دعای طول عمر: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مدخل: دعای طول عمر) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
'''دعای طول عمر''' یکی از دعاهایی است که [[سید بن طاووس]] آن را از تعقیبات مهم بعد از نمازهای واجب دانسته است. این [[دعا]] را [[امام صادق(ع)]] به یکی از مؤمنان یاد داده است که بعد از نماز بخواند. | '''دعای طول عمر''' یکی از دعاهایی است که [[سید بن طاووس]] آن را از تعقیبات مهم بعد از نمازهای واجب دانسته است. این [[دعا]] را [[امام صادق(ع)]] به یکی از مؤمنان یاد داده است که بعد از نماز بخواند. | ||
== متن دعا == | == متن و سند دعا == | ||
جمیل بن درّاج | جمیل بن درّاج نقل میکند که مردی نزد امام صادق(ع) گفت: آقای من! سن من زیاد شده و بستگانم مردهاند و میترسم که مرگ مرا دریابد و کسی را ندارم که با او انس بگیرم و همنشین شوم. حضرت فرمود: کسانی که از لحاظ نسبی و سببی به تو نزدیکترند، برادران مؤمن تو هستند و انس تو به آنان از انس تو به بستگانت بهتر است. با وجود این بر تو باد که این دعا را در تعقیب هر نماز واجب بگویی. سپس امام بعد از خواندن دعا گفت: اگر خواستی دوستانت را یکایک نام ببر. یا به صورت جداگانه یا مجموعاً آنها را نام ببر. ابو محمّد هارون بن موسی راوی این دعا میگوید: شخصی به نام محمّد بن حسن بن شمون بصری پیوسته این دعا را میخواند و صد و بیست و هشت سال همراه با آسایش زندگانی کرد تا اینکه از زندگانی خسته شد و این دعا را ترک کرد و از دنیا رفت.<ref>ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.</ref> | ||
در [[سلسله حدیث|سند]] این دعا فردی به نام محمد بن یعقوب عجلی کسائی وجود دارد که نامش در کتابهای رجالی وجود ندارد.<ref>نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، فرزند مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۷.</ref> همچنین جعفر بن محمد بن حکیم نیز در سند این دعا وجود دارد که وی را فردی ضعیف دانستهاند.<ref>تفرشی، مصطفی بن حسین، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۳۵۷. کاظمی، عبدالنبی، تکمله الرجال، قم، أنوار الهدی، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۳۴۳.</ref>{{نقل قول دوقلو تاشو | |||
| عنوان ستون راست = متن | |||
| عنوان ستون چپ = ترجمه|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ|خداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست.|إِنَّ الصَّادِقَ قَالَ إِنَّکَ قُلْتَ مَا تَرَدَّدْتُ فِی شَیْءٍ أَنَا فَاعِلُهُ کَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَکْرَهُ مَسَاءَتَهُ|خدایا براستی که حضرت صادق فرمود که تو فرمودهای من در هیچ کاری بسان تردّد و دودلیای که درگرفتن روح بنده مؤمن دارم، دو دلی ندارم، او از مرگ بدش میآید و من از بدی رساندن به او بدم میآید.|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَه وَ النَّصْرَ|خداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در فرج و تندرستی و پیروزی ولیّات تعجیل فرما|وَ لَا تَسُؤْنِی فِی نَفْسِی وَ لَا فِی أَحَدٍ مِنْ أَحِبَّتِی<ref>ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.</ref>|و به من و هیچکدام از دوستانم بدی مرسان. | |||
}} | |||
[[سلسله حدیث|سند]] دعا به | |||
== جایگاه و محتوای دعا == | == جایگاه و محتوای دعا == | ||
دعای طول عمر، با صلوات بر محمد و آل او شروع میشود. از فضل و کرم خدا به مؤمن خبر میدهد که خدا درگرفتن روح مومن دو دل میشود چون خدا نمیخواهد مومن را ناراحت ببیند. تعجیل فرج ولی خدا و پیروزی او، از خدا درخواست میشود و در پایان از خدا خواسته میشود که بر دعا کننده و بر دوستان وی بدی نرسد. | |||
دعای طول عمر | سید بن طاووس دعای طول عمر را یکی از تعقیبات مهم نماز دانسته است.<ref>ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.</ref> [[شیخ طوسی]] این دعا را ذیل تعقیبات نمازهای روزانه آورده که هر کس این دعا را بخواند عمرش زیاد خواهد شد.<ref>طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۱، ص۵۸.</ref> محتوای این دعا در برخی از روایات نیز آمده است از جمله بحث قبض روح مومن که منابع شیعه<ref>برقی، احمد بن عبداللّه، المحاسن، قم، دار الکتب الإسلامیّه، ص۱۵۹ ـ ۱۶۰، حدیث۹۹ و۱۰۰. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، چاپ اسلامیّه، ج۲، ص۲۴۶، حدیث ۶ وص۳۵۲، حدیث ۷، ۸ وص۳۵۴، حدیث۱۱.</ref> و سنی<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخارى، بیروت، دار الجیل، کتاب الرّقاق، باب التواضع. طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، بیروت، دار إحیاء التراث العربى، ج۱۲، ص۱۱۳، ش۱۲۷۱۹.</ref> آن را نقل کردهاند. | ||
== | == جستارهای وابسته== | ||
[[راههای طولانی شدن عمر]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۵۱: | خط ۳۹: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = ب | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۱
سؤال
برای طولانی شدن عمر چه دعایی باید خوانده شود؟
دعای طول عمر یکی از دعاهایی است که سید بن طاووس آن را از تعقیبات مهم بعد از نمازهای واجب دانسته است. این دعا را امام صادق(ع) به یکی از مؤمنان یاد داده است که بعد از نماز بخواند.
