اقبال الاعمال: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←اعتبار) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
| نسخه الکترونیکی = | | نسخه الکترونیکی = | ||
}} | }} | ||
{{درگاه|حوزه و روحانیت}} | |||
{{کتاب‌های دعا و زیارت}} | {{کتاب‌های دعا و زیارت}} | ||
'''اقبال الاعمال'''، اثر [[سید بن طاووس]] در باب ادعیه و زیارات [[معصومین]] و اعمال سال نگاشته شده است. اقبال الاعمال را مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه دعانگاری می‌دانند. این کتاب مجموعه اعمال و ادعیه یازده ماه سال است. اعمال ماه رمضان در قسمتی مجزا با نام المِضْمار آمده و بدان ملحق شده است. | '''اقبال الاعمال'''، اثر [[سید بن طاووس]] در باب ادعیه و زیارات [[معصومین]] و اعمال سال نگاشته شده است. اقبال الاعمال را مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه دعانگاری می‌دانند. این کتاب مجموعه اعمال و ادعیه یازده ماه سال است. اعمال ماه رمضان در قسمتی مجزا با نام المِضْمار آمده و بدان ملحق شده است. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
== نویسنده == | == نویسنده == | ||
سید | سید رضی‌الدین علی بن موسی بن طاووس حلّی (۵۸۹ ـ۶۶۴ق)،<ref>آقا بزرگ طهرانی، محمد محسن، الذّریعة إلی تصانیف الشّیعة، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۶۳.</ref> مشهور به سید بن طاووس مشهورترین فرد از خاندان آل طاووس در حله است. سید بن طاووس دوران عمر خود را در حِلّه، بغداد، نجف، کربلا، کاظمین و سامرا گذراند. او نزد خلیفه عباسی، مورد اعتماد بود و با مُستَنْصِر، روابط خوبی داشت.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۵ و ۱۴۶.</ref> | ||
سید بن طاووس دارای مقام علمی در زمان خود بود. اساتید و شاگردان سید فراوان بوده‌اند. علامه حِلّی، پدر علامه حِلّی و برادرزاده سید بن طاووس از مشهورترین شاگردان او هستند. زهد، تقوا و قداست سید بن طاووس از زمان حیات او شهره است. او را صاحب کرامات شمرده‌اند که با امام زمان(ع) نیز ارتباط داشته است. شیفتگی وی به امام زمان(ع) در نوشته‌های گوناگون او مشهود است.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۵ و ۱۴۶.</ref> [[علامه حلّی]] فرموده است: «سید بن طاووس، صاحب کرامات بوده است، که برخی از آنها را خود وی و پاره‌ای دیگر را پدرم برای من نقل کرده است.»<ref>سید بن طاووس، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ترجمه: محمد روحی، قم، انصاری، ۱۳۸۰ش، ص۲۳.</ref> | |||
سید بن طاووس در سال | سید بن طاووس در سال ۶۶۴ق در بغداد از دنیا رفت و در شهر نجف دفن شد. ابن‌طاووس نماد ادعیه‌نگاری در میان مؤلفان شیعی است. او بر خلاف برادر خویش، سخت‌گیری سندی در احادیث و ادعیه را به کناری نهاده و با این امور با تساهل روبه‌رو می‌شود.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۵.</ref> | ||
== جایگاه و محتوا == | == جایگاه و محتوا == | ||
اقبال الاعمال را مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه دعانگاری می‌دانند. این کتاب مجموعه اعمال و ادعیه یازده ماه سال است. اعمال ماه رمضان در قسمتی مجزا با نام المِضْمار آمده و بدان ملحق شده است. برخی از بزرگان، کتاب إقبال الأعمال را دربردارنده عالی‌ترین مراتب عرفان شیعی دانسته‌اند. سید بن طاووس ضمن نقل ادعیه و آداب، نکات فراوانی از جانب خود در تحلیل آن متون و تجلیل از آن بیان می‌کند. سید بن طاووس، کتاب إقبال الأعمال را همراه با هفت کتاب دعایی دیگر خویش متمّم و مکمّل [[مِصباح المُتُهَجِّد]] شیخ طوسی معرفی کرده است.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۷.