دعا پیش و پس از صرف غذا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
چه دعاهایی پیش | چه دعاهایی پیش و پس از صرف غذا خوانده می‌شود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
دعاهایی از [[پیامبر(ص)]] و [[امامان(ع)]] قبل از غذا خوردن و پس از پایان سفره، نقل شده است. برخی از این دعاها عبارتند از: | |||
*گفتن {{عربی|بسم الله الرحمن الرحیم}} در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان؛ [[امام علی(ع)]] می‌فرماید: {{متن عربی|هر که هنگام شروع به خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان، خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.}}<ref name=":0">محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۲۹۴.</ref> | |||
*[[امام سجاد(ع)]] وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند، می‌فرمود: | |||
{{دعا|اَللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّکَ وَ فَضْلِکَ وَ عَطَائِکَ فَبَارِکْ لَنَا فِیهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ اُرْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَکَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَیْهِ رَزَقْتَ فَأَحْسَنْتَ اَللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاکِرِین<ref name=":0"/> | |||
| ترجمه = خداوندا این غذا از احسان و فضل و بخشش تو است؛ پس آن را برای ما با برکت کن و گوارایمان گردان و چون تناول کردیم عوض آن را روزی و نصیب ما فرما! | |||
}} | |||
و هنگامی سفره برداشته می‌شد، می‌فرمود: | |||
{{دعا|اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی حَمَلَنَا فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ اَلطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا علی کَثِیرٍ مِنْ خَلْقِهِ تَفْضِیلا<ref name=":0"/> | |||
| ترجمه = سپاس برای خداوند است که ما را در خشکی و دریا جابه جا کرد و از نعمت‌های پاکیزه روزی بخشید و ما را بر بسیاری از آفریده‌های خود برتری داد. | |||
}} | |||
*[[پیامبر(ص)]] پس از پایان غذاخوردن فرمود: | |||
{{دعا|اَللَّهُمَّ أَکْثَرْتَ وَ أَطَبْتَ وَ بَارَکْتَ فَأَشْبَعْتَ وَ أَرْوَیْتَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی یُطْعِمُ وَ لاٰ یُطْعَم<ref name=":0"/> | |||
| ترجمه = خدایا، نعمتت را بر ما فراوان و پاکیزه نموده و مبارک ساختی پس سیر گردانیدی و سیراب کردی. حمد و ستایش برای خدایی است که می‌خورانَد؛ ولی خود نیازی به خوردن ندارد. | |||
}} | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== منابع== | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | |||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = دعا | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = - | |||
| تیترها = - | |||
| ویرایش = شد | |||
| لینک‌دهی = شد | |||
| ناوبری = | |||
| نمایه = شد | |||
| تغییر مسیر = شد | |||
| ارجاعات = | |||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = شد | |||
| تکمیل = | |||
| اولویت = ج | |||
| کیفیت = ج | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۸
سؤال
چه دعاهایی پیش و پس از صرف غذا خوانده می‌شود؟
دعاهایی از پیامبر(ص) و امامان(ع) قبل از غذا خوردن و پس از پایان سفره، نقل شده است. برخی از این دعاها عبارتند از:
- گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان؛ امام علی(ع) می‌فرماید: «هر که هنگام شروع به خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان، خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.»[۱]
- امام سجاد(ع) وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند، می‌فرمود:
| « | اَللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّکَ وَ فَضْلِکَ وَ عَطَائِکَ فَبَارِکْ لَنَا فِیهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ اُرْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَکَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَیْهِ رَزَقْتَ فَأَحْسَنْتَ اَللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاکِرِین[۱] | خداوندا این غذا از احسان و فضل و بخشش تو است؛ پس آن را برای ما با برکت کن و گوارایمان گردان و چون تناول کردیم عوض آن را روزی و نصیب ما فرما! | » |
و هنگامی سفره برداشته می‌شد، می‌فرمود:
| « | اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی حَمَلَنَا فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ اَلطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا علی کَثِیرٍ مِنْ خَلْقِهِ تَفْضِیلا[۱] | سپاس برای خداوند است که ما را در خشکی و دریا جابه جا کرد و از نعمت‌های پاکیزه روزی بخشید و ما را بر بسیاری از آفریده‌های خود برتری داد. | » |
- پیامبر(ص) پس از پایان غذاخوردن فرمود:
| « | اَللَّهُمَّ أَکْثَرْتَ وَ أَطَبْتَ وَ بَارَکْتَ فَأَشْبَعْتَ وَ أَرْوَیْتَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِی یُطْعِمُ وَ لاٰ یُطْعَم[۱] | خدایا، نعمتت را بر ما فراوان و پاکیزه نموده و مبارک ساختی پس سیر گردانیدی و سیراب کردی. حمد و ستایش برای خدایی است که می‌خورانَد؛ ولی خود نیازی به خوردن ندارد. | » |