متن و سند دعا
جمیل بن درّاج نقل میکند که مردی نزد امام صادق(ع) گفت: آقای من! سن من زیاد شده و بستگانم مردهاند و میترسم که مرگ مرا دریابد و کسی را ندارم که با او انس بگیرم و همنشین شوم. حضرت فرمود: کسانی که از لحاظ نسبی و سببی به تو نزدیکترند، برادران مؤمن تو هستند و انس تو به آنان از انس تو به بستگانت بهتر است. با وجود این بر تو باد که این دعا را در تعقیب هر نماز واجب بگویی. سپس امام بعد از خواندن دعا گفت: اگر خواستی دوستانت را یکایک نام ببر. یا به صورت جداگانه یا مجموعاً آنها را نام ببر. ابو محمّد هارون بن موسی راوی این دعا میگوید: شخصی به نام محمّد بن حسن بن شمون بصری پیوسته این دعا را میخواند و صد و بیست و هشت سال همراه با آسایش زندگانی کرد تا اینکه از زندگانی خسته شد و این دعا را ترک کرد و از دنیا رفت.[۱]
در سند این دعا فردی به نام محمد بن یعقوب عجلی کسائی وجود دارد که نامش در کتابهای رجالی وجود ندارد.[۲] همچنین جعفر بن محمد بن حکیم نیز در سند این دعا وجود دارد که وی را فردی ضعیف دانستهاند.[۳]
| متن | ترجمه |
|---|---|
| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ | خداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست. |
| إِنَّ الصَّادِقَ قَالَ إِنَّکَ قُلْتَ مَا تَرَدَّدْتُ فِی شَیْءٍ أَنَا فَاعِلُهُ کَتَرَدُّدِی فِی قَبْضِ رُوحِ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَکْرَهُ مَسَاءَتَهُ | خدایا براستی که حضرت صادق فرمود که تو فرمودهای من در هیچ کاری بسان تردّد و دودلیای که درگرفتن روح بنده مؤمن دارم، دو دلی ندارم، او از مرگ بدش میآید و من از بدی رساندن به او بدم میآید. |
| اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَه وَ النَّصْرَ | خداوندا بر محمّد و آل محمّد درود فرست و در فرج و تندرستی و پیروزی ولیّات تعجیل فرما |
| وَ لَا تَسُؤْنِی فِی نَفْسِی وَ لَا فِی أَحَدٍ مِنْ أَحِبَّتِی[۴] | و به من و هیچکدام از دوستانم بدی مرسان. |
جایگاه و محتوای دعا
دعای طول عمر، با صلوات بر محمد و آل او شروع میشود. از فضل و کرم خدا به مؤمن خبر میدهد که خدا درگرفتن روح مومن دو دل میشود چون خدا نمیخواهد مومن را ناراحت ببیند. تعجیل فرج ولی خدا و پیروزی او، از خدا درخواست میشود و در پایان از خدا خواسته میشود که بر دعا کننده و بر دوستان وی بدی نرسد.
سید بن طاووس دعای طول عمر را یکی از تعقیبات مهم نماز دانسته است.[۵] شیخ طوسی این دعا را ذیل تعقیبات نمازهای روزانه آورده که هر کس این دعا را بخواند عمرش زیاد خواهد شد.[۶] محتوای این دعا در برخی از روایات نیز آمده است از جمله بحث قبض روح مومن که منابع شیعه[۷] و سنی[۸] آن را نقل کردهاند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.
- ↑ نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، فرزند مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۷.
- ↑ تفرشی، مصطفی بن حسین، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت لإحیاء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۳۵۷. کاظمی، عبدالنبی، تکمله الرجال، قم، أنوار الهدی، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۳۴۳.
- ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.
- ↑ ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۷.
- ↑ طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۱، ص۵۸.
- ↑ برقی، احمد بن عبداللّه، المحاسن، قم، دار الکتب الإسلامیّه، ص۱۵۹ ـ ۱۶۰، حدیث۹۹ و۱۰۰. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، چاپ اسلامیّه، ج۲، ص۲۴۶، حدیث ۶ وص۳۵۲، حدیث ۷، ۸ وص۳۵۴، حدیث۱۱.
- ↑ بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخارى، بیروت، دار الجیل، کتاب الرّقاق، باب التواضع. طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، بیروت، دار إحیاء التراث العربى، ج۱۲، ص۱۱۳، ش۱۲۷۱۹.