</ref> | کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة فيما يعمل مرة في السنة» معروف به اقبال الاعمال را مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه دعانگاری می‌دانند. این کتاب مجموعه اعمال و ادعیه یازده ماه سال است. اعمال ماه رمضان در قسمتی مجزا با نام المِضْمار آمده و بدان ملحق شده است.{{یادداشت| نام کامل این کتاب: المضمار للسباق واللحاق بصوم شهر اطلاق الأرزاق«آقا بزرگ طهراني، محمد محسن،الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الأضواء، ج۲۳، ص۲۹۸.»}} برخی از بزرگان، کتاب إقبال الأعمال را دربردارنده عالی‌ترین مراتب عرفان شیعی دانسته‌اند. سید بن طاووس ضمن نقل ادعیه و آداب، نکات فراوانی از جانب خود در تحلیل آن متون و تجلیل از آن بیان می‌کند. سید بن طاووس، کتاب إقبال الأعمال را همراه با هفت کتاب دعایی دیگر خویش متمّم و مکمّل [[مصباح المتهجد|مِصباح المُتُهَجِّد]] شیخ طوسی معرفی کرده است.<ref>طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۷.</ref> | ||
این کتاب نثر بسیار زیبا و عبارات آهنگین دارد که به آن جاذبه خاصی بخشیده است. در این کتاب تنها اعمال و عبادات گردآوری نشده است بلکه مؤلف در جای جای کتاب مطالب مختلف و متنوعی آورده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود: | این کتاب نثر بسیار زیبا و عبارات آهنگین دارد که به آن جاذبه خاصی بخشیده است. در این کتاب تنها اعمال و عبادات گردآوری نشده است بلکه مؤلف در جای جای کتاب مطالب مختلف و متنوعی آورده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود: | ||
# تذکر، موعظه و توجه دادن به آداب قلبی و رسوم باطنی دعا. | |||
# بیان بسیاری از وقایع تاریخی وتعیین تاریخ وقوع آن نظیر: واقعه مباهله، حادثهٔ بخشیدن انگشتر در نماز توسط امیر المؤمنین، واقعه غدیر و… . | |||
# مباحث مختلفی که به گونه‌ای مربوط به دعا و زیارت می‌شود؛ نظیر تعیین مکان قبر امیرالمؤمنین(ع)، علت نام‌گذاری [[دحوالارض]] و چگونگی خلقت زمین، کعبه و…<ref>[https://article.tebyan.net/82759/معرفي-و-ارائه-ي-كتاب-اقبال-الاعمال معرفی و ارائه‌ی کتاب «اقبال الاعمال»]، تبیان، تاریخ درج مطلب: ۲۱ دی ۱۳۸۷، تاریخ بازدید:۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲.</ref> | |||
== اعتبار == | == اعتبار == | ||
سید بن طاووس، به هنگام نوشتن کتاب اقبال، هزار و پانصد جلد کتاب در اختیار داشت و به تصریح خودش در کتاب کشف‌المحجّه، بیش از شصت جلد از آن، کتاب دعا بود. [[آقا بزرگ طهرانی]] نیز در کتاب [[الذریعه]] درباره سید بن طاووس می‌نویسد: «هنگامی که او کتاب «مُهج‌الدّعوات» را می‌نوشت بیش از هفتاد کتاب از کتب ادعیه قدمای امامیه را در اختیار داشت. بلکه با مراجعه به کلمات و تعبیراتی که سید بن طاووس در لابه‌لای کتاب‌هایش در ارتباط با اسناد و مدارک محتویات آن دارد، انسان مطمئن می‌شود که جمیع آنچه را که او از ادعیه و زیارات نقل کرده، مورد اعتمادش بوده است؛ خصوصاً وقتی ملاحظه می‌شود که وی، هرگاه می‌خواست دعایی را از جانب ذهن خود انشا کند، تصریح می‌کند که: «چون برای این مورد دعایی را از روایات نیافتم دعایی را مناسب با این مقام، انشا نمودم» با این بیان معلوم می‌شود که در سایر موارد که چنین نکته‌ای را متذکّر نشده است، به مدرک روایی خاص، اعتماد کرده است». با این بیان و با توجّه به این که آنچه را سید بن طاووس در قسمت دعا تألیف کرده در واقع تتمّه و تکمیلی برای کتاب [[مصباح‌المتهجّد]] شیخ‌طوسی می‌باشد<ref>مکارم شیرازی، ناصر، کلیات مفاتیح نوین، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، ۱۳۹۰ش، چاپ بیست و نهم، ص۲۶.