پرش به محتوا

اسدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

Mnazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها)
بارگزاری اولیه
 
جز جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی ='
 
(۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
در مورد لقب اسدالله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
'''اسدالله''' از القاب مشهور [[امام علی(ع)]] به معنای شیر خدا که پیامبر(ص)، به‌خاطر شدت شجاعت امام علی(ع)، او را با این لقب خوانده است.<ref>مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی منابع آمده است که در جریان [[ویژگی معراج پیامبر(ص) و امکان عقلی آن|معراج رسول اکرم(ص)]]، علی(ع) با عنوان اسدالله الغالب خوانده شد.<ref> حسینی مرعشی شوشتری، نورالله بن شريف الدين، إحقاق الحق و إزهاق الباطل،‌ تحقیق السید شهاب‌الدین المرعشی النجفی، قم، مكتبة آية‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷۹.</ref> [[حمزة بن عبدالمطلب]]، عموی پیامبر(ص)، نیز با این لقب خوانده شده است.<ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲.  صفار، محمد بن الحسن، بصائر الدرجات، تهران، منشورات الأعلمي، ۱۴۰۴ق/ ۱۳۶۲ش، ص۱۴۱.</ref>، ولی در میان مسلمانان بیشتر امام علی(ع) با این عنوان شناخته می‌شود.<ref>برای نمونه ن.ک: مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوی معنوی، تهران، آدینهٔ سبز، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۲-۱۴۴.</ref> در میان شاعران، امام علی(ع) به این لقب توصیف شده است. برای نمونه شهریار شاعر شهیر ایرانی، امام علی(ع) را شیرخدا که معنای اسدالله است، توصیف می‌کند:
{{شعر|علی آن شیر خدا شاه عرب|اُلفتی داشته با این دل شب|شب ز اسرار علی آگاه است|دل شب محرم سرّالله است<ref> شهریار، محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۶.</ref>
}}
== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ = امامت خاصه
  | شاخه فرعی۱ = امامت
  |شاخه فرعی۲ = سایر ویژگی های امام علی(ع)
  | شاخه فرعی۲ = امامت خاصه
  |شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۴ = امام علی(ع)
}}
}}
{{سوال}}
لقب اسد الله که منسوب به حضرت علي(ع) است آيا از معراج حضرت رسول مي باشد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
حديثي نقل شده است كه: «... روي حديثا في معراج سيّد الأنام خاتم المرسلين و فيها سمّي امير المؤمنين عليّ بن ابيطالب باسدالله الغالب».<ref>مرعشي نجفي، شهاب الدين، شرح احقاق الحق، قم، کتابخانه مرعشي نجفي، ج۴، ص۲۷۹.</ref> روايت شده که در معراج حضرت رسول اکرم(ص) که در آن ناميده شد امير مؤمنان علي(ع) به اسد الله الغالب.
و اسد الله الغالب يعني شير خدايي که غلبه کننده و غالب و پيروز است بنابراين لقب اسد الله بر اساس حديث فوق در سفر معراج حضرت رسول اکرم(ص) به امير مؤمنان(ع) نسبت داده شده است.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
۱ـ مناقب مرتضويه، الكشفی الصالح الترمذی، چاپ بمبي هند، ص۱۵۹.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
==منابع==
<references />
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
  | بازبینی نویسنده = 
  | اولویت =  
| ارزیابی کمی = شد
  | کیفیت =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:القاب امام علی(ع)]]
[[رده:فضائل امام علی(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۰

سؤال

در مورد لقب اسدالله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟

درگاه‌ها


اسدالله از القاب مشهور امام علی(ع) به معنای شیر خدا که پیامبر(ص)، به‌خاطر شدت شجاعت امام علی(ع)، او را با این لقب خوانده است.[۱] در برخی منابع آمده است که در جریان معراج رسول اکرم(ص)، علی(ع) با عنوان اسدالله الغالب خوانده شد.[۲] حمزة بن عبدالمطلب، عموی پیامبر(ص)، نیز با این لقب خوانده شده است.[۳]، ولی در میان مسلمانان بیشتر امام علی(ع) با این عنوان شناخته می‌شود.[۴] در میان شاعران، امام علی(ع) به این لقب توصیف شده است. برای نمونه شهریار شاعر شهیر ایرانی، امام علی(ع) را شیرخدا که معنای اسدالله است، توصیف می‌کند:

علی آن شیر خدا شاه عرب اُلفتی داشته با این دل شب
شب ز اسرار علی آگاه است دل شب محرم سرّالله است[۵]

منابع

  1. مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.
  2. حسینی مرعشی شوشتری، نورالله بن شريف الدين، إحقاق الحق و إزهاق الباطل،‌ تحقیق السید شهاب‌الدین المرعشی النجفی، قم، مكتبة آية‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷۹.
  3. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲. صفار، محمد بن الحسن، بصائر الدرجات، تهران، منشورات الأعلمي، ۱۴۰۴ق/ ۱۳۶۲ش، ص۱۴۱.
  4. برای نمونه ن.ک: مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوی معنوی، تهران، آدینهٔ سبز، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۲-۱۴۴.
  5. شهریار، محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۶.