لقب سید الشهداء برای حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد مدخل: لقب سید الشهداء برای حمزه به مناسبت شهادت حمزه در 15 شوال) |
(تکمیل اولیه مدخل) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
حمزه فرزند | سید الشهداء به معنای سرور، بزرگ و بالاتر بودن از شهیدان همرزم خود می‌باشد. حمزه فرزند عبدالمطلب، عموي [[محمد(ص)|پيامبر خدا(ص)]] از شخصيت‌هاي برجسته صدر اسلام بود. او با ايمان آوردنش به پيامبر(ص)، خدمات قابل توجهي به اسلام و مسلمين انجام داد.<ref>ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۲۳. ابن سعد، الطبقات الكبري، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۶.</ref> | ||
پيامبر اكرم(ص) بعد از شهادت حمزه، او | سيد الشهداء ناميده شدن حمزه از سوي پيامبر(ص) به اين خاطر بود كه آن بزرگوار در طول حيات خود خدمات گرانقدري به اسلام نمود و با رشادت‌ها و جانبازي‌هاي خود پايه‌هاي دين جديد را مستحكم نمود و هميشه به عنوان سربازي فرمان‌بردار و دلير در خدمت رسول خدا(ص) بود. پيامبر اكرم(ص) بعد از شهادت حمزه، به او لقب {{متن عربی|سيد الشهداء|ترجمه= يعني سرور و آقاي شهيدان}} دادد.<ref>ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۷۳.</ref> همان طور كه در حال حياتش به او لقب {{متن عربی| اسد الله|ترجمه=شير خدا}} و {{متن عربی| اسد رسول الله|ترجمه= شير رسول خدا}} داده بود.<ref>صالحي شامي، محمد بن يوسف، سبل الهدي و الرشاد، بيروت، درالكتب العلميه، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۹۰.</ref> | ||
ابن حجر در اين باره مي نويسد: حمزه بن عبد المطلب در [[جنگ احد]] توسط وحشي به شهادت رسيد در حالي كه كمتر از ۶۰ سال سن داشت و پيامبر اكرم(ص) که او را ملقب به اسد الله نموده بود، او را سيد الشهداء ناميد.<ref>ابن حجر، الاصابه في تمييز الصحابه، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۰۶.</ref> | ابن حجر در اين باره مي نويسد: حمزه بن عبد المطلب در [[جنگ احد]] توسط وحشي به شهادت رسيد در حالي كه كمتر از ۶۰ سال سن داشت و پيامبر اكرم(ص) که او را ملقب به اسد الله نموده بود، او را سيد الشهداء ناميد.<ref>ابن حجر، الاصابه في تمييز الصحابه، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۰۶.</ref> | ||
[[حضرت علي(ع)]] در نامه‌اي به معاويه مي‌نویسد: آيا نمي‌داني قومي از ما به شهادت رسيد‌اند كه هر كدام داراي فضل و برتري نسبت به ساير شهدا دارند زماني كه حضرت حمزه عموي پيامبر اكرم(ص) به شهادت رسيد، پيامبر دستش را روي قبر او گذاشت و هفتاد تكبير گفت و او را سيد الشهداء ناميد.<ref>ابن اعثم كوفي، احمد، الفتوح، بيروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۶۰.</ref> | [[حضرت علي(ع)]] در نامه‌اي به معاويه مي‌نویسد: {{متن عربی|آيا نمي‌داني قومي از ما به شهادت رسيد‌اند كه هر كدام داراي فضل و برتري نسبت به ساير شهدا دارند زماني كه حضرت حمزه عموي پيامبر اكرم(ص) به شهادت رسيد، پيامبر دستش را روي قبر او گذاشت و هفتاد تكبير گفت و او را سيد الشهداء ناميد.}}<ref>ابن اعثم كوفي، احمد، الفتوح، بيروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۶۰.</ref> | ||
در بیشتر كتاب‌هاى تاریخى و روایى، از حمزه با لقب سیدالشهداء یاد شده است.<ref>بلاذرى، احمد بن یحیى، انساب الاشراف، بیروت، بیروت ۱۳۹۴/م۱۹۷۴ق، ج۲، ص۳۹۴. | |||
ابن بابویه، محمد بن على الخصال، قم، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۱۲.</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۴
چرا به حمزه بن عبدالمطلب، حمزه سيد الشهداء مي گفتند؟
سید الشهداء به معنای سرور، بزرگ و بالاتر بودن از شهیدان همرزم خود می‌باشد. حمزه فرزند عبدالمطلب، عموي پيامبر خدا(ص) از شخصيت‌هاي برجسته صدر اسلام بود. او با ايمان آوردنش به پيامبر(ص)، خدمات قابل توجهي به اسلام و مسلمين انجام داد.[۱]
سيد الشهداء ناميده شدن حمزه از سوي پيامبر(ص) به اين خاطر بود كه آن بزرگوار در طول حيات خود خدمات گرانقدري به اسلام نمود و با رشادت‌ها و جانبازي‌هاي خود پايه‌هاي دين جديد را مستحكم نمود و هميشه به عنوان سربازي فرمان‌بردار و دلير در خدمت رسول خدا(ص) بود. پيامبر اكرم(ص) بعد از شهادت حمزه، به او لقب «سيد الشهداء؛ يعني سرور و آقاي شهيدان» دادد.[۲] همان طور كه در حال حياتش به او لقب «اسد الله؛ شير خدا» و «اسد رسول الله؛ شير رسول خدا» داده بود.[۳]
ابن حجر در اين باره مي نويسد: حمزه بن عبد المطلب در جنگ احد توسط وحشي به شهادت رسيد در حالي كه كمتر از ۶۰ سال سن داشت و پيامبر اكرم(ص) که او را ملقب به اسد الله نموده بود، او را سيد الشهداء ناميد.[۴]
حضرت علي(ع) در نامه‌اي به معاويه مي‌نویسد: «آيا نمي‌داني قومي از ما به شهادت رسيد‌اند كه هر كدام داراي فضل و برتري نسبت به ساير شهدا دارند زماني كه حضرت حمزه عموي پيامبر اكرم(ص) به شهادت رسيد، پيامبر دستش را روي قبر او گذاشت و هفتاد تكبير گفت و او را سيد الشهداء ناميد.»[۵]
در بیشتر كتاب‌هاى تاریخى و روایى، از حمزه با لقب سیدالشهداء یاد شده است.[۶]
منابع
- ↑ ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۲۳. ابن سعد، الطبقات الكبري، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۶.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۷۳.
- ↑ صالحي شامي، محمد بن يوسف، سبل الهدي و الرشاد، بيروت، درالكتب العلميه، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۹۰.
- ↑ ابن حجر، الاصابه في تمييز الصحابه، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۰۶.
- ↑ ابن اعثم كوفي، احمد، الفتوح، بيروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۶۰.
- ↑ بلاذرى، احمد بن یحیى، انساب الاشراف، بیروت، بیروت ۱۳۹۴/م۱۹۷۴ق، ج۲، ص۳۹۴. ابن بابویه، محمد بن على الخصال، قم، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۱۲.