قوم لوط: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[حضرت لوط]] ـ برادرزاده [[حضرت ابراهيم(ع)]] ـ از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. قوم او اهل مداين بودند. [[امام باقر(ع)]] فرمود: قريه قوم لوط كه عذاب بر آن ها نازل شد، « سدوم» نام داشت.<ref>ميزان الحكمه، ج۴، حديث ۱۹۶۰۶.</ref> آيينشان بت‌پرستى و فحشا در بين آنها زياد بود و اولين كسانى بودند كه لواط در ميان آنها شايع شد؛<ref>اعراف: ۷/ ۸۰.</ref> به طورى كه علنى مرتكب مى شدند و حيا نمى‌كردند.<ref>عنكبوت:۲۹/ ۲۹.</ref> اين عمل شنيع آن چنان ترويج يافت كه به عادت اجتماعى تبديل گشت و مردان زنان را رها كرده، در كنار راه‌ها در كمين پسران و مردان مى نشستند. خداوند حضرت لوط را به سوى آنها فرستاد تا به تقوا و ترك فحشا دعوت كند و از عاقبت گناه برحذر دارد؛ اما آنها دعوت او را اجابت نكردند و تنها در جواب گفتند: اگر راست مى‌گويى براى ما عذاب الهى بياور! و او را به اخراج از شهر تهديد كردند<ref>شعراء: ۲۶/ ۱۶۲-۱۶۷.</ref> و گفتند: آل‌لوط را از شهر خارج كنيد! آن ها مردمى پاكدامن هستند.<ref>نمل: ۲۷/ ۵۹.</ref>
{{درگاه|واژه‌ها}}
'''قوم لوط''' مردمانی بودند که بین آنها عمل لواط (همجنس‌بازی بین مردان) رایج بود و آنان با تجاوزگری از هرکسی که می‌خواستند کام‌جویی می‌کردند. قرآن آنان را فاسق، اسراف‌کار، جاهل و نادان توصیف کرده است. پیامبر آنان حضرت لوط(ع) این قوم را از این کار برحذر می‌داشت اما رسالت و پیامبری حضرت لوط در میان آنان سودی نداشت. قوم لوط بر مهمانان حضرت لوط که فرشتگان زیبارویی بودند، حریص گشتند و می‌خواستند از آنها بهره‌مند شوند و از حضرت لوط آنان را طلب می‌کردند. آنگاه بود که عذاب الهی بر آنان نازل شد و این قوم سنگباران شدند.


ابوحمزه ى ثُمالى از امام باقر(ع) روايت مى كند: حضرت لوط سى سال مردم را به اطاعت خداوند و ترك فحشا دعوت كرد؛ اما هيچ كس دعوت او را نپذيرفت.<ref>المحاسن، ج۱، ص۱۱۲، حديث ۱۰۴.</ref>
== حضرت لوط(ع) ==
[[حضرت لوط(ع)]] از انبیای الهی،<ref>سوره شعراء، آیه ۱۶۰ تا ۱۶۲. سوره صافات، آیه ۱۳۳.</ref> هم‌دوره [[حضرت ابراهيم(ع)]] <ref> سوره عنکبوت، آیه۲۶-۲۴.</ref>  و از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. <ref> طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۲۸.</ref>  نام وی ۲۷ بار در قرآن آمده است. او برخوردار از علم و حکمت بود.<ref> سوره انبیاء، آیه ۷۴.</ref> و به حضرت ابراهیم(ع) ایمان آورد و خود را «مهاجر الی الله»<ref> سوره عنکبوت، آیه ۲۶. </ref> نامید. برخی می‌گویند جمله « و من مهاجر الی الله هستم»، از حضرت ابراهیم(ع) است.<ref> مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۲۴۸.</ref>


== ویژگی قوم لوط ==
قوم لوط اهل مداين(شهرها) بودند. <ref> طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۲۲۸۱.</ref>  بین محققان در نام این شهرها اختلاف است.<ref> خرمشاهی، بهاالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۹۴۱.</ref>