</ref> | سید بن طاووس، به هنگام نوشتن کتاب اقبال، هزار و پانصد جلد کتاب در اختیار داشت<ref>آقا بزرگ طهراني، محمد محسن،الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الأضواء، ج۲، ص۲۶۴.</ref> و به تصریح خودش در کتاب کشف‌المحجّه، بیش از شصت جلد از آن، کتاب دعا بود.<ref>ابن طاووس، على بن موسى، كشف المحجة لثمرة المهجة، قم، بوستان کتاب، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ص۱۸۹.</ref> [[آقا بزرگ طهرانی]] نیز در کتاب [[الذریعه]] درباره سید بن طاووس می‌نویسد: «هنگامی که او کتاب «مُهج‌الدّعوات» را می‌نوشت بیش از هفتاد کتاب از کتب ادعیه قدمای امامیه را در اختیار داشت.<ref>آقا بزرگ طهراني، محمد محسن،الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الأضواء، ج۲۳، ص۲۸۷.</ref> بلکه با مراجعه به کلمات و تعبیراتی که سید بن طاووس در لابه‌لای کتاب‌هایش در ارتباط با اسناد و مدارک محتویات آن دارد، انسان مطمئن می‌شود که جمیع آنچه را که او از ادعیه و زیارات نقل کرده، مورد اعتمادش بوده است؛ خصوصاً وقتی ملاحظه می‌شود که وی، هرگاه می‌خواست دعایی را از جانب ذهن خود انشا کند، تصریح می‌کند که: «چون برای این مورد دعایی را از روایات نیافتم دعایی را مناسب با این مقام، انشا نمودم» با این بیان معلوم می‌شود که در سایر موارد که چنین نکته‌ای را متذکّر نشده است، به مدرک روایی خاص، اعتماد کرده است». با این بیان و با توجّه به این که آنچه را سید بن طاووس در قسمت دعا تألیف کرده در واقع تتمّه و تکمیلی برای کتاب [[مصباح‌المتهجّد]] شیخ‌طوسی می‌باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، کلیات مفاتیح نوین، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، ۱۳۹۰ش، چاپ بیست و نهم، ص۲۶.</ref> | ||
اصل و قاعده در ذکر دعا برای ابن طاووس نقل قابل اعتماد از معصومان است. بر این اساس، وی بیشتر دعاهایی را که ذکرکرده، منقول و مسند آورده است. ابن طاووس به این قاعده بارها در کتاب‌هایش بویژه اقبال الاعمال، اشاره کرده است. به موجب این قاعده، وی یادآور شده در مواردی که دعای خاصی در کلام معصومان | اصل و قاعده در ذکر دعا برای ابن طاووس نقل قابل اعتماد از معصومان است. بر این اساس، وی بیشتر دعاهایی را که ذکرکرده، منقول و مسند آورده است. ابن طاووس به این قاعده بارها در کتاب‌هایش بویژه اقبال الاعمال، اشاره کرده است. به موجب این قاعده، وی یادآور شده در مواردی که دعای خاصی در کلام معصومان نیافته، به انشای دعا دست زده است. ابن طاووس در دیباچة [[فلاح السائل]] متذکر شده است که در تکمیل کتاب [[مصباح الکبیر]] مطالب را به سه گونه آورده است: ۱. دعاهایی که روایت کرده، ۲. دعاهایی که بر آنها واقف شده، ۳. دعاهایی که خدا به او الهام کرده و اجازه اظهارشان را داده است.<ref>[http://hadith.net/post/5188/اعتبار-دعاهای-ابن-طاووس-از-نگاه-او/p208/ انشاآت ابن طاووس،]، حدیث نت، تاریخ بازدید: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۱: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۵
اقبال الاعمال از کیست و چه محتوایی دارد؟
| اقبال الاعمال | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کتاب | |
| نویسنده | سید بن طاووس |
| تاریخ نگارش | قرن هفتم |
| موضوع | دعا |
| زبان | عربی |
 |
| کتاب‌های دعا و زیارت |
|---|
اقبال الاعمال، اثر سید بن طاووس در باب ادعیه و زیارات معصومین و اعمال سال نگاشته شده است. اقبال الاعمال را مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه دعانگاری می‌دانند. این کتاب مجموعه اعمال و ادعیه یازده ماه سال است. اعمال ماه رمضان در قسمتی مجزا با نام المِضْمار آمده و بدان ملحق شده است.
