اسدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(تکمیل و بارگزاری)
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۳۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
در مورد لقب اسدالله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
'''اسدالله''' از القاب مشهور [[امام علی(ع)]] به معنای شیر خدا که پیامبر(ص)، به‌خاطر شدت شجاعت امام علی(ع)، او را با این لقب خوانده است.<ref>مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی منابع آمده است که در جریان [[ویژگی معراج پیامبر(ص) و امکان عقلی آن|معراج رسول اکرم(ص)]]، علی(ع) با عنوان اسدالله الغالب خوانده شد.<ref> حسینی مرعشی شوشتری، نورالله بن شريف الدين، إحقاق الحق و إزهاق الباطل،‌ تحقیق السید شهاب‌الدین المرعشی النجفی، قم، مكتبة آية‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷۹.</ref> [[حمزة بن عبدالمطلب]]، عموی پیامبر(ص)، نیز با این لقب خوانده شده است.<ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲.  صفار، محمد بن الحسن، بصائر الدرجات، تهران، منشورات الأعلمي، ۱۴۰۴ق/ ۱۳۶۲ش، ص۱۴۱.</ref>، ولی در میان مسلمانان بیشتر امام علی(ع) با این عنوان شناخته می‌شود.<ref>برای نمونه ن.ک: مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوی معنوی، تهران، آدینهٔ سبز، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۲-۱۴۴.</ref> در میان شاعران، امام علی(ع) به این لقب توصیف شده است. برای نمونه شهریار شاعر شهیر ایرانی، امام علی(ع) را شیرخدا که معنای اسدالله است، توصیف می‌کند:
{{شعر|علی آن شیر خدا شاه عرب|اُلفتی داشته با این دل شب|شب ز اسرار علی آگاه است|دل شب محرم سرّالله است<ref> شهریار، محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۶.</ref>
}}
== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ = امامت خاصه
  | شاخه فرعی۱ = امامت
  |شاخه فرعی۲ = سایر ویژگی های امام علی(ع)
  | شاخه فرعی۲ = امامت خاصه
  |شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۴ = امام علی(ع)
}}
}}
{{سوال}}
در مورد لقب اسد الله که منسوب به حضرت علي(ع) است توضیح دهید؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
در جریان معراج [[پیامبر اکرم]](ص) حديثي نقل شده است كه: «روي حديثاً في معراج سيّد الأنام خاتم المرسلين و فيها سمّي امير المؤمنين عليّ بن ابيطالب باسدالله الغالب».<ref>مرعشي نجفي، شهاب الدين، شرح احقاق الحق، قم، کتابخانه مرعشي نجفي، ج۴، ص۲۷۹.</ref> روايت شده است که در [[معراج]] حضرت رسول اکرم(ص) اميرمؤمنان [[علی(ع)]] به اسد الله الغالب ناميده شد.
اسد الله الغالب يعني شير خدايي که غلبه کننده، غالب و پيروز است. اين لقب بر اساس حديث فوق در سفر معراج حضرت رسول اکرم(ص) به امير مؤمنان(ع) نسبت داده شده است.
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
۱ـ مناقب مرتضويه، الكشفی الصالح الترمذی، چاپ بمبي هند، ص۱۵۹.
==منابع==
<references />
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = -
  | تیترها = -
  | تیترها = -
  | ویرایش =شد  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
  | بازبینی نویسنده = 
| ارزیابی کمی = شد
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:القاب امام علی(ع)]]
[[رده:فضائل امام علی(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۰

سؤال

در مورد لقب اسدالله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


اسدالله از القاب مشهور امام علی(ع) به معنای شیر خدا که پیامبر(ص)، به‌خاطر شدت شجاعت امام علی(ع)، او را با این لقب خوانده است.[۱] در برخی منابع آمده است که در جریان معراج رسول اکرم(ص)، علی(ع) با عنوان اسدالله الغالب خوانده شد.[۲] حمزة بن عبدالمطلب، عموی پیامبر(ص)، نیز با این لقب خوانده شده است.[۳]، ولی در میان مسلمانان بیشتر امام علی(ع) با این عنوان شناخته می‌شود.[۴] در میان شاعران، امام علی(ع) به این لقب توصیف شده است. برای نمونه شهریار شاعر شهیر ایرانی، امام علی(ع) را شیرخدا که معنای اسدالله است، توصیف می‌کند:

علی آن شیر خدا شاه عرب اُلفتی داشته با این دل شب
شب ز اسرار علی آگاه است دل شب محرم سرّالله است[۵]

منابع

  1. مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.
  2. حسینی مرعشی شوشتری، نورالله بن شريف الدين، إحقاق الحق و إزهاق الباطل،‌ تحقیق السید شهاب‌الدین المرعشی النجفی، قم، مكتبة آية‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷۹.
  3. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲. صفار، محمد بن الحسن، بصائر الدرجات، تهران، منشورات الأعلمي، ۱۴۰۴ق/ ۱۳۶۲ش، ص۱۴۱.
  4. برای نمونه ن.ک: مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوی معنوی، تهران، آدینهٔ سبز، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۲-۱۴۴.
  5. شهریار، محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۶.