قوم لوط اولين كسانى بودند كه [[لواط]] (جماع بین مردان) در ميان آنها شايع شد؛<ref>سوره اعراف، آیه۸۳-۸۰. سوره عنکبوت، آیه۲۹-۲۸.</ref> اين عمل شنيع آن چنان ترويج يافت كه به عادت اجتماعى تبديل گشت و مردان زنان را رها كرده، در كنار راه‌ها در كمين پسران و مردان مى‌نشستند.
طبق گفته قرآن، قوم لوط رسولان را تکذیب کردند.<ref> سوره شعراء، آیه ۱۶۰.</ref> حضرت لوط(ع) به آنان گفته است شما سراغ مردان می‌روید و نسل انسان را قطع می‌کنید.<ref> سوره عنکبوت، آیه۲۹-۲۸.</ref> قرآن آنان را اسراف‌کار؛<ref> سوره اعراف، آیه ۸۱.</ref> تجاوزکار؛ <ref> سوره شعراء، آیه ۱۶۶.</ref>  و جاهل<ref>سوره نمل، آیه ۵۵.</ref> توصیف کرده است. در سوره‌‏هاى اعراف، هود، حجر، انبياء، نمل و عنكبوت اشاراتى به وضع قوم لوط و گناه شنيع آنها شده است‏. 
== ملاقات فرشتگان با حضرت ابراهیم(ع) ==
فرشتگانی که مأمور عذاب قوم لوط بودند نزد حضرت ابراهیم(ع) رفتند و  خبر نازل شدن عذاب بر قوم لوط دادند. دلیل این عذاب را ظالم بودن آنان مطرح کردند.<ref>سوره عنکبوت، آیه ۳۱.</ref> حضرت ابراهیم(ع) خواهان آن بود که با وجود حضرت لوط(ع) عذاب تأخیر بیافتد اما فرشتگان عذاب را حتمی دانستند و به او گفتند ما لوط را نجات می‌دهیم.<ref>سوره عنکبوت، آیه ۳۲.سوره هود، آیات ۷۴ تا ۷۶.</ref> در کنار خبر به عذاب قوم لوط، به حضرت ابراهیم بشارت تولد فرزند (اسحاق و پس از اویعقوب) را دادند.<ref>سوره هود، آیه۷۱.</ref>
== مهمانان حضرت لوط و عذاب قوم او ==
طبق مفاد آیات قرآن، فرشتگان زیباروی مهمان حضرت لوط شدند و لوط از این موضوع که به آنها از طرف قومش تجاوز شود و بی خبر از فرشته بودن آنها سخت نگران و اندوهگین شد. ميهمانان كه ناراحتى او را درك كردند به زودى خود را معرفى نموده و او را از نگرانى بيرون آوردند: گفتند: نترس، و غمگين مباش كارى از اين بيشرمان ساخته نيست و به زودى همگى نابود خواهند شد ما تو و خانواده‌‏ات را نجات خواهيم داد، جز همسرت كه در ميان آنها می‌‏ماند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، 1371ش، ج۱۶، ص۲۶۳.</ref> قوم لوط به خانه لوط هجوم بردند و قصد لواط با مهمانان او را داشتند. حضرت لوط به آنان پیشنهاد ازدواج با دختران خود را داد اما آنها امتناع کردند و بر خواسته خود اصرار ورزیدند و در مقابل نصایح پیامبرشان گفتند اگر راست می‌گویی عذاب را بر ما نازل کن.<ref>سوره عنکبوت، آیه ۲۹.</ref> به لوط وحی شد که شب‌هنگام از خانه همراه با خانواده‌ات کوچ کن و پس از آن بر قوم لوط عذاب نازل شد و همگی سنگباران شدند.<ref>سوره هود، آیه۸۱.</ref>


==منابع==
==منابع==
{{پانویس|۲}}
<references />
<references />
{{شاخه
{{شاخه
خط ۲۰: خط ۳۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = شد
  | تیترها = -
  | تیترها = شد
  | ویرایش =شد  
  | ویرایش =شد  
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۶

سؤال

قوم لوط چه كسانى بودند؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


قوم لوط مردمانی بودند که بین آنها عمل لواط (همجنس‌بازی بین مردان) رایج بود و آنان با تجاوزگری از هرکسی که می‌خواستند کام‌جویی می‌کردند. قرآن آنان را فاسق، اسراف‌کار، جاهل و نادان توصیف کرده است. پیامبر آنان حضرت لوط(ع) این قوم را از این کار برحذر می‌داشت اما رسالت و پیامبری حضرت لوط در میان آنان سودی نداشت. قوم لوط بر مهمانان حضرت لوط که فرشتگان زیبارویی بودند، حریص گشتند و می‌خواستند از آنها بهره‌مند شوند و از حضرت لوط آنان را طلب می‌کردند. آنگاه بود که عذاب الهی بر آنان نازل شد و این قوم سنگباران شدند.