سید بن طاووس، به هنگام نوشتن کتاب اقبال، هزار و پانصد جلد کتاب در اختیار داشت و به تصریح خودش در کتاب کشف‌المحجّه، بیش از شصت جلد از آن، کتاب دعا بود.
نویسنده
سید رضی‌الدین علی بن موسی بن طاووس حلّی (۵۸۹ ـ۶۶۴ق)،[۱] مشهور به سید بن طاووس مشهورترین فرد از خاندان آل طاووس در حله است. سید بن طاووس دوران عمر خود را در حِلّه، بغداد، نجف، کربلا، کاظمین و سامرا گذراند. او نزد خلیفه عباسی، مورد اعتماد بود و با مُستَنْصِر، روابط خوبی داشت.[۲]
سید بن طاووس دارای مقام علمی در زمان خود بود. اساتید و شاگردان سید فراوان بوده‌اند. علامه حِلّی، پدر علامه حِلّی و برادرزاده سید بن طاووس از مشهورترین شاگردان او هستند. زهد، تقوا و قداست سید بن طاووس از زمان حیات او شهره است. او را صاحب کرامات شمرده‌اند که با امام زمان(ع) نیز ارتباط داشته است. شیفتگی وی به امام زمان(ع) در نوشته‌های گوناگون او مشهود است.[۳] علامه حلّی فرموده است: «سید بن طاووس، صاحب کرامات بوده است، که برخی از آنها را خود وی و پاره‌ای دیگر را پدرم برای من نقل کرده است.»[۴]
سید بن طاووس در سال ۶۶۴ق در بغداد از دنیا رفت و در شهر نجف دفن شد. ابن‌طاووس نماد ادعیه‌نگاری در میان مؤلفان شیعی است. او بر خلاف برادر خویش، سخت‌گیری سندی در احادیث و ادعیه را به کناری نهاده و با این امور با تساهل روبه‌رو می‌شود.[۵]
جایگاه و محتوا
کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة فيما يعمل مرة في السنة» معروف به اقبال الاعمال را مهم‌ترین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه دعانگاری می‌دانند. این کتاب مجموعه اعمال و ادعیه یازده ماه سال است. اعمال ماه رمضان در قسمتی مجزا با نام المِضْمار آمده و بدان ملحق شده است.[یادداشت ۱] برخی از بزرگان، کتاب إقبال الأعمال را دربردارنده عالی‌ترین مراتب عرفان شیعی دانسته‌اند. سید بن طاووس ضمن نقل ادعیه و آداب، نکات فراوانی از جانب خود در تحلیل آن متون و تجلیل از آن بیان می‌کند. سید بن طاووس، کتاب إقبال الأعمال را همراه با هفت کتاب دعایی دیگر خویش متمّم و مکمّل مِصباح المُتُهَجِّد شیخ طوسی معرفی کرده است.[۶]
این کتاب نثر بسیار زیبا و عبارات آهنگین دارد که به آن جاذبه خاصی بخشیده است. در این کتاب تنها اعمال و عبادات گردآوری نشده است بلکه مؤلف در جای جای کتاب مطالب مختلف و متنوعی آورده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
- تذکر، موعظه و توجه دادن به آداب قلبی و رسوم باطنی دعا.
- بیان بسیاری از وقایع تاریخی وتعیین تاریخ وقوع آن نظیر: واقعه مباهله، حادثهٔ بخشیدن انگشتر در نماز توسط امیر المؤمنین، واقعه غدیر و… .
