماینده قریش) گفت این را نمی‌شناسیم، بنویس: بسمک اللهم. رسول خدا گفت: بنویس بسمک اللهم و علی(ع) آن را نوشت، آنگاه رسول خدا فرمود: بنویس: هذا من صلح «محمد» رسول الله، «سهیل بن عمرو» گفت: اگر گواهی می‌دادیم که رسول خدائی با تو جنگ نمی‌کردیم، نام خود و پدرت را بنویس.[۲] از این رو این کار امام(ع) در زمان پیامبر(ص) نیز اتفاق افتاده بود و آنچه ایشان انجام دادند در موقعیت مشابه عمل به سیره پیامبر گرامی اسلام بود.

منابع

  1. جعفریان، تاریخ سیاسی، ص۵۱۸.
  2. آیتی، تاریخ اسلام، ص۴۶۷.