حضرت لوط(ع)

حضرت لوط(ع) از انبیای الهی،[۱] هم‌دوره حضرت ابراهيم(ع) [۲] و از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. [۳] نام وی ۲۷ بار در قرآن آمده است. او برخوردار از علم و حکمت بود.[۴] و به حضرت ابراهیم(ع) ایمان آورد و خود را «مهاجر الی الله»[۵] نامید. برخی می‌گویند جمله « و من مهاجر الی الله هستم»، از حضرت ابراهیم(ع) است.[۶]

ویژگی قوم لوط

قوم لوط اهل مداين(شهرها) بودند. [۷] بین محققان در نام این شهرها اختلاف است.[۸]

قوم لوط اولين كسانى بودند كه لواط (جماع بین مردان) در ميان آنها شايع شد؛[۹] اين عمل شنيع آن چنان ترويج يافت كه به عادت اجتماعى تبديل گشت و مردان زنان را رها كرده، در كنار راه‌ها در كمين پسران و مردان مى‌نشستند.

طبق گفته قرآن، قوم لوط رسولان را تکذیب کردند.[۱۰] حضرت لوط(ع) به آنان گفته است شما سراغ مردان می‌روید و نسل انسان را قطع می‌کنید.[۱۱] قرآن آنان را اسراف‌کار؛[۱۲] تجاوزکار؛ [۱۳] و جاهل[۱۴] توصیف کرده است. در سوره‌‏هاى اعراف، هود، حجر، انبياء، نمل و عنكبوت اشاراتى به وضع قوم لوط و گناه شنيع آنها شده است‏.

ملاقات فرشتگان با حضرت ابراهیم(ع)

فرشتگانی که مأمور عذاب قوم لوط بودند نزد حضرت ابراهیم(ع) رفتند و خبر نازل شدن عذاب بر قوم لوط دادند. دلیل این عذاب را ظالم بودن آنان مطرح کردند.[۱۵] حضرت ابراهیم(ع) خواهان آن بود که با وجود حضرت لوط(ع) عذاب تأخیر بیافتد اما فرشتگان عذاب را حتمی دانستند و به او گفتند ما لوط را نجات می‌دهیم.[۱۶] در کنار خبر به عذاب قوم لوط، به حضرت ابراهیم بشارت تولد فرزند (اسحاق و پس از اویعقوب) را دادند.[۱۷]

مهمانان حضرت لوط و عذاب قوم او

طبق مفاد آیات قرآن، فرشتگان زیباروی مهمان حضرت لوط شدند و لوط از این موضوع که به آنها از طرف قومش تجاوز شود و بی خبر از فرشته بودن آنها سخت نگران و اندوهگین شد. ميهمانان كه ناراحتى او را درك كردند به زودى خود را معرفى نموده و او را از نگرانى بيرون آوردند: گفتند: نترس، و غمگين مباش كارى از اين بيشرمان ساخته نيست و به زودى همگى نابود خواهند شد ما تو و خانواده‌‏ات را نجات خواهيم داد، جز همسرت كه در ميان آنها می‌‏ماند.[۱۸] قوم لوط به خانه لوط هجوم بردند و قصد لواط با مهمانان او را داشتند. حضرت لوط به آنان پیشنهاد ازدواج با دختران خود را داد اما آنها امتناع کردند و بر خواسته خود اصرار ورزیدند و در مقابل نصایح پیامبرشان گفتند اگر راست می‌گویی عذاب را بر ما نازل کن.[۱۹] به لوط وحی شد که شب‌هنگام از خانه همراه با خانواده‌ات کوچ کن و پس از آن بر قوم لوط عذاب نازل شد و همگی سنگباران شدند.[۲۰]

منابع

  1. سوره شعراء، آیه ۱۶۰ تا ۱۶۲. سوره صافات، آیه ۱۳۳.
  2. سوره عنکبوت، آیه۲۶-۲۴.
  3. طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۵۲۸.
  4. سوره انبیاء، آیه ۷۴.
  5. سوره عنکبوت، آیه ۲۶.
  6. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۲۴۸.
  7. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۲۲۸۱.
  8. خرمشاهی، بهاالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۹۴۱.
  9. سوره اعراف، آیه۸۳-۸۰. سوره عنکبوت، آیه۲۹-۲۸.
  10. سوره شعراء، آیه ۱۶۰.
  11. سوره عنکبوت، آیه۲۹-۲۸.
  12. سوره اعراف، آیه ۸۱.
  13. سوره شعراء، آیه ۱۶۶.
  14. سوره نمل، آیه ۵۵.
  15. سوره عنکبوت، آیه ۳۱.
  16. سوره عنکبوت، آیه ۳۲.سوره هود، آیات ۷۴ تا ۷۶.
  17. سوره هود، آیه۷۱.
  18. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، 1371ش، ج۱۶، ص۲۶۳.
  19. سوره عنکبوت، آیه ۲۹.
  20. سوره هود، آیه۸۱.