- مباحث مختلفی که به گونه‌ای مربوط به دعا و زیارت می‌شود؛ نظیر تعیین مکان قبر امیرالمؤمنین(ع)، علت نام‌گذاری دحوالارض و چگونگی خلقت زمین، کعبه و…[۷]
اعتبار
سید بن طاووس، به هنگام نوشتن کتاب اقبال، هزار و پانصد جلد کتاب در اختیار داشت[۸] و به تصریح خودش در کتاب کشف‌المحجّه، بیش از شصت جلد از آن، کتاب دعا بود.[۹] آقا بزرگ طهرانی نیز در کتاب الذریعه درباره سید بن طاووس می‌نویسد: «هنگامی که او کتاب «مُهج‌الدّعوات» را می‌نوشت بیش از هفتاد کتاب از کتب ادعیه قدمای امامیه را در اختیار داشت.[۱۰] بلکه با مراجعه به کلمات و تعبیراتی که سید بن طاووس در لابه‌لای کتاب‌هایش در ارتباط با اسناد و مدارک محتویات آن دارد، انسان مطمئن می‌شود که جمیع آنچه را که او از ادعیه و زیارات نقل کرده، مورد اعتمادش بوده است؛ خصوصاً وقتی ملاحظه می‌شود که وی، هرگاه می‌خواست دعایی را از جانب ذهن خود انشا کند، تصریح می‌کند که: «چون برای این مورد دعایی را از روایات نیافتم دعایی را مناسب با این مقام، انشا نمودم» با این بیان معلوم می‌شود که در سایر موارد که چنین نکته‌ای را متذکّر نشده است، به مدرک روایی خاص، اعتماد کرده است». با این بیان و با توجّه به این که آنچه را سید بن طاووس در قسمت دعا تألیف کرده در واقع تتمّه و تکمیلی برای کتاب مصباح‌المتهجّد شیخ‌طوسی می‌باشد.[۱۱]
اصل و قاعده در ذکر دعا برای ابن طاووس نقل قابل اعتماد از معصومان است. بر این اساس، وی بیشتر دعاهایی را که ذکرکرده، منقول و مسند آورده است. ابن طاووس به این قاعده بارها در کتاب‌هایش بویژه اقبال الاعمال، اشاره کرده است. به موجب این قاعده، وی یادآور شده در مواردی که دعای خاصی در کلام معصومان نیافته، به انشای دعا دست زده است. ابن طاووس در دیباچة فلاح السائل متذکر شده است که در تکمیل کتاب مصباح الکبیر مطالب را به سه گونه آورده است: ۱. دعاهایی که روایت کرده، ۲. دعاهایی که بر آنها واقف شده، ۳. دعاهایی که خدا به او الهام کرده و اجازه اظهارشان را داده است.[۱۲]
منابع
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، محمد محسن، الذّریعة إلی تصانیف الشّیعة، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۶۳.
- ↑ طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۵ و ۱۴۶.
- ↑ طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۵ و ۱۴۶.
- ↑ سید بن طاووس، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ترجمه: محمد روحی، قم، انصاری، ۱۳۸۰ش، ص۲۳.
- ↑ طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۵.
- ↑ طباطبایی، محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۹۰، ص۱۴۷.
- ↑ معرفی و ارائه‌ی کتاب «اقبال الاعمال»، تبیان، تاریخ درج مطلب: ۲۱ دی ۱۳۸۷، تاریخ بازدید:۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲.
- ↑ آقا بزرگ طهراني، محمد محسن،الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الأضواء، ج۲، ص۲۶۴.
- ↑ ابن طاووس، على بن موسى، كشف المحجة لثمرة المهجة، قم، بوستان کتاب، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ص۱۸۹.
- ↑ آقا بزرگ طهراني، محمد محسن،الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الأضواء، ج۲۳، ص۲۸۷.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، کلیات مفاتیح نوین، قم، مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، ۱۳۹۰ش، چاپ بیست و نهم، ص۲۶.
- ↑ انشاآت ابن طاووس،، حدیث نت، تاریخ بازدید: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲.
- ↑ نام کامل این کتاب: المضمار للسباق واللحاق بصوم شهر اطلاق الأرزاق«آقا بزرگ طهراني، محمد محسن،الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دار الأضواء، ج۲۳، ص۲۹۸.»