اسدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (جایگزینی متن - 'شاخه فرعی۳ = ' به 'شاخه فرعی۳ = | شاخه فرعی۴ = ')
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در مورد لقب اسد الله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟
در مورد لقب اسدالله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در [[معراج]] [[پیامبر اکرم|پیامبر اکرم(ص)]] حدیثی نقل شده است که: «روی حدیثاً فی معراج سید الأنام خاتم المرسلین و فیها سمی امیر المؤمنین علی بن ابیطالب باسدالله الغالب».<ref>مرعشی نجفی، شهاب الدین، شرح احقاق الحق، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ج۴، ص۲۷۹.</ref> روایت شده است که در [[معراج]] حضرت رسول اکرم(ص) [[امیرمؤمنان]] [[علی(ع)]] به اسد الله الغالب نامیده شد.
{{درگاه|واژه‌ها}}
 
'''اسدالله''' از القاب مشهور [[امام علی(ع)]] به معنای شیر خدا که پیامبر(ص)، به‌خاطر شدت شجاعت امام علی(ع)، او را با این لقب خوانده است.<ref>مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی منابع آمده است که در جریان [[ویژگی معراج پیامبر(ص) و امکان عقلی آن|معراج رسول اکرم(ص)]]، علی(ع) با عنوان اسدالله الغالب خوانده شد.<ref> حسینی مرعشی شوشتری، نورالله بن شريف الدين، إحقاق الحق و إزهاق الباطل،‌ تحقیق السید شهاب‌الدین المرعشی النجفی، قم، مكتبة آية‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷۹.</ref> [[حمزة بن عبدالمطلب]]، عموی پیامبر(ص)، نیز با این لقب خوانده شده است.<ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲.  صفار، محمد بن الحسن، بصائر الدرجات، تهران، منشورات الأعلمي، ۱۴۰۴ق/ ۱۳۶۲ش، ص۱۴۱.</ref>، ولی در میان مسلمانان بیشتر امام علی(ع) با این عنوان شناخته می‌شود.<ref>برای نمونه ن.ک: مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوی معنوی، تهران، آدینهٔ سبز، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۲-۱۴۴.</ref> در میان شاعران، امام علی(ع) به این لقب توصیف شده است. برای نمونه شهریار شاعر شهیر ایرانی، امام علی(ع) را شیرخدا که معنای اسدالله است، توصیف می‌کند:
اسد الله الغالب یعنی شیر خدایی که غلبه کننده، غالب و پیروز است. براساس این حدیث این لقب در سفر معراج رسول اکرم(ص) به علی(ع) نسبت داده شده است.
{{شعر|علی آن شیر خدا شاه عرب|اُلفتی داشته با این دل شب|شب ز اسرار علی آگاه است|دل شب محرم سرّالله است<ref> شهریار، محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۶.</ref>
 
}}
{{مطالعه بیشتر}}
 
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ مناقب مرتضویه، الکشفی الصالح الترمذی، چاپ بمبی هند، ص۱۵۹.
 
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ = امامت
  | شاخه فرعی۱ = امامت
  |شاخه فرعی۲ = امامت خاصه
  | شاخه فرعی۲ = امامت خاصه
  |شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۴ = امام علی(ع)
  | شاخه فرعی۴ = امام علی(ع)
}}
}}
خط ۳۳: خط ۲۷:
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =   
  | بازبینی نویسنده =   
  | بازبینی = شد
  | ارزیابی کمی = شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۰

سؤال

در مورد لقب اسدالله که منسوب به حضرت علی(ع) است توضیح دهید؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


اسدالله از القاب مشهور امام علی(ع) به معنای شیر خدا که پیامبر(ص)، به‌خاطر شدت شجاعت امام علی(ع)، او را با این لقب خوانده است.[۱] در برخی منابع آمده است که در جریان معراج رسول اکرم(ص)، علی(ع) با عنوان اسدالله الغالب خوانده شد.[۲] حمزة بن عبدالمطلب، عموی پیامبر(ص)، نیز با این لقب خوانده شده است.[۳]، ولی در میان مسلمانان بیشتر امام علی(ع) با این عنوان شناخته می‌شود.[۴] در میان شاعران، امام علی(ع) به این لقب توصیف شده است. برای نمونه شهریار شاعر شهیر ایرانی، امام علی(ع) را شیرخدا که معنای اسدالله است، توصیف می‌کند:

علی آن شیر خدا شاه عرب اُلفتی داشته با این دل شب
شب ز اسرار علی آگاه است دل شب محرم سرّالله است[۵]

منابع

  1. مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.
  2. حسینی مرعشی شوشتری، نورالله بن شريف الدين، إحقاق الحق و إزهاق الباطل،‌ تحقیق السید شهاب‌الدین المرعشی النجفی، قم، مكتبة آية‌الله المرعشی النجفی، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۷۹.
  3. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲. صفار، محمد بن الحسن، بصائر الدرجات، تهران، منشورات الأعلمي، ۱۴۰۴ق/ ۱۳۶۲ش، ص۱۴۱.
  4. برای نمونه ن.ک: مولوی، جلال‌الدین محمد، مثنوی معنوی، تهران، آدینهٔ سبز، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۲-۱۴۴.
  5. شهریار، محمدحسین، دیوان شهریار، تهران، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۸۵ش، ص۱